π. Ανδρέας Κονάνος - Άσε τον κόσμο στην ησυχία του!

Δεν ξέρω αν έχεις τα δύο βιβλία της αδελφής Μαγδαληνής. Το ένα είναι αυτό που έχει διαλόγους και συζητήσεις με τα παιδιά. Ένα μικρό βιβλίο, που λέγεται «Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία», εκδόσεις Ιεράς Μονής Αγίου Προδρόμου, στο Έσσεξ. 

Η αδελφή Μαγδαληνή είναι πνευματικό παιδί του πατρός Σωφρονίου. Τώρα μιλάω για το άλλο βιβλίο που 'χει γράψει. Το 'χω διαβάσει αρκετές φορές. Εκεί αναφέρει ότι ήταν μια μάνα που, όταν ο γιος της έμπλεξε με μια προτεσταντική παραφυάδα και πήγαινε στις συναντήσεις τους και προσευχόταν, ήθελε να υποστηρίξει την Ορθοδοξία και έλεγε: «Το παιδί μου χάνεται.

Το παιδί μου γίνεται άσωτο».

Η αίρεση είναι πνευματική ασωτία. Και του φώναζε, τον μάλωνε κι είχαν συνέχεια καβγάδες. Ο γιος της όμως συνέχιζε να πηγαίνει. Γιατί το πείσμα του παιδιού είναι πολύ μεγαλύτερο από την επιμονή του πατέρα και της μάνας, και πάντα νικάει και κουράζεσαι. Ε, κάποια στιγμή η μάνα προβληματίστηκε. Προσευχήθηκε, ηρέμησε.

Δεν θυμάμαι πώς το λέει στο βιβλίο, ίσως μίλησε με τον πνευματικό της. Πάντως, την επόμενη φορά που ο γιος της της είπε «φεύγω», η μάνα τον ρώτησε: «Πού πας;» «Πάω εκεί που ξέρεις, στη συνάντησή μας για μελέτη Αγίας Γραφής και προσευχή». Και γύρισε η μάνα εκείνη τη φορά και του είπε: «Στο καλό, παιδί μου. Να πας στο καλό. Ε, και κάνε και για μένα καμιά προσευχή εκεί που πας».

Γύρισε ο γιος και τη ρώτησε: «Τι είπες; Πες το πάλι. Να κάνω προσευχή για σένα;» «Ναι. Προσευχήσου και για μένα». Επαθε σοκ το παιδί. Η μάνα του εκείνη τη φορά δεν το μάλωσε, δεν του 'κανε παρατηρήσεις ούτε φώναζε. Γλυκάθηκε η ψυχή του παιδιού. Είδε μια άλλη αντίδραση της ορθόδοξης μάνας του. Πραγματικά, θεωρώ ότι αυτή η αντίδραση ήταν ορθόδοξη αντίδραση. Γιατί έκρυβε μέσα τις λέξεις «σεβασμός», «ελευθερία», «αγάπη» και «αλήθεια».

Διότι δεν έβαλε μεν νερό στο κρασί της πίστης της, αλλά ο τρόπος για να υπερασπίσει την Ορθοδοξία της στον άσωτο γιο της ήταν ταπεινός και ορθόδοξος. Και συγκινήθηκε το παιδί της. Δεν ξέρω αν άλλαξε ούτε αν επέστρεψε. Ξέρω όμως ότι εκείνη τη μέρα δεν έγινε καβγάς ή φασαρία. Και ήταν οι ψυχές και των δύο αναπαυμένες. Το παιδί σίγουρα βοηθήθηκε περισσότερο έτσι παρά αν η μάνα του είχε κάνει καβγά μαζί του.

Αυτή η στάση θέλει πολύ μεγάλη και δυνατή καρδιά. Σημαίνει ότι παίρνω απόφαση να είμαι αναπαυμένος και αναπαυμένη με τον Θεό και να μην ενοχλώ πλέον τους ανθρώπους δίπλα μου. Και να μη θέλω πλέον κανέναν να τον κάνω όπως αρέσει σ'εμένα. Αν θέλει να αλλάξει, ας αλλάξει. Οποιος θέλει ας βοηθηθεί. Χωρίς δικές μου παρατηρήσεις όμως. 

Σταμάτα να παρατηρείς και να πιέζεις τους άλλους. Ασε τον κόσμο στην ησυχία του.

από την Ορθόδοξη Αλήθεια