Η βάση της καλής σχέσης με τους άλλους είναι η σωστή σχέση με τον εαυτό μας. Απειλή γι αυτή την σχέση είναι η ακηδία, μία πολύ ύπουλη ασθένεια της ψυχής, που από ψυχολογική άποψη πολλές φορές ερμηνεύεται ως κατάθλιψη.
Η ακηδία καταλαμβάνει όλες τις δυνάμεις της ψυχής, απονευρώνει την θέλησή μας, ενεργοποιεί όλα τα πάθη μας. Ο άνθρωπος χάνει το μέτρο του, είναι σε σύγχυση και δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους άλλους.
Η ακηδία καταλαμβάνει όλες τις δυνάμεις της ψυχής, απονευρώνει την θέλησή μας, ενεργοποιεί όλα τα πάθη μας. Ο άνθρωπος χάνει το μέτρο του, είναι σε σύγχυση και δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους άλλους.
Όταν έχουμε ακηδία, χάνουμε κάθε νόημα της ζωής, ούτε η χαρά αλλά ούτε και η λύπη μπορούν να μας ακουμπήσουν. Η μόνη ελπίδα να ξεφύγει από αυτήν ο άνθρωπος είναι να έχει διακαή διάθεση να ξεριζωθεί αυτή η κατάσταση από την ψυχή του, αφού βέβαια πρώτα έχει αναγνωρίσει τις καταστροφικές της συνέπειες και έχει βεβαιωθεί ότι η φυγή και η εξωτερική κάλυψη της έλλειψης κενού με την διάσπαση και την διάχυση δεν λύνουν το πρόβλημα. \Αντίθετα η ησυχία, η αγάπη και η φροντίδα του προσωπικού μας χώρου και η εγρήγορση μας βοηθούν να συναντήσουμε με την προσευχή τον Θεό και τον εαυτό μας.