Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης: «Ἀφοῦ πάει καὶ πάει τὸ τραῖνο, γιατί νὰ μὴν μποῦν καὶ ἄλλοι μέσα;»

– Γέροντα, σήμερα, ἐνῶ πολὺς κόσμος περίμενε νὰ σᾶς δῆ, κάποιος νεαρὸς δὲν περίμενε στὴν σειρά του· τοὺς προσπέρασε ὅλους.

– Ναί, ἦρθε καὶ μοῦ εἶπε: «Εἶναι ἀνάγκη νὰ σὲ δῶ. Πῆγα στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ δὲν σὲ βρῆκα καὶ ἦρθα ἐδῶ». «Καλά, τοῦ λέω, δὲν βλέπεις τί κόσμος περιμένει; νὰ σταματήσουν ὅλοι, γιὰ νὰ ἀσχοληθῶ τώρα μ᾿ ἐσένα;».
«Ναί, Πάτερ», μοῦ λέει. Ἀκοῦς κουβέντα; Καὶ νὰ εἶναι οἱ ἄλλοι στὶς σκάλες ὄρθιοι, στρυμωγμένοι, μεγάλοι, ἄρρωστοι, γυναῖκες μὲ μικρὰ παιδιά..., κι ἐκεῖνος νὰ ἐπιμένη. Καὶ δὲν ἦταν ὅτι εἶχε κανένα σοβαρὸ θέμα· χαζομάρες ἦταν αὐτὰ ποὺ ἤθελε νὰ μοῦ πῆ. Κατάλαβες; Τσιμέντο νὰ γίνουν οἱ ἄλλοι!

Νὰ σκεφθῆτε, ἔρχονται μερικοὶ καὶ μοῦ λένε: 

«Πάτερ, σήμερα νὰ κάνης προσευχὴ μόνο γιὰ μένα, γιὰ κανέναν ἄλλον». Τέτοια ἀπαίτηση! Εἶναι σὰν νὰ λένε: «Μ᾿ αὐτὴν τὴν ἁμαξοστοιχία θὰ ταξιδέψω μόνον ἐγώ· νὰ μὴν μπῆ μέσα κανένας ἄλλος». Ἀφοῦ πάει καὶ πάει τὸ τραῖνο, γιατί νὰ μὴν μποῦν καὶ ἄλλοι μέσα;