Δεν άρεσε καθόλου στον Ηρώδη η δραστηριότητα των Αποστόλων. Αποκεφάλισε τον Ιάκωβο και είδε ότι αυτό το δέχτηκαν με ικανοποίηση και οι άρχοντες των Ιουδαίων.
Συλλαμβάνει, λοιπόν, και τον Πέτρο, και τον κλείνει στη φυλακή σιδηροδέσμιο και διατάζει να τον φυλάνε δεκάξι στρατιώτες, λες κι ήταν επικίνδυνος κακούργος. Είχε σκοπό μετά το Εβραϊκό Πάσχα να τον παραδώσει στο λαϊκό δικαστήριο των Εβραίων, κάτι παρόμοιο μ΄ αυτό που έγινε τον Χριστό.
Κι ενώ ο Πέτρος ήταν στη φυλακή, οι άλλοι Απόστολοι κι όλοι οι Χριστιανοί της Ιερουσαλήμ προσεύχονταν στον Θεό για τη σωτηρία του.
Ένα βράδυ στο σπίτι της Μαρίας, εκεί στο Υπερώο, όπου έγινε ο Μυστικός Δείπνος, στον ίδιο χώρο όπου την Πεντηκοστή ήρθε το Άγιο Πνεύμα και φώτισε τους Αποστόλους, ήταν μαζεμένοι πολλοί πιστοί, μαζί με μαθητές τους Κυρίου μας και προσεύχονταν θερμά στον Θεό να κάνει το θαύμα του και να ελευθερωθεί ο μεγάλος Απόστολός Του.
Το ίδιο εκείνο βράδυ, κι ενώ η επόμενη ήταν η μέρα που θα τον παρέδιδε ο Ηρώδης για να δικαστεί, ο Πέτρος κοιμότανε, δεμένος με αλυσίδες, ανάμεσα σε δύο στρατιώτες και άλλοι, ξύπνιοι φρουροί, φύλαγαν έξω από την κλειστή σιδερένια θύρα του κελιού, κι άλλοι ως έξω, την εξώπορτα της φυλακής.
Σε μια στιγμή να, και παρουσιάζεται δίπλα στον Πέτρο Άγγελος Κυρίου, τόσο λαμπερός, που άστραψε και φεγγοβόλησε όλη η φυλακή. Έσπρωξε και ξύπνησε τον Πέτρο: «Σήκω, σήκω γρήγορα», του είπε κι αμέσως λύθηκαν κι έπεσαν οι αλυσίδες που τον έδεναν. «Φόρεσε τα σανδάλια και τη ζώνη σου, βάλε από πάνω και το ιμάτιό σου και ακολούθησέ με». Κανένας από τους στρατιώτες δεν αντιλήφθηκε το παραμικρό.
Ο Πέτρος ακολούθησε τον άγγελο. Πέρασαν από την πρώτη και τη δεύτερη φρουρά και φτάσανε στη σιδερένια εξώθυρα που οδηγούσε στον δρόμο προς την πόλη. Η βαριά θύρα άνοιξε μόνη της. Βγήκαν! Προχώρησαν και πέρασαν πια σ΄ έναν δρόμο μέσα στην πόλη. Τότε ακριβώς ο άγγελος εξαφανίστηκε!
Ο Πέτρος, σαστισμένος ως εκείνη τη στιγμή, τότε μόλις συνήλθε. «Ο Κύριος έστειλε τον άγγελό Του και μ΄ έσωσε απ΄ τα χέρια του Ηρώδη και των χριστομάχων Ιουδαίων», σκέφθηκε και προχώρησε βιαστικά προς το σπίτι της Μαρίας, όπου συνήθιζαν να μαζεύονται οι αδελφοί.
Χτύπησε την πόρτα. Μια μικρή υπηρέτρια, η Ρόδη, πήγε στην πόρτα και ρώτησε: «Ποιος είναι;». Της απάντησε ο Πέτρος. Εκείνη αναγνώρισε τη φωνή του αλλά, σαστισμένη από τη χαρά της, δεν άνοιξε την πόρτα, παρά έτρεξε μέσα να πει σ΄ όλους ότι ο Πέτρος ήταν έξω!
Απίστευτο τους φάνηκε. Νόμιζαν ότι παραλογιζότανε το κορίτσι. «Χαζή!», της είπαν, «ο Πέτρος τέτοιαν ώρα». Εκείνη επέμενε. «Ο άγγελός του θα είναι!», έβγαλαν το συμπέρασμα οι άλλοι. Ο Πέτρος συνέχισε να χτυπά.
Όταν άνοιξαν και τον είδαν, έμειναν κατάπληκτοι αλλά και χαρούμενοι. Τους έκανε νόημα να σωπάσουν. Μπήκε μέσα και τους διηγήθηκε με ποιον θαυμαστό τρόπο τον ελευθέρωσε ο Κύριος με τον άγγελό Του. Ύστερα έφυγε σε άλλον τόπο.
Την άλλη μέρα αναζήτησαν παντού τον φυλακισμένο, μα δεν τον βρήκαν. Την οργή του Ηρώδη την πλήρωσαν οι δύστυχοι οι φρουροί…
Σ.Γ.Α.