Η Ιερά Μονή Κορνοφωλιάς ή της Παναγίας Πορταΐτισσας, όπως είναι επίσης γνωστή, είναι κτισμένη σε απόσταση ενός χιλιομέτρου δυτικά του χωριού Κορνοφωλιά Σουφλίου, πάνω στο λόφο "Κουρί"και τιμάται στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
![]()
Το κύριο πανηγύρι της Μονής γίνεται στα Εννιάμερα της Παναγίας (Απόδοση της Κοιμήσεως, 23 Αυγούστου). Πότε ακριβώς κτίστηκε η Μονή, μας είναι άγνωστο. Η τοπική παράδοση τη θέλει να έχει ιστορία τεσσάρων περίπου αιώνων.
Στις αρχές του 18ου αιώνα δόθηκε ως μετόχι στην Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Κατά το έτος 1747, με τη συγκατάθεση των κατοίκων της Κορνοφωλιάς και με ενέργειες του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Αυξέντίου (Μάϊος 1744 - Ιούλιος 1757) και του ηγούμενου της Μονής, Ιερομονάχου Αυξεντίου, επισημοποιήθηκε και επικυρώθηκε η κυριότητα της Μονής Ιβήρων, με Πατριαρχικό σιγίλιο (απόφαση) της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, επί Πατριαρχίας Παϊσίου Β'.
Μετά την παραχώρησή της στη Μονή Ιβήρων, οι Αγιορείτες Πατέρες έφεραν στο Μετόχι τους αντίγραφο της ιεράς εικόνας της Παναγίας της Πορταΐτισσας που βρίσκεται στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, η οποία αποδείχτηκε εξ ίσου θαυματουργή με την πρωτότυπη, καθώς και το δεξί πόδι του Αγίου Χαραλάμπους.
Με τα δύο αυτά Ιερά Κειμήλια και κατ'ακολουθία με τη Μονή, συνδέθηκε στενά ο Ελληνισμός του Καζά (Νομαρχίας) της Ανδριανουπόλεως. Οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής περιέβαλαν με μεγάλη αγάπη, ευλάβεια και σεβασμό τη Μονή και τα δύο πολύτιμότερα ιερά κειμήλιά της. Εδώ προσέτρεχαν σε κάθε δύσκολη στιγμή της "σκλαβωμένης"ζωής τους για να ζητήσουν κατά πρώτον τη χάρη και τη βοήθεια της Παναγίας και του Αγίου Χαραλάμπους και κατά δεύτερον τις συμβουλές και την ενεργό συμπαράσταση των Πνευματικών της Μονής.
![]()
Το ξυλόγλυπτο, σκαλιστό και επίχρυσο τέμπλο του 1865
Έτσι, γρήγορα το Μοναστήρι αυτό έγινε μεγάλο θρησκευτικό, πνευματικό και εθνικό κέντρο του υπόδουλου Ελληνισμού της περιοχής. Λειτουργούσε σ'αυτό κρυφό σχολείο και χρησίμευε ως τόπος συγκεντρώσεως των ανδρών της περιοχής για να εκπαιδευτούν στην αγροτική έκτασή και να συγκροτήσουν έτσι αντάρτικες ομάδες κατά των Τούρκων. Οι εκάστοτε ηγούμενοί του ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν σε αυτό, μερικοί μάλιστα από αυτούς έγιναν παράδειγμα θυσίας στο βωμό της πίστεως και της πατρίδας. Αναφέρουμε ενδεικτικά τον ηγούμενο Πορφύριο, ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο το έτος 1912 από τους Τούρκους.
Το Καθολικό της Μονής είναι τρίκλιτη θολωτή βασιλική με ενιαία στέγη. Επάνω από την κεντρική είσοδο του κυρίως ναού, η κτιτορική επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα πληροφορεί ότι το υπάρχον Καθολικό κτίσθηκε στη θέση παλαιοτέρου, που ήταν σε κακή κατάσταση και εγκαινιάστηκε στις 15 Αυγούστου του 1857.
Στο μοναστήρι σήμερα είναι εγκαταστημένη γυναικεία αδελφότητα. Ο περιβάλλον χώρος της μονής είναι όμορφα διαμορφωμένος.