Ο Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης προλέγει για την υγεία του πρωθυπουργού

Μαρ­τυ­ρί­α π. Παύ­λου Τσου­κνί­δα: «Ἕ­να πρω­ϊ­νό κα­τά τίς δέ­κα ἡ ὥ­ρα πε­ρί­που, ἦρθαν δύ­ο λε­ω­φο­ρεῖ­α προ­σκυ­νη­τές καί, ὁ Γέ­ρον­τας γι­ά νά τούς εὐ­χα­ρι­στή­ση, ἔ­κα­νε δέ­η­ση καί τούς σταύ­ρω­σε μέ τήν Κά­ρα τοῦ ὁ­σί­ου Δαυ­ΐδ καί ἀ­σπά­στη­καν τά ἅ­για Λείψα­να τῆς Μο­νῆς. 

Με­τά τούς πα­ρέ­θε­σε κέ­ρα­σμα καί ἄ­νοι­ξε πνευ­μα­τι­κή συ­ζή­τη­ση μα­ζί τους. Μί­α κυ­ρί­α τοῦ εἶ­πε:

— Γέ­ρον­τα, θά πε­θά­νη ὁ Ἀν­δρέ­ας Πα­παν­δρέ­ου;

— Ὄ­χι, δέν θά πε­θά­νη, τῆς ἀ­παν­τᾶ ὁ Γέ­ρον­τας, γι­α­τί θά τόν χρει­α­στῆ ἡπα­τρί­δα γι­ά ἕ­να Ἐ­θνι­κό θέμα· τό εἶ­πα καί στό παι­δί του τόν Γι­ῶρ­γο.

»Ὁ τό­τε Πρω­θυ­πουρ­γός Ἀν­δρέ­ας Πα­παν­δρέ­ου ἦ­ταν ἄρ­ρω­στος ἀ­π᾽ τήν καρ­διά του καί ὁ Γέ­ροντας συνέχι­σε νά ἀ­φη­γῆ­ται μπρο­στά σέ ὅ­λους τό πα­ρα­κά­τω γε­γο­νός πού ἔ­ζη­σε ὁ ἴ­διος: “Πρό και­ροῦ ἤμουν καί ἐ­γώ πο­λύ ἄρ­ρω­στος ἀ­π᾽ τήν καρ­διά μου. Παρα­κά­λε­σα τούς Ὁ­σί­ους μου, τόν ἅ­γιο Δαυ­ΐδ καί τόν ἅγιο Ἰ­ω­άν­νη τόν Ρῶσ­σο, νά μήν πά­ω στά Νο­σο­κο­μεῖ­α, νά μέ βο­η­θή­σουν νά κα­λυ­τε­ρεύ­ση ἡ ὑ­γεί­α μου καί νά μήν πά­ω στούς για­τρούς. Ὅ­μως οἱ Ἅ­γιοι ἐ­πέ­με­ναν νά πά­ω. Τί νά κά­νω, ἔ­κα­να ὑ­πα­κο­ή στούς Ἁ­γί­ους καί μέ πῆ­γαν στό Γε­νι­κό Λα­ϊ­κό στήν Ἀ­θή­να, μέ βά­λα­νε σέ δω­μά­τιο καί ἄρ­χι­σε ἡ θε­ρα­πεί­α. Σέ κά­να δύ­ο–τρεῖς μέ­ρες ἔ­φε­ραν τόν Ἀν­δρέ­α τόν Παπαν­δρέ­ου, τόν Πρω­θυ­πουρ­γό, καί, ἐ­πει­δή δέν εἶ­χε θέση (στήν ἐντα­τι­κή), βγά­λα­νε ἐ­μέ­να σέ ἕ­να ράν­τσο στό δι­ά­δρο­μο καί βά­λα­νε αὐ­τόν στή θέ­ση μου. Νά, ἐ­κεῖ μέ πλη­σί­α­σε ἡ γυ­ναῖ­κα του, ἡ Δή­μη­τρα, καί ὁ γυι­ός του, ὁ Γι­ῶρ­γος, καί τούς εἶ­πα νά μήν φο­βοῦν­ται, θά ζή­ση ὁ Ἀν­δρέ­ας, ὅ­πως καί ἔ­ζη­σε”».