Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Το νέο πρόγραμμα στα Θρησκευτικά των Ορθοδόξων μαθητών και η νεοβουδιστική κίνησις Arigatou

Τό ἰσχῦον Σύνταγμα στά ἄρθρα 16 καί 13 ἔχει ἐπιλύσει ὁριστικά τό θέμα πού ἐγείρει ὁ ἀγαπητός Ὑπουργός Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων κ. Ν. Φίλης. Μέ δύο Ἀποφάσεις τό Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας (Σ.Τ.Ε.), τήν 3356/1995 καί 2176/1998, ἔχει νομολογήσει ὅτι βάσει τῶν ἀνωτέρῳ ἄρθρων τοῦ Συντάγματος ἡ Πολιτεία ἔχει ὑποχρέωση νά παρέχῃ θρησκευτική ἀγωγή στούς νέους Ἕλληνες, σεβομένη τήν ἀρχή τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς τους συνειδήσεως.Γιά τούς λόγους αὐτούς τό Ὑπουργεῖο Παιδείας συνόμως κατ’ ἔτος διορίζει, μετά ἀπό πρόταση τῶν τριῶν Μουφτειῶν τῆς Θράκης, 300 «Ἱεροδιδασκάλους» γιά νά διδάξουν τό Κοράνιο στούς Ἕλληνες Μουσουλμάνους μαθητές. Γιά τούς ἴδιους λόγους, ὁ Ὑπουργός κ.Ν.Φίλης καί ἡ Κυβέρνησις ψήφισε στίς 11 Μαΐου 2016 τόν Νόμο 4386 «Ρυθμίσεις γιά τήν ἔρευνα καί ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11-5-2016, τ. Α΄) ἄρθρο 55 παρ. 5, διάταξι μέ τήν ὁποία ἀναγνωρίζει τό ἔννομο δικαίωμα τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου Τῆς Ἑλλάδος (Κ.Ι.Σ.Ε.) καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, ὄχι μόνο νά ἐπιλέγουν τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν γιά τούς Ἕλληνες Ἑβραίους καί Ρωμαιοκαθολικούς μαθητές, ἀλλά καί νά προτείνουν τόν διορισμό τῶν δασκάλων καί καθηγητῶν τοῦ μαθήματος, κατά παρέκκλιση τῶν οἰκείων πινάκων ἀναπληρωτῶν ἐκπαιδευτικῶν.

Ἑπομένως ἡ πρόθεσις τοῦ κ. Ν. Φίλη, μόνο γιά τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες μαθητές, νά μεταλαγῆ τό μάθημά τους σέ θρησκειολογικό, δέν ἀποδεικνύει μόνο τήν θρησκευτική ρατσιστική συμπεριφορά κατά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά, ὅπως ἀποδεικνύει μέ ἐξαίρετα στοιχεῖα ἡ μάχιμος Θεολόγος ἐλλογιμωτάτη κα. Ἑλένη Βασσάλου, στήν εἰσήγησή της, πού ἀκολουθεῖ καί πού εἰσέφερε στήν πρόσφατη ἡμερίδα τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν, ἀποτελεῖ καί μία πιστή ἐφαρμογή καί ἀντιγραφή τοῦ προγράμματος «Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειῶν γία Παιδιά» (GNRC) τῆς νεοβουδιστικῆς κινήσεως ARIGATOU πού χρηματοδοτεῖται ἀπό τόν παγκοσμίως γνωστό Ἀμερικανό ὀλιγάρχη κ. John D. Rockfeller. 

«Το Πρόγραμμα του “Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειών για Παιδιά” (GNRC ) της ARIGATOU ως πρότυπο των ελληνικών Προγραμμάτων Σπουδών για τα Θρησκευτικά».

«Η ιστορία εκτυλίσσεται ως εξής:

Εν μέσω σκόπιμης πρόκλησης αναταραχής στα σχολεία, κυρίως της Μέσης Εκπαίδευσης, εξαιτίας των εγκυκλίων(1) του 2008, που αφορούν στις απαλλαγές από το μάθημα των Θρησκευτικών, τίθεται σε πιλοτική εφαρμογή, το 2011, το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου, το οποίο αλλάζει ριζικά τον προσανατολισμό του μαθήματος. Εγκαταλείπεται η ισχύουσα μέχρι σήμερα γνώση της Ορθόδοξης πνευματικότητας και η γνωριμία των θρησκειών σε χωριστές ενότητες, αντί ενός διαθρησκειακού συγκρητιστικού συνονθυλεύματος(2), επενδυμένου με διαλογισμό(3), βιωματικές πρακτικές(4), διαθρησκειακές κατασκευές(5), συνεντεύξεις με ιερείς θρησκειών(6), διαθρησκειακά παιχνίδια(7) κ.α. Έτσι, εκτιμάται, πως το νέο ΠΣ θα γίνει πιο ελκυστικό, και, παράλληλα, θα καλύψει τα αξεπέραστα θεολογικά και παιδαγωγικά προβλήματα που δημιουργεί, εξαιτίας της ανάμειξης και ταυτόχρονης παρουσίασης, σε μικρούς και ανήλικους μαθητές, ετερόκλητων γνώσεων από έξι θρησκείες και τρεις ομολογίες(8). 

