Μεγάλη ἑορτὴ ἐορτάζουμε, ἀδελφοί μου. Τὸ Γενέθλιο τῆς Θεοτόκου.Ὅταν γεννιέται ἕνα παιδάκι τοῦ πηγαίνουμε δῶρα. Τὶ δῶρα να προσφέρουμε στην Παναγίας μας, ποὺ γεννιέται. Μαζέψτε λουλούδια, κάνετε στεφάνια, ἀνάψτε καντήλια, λιβάνια, γράψτε λόγους καὶ ποιήματα γι’Αὐτήν.
Ἀλλὰ ὅλα εἶναι κατώτερα ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Τὸ καλύτερο δῶρο στην ἑορτὴ τῆς Παναγίας, στο Γενέθλιο Τῆς, ἀλλὰ καὶ πάντοτε, εἶναι ἡ ἀγάπη μας καὶ ἡ λατρεία μας σ’Αὐτήν. Σ᾿Αὐτὴν καὶ στο ὁμοίωμα τῆς, δηλαδή,τὴν Ἐκκλησία, ὅπως μας τὸ ἐκφράζει τὸ δωδέκατο κεφάλαιο τῆς ἀποκαλύψεως.
Καὶ ὅταν λέω Ἐκκλησία ἐννοῶ ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, κλῆρο καὶ λαό. Παναγία-Ἐκκλησία παραλληλίζονται αὐτὰ τὰ δυο. Καὶ μέσα στην Ἐκκλησία, στην Ἱερὴ μας αὐτὴ Θεοῒδρυτη Οἰκογένοια, προσφέρουμε τὸ περισσότερο ἀπὸ ὅλα.
Ἀπ’ ὅλα καλύτερο Δῶρο στην Παναγία μας, στο Ὁποῖο καὶ Αὐτὴ εὐαρεστείται ἀπόλυτα. Εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Πραγματικά,ἀδελφοί,ἡ Θεία Λειτουργία προσφέρεται ὑπὲρ ὅλων,ζώντων καὶ κεκοιμημένων, «προπατόρων, Πατέρων,Πατριαρχῶν, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Κηρύκων, Ὁμολογητῶν, Ἐγκρατευτὼν καὶ παντὸς πνεύματος δικαίου ἐν πίστει τετελειουμένου»,ἀλλὰ προπαντὸς «ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας Ἀχράντου,Ὑπερευλογημένης, Ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας».
Καὶ ἡ Παναγία στο Δῶρο αὐτό που τῆς προσφέρουμε, στην Θεία Λειτουργία, μας ἀντιπροσφέρει τὸ καλύτερο πάλι Δῶρο σὲ μας Τὸν καρπὸ τῆς Θείας Λειτουργίας, δηλ. τὴν Θεία Κοινωνία.Πραγματικὰ ἀδελφοὶ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ που κοινωνοῦμε τὸ ἔλαβε ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν Παναγία κατὰ τὴν Σάρκωση Του στην Πανάχραντο Κοιλία Τῆς. Τὴν Θ.Κοινωνία πρέπει να νοιώθουμε ὅτι μας τὴν προσφερεῖ ἡ Παναγία, καὶ γι αὐτὸ στα Ἱερὰ Κείμενα λέγεται« Ἑστιάτωρ τῆς Θείας Σαρκός».Καὶ στο τέλος τοῦ Κοντακίου τῆς Ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως Τῆς λέγεται «Τροφὸς τῆς ζωῆς ἡμῶν».
Ἂς γίνει ἡ Ἑορτὴ της Γεννήσεως της Παναγίας μας ἀφορμὴ τῆς ἀναγεννήσεως μας.Ἡ Παναγία μας ἂς μας δώσει τὴν Εὐχὴ Τῆς για ἕνα τέτοιο πνευματικὸ ξεκίνημα.