Στοιχεία πίστης της κινέζικης θρησκείας

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία εδώ, η οποία έχει μεγάλη παράδοση, έχει κάνει πελώριο έργο. Επιτρέπει –και εγώ το συνιστώ- όταν ας πούμε κάποιος πεθάνη, να μπορή κανείς να πάρη το λιβάνι, να προσφέρη
στον άνθρωπο λιβάνι, όπως προσφέρουμε εμείς, αλλά το δικό τους το λιβάνι, όπως και φρούτα, όπως προσφέρουν αυτοί, ξέροντας και ξεκαθαρίζοντας ότι το κάνει για να αποδώση τιμή στο νεκρό, πράγμα που κάνουμε κι εμείς άλλωστε. Φυσικά δεν μπορεί να το κάνη αυτό στους θεούς.

Δηλαδή είναι άλλο το να προσφέρης στο νεκρό και είναι άλλο να προσφέρης στους θεούς. Αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έγιναν παλιά, όταν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, τον 17° αιώνα, ήταν στην Κίνα, όπου μεγάλα κομμάτια της Κίνας είχαν γίνει χριστιανικά και, επειδή δεν το έκαναν αυτό, ζημιώθηκε ο Χριστιανισμός στην Κίνα.
Ένας φίλος μου Ιάπωνας, ο οποίος είναι Καθολικός, μου είπε ότι τον 17° αιώνα, τον 16° αιώνα μεγάλα κομμάτια της Ιαπωνίας ήταν χριστιανικά. Καθολικά. Δυστυχώς, λόγω των Προτεσταντών που συκοφάντησαν τους Καθολικούς στον Αυτοκράτορα, ότι είναι κατάσκοποι και λόγω του ότι επίσης δεν χειρίστηκαν καλά το θέμα της προσαρμογής με τις τοπικές συνήθειες, χάθηκαν οι λαοί αυτοί.

Μιλάω με πόνο και ντροπή ως Ορθόδοξος, διότι οι Προτεστάντες εδώ και οι Καθολικοί έχουν Πανεπιστήμια, έχουν αγίους ανθρώπους, έχουν αληθινούς Ιεραποστόλους και εμείς είμαστε γνωστοί, γιατί την εποχή του Ιουστινιανού κλέψαμε το μετάξι! Στην Ελλάδα, -θα ήθελα να σας πω και ντρέπομαι γι’ αυτό-, έχουμε πολλή μεγάλη υπερηφάνεια, πολύ φουσκωμένη υπερηφάνεια και νομίζουμε ότι εμείς είμαστε όλος ο κόσμος. Θα έπρεπε να έχουμε ντροπή γιατί δεν έχουμε Ιεραποστολή. Και να διδασκόμαστε από τους άλλους και να τους κοιτάμε με πολύ σεβασμό για το έργο που κάνουν. Διότι θυσιάζουν τη ζωή τους, είναι καλύτεροι άνθρωποι και έχουν κάνει πάρα πάρα πολλά. Εμείς μείναμε κλεισμένοι μέσα στους καθρέφτες όπου κοιτάμε τα μεγαλεία μας και τα ωραία μας ράσα.

Α.Κ.: Ποιά στοιχεία της προηγούμενης ζωής – πίστης τους είναι δύσκολο να τα αποβάλουν;

π. ΙΩΝΑΣ: Δεν είναι εύκολο να σας πω. Θα έλεγα τις προλήψεις που έχουνε για τους πεθαμένους και για τα φαντάσματα. Εδώ στον κινεζικό κόσμο τα πάντα είναι φαντάσματα. Έχω δη πολλούς ανθρώπους που μου είπαν ότι είδαν. Πολλές ασθένειες θεωρούνται ότι είναι από φάντασμα. Ας πούμε, βλέπετε πολυκατοικίες που φτιάχνουν εδώ, τις φτιάχνουν με ατσάλι, με σίδερο κλπ. Πολύ καλύτερες από την Ελλάδα. Μια μέρα μπορεί να μή δουλεύουν οι εργάτες και να έχουν ένα μεγάλο βαρέλι και να καίνε πέϊπερ μάνεϊ, δηλαδή χρήματα, γιατί κάποιος απ’ αυτούς είδε φάντασμα. Και, όπως καταλαβαίνετε, σταματάει η δουλειά. Δεν το κάνουνε για πλάκα. Είδε φάντασμα. Τώρα, μπορεί να ήταν κάτι διαβολικό, μπορεί να μην ήτανε, μπορεί να ήταν η ιδέα του, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ήταν… Αλλά αυτό όμως είναι πολύ κοινό. Λοιπόν, να αποβάλουν την έννοια αυτή, όπως επίσης να αποβάλουν την έννοια πως ό,τι κάνεις τώρα θα το πληρώσης και ότι θα έχης μετεμψύχωση κλπ. Αυτά, το ότι θα πληρώσης βασικά αυτό είναι πολύ σημαντικό πράγμα, το ότι θα πληρώσης, δηλαδή ό,τι κάνεις κάπου γράφεται. Η έννοια της μετάνοιας, της εξομολόγησης, που τα εξαλείφει όλα ο Θεός, δε θέλει την πληρωμή μας. Όταν εξομολογούμαστε δεν υπάρχει πληρωμή, υπάρχει απλώς συγχώρεση και ο Θεός τα σβήνει όλα. Αυτό είναι κάτι το λυτρωτικό γι’ αυτούς, αλλά είναι δύσκολο.

Α.Κ.: Ποιά στοιχεία της προηγούμενης ζωής – πίστης τους είναι επικίνδυνο να παραμείνουν ως συγκρητιστικά;

π. ΙΩΝΑΣ: Νομίζω σας απάντησα στο προηγούμενο. Φυσικά μή νομίσετε ότι είναι τόσο εύκολο να έχη κανείς την καθαρή πίστη. Άλλωστε αυτό το πράγμα δεν ξέρω ποιός το έχει τελικά. Πάντοτε, όταν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που δεν είναι σαν την Ελλάδα που, ας πούμε, υπάρχει Ορθόδοξη Εκκλησία βασικά και τίποτε άλλο, στο εξωτερικό υπάρχει πάντοτε. Συγκρίνεις. Και γι’ αυτό θα πρέπη πάντοτε να έχης μια ζωντανή Θεολογία και να διδάσκης συνεχώς τους ανθρώπους σου και να μην τους αφήνης.