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αναδεικνύει ακατάπαυστα το πρόβλημα προς κάθε κατεύθυνση, προς το Υπουργείο Παιδείας, προς την Ιερά Σύνοδο και τους Μητροπολίτες, προσωπικά, με την αποστολή όλων των σχετικών επιστημονικών εργασιών, προς τον ελληνικό λαό, με ημερίδες, συνέδρια Πρακτικά Συνεδρίων και ανακοινώσεις. Τρέχει παντού(9). 

Έπειτα από τη γενική κατακραυγή για τα χονδροειδή και βλάσφημα λάθη σε θεματικές ενότητες του νέου Προγράμματος, τα οποία προκλήθηκαν εξαιτίας αυτής της διαθρησκειακής λογικής που το διέπει, οι συντάκτες του αναγκάστηκαν λίγο να τα περιορίσουν, στο αναθεωρημένο Πρόγραμμα του 2014, επιμένοντας, όμως, να μείνει άθικτος ο διαθρησκειακός συγκρητιστικός χαρακτήρας του. Την πρόταση, να εφαρμοστούν οι νέες διδακτικές πρακτικές στο ισχύον Πρόγραμμα, χωρίς να αλλάξει ο ορθόδοξος προσανατολισμός του - την απέρριπταν, επιμένοντας, ότι οι νέες διδακτικές μέθοδοι εφαρμόζονται μόνο διαθρησκειακά. Αυτή η απόλυτη επιμονή τους στη διαθρησκειακή ή πολυθρησκειακή μάθηση, σε συνδυασμό με την κατάρριψη θεμελιωδών ζητημάτων της ορθόδοξης διδασκαλίας, κίνησε την υποψία, να ερευνηθεί σε βάθος κάθε πληροφορία που σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με το νέο Πρόγραμμα. 

Υπήρξαν πληροφορίες ότι τα σεμινάρια του νέου Προγράμματος Σπουδών συνδέονται με κάποια οργάνωση ARIGATOU(10). Έτσι, η ΠΕΘ έστρεψε την έρευνά της προς αυτήν την οργάνωση και μελέτησε το υλικό που η ίδια η Arigatou έχει αναρτήσει για τον εαυτό της, καθώς και για τα πρόσωπα(11) και τις οργανώσεις(12), με τις οποίες συνεργάζεται. Πολύτιμα συμπεράσματα εξήχθησαν από τα αναρτημένα βιβλία(13), διότι πληροφορούν, από πρώτο χέρι, σχετικά με την ιστορία, τις ιδέες και τα προωθούμενα προγράμματα Σπουδών, που σκοπό έχουν να διαπαιδαγωγήσουν, με τη νέα διαθρησκειακή ηθική, τα παιδιά όλου του κόσμου, φυσικά, και της Ελλάδος. Τα κείμενα είναι όλα στην αγγλική γλώσσα και σ’ αυτό το σημείο θέλουμε δημοσίως να ευχαριστήσουμε τους εθελοντές καθηγητές της αγγλικής γλώσσας, οι οποίοι με μεγάλη προθυμία μετέφρασαν το υλικό, που μέχρι σήμερα έχει μελετηθεί. 

Από την ανωτέρω έρευνα ήρθαν στο φως οι παρακάτω συμπλεκόμενες πληροφορίες, οι οποίες παρουσιάζονται συνοπτικά:

Το ίδρυμα Arigatou ιδρύθηκε από τον Takeyasu Miyamoto, το 1990. Προέρχεται από τη νέα ιαπωνική βουδιστική οργάνωση Myochikai, την οποία ίδρυσε, το 1950, η Mitsu Miyamoto(14), με σκοπό να γίνουν οι διδασκαλίες του Βουδισμού «η ραχοκοκαλιά του κόσμου»(15) και να διαδοθεί η λατρεία του Βούδα, ο διαλογισμός και οι ιδέες του ιερού βιβλίου Lotus Sutra(16). Για την πραγμάτωση αυτού του στόχου, συνεργάστηκε με οργανώσεις βουδιστών, ινδουιστών και πνευματιστών που είχαν, επίσης, το ίδιο ιεραποστολικό όραμα.

