Ειλικρινής φίλος είναι εκείνος που, στην ώρα του πειρασμού, συμμερίζεται τις θλίψεις, τις ανάγκες και τις συμφορές που φέρνει η κάθε περίσταση στον πλησίον, σαν να είναι δικές του, με τρόπο αθόρυβο και ειρηνικό.
«Φίλος πιστός, σκέψη κραταιά» (Σοφ. Σειρ. 6.14), επειδή και στην ευημερία του φίλου είναι σύμβουλος αγαθός και συμπαραστάτης ολόψυχος, και στή δυστυχία του πραγματικός βοηθός και υπερασπιστής πού συμπάσχει απόλυτα.
Μόνο όσοι τηρούν πιστά τις εντολές του Θεού και είναι γνήσιοι μύστες των Θείων κρίσεων, δεν εγκαταλείπουν τους φίλους που πειράζονται με παραχώρηση του Θεού. Οι καταφρονητές όμως των εντολών και αμύητοι στα Θεία κρίματα, όταν ο φίλος ευημερεί, απολαμβάνουν μαζί του, ενώ, όταν ταλαιπωρείται απο τους πειρασμούς, τον εγκαταλείπουν. Κάποτε μάλιστα συμμαχούν και με τους εχθρούς του.