π. Συμεών Κραγιόπουλος (†) - Γιατί δεν καταλαβαίνουμε την αλήθεια του Θεού;

‘Oλοι εμείς έχουμε την καλή διάθεση και καθόμαστε και ακούμε. Αλλά τι γίνεται, και δεν καταλαβαίνουμε, δεν φτάνει η αλήθεια του Θεού μέσα στην ψυχή μας, ώστε να ζεσταθεί η ψυχή μας, να πληγωθεί με την 

καλή έννοια, να ζωντανέψει και να πει: «Θεέ μου, αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η πραγματικότητα, κι εγώ τόσο καιρό δεν καταλαβαίνω τίποτε!» Και να ανοίξει ο δρόμος.

Στην αιμορροούσα, η οποία ήρθε επίμονα και με πολύ ζήλο, και
η πίστη της ήταν: «και μόνο να ακουμπήσω το ιμάτιό του, το κράσπεδο
του ιματίου, θα σωθώ», έγινε αυτό που ήθελε. Και ο Κύριος είπε: «Κατάλαβα ότι βγήκε δύναμη από μέσα μου» (Λουκ. 8:43-46), με την έννοια δηλαδή ότι κάποια ψυχή ήταν έτσι ώστε σαν μαγνήτης τράβηξε τη δύναμη από τον Κύριο. Πώς, ας πούμε, περνάει ο μαγνήτης πάνω από ένα τραπέζι και αρπάζει ό,τι είναι μεταλλικό: το καρφί, την καρφίτσα, ενώ τα άλλα, τα χαρτιά, τα πανιά κτλ., τίποτε δεν καταλαβαίνουν· ούτε θα κουνηθούν.

Όπως έχουμε πει και άλλες φορές, όλο το θέμα είναι να ακούσουμε τον Θεό, να αρπάξουμε την αλήθεια του Θεού, να την καταλάβουμε και να πορευθούμε ανάλογα. Δηλαδή τι; Ότι έκλεισε ο ουρανός με την αμαρτία, και ο Κύριος ήρθε και έσχισε το χειρόγραφο –εσχίσθη το καταπέτασμα του ιερού από πάνω ως κάτω– και άνοιξε αυτή η πόρτα που είχε κλείσει. Και ο άνθρωπος από τη δική του πλευρά έπρεπε να παθαίνει που άνοιξε η βασιλεία του Θεού, και κάπως να τη διαισθάνεται, και να μεγαλώνει η όρεξή του και να μεθάει κυριολεκτικά: «Αχ, Θεέ μου, ετοίμασέ μας το συντομότερο. Αξίζει να πάθουμε τα πάντα, για να περάσουμε απ’ αυτή την πόρτα. Όσο πιο πολύ μείνουμε στον κόσμο αυτόν, τόσο καλύτερα θα ετοιμαστούμε, αλλά και όσο πιο γρήγορα μπούμε στη βασιλεία σου, τόσο καλύτερα θα είναι». Πού είναι αυτό το πράγμα; Δεν υπάρχει.

Τουναντίον, όταν δεν πηγαίνουν τα πράγματα έτσι όπως τα περιμένεις –χριστιανός εσύ τώρα, χριστιανός κατά τα άλλα, αλλά να πάνε τα πράγματα όπως τα περιμένεις, να απολαμβάνεις τη ζωή αυτή, όπως την απολαμβάνει όλος ο κόσμος, αλλά εσύ τάχα χριστιανικά– άμα δεν πηγαίνουν τα πράγματα όπως τα θέλεις, και σου λένε για βασιλεία Θεού και για μέλλουσα ζωή, παθαίνεις, αρρωσταίνεις, δεν θέλεις να τα ακούς αυτά.

Το πρώτο, θα έλεγα, που θα κάνει ο Θεός σε κάποια ψυχή που θα τρέξει σ’ αυτόν είναι να την κάνει να αρχίσει να τα καταλαβαίνει έτσι τα πράγματα, να τα δέχεται έτσι και να λαχταράει. Γιατί δεν το κάνει; Βλέπει ο Θεός ότι εσύ δεν το θέλεις αυτό. Πώς θα γίνει; Με το ζόρι; Και να το κάνει, δεν θα το καταλάβεις. Άμα είσαι χαρτί, άμα είσαι πανί, τι θα σου κάνει ο μαγνήτης; Δεν καταλαβαίνεις τίποτε.

Επομένως είναι πολύ σοβαρό το θέμα. Λιγάκι να ανησυχήσουμε, λιγάκι να φοβηθούμε να πούμε: «Τι γίνεται εδώ; Θα πεθάνουμε, και θα πεθάνουμε ως ψευτοχριστιανοί και όχι ως αληθινοί χριστιανοί, που νιώσαμε ότι ήρθε ο Κύριός μας στη γη, και έγιναν όλα αυτά που έκανε, και τα νιώσαμε, τα αγαπήσαμε, τα δέχεται η ψυχή μας και ευγνωμονούμε τον Θεό και ετοιμαζόμαστε για τη μέλλουσα ζωή». Μεθύσι από δω! Αυτή είναι η σωτηρία, αυτός είναι ο δρόμος της σωτηρίας. Εμείς όμως καθόμαστε χριστιανοί όντες, και ασχολούμαστε με το ένα θέμα, με το άλλο θέμα, με τη μια τάχα δυσκολία, με το άλλο πρόβλημα, που δεν είναι τίποτε αυτά· τίποτε. Και όχι μόνο δεν είναι τίποτε, αλλά είναι και χρειαζούμενα, για να σε ταρακουνήσουν λίγο να καταλάβεις. Τα αφήνει να σε βασανίζουν, μήπως και ξυπνήσεις, μήπως και ζωντανέψεις, μήπως ανοίξεις τα μάτια σου, τα αυτιά σου. Και μόλις αρχίσεις να καταλαβαίνεις, τα αποσύρει όλα ο Θεός.