Το 2000 εγκαινίασε το Global Network of Religions. Interfaith Action for the Children of the World(17) (GNRC) - «Παγκόσμιο Δίκτυο Θρησκειών για παιδιά» - προκειμένου οι ιδέες της Arigatou να εξαπλωθούν ταχύτερα και αποτελεσματικά στον κόσμο των παιδιών. Ακολούθως, το 2002, μιλώντας στον ΟΗΕ εκ μέρους του ανωτέρω δικτύου, πρότεινε την ίδρυση ενός «Διαθρησκειακού Συμβουλίου των παιδιών για την ερχόμενη γενιά» - «Conference of Children for the Coming Generation» (CCG) – αρμόδιου για τη συγκέντρωση παιδιών απ’ όλες τις χώρες και υπερβαίνοντας τα εθνικά και θρησκευτικά σύνορα(18). 

Το 2004, ο Takeyasu Miyamoto μαζί με το Παγκόσμιο Δίκτυο θρησκειών αποφάσισαν να ιδρύσουν το «Interfaith Council on Ethics Education for Children» - «Συμβούλιο Διαθρησκειακής Ηθικής Εκπαίδευσης για Παιδιά» που θα αναλάμβανε το έργο της συγγραφής και της υλοποίησης των διαθρησκειακών και διαπολιτισμικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων στα μικρά παιδιά. Μεταξύ των μελών του Συμβουλίου αυτού είναι ένας έλληνας, ο Άγγελος Βαλλιανάτος(19), το δε πρώτο πρόγραμμα που συντάχθηκε αυτό το Συμβούλιο είναι το “Learning To Live Together” - (LTLT)(20) Μαθαίνοντας να ζούμε μαζί. Με πρότυπο αυτό το πρόγραμμα συντάχθηκε το νέο Πρόγραμμα Σπουδών που επιδιώκει το Υπουργείο Παιδείας να επιβάλλει αντί του ισχύοντος Προγράμματος με ορθόδοξο προσανατολισμό.

Η Arigatou, μεθοδικά, επεκτείνοντας το διαθρησκειακό της έργο, καθιέρωσε, το 2008, την «ημέρα προσευχής και δράσης για τα παιδιά»(21), όρισε δε να εορτάζεται, ετησίως, στις 20 Νοεμβρίου, ταυτόχρονα με την Παγκόσμια ημέρα του παιδιού, που καθιέρωσε ο ΟΗΕ το 1954. Κατά την ημέρα αυτή προσκαλούνται να συμμετάσχουν ενήλικες από κάθε θρησκειακό χώρο, ακόμη και παραθρησκευτικό, αιρετικό ή κοσμικό, καθώς και αυτόχθονες ομάδες, προκειμένου να προσευχηθούν και να διαλογισθούν για την οικοδόμηση της ειρήνης και της συναδέλφωσης των λαών, καθώς και να αναλάβουν δράσεις για την επίλυση των προβλημάτων που αφορούν στα παιδιά(22). Έτσι, εξ αφορμής των παιδιών συγκαλούνται, επίσης και, οι ενήλικες, οπότε όλοι, μικροί και μεγάλοι, κατευθύνονται από την οργάνωση, να συμπλέουν με τις πανθρησκειακές ιδέες της και να επεκτείνουν τα προγράμματά της. 

Για παράδειγμα, στις 20 Νοεμβρίου 2015, στην «Παγκόσμια Ημέρα Προσευχής και Δράσης για τα Παιδιά»(23) (DPAC), συναντήθηκαν τριάντα ηγέτες θρησκειών και οργανισμών που σχετίζονται με την πίστη - ρωμαιοκαθολικοί, ευαγγελικοί, μορμόνοι, bahá’í, ινδουιστές, εβραίοι, οπαδοί της οργάνωσης Brahma Kumaris, της Διεθνούς Εταιρείας για τη θεία Συνειδητοποίηση «International Society for Divine Realization», του Sri Sathya Sai Baba και της Art of Living - προκειμένου να συζητήσουν ποιμαντικές πρωτοβουλίες. Ερώτημα: Ποιμαντικές πρωτοβουλίες; Είναι δυνατόν; Και όμως, για τη λογική της Arigatou, είναι.

Η συνέχεια εδώ.