Ὅλοι οἱ Χριστιανοί, ὁμιλοῦν γιά τήν Ἐκκλησία. Φαίνεται ὅμως, πώς πολύ λίγοι γνωρίζουν, τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Γι’ αὐτό, ἄς ποῦμε μέ λίγα λόγια, τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία.
Στό ἱερό Σύμβολο τῆς πίστεως, δηλαδή «τό πιστεύω», ὁμολογοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι «μία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική». Τί σημαίνουν, λοιπόν, αὐτά τά γνωρίσματα;
Πρῶτα- πρῶτα ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία, διότι ἔχει μόνο μία κεφαλή, ἕνα Πνεῦμα πού τήν συγκροτεῖ, μία πίστη, ἕνα βάπτισμα, μία ἀρχή καί ἕνα σκοπό. Ἀφοῦ πράγματι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, διότι «αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας» (Κολασ. α’ 18), καί ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι ἕνας καί αἰώνιος, σημαίνει ὅτι καί ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία Του εἶναι μόνο μία, αἰώνια, καί ἀμετάβλητη «μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἁγία, διότι εἶναι ἅγιο σῶμα μέ θεία προέλευση, ἀφοῦ ἔχει κεφαλή τό Χριστό, ψυχή τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἁγία, διότι ἀποτελεῖται ἀπό ἅγια μέλη, τούς Χριστιανούς, πού ἁγιάσθηκαν καί ἐδικαιώθηκαν μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τό ἅγιο Βάπτισμα, ἔχει δέ σάν ἔργο «τόν καταρτισμόν τῶν ἁγίων», τήν «οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ». Ἄν ἀνάμεσά της ὑπάρχουν καί μέλη ἁμαρτωλά χωρίς μετάνοια, δέν παραβλάπτουν τήν ἁγιότητά της, διότι αὐτά θά ἀποκοποῦν στήν τελική κρίση.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι καθολική, διότι δέν ἔχει τοπικούς καί χρονικούς περιορισμούς, εἶναι διαδεδομένη μέσα σ’ ὅλο τόν κόσμο, σ’ ὅλο τό χῶρο καί σ’ ὅλο τό χρόνο, διδάσκει ὁμοιομόρφως τήν περί πίστεως ὀρθόδοξη διδασκαλία καί ἔχει τήν ἴδια λατρεία καί διοίκηση. Ἀκόμη ἡ Ἐκκλησία εἶναι καθολική, διότι θέλει νά περιλάβη στούς κόλπους της ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους, νά ἑνώση καί νά ἀνακεφαλαιώση «τά πάντα ἐν τῷ Χριστῷ, τά ἐπί τοῖς οὐρανοῖς καί τά ἐπί τῆς γῆς». (Ἐφεσ. α’ 10).
Ἡ Ἐκκλησία λέγεται καί ἀποστολική, διότι ἱδρύθηκε ἀπό τόν Κύριο, πού εἶναι ὁ πρῶτος καί μέγιστος Ἀπόστολος, καί διότι οἰκοδομήθηκε «ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν Ἀποστόλων καί προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ» (Ἐφεσ. α’ 23). Ἡ Ἐκκλησία λοιπόν ἀνάγει τήν ἀρχή της στούς Ἀποστόλους καί τηρεῖ ἀναλλοίωτη τήν διδασκαλία τους καί τίς λοιπές παραδόσεις καί διατάξεις. Ἔχει τήν ἴδια ὀργάνωση τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μέ τούς ἐπισκόπους, «οὕς τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἔθετο ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ» καί τούς πρεσβυτέρους καί τούς διακόνους «σύν ὅλῃ τῇ Ἐκκλησίᾳ».
Ἀνακεφαλαιώνοντας, θά πρέπει νά ποῦμε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία, πού ὑπῆρχε μέσα στήν προαιώνια βουλή τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας, πού ἀφοῦ τήν ἵδρυσε ὁ Χριστός Σωτήρ, τήν ὥρισε ὡς τό ὁρατό πνευματικό καθίδρυμα, μέσα στό ὁποῖο σώζονται οἱ πιστοί μέ τήν Θεία Χάρη, πού παρέχεται μέ τά ἱερά μυστήρια. Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός, καί μέλη της ὅλοι οἱ Χριστιανοί πού Τόν πιστεύουν καί Τόν λατρεύουν, καί οἱ κληρικοί καί οἱ λαϊκοί. Ἡ Ἐκκλησία, ἀκόμη πιό ἁπλά, εἶναι ὁ κλῆρος καί ὁ πιστός λαός ἑνωμένοι σέ ἕνα Σῶμα μέ κεφαλή τό Χριστό. Αὐτοί πού εἶναι στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, ἀλλά καί πάλι ὅλοι μαζί ἕνα μαζί μέ τό Χριστό.