Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ερμηνεύοντας το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Θωμά, λέγει: «Όταν οι άνθρωποι χάνουν την εσωτερική ειρήνη τους κι οι επίγειες μέριμνες τους γονατίζουν, λένε ειρήνη υμίν, αλλά προσφέρουν κάτι, που οι ίδιοι δεν έχουν.
Ο χαιρετισμός αυτός ούτε την δική τους ειρήνη μπορεί να αυξήσει ούτε την ειρήνη εκείνων στους οποίους απευθύνονται. Ο χαιρετισμός του Χριστού όμως είναι διαφορετικός.
Εκείνος δίνει αυτό, που πραγματικά έχει. Η δική Του ειρήνη είναι του Νικητή, που η νίκη Του είναι πλήρης, ολοκληρωτική. Η ειρήνη Του επομένως είναι χαρά, θάρρος, υγεία, ειρήνη και δύναμη. Δε δίνει την ειρήνη Του όπως κάνει ο κόσμος. Δεν τη δίνει απλά με τα χείλη Του, αλλά με την ίδια την ψυχή Του, με όλη Του την καρδιά και το νού, όπως η αγάπη δίνεται στην αγάπη. Χαρίζοντάς τους την ειρήνη Του, τους μεταγγίζει με ένα μυστηριώδη τρόπο την ύπαρξή Του. Τέτοια ειρήνη σηματοδοτεί την βασιλεία του Θεού μέσα στην ψυχή του ανθρώπου»1.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στην ομιλία του, Στην κατά σάρκα γέννηση του Κυρίου, σημειώνει: «Ας ειρηνεύουμε προς τον Θεό, εκτελώντας τα αρεστά σ’ αυτόν, σωφρονώντας, λέγοντας την αλήθεια, πράττοντας τα δίκαια, “επιδιδόμενοι με επιμονή σε προσ ευχές και δεήσεις”, και “υμνώντας και ψάλλοντας με τις καρδιές μας” και όχι μόνο με τα χείλη. Ας ειρηνεύομε με τους εαυτούς μας υποτάσσοντας τη σάρκα στο πνεύμα και προτιμώντας τον συνειδητό τρόπο ζωής και έχοντας τον μέσα μας κόσμο των λογισμών να κινείται με τρόπο κόσμιο και σεμνό, γιατί έτσι θα διαλύσομε την μέσα μας πραγματική εμφύλια στάση. Ας ειρηνεύσομε μεταξύ μας “ανεχόμενοι ο ένας τον άλλο και συγχωρώντας οποιαδήποτε μομφή τυχόν έχει κανείς, όπως και ο Χριστός μας συγχώρεσε” και δείχνοντας το έλεος ο ένας προς τον άλλο με την αγάπη μεταξύ μας»2.
Ο Άγιος Νεκτάριος σχετικά με την ειρήνη του Θεού, λέγει: «Η κορυφή των ευχαρίστων πραγμάτων είναι η ειρήνη, η οποία όταν λείπει δεν αφήνει να υπάρξει τίποτε από όσα φέρνουν την ευθυμία. Γιατί ο πόλεμος σβήνει την ειρήνη. Είναι κοντά στο Θεό και το θείον όσοι δέχονται και επιδιώκουν το αγαθό της ειρήνης, και αντιθέτως, φαίνονται να μισούν την βία. Τίποτε δεν είναι ίσο προς την ειρήνη και την συμφωνία. Αληθινή ειρήνη είναι η ειρήνη προς τον Θεό. Γιατί κανένα όφελος δεν υπάρχει σε μας, αν προς όλους μεν είμαστε ειρηνικοί, με δε τον Θεό πολεμούμε, όπως και καθόλου δεν μας βλάπτει, αν από όλους πολεμούμεθα, όμως είμαστε ειρηνικοί με τον Θεό. Αν κάποιος είναι δυνατόν να απολαμβάνει την ειρήνη, που δίνει ο Θεός, τότε δεν έχει ανάγκη κανενός αγαθού άλλου. Η από τον Χριστό προερχομένη ειρήνη είναι βέβαια, ακίνητη, σταθερή, μόνιμη, αθάνατη, αιώνια. Γι᾽ αυτό και δεν υπάρχει όριο της ειρήνης του, επειδή είναι υπερκόσμιο δώρο. Γιατί, αν ήταν από τον κόσμο, στη σύσταση του κόσμου θα είχε συναριθμηθεί. Τώρα όμως όποιος δεχθεί την ειρήνη αυτή και την φυλάξει, αιωνίως θα συμβιώσει με τα καλά αυτής της ειρήνης»3.
Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ερμηνεύοντας το «και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης», γράφει: «Τρίτο όπλο στον πνευματικό αγώνα, είναι το ευαγγέλιο της ειρήνης. Στον πόλεμό μας με τα πνεύματα του κακού, είναι απαραίτητο το ευαγγέλιο της ειρήνης. Γιατί με το Άγιο Ευαγγέλιό Του ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας συμφιλίωσε “μετά του Θεού”, συγχωρώντας τις αμαρτίες μας, και μας δίδαξε την σωστή ειρήνη. Η δίκαιη ειρήνη είναι η ζωή στην δικαιοσύνη και στην αγιότητα της αλήθειας. Αυτή είναι η ορθή ειρήνη και με τον Θεό και με τους ανθρώπους. Και η άγια και δίκαιη ζωή βρίσκεται στον αδιάκοπο αγώνα, που διεξάγεται με τις αμαρτίες… Ο Απόστολος χρησιμοποίησε την λέξη ειρήνη, γιατί μνημόνευσε και την λέξη πόλεμος. Τα είπε, για να τονίσει ότι πρέπει να έχετε ειρήνη μεταξύ σας και με τον Κύριό σας και να διεξάγετε πόλεμο με τον διάβολο και με τις δυνάμεις του»4.
Σημειώσεις:
1. Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς Ομιλίες Γ΄ Επιμέλεια Πέτρου Μπότση σελ. 37.
2. Γρηγορίου Παλαμά Ε.Π.Ε. τομ. 11 σελ. 475.
3. Νεκταρίου Κεφαλά Άπαντα τομ. Ε΄ σελ. 378.
4. Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς Προς Εφεσίους Εκδ. Ρηγοπούλου σελ. 361.
Ορθόδοξος Τύπος, α.φ. 2012, 28 Φεβρουαρίου 2014