Ου κλέψεις

• Μας λέγει ο Απόστολος Παύλος «ο κλέπτων μηκέτι κλεπέτω, μάλλον δε κοπιάτω εργαζόμενος το αγαθόν ταις χερσίν, ίνα έχη μεταδιδόναι τω χρείαν έχοντι».
Δηλαδή εκείνος που κλέπτει, ας μη κλέπτη πλέον. Ας κοπιάζη δε περισσότερον και ας εργάζεται το έντιμο βιοποριστικό έργο με τα χέρια του, δια να έχη να μεταδίδη και σ᾽ εκεί­νον, ο οποίος έχει ανάγκη.

• Έλεγε ένας σύγχρονος Γέροντας, ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ότι η κλοπή, η πληγή αυτή της κοινωνίας μας, έχει τόση διάδοση, ώστε εάν κανείς ερχόταν από άλλο κόσμο και έβλεπε την μανία με την οποία κλέβουν και αδικούν οι άνθρωποι, θα έλεγε ότι έχουν εντολή από τον Θεό, για να κάνουν έτσι. Δεν θα τους είπε ο Θεός «ου κλέψεις», αλλά κλέψετε. Όλοι κλέψετε.

Ιδιαιτέρως σήμερα υπάρχει τέτοια έξαρση και τόσοι πολλοί τρόποι, που κινδυνεύει η κλεψιά να γίνη νόμιμη είτε στο δημόσιο (εδώ έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις) η στον ιδιωτικό βίο.

Οι Πατέρες με πολλά παραδείγματα από την ζωή τους μας δίδαξαν για το πόσο μεγάλο κακό είναι η κλεψιά.

Μάλιστα διηγείται ο Αββάς Δανιήλ ότι στην Σκήτη όπου ήταν ο Αββάς Αντώνιος, υπήρχε κάποιος Μοναχός, που έκλεβε συνεχώς και δεν διορθωνόταν με τίποτε. Τότε οι Γέροντες τον έδιωξαν από το Μοναστήρι.

• Κάποιος παλαιός φίλος του Οσίου Λαζάρου του Γαλησιώτου έστειλε με τον δούλο του δύο δοχεία γεμάτα με οίνο καλό. Ο δούλος όμως έκρυψε στο δρόμο το ένα δοχείο και το άλλο το πήγε στον Όσιο. Ο Όσιος γνώριζε την κλοπή από θεία φώτιση και του είπε. «Φυλάξου, τέκνον, να μη πλησιάσης στο δοχείο που έκρυψες στον δρόμο, για να μη κινδυνέψης». Εκείνος όμως δεν άκουσε τα λόγια του Οσίου, και πήγε με χαρά, για να πάρη το δοχείο που έκρυψε. Ξαφνικά πήδησε από το δοχείο ένα μεγάλο φίδι και τον κυνήγησε και εάν δεν καλούσε σε βοήθεια τον Άγιο δεν θα σωζόταν από τον κίνδυνο.

• Είπε κάποτε ο Αββάς Μακάριος «Όταν ήμουν παιδί, μαζί με τα άλλα παιδιά έβοσκα μοσχάρια. Και πήγαν τα άλλα παιδιά να κλέψουν λίγα σύκα. Καθώς έτρεχαν, έπεσε ένα από αυτά τα σύκα, και το πήρα και το έφαγα. Και κάθε φορά που θυμάμαι αυτό, κάθομαι και κλαίω».

• Μας λέγει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην ΝΑ´ Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ»:

«Δεν είναι κακό ν᾽ αρπάζουν τα πράγματά σου, αλλά το να αρπάζεις εσύ. Συνεπώς, εάν μεν άρπαξες, κατηγορείς τον εαυτό σου, εάν πάλι σου άρπαξαν τα πράγματά σου, ευχήσου γι᾽ αυτόν που σου τα άρπαξε, γιατί σε ωφέλησε σε μεγάλο βαθμό.
Καθ᾽ όσον αν ακόμη η διάθεση αυτού που σου τα άρπαξε δεν ήταν αυτή, εσύ ωφελήθηκες οπωσδήποτε σε μεγάλο βαθμό, εάν αντιμετωπίσης με γενναιότητα το γεγονός αυτό. Γιατί εκείνον μεν τον καταδικάζουν και οι άνθρωποι και οι θείοι νόμοι, ενώ εσένα τον αδικημένο και σε στεφανώνουν και σ᾽ επαινούν.

Ούτε βέβαια εάν κάποιος, που βρίσκεται σε κατάσταση πυρετού, άρπαξε από κάποιον δοχείο γεμάτο από νερό και ικανοποίησε τη βλαβερή επιθυμία του μπορούμε να πούμε ότι αδίκησε αυτόν, απ᾽ τον οποίο άρπαξε το νερό, αλλ᾽ αδικήθηκε ο άρπαγας. Γιατί αυτό αύξησε τον πυρετό και χειροτέρεψε την ασθένειά του».

• Στο βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Ε´ διαβάζουμε:

«Η δικαιοσύνη του Θεού είναι η αγάπη, η μακροθυμία· δεν έχει καμμιά σχέση με την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αυτήν την δικαιοσύνη του Θεού πρέπει να αποκτήσουμε. Μια νύχτα πήγε στο Κελλί του Παπα-Τύχωνα ένας κοσμικός να τον ληστέψη.
Αφού βασάνισε αρκετά τον Γέροντα – του έσφιγγε τον λαιμό με ένα σχοινί-, είδε ότι δεν έχει χρήματα και ξεκίνησε να φύγη. Την ώρα που έφευγε, ο Παπα-Τύχων του είπε: «Θεός συγχωρέσοι, παιδί μου».
Ο κακοποιός αυτός πήγε να ληστέψη και άλλον Γέροντα, αλλά εκεί τον έπιασε η αστυνομία και ομολόγησε μόνος του ότι είχε πάει και στον Παπα-Τύχωνα.
Ο αστυνόμος έστειλε χωροφύλακα να πάρη τον Παπα-Τύχωνα για ανάκριση, αλλά ο Γέροντας δεν ήθελε να πάη. «Εγώ, παιδί μου, έλεγε, συγχώρεσα τον κλέφτη με όλη την καρδία μου».
Ο χωροφύλακας όμως δεν έδινε καθόλου σημασία στα λόγια του. «Άντε, γρήγορα, Γέροντα, του έλεγε! Εδώ δεν έχει “συγχώρησον” και “ευλόγησον”».
Τελικά, επειδή ο Γέροντας έκλαιγε σαν μωρό παιδί, τον λυπήθηκε ο διοικητής και τον άφησε να γυρίση στο Κελλί του. Όταν μετά θυμόταν ο Γέροντας αυτό το περιστατικό, δεν μπορούσε να το χωρέση στο μυαλό του:
«Πα-πα-πα, παιδί μου, έλεγε, αυτοί οι κοσμικοί άλλο τυπικό έχουν• δεν έχουν το “ευλόγησον” και το “Θεός συγχωρέσοι”»!