Μια κυρία, η Ε, το 1952, ήταν δαιμονισμένη ενώ ταυτόχρονα ήταν μουγγή (από τον δαίμονα). Κάποιοι φίλοι της πήγαν στο σπίτι της ένα βράδυ του Ιανουαρίου του 1952, όπου και βρισκόταν και έψαλλαν παράκληση στην Παναγία υπέρ της υγείας της.
Στο τέλος της Παράκλησης, κάποιος άνθρωπος ο οποίος ευλαβείτο τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο, ο Α.Σ. από την πόλη της Θ, πρότεινε να ψάλλουν και το απολυτίκιο του Οσίου.Μόλις το έψαλλαν, η δαιμονισμένη σπάρασσε στο κρεββάτι δυνατά ενώ ο άνθρωπος αυτός πήγε να την σταυρώσει με ένα σταυρό που μέσα είχε κομματάκι από Τίμιο Ξύλο.
Μόλις τη σταύρωσε η δαιμονισμένη μίλησε (ενώ ήταν μουγκή προηγουμένως) και ρώτησε για τον Σταυρό! Όλοι ρίγησαν από το θαύμα κατά το οποίο η Ε τουλάχιστον μίλησε. Την άλλη μέρα, πήγε ο σύζυγός της στο γραφείο του Α.Σ και του είπε πως το βράδυ που πέρασε η γυναίκα του είσαι ένα όνειρο: Είδε έναν νέο που τη ρώτησε τι έχει.
Εκείνη του είπε πως πονά το χέρι της και πως δεν μπορεί να μιλήσει. Τότε εκείνος της έδειξε μια μεγάλη εκκλησία που μέσα είχε το ολόσωμο λείψανο ενός αγίου και της είπε να δοκιμάσει να μιλήσει. Εκείνη το έκανε και πραγματικά μίλησε. Από τις περιγραφές που έκανε η Ε, κατάλαβαν όλοι πως ο νέος ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος.
Από τότε έγινε εντελώς καλά. Πράγματι τον επισκέφτηκαν στο Προκόπι και όταν είδε την εικόνα του Αγίου φώναξε: "Αυτός ήταν..."
Μαζί με τον άντρα της παρακολούθησαν μάλιστα την επόμενη μέρα τη Θεία Λειτουργία κατά την οποία, η Ε. κατασυγκινημένη, είδε την κεφαλή του Αγίου να κινείται προς την άλλη μεριά (κάτι που το βλέπουν και σήμερα αρκετοί πιστοί)...