Και παρακαλώ αυτό το τελευταίο να το προσέξουμε. Δεν ανοίγει η ψυχή σου, δεν ανοίγει η καρδιά σου, δεν καταλαβαίνεις τι θέλει ο Θεός, δεν δέχεσαι αυτό που θα σου δώσει ο Θεός. Ο Θεός θα σου δώσει να αγαπήσεις την ουράνια βασιλεία, την αιώνιο βασιλεία, να αγαπήσεις αυτό που ετοίμασε για όλους μας ο Κύριος. Αυτός θα σου δώσει να το καταλάβεις, να το αγαπήσεις, να το γευθείς και να μεθύσεις, να τρελαθείς, αν επιτρέπεται να πω. Άμα δεν το κάνει, κάτι συμβαίνει σ’ εσένα, και ασ’ τα τα άλλα. Ή πονηριά έχεις μέσα σου ή είσαι κυριευμένος από τη φιλαυτία σου, από τον εγωισμό σου, από τον παλαιό άνθρωπο, από την υπερηφάνεια κτλ.

Ό,τι εμπόδιο κι αν υπάρχει, ό,τι κακό κι αν υπάρχει, το βγάζει ο Θεός, αλλά ανάλογα με ποιον έχει να κάνει. Έχει να κάνει με σένα που πραγματικά θέλεις να φύγουν όλα αυτά και να έρθει μέσα σου ο Κύριος να βασιλεύσει; Δεν θέλεις. Και η απόδειξη είναι –δεν χρειάζεται να ψάχνεις άλλα επιχειρήματα– το ότι δεν γίνεται αυτό μέσα σου. Αφού ο ίδιος ο Κύριος πέθανε, όλα έτοιμα είναι: η Εκκλησία του υπάρχει, τα μυστήρια υπάρχουν. Όλα τα μυστήρια ως χριστιανοί μέσα στην Εκκλησία τα έχουμε, και δεν κάνουν τίποτε τρόπον τινά. Γιατί; Γιατί είσαι εγωλάτρης και παμπόνηρος και πολλά άλλα. Για, ταπεινώσου. Έτσι θα αρχίσει να ανοίγει η ψυχή.

Όταν ξεκινάς και προχωράς και τάχα έχεις διάθεση, αλλά μπαίνει μπροστά ο εγωισμός, ότι εσύ είσαι το κάτι άλλο, τίποτε δεν θα καταλάβεις· τίποτε απολύτως. Για, ταπεινώσου, για, παραδέξου. Ποιος δεν έχει υλικό να σταθεί ενώπιον του Θεού και να πει: «Θεέ μου, το αθλιότερο πλάσμα πάνω στην κτίση είμαι εγώ»; Ποιος δεν έχει υλικό να το πει αυτό; Και αυτό περιμένει ο Θεός. Γιατί δεν το δέχεσαι; Πόσες φορές βλέπω ψυχές στενοχωρημένες, αναστατωμένες, ταραγμένες, «Τι θα κάνω; έχω κούραση, βουλιάζω…» Γιατί; Διότι δεν δέχεσαι τι είσαι. Ο Θεός σε βοηθάει να δεις τι είσαι. Παραδέξου το, και ανάσταση θα γίνει. Θα έρθει ο ουρανός, θα λάμψει ο ήλιος της δικαιοσύνης μέσα στην ψυχή σου.

Εάν οι ψυχές δεν ανταποκρίνονται όπως καλεί ο Θεός και απλώς μόνο ασχολούνται σαν να έχουν μια περιέργεια ή απλώς δείχνουν ότι τάχα έχουν πόθο, τότε δεν μπορούν να βρεθούν όντως στον δρόμο της σωτηρίας, να τους πιάσει το έλεος του Θεού, να ανοίξει ο δρόμος και να έχουν αυτή τη βεβαιότητα μέσα τους: «Ήρθε ο Θεός, μου φανερώθηκε, μου άνοιξε τον δρόμο και με κάνει μακάριο, πολύ μακάριο, ευτυχισμένο, όχι γιατί το αξίζω». Είπαμε, δεν υπάρχει ελεεινότερο πλάσμα από μένα. Αλλά να, ο Θεός γι’ αυτό το πλάσμα ήρθε, το ανάξιο πλάσμα, το πέρα για πέρα ένοχο πλάσμα, και το συγχωράει, το καθαρίζει, το αγιάζει, το θεώνει. Και αρχίζει να βαδίζει κανείς, ενώ είναι ακόμη σ’ αυτόν τον κόσμο, την οδό της σωτηρίας –ο Θεός ξέρει πόσο θα κρατήσει για την καθεμιά ψυχή ο δρόμος αυτός– αλλά είναι μια γεύση αληθινή, πρόγευση αληθινή της αιωνίου βασιλείας.