επιμέλεια: Νικόλαος Δ. Γεωργαντώνης
Γύρω στο 1000 μ.Χ. βασιλίας της Ρωσίας ήταν κάποιος Βλαδίμηρος. Και αυτός και ο λαός του ζούσαν στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας και της ηθικής εξαχρείωσης. Τέτοια άγνοια επικρατούσε, ώστε οι δυστυχείς Ρώσοι προσέφεραν θυσίες αίματος.
Θυσίαζαν τα παιδιά τους στον ψεύτικο θεό Περούν. Κατά βάθος όμως έψαχναν να βρουν ποιος είναι ο αληθινός Θεός. Ο Βλαδίμηρος διάλεξε τους πιο σοφούς και τους είπε να δουν ποιες είναι οι θρησκείες των διαφόρων λαών και ποιος είναι ο αληθινός Θεός.
Εκείνοι, αφού επισκέφθηκαν τα κέντρα των διαφόρων θρησκειών, κατέληξαν στην Κωνσταντινούπολη. Εδώ τους περίμενε μια φοβερή έκπληξη.
Τους οδήγησαν στην Αγία Σοφία να παρακολουθήσουν τη θεία Λειτουργία. Ο θαυμάσιος ναός που έλαμπε, το εκκλησίασμα που παρακολουθούσε με αφοσίωση, οι κληρικοί που ήσαν μεταρσιωμένοι, οι ψάλτες με τις γλυκύτατες φωνές τους, τους έκαναν φοβερή εντύπωση. Κατάλαβαν ότι η λατρεία προσφερόταν στον αληθινό Θεό από τη γη στον ουρανό. Τους έκανε μεγάλη εντύπωση ο Παντοκράτορας του τρούλου. Είπαν μέσα τους: Γιατί να μη λατρεύσουμε κι εμείς αυτόν τον αληθινό Θεό; Όλα όσα είδαν και άκουσαν μίλησαν στην ψυχή τους και τους έπεισαν ότι ο Θεός των Ορθοδόξων Χριστιανών είναι ο αληθινός Θεός που έψαχναν να βρουν.
Επέστρεψαν στη Ρωσία και είπαν τις εντυπώσεις τους στον Βλαδίμηρο. Του είπαν τα εξής για την ώρα της λατρείας, όταν το πλήθος των Χριστιανών προσευχόταν μέσα στον μεγαλοπρεπή ναό: «Δεν καταλαβαίναμε αν βρισκόμασταν στη γη. Νομίζαμε ότι βρισκόμαστε στον ουρανό».
Ο Βλαδίμηρος πείσθηκε, πίστεψε και αργότερα βαπτίσθηκε και αυτός και ο λαός του και έγιναν Χριστιανοί. Από τότε η Ρωσία προόδευσε πολύ. Χάρη στη χριστιανική πίστη ανέδειξε αγίους, θαυμαστό πολιτισμό και μεγαλούργησε. Είναι πασίγνωστη η ρωσική ευσέβεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η λατρεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας επέδρασε και ανέδειξε τους Ρώσους θαυμαστό λαό.
Η Εκκλησία τον Βλαδίμηρο – ο οποίος μετά το βάπτισμα ονομάσθηκε Βασίλειος – τον ανακήρυξε άγιο και μάλιστα ισαπόστολο, και η μνήμη του εορτάζεται στις 15 Ιουλίου.
Ασφαλώς μας διδάσκουν τα θαυμαστά αυτά γεγονότα της Χάριτος του Θεού. Να κρατήσουμε και εμείς τη φράση που είπαν οι Ρώσοι απεσταλμένοι στο βασιλιά τους Βλαδίμηρο: «Δεν ξέραμε αν βρισκόμασταν στον ουρανό ή στη γη». Κάτι παρόμοιο λέγει ένα τροπάριο της αγίας Εκκλησίας μας: «Εν τω ναώ εστώτες της δόξης Σου, εν ουρανώ εστάναι νομίζομεν». Δηλαδή: Όταν στεκόμαστε στο ναό και απολαμβάνουμε τη δόξα Σου, νομίζουμε ότι βρισκόμαστε στον ουρανό. Αφηνουμε τα γήινα και στρεφόμαστε προς τα ουράνια.
Πηγή: «Κάθε Κυριακή στην Εκκλησία», Αρχιμ. Γεωργίου Δ. Μπίζα, εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ΑΘΗΝΑΙ 2013.