Πάτερ, είναι αλήθεια ότι της Πεντηκοστής κλειδώνονται οι ψυχές;

Τούτη την περίεργη ερώτηση μου έκανε χθές το απόγευμα μία κυρία.

Και ουδέν όμως το περίεργον, αφού η Εκκλησία μας πολλές φορές έλαβε εορτές ειδωλολατρικές και τις νοηματοδότησε με τις αξίες του
Ευαγγελίου διαβαίνοντας ως γέφυρα τους ανθρώπους από την πλάνη στην αλήθεια του Ιησού Χριστού.

Συγκεκριμένα, κατά την τρίτη ημέρα της εορτής των Ανθεστηρίων στην Αθήνα πραγματοποιούνταν τα Υδροφόρια, εις ανάμνησιν όσων
χάθηκαν στον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.

Οι Αθηναίοι έριχναν αλεύρι από σιτάρι ζυμωμένο με μέλι προς τις χθόνιες Κατά τη λήξη της τελετής, πίστευαν ότι οι ψυχές επέστρεφαν στον Κάτω Κόσμο, οπότε και φώναζαν:

Αναλαμβάνοντας λοιπόν η Εκκλησία μας τις εορτές των Υδροφορίων έδωσε το εύνασμα και την ευκαιρία στους Χριστιανούς να μνημονεύουν τους κοιμηθέντες και τις βασανισμένες ψυχές, ούτως ώστε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες να αναπαύονται και αυτές οι λησμονημένες ψυχούλες, που ως φυλακισμένοι στα κρατητήρια του Άδου, περιμένουν από εμάς λίγη αγάπη και προσευχή, για να ανακουφισθούν λιγάκι. Γι’αυτό και τα Ψυχοσάββατα που έχει ορίσει η Εκκλησία μας, τα οποία αποτελούν επισκεπτήρια ανακούφισης για τις ψυχές που έφυγαν από τούτο τον εφήμερο κόσμο

Έλεγε σχετικά ο Όσιος Παΐσιος: «Όπως ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους με αναψυκτικά κ.τ.λ. που τους πηγαίνουμε, έτσι τους νεκρούς τους ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουμε για την ψυχή τους»

Επίσης και ο όσιος Παπαδημήτρης ο Γκαγκαστάθης έγραφε: «Ο Θεός θέλει να βοηθήσει τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για τη σωτηρία τους… Με τα κόλλυβα του δίνουμε το δικαίωμα να επεμβαίνει.

Σε αυτές λοιπόν τις ημέρες ας προσευχηθούμε και εμείς για τους κοιμηθέντες με την εξής προσευχή:

Μνήσθητι Κύριε ημών Ιησού Χριστέ δια πρεσβειών της Παναχράντου Σου Μητρός Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας των δούλων σου, των κοιμηθέντων, και συγχώρησον, ανάπαυσον και ανάστησον αυτούς, ψυχή τε και σώματι, εις ανάστασιν ζωής εν τη εσχάτη Σου ημέρα:

Έτι δε, μνήσθητι πάντων των:

Εν παντί καιρώ και τόπω της Δεσποτείας σου κοιμηθέντων τέκνων Σου.

Των ακηδεύτων και ατάφων Ορθοδόξων χριστιανών.

Των εκτρωθέντων και αποβληθέντων παιδίων.

Πάντων ων ουδείς εστίν ο μνημονεύων αυτούς.

Πάντων των ελαχίστων, περιφρονημένων και βασανισμένων ψυχών.

Πάντων των υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως και της Πατρίδος τελειωθέντων .

Πάντων των σήμερον και ως σήμερον απελθόντων εκ του βίου τούτου.

Πάντων των σήμερον εορταζουσών ψυχών.

Πάντων των οικείων, φίλων και συγγενών ημών.

Πάντων των εν ατυχήμασιν, βιαίω θανάτω και πολέμοις τελειωθέντων.

Και πάντων των κοιμηθέντων και λυπησάντων ημάς.