Γεώργιος Δ. Παπαδημητρόπουλος, Φιλόλογος - Θεολόγος, τ. Λυκειάρχης![]()
Ο όσιος Μέμνων ο θαυματουργός άφησε τον κόσμο για χάρη του Θεού και, αφού έζησε δικαίως και ευαρέστως με υπακοή και υποταγή, έγινε ηγούμενος σε ένα Μοναστήρι. Εκεί δε στο Μοναστήρι ο Όσιος άσκησε την πραότητα, την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη.
Για τούτο ο Θεός και τον τίμησε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Έχοντας λοιπόν ο Μέμνων το ξεχωριστό αυτό χάρισμα, έκαμε πολλά θαύματα. Ιδού μερικά: Όταν κάποτε κατέφθασαν ακρίδες στα χωράφια της Μονής, πήγε εκεί ο Άγιος και με την προσευχή του έδιωξε όλες τις ακρίδες, λες και τις κυνηγούσε φωτιά, και τις έπνιξε στο ποτάμι που περνούσε εκεί κοντά· επίσης, σε ένα άνυδρο τόπο έκαμε με την προσευχή του να αναβλύσει νερό, το οποίο και εξακολουθεί μέχρι σήμερα ασταμάτητα να αναβλύζει προς δόξαν Χριστού· ακόμη, όταν κάποτε επικαλέστηκαν τη βοήθειά του κάποιοι ναυτικοί, γιατί κινδύνευαν από σφοδρή τρικυμία, ο Όσιος εμφανίστηκε αμέσως επάνω στο πλοίο και, αφού πρώτα τους έδωσε θάρρος, πηδαλιουχώντας το μαζί με αυτούς, τους διέσωσε μέσα σε λίγο χρόνο αβλαβείς σε λιμάνι.
Έτσι λοιπόν ο όσιος Μέμνων ο θαυματουργός, αφού επί πολλά χρόνια επιτελούσε θαύματα και διέσωζε από τους κινδύνους όσους επικαλούνταν τη βοήθειά του και, ακόμη, αφού ευαρέστησε το Θεό μέχρι τέλους, εξεδήμησε προς Κύριον, έχοντας μαζί του τον πλούτο και τα εφόδια της αρετής του.
(Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου, Θεολόγου-Φιλολόγου-Λυκειάρχου, Με τους Αγίους μας, Συναξαριστής μηνός Απριλίου, εκδ. Αποστ. Διακονία, σ. 172).