Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης: «Δεν είναι άγιοι αυτοί;»

Ήρθε τίς προ­άλ­λες ἕ­να ἱ­ε­ρω­μέ­νο πρό­σω­πο καί μοῦ εἶ­πε ὅ­τι ἕ­νας (γνωστός του) ἄν­θρω­πος εἶ­ναι κα­τά­κοι­τος καί δέν ὁ­μι­λεῖ, οὔ­τε ἀ­κού­ει, οὔ­τε βλέ­πει. Καί τοῦ ἔ­δω­σε στά χέ­ρια του 250 λί­ρες χρυ­σές γιά τήν Ἐκ­κλη­σί­α πού χτί­ζουν στό χω­ριό τους. 

Σέ ἕ­να χαρτά­κι τοῦ ἔ­γρα­ψε: “Τά χρή­μα­τα αὐ­τά εἶ­ναι δι­κά μου. Τά μά­ζευ­α ἀ­πό νέ­ος καί θέ­λω νά τά δώ­σω γιά τήν ἐκ­κλη­σί­α, γιά τό κα­λό τοῦ κόσμου. Σοῦ ἔ­χω ἐμ­πι­στο­σύ­νη καί στά δί­νω στά χέ­ρια σου καί δέν θέ­λω ἀ­πό­δει­ξη. 

Μό­νο θέ­λω νά μήν γνω­ρί­ζη κα­νείς τί­πο­τε. Τίς λί­ρες τίς δί­νω γιά τήν ψυ­χή μου. Ἔ­χω καί ἄλ­λα χρή­μα­τα καί πά­λι θά βοη­θή­σω”.

»Ὁ­ρί­στε, δέν εἶ­ναι αὐ­τοί ἅ­γιοι ἄν­θρω­ποι;».