Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Γιωργάκη. Είμαι ο Γέροντας. Εμείς οι δυο θα πάμε μαζί στην κόλαση!»

Ο Γέροντας φρόντιζε και για τις πολλές πνευματικές ατέλειές μου. Προσπάθειά του ήταν να βρω την ταπείνωση.

Ένα απόγευμα μου τηλεφώνησε στο ιατρείο, ακριβώς μετά την υπερβολική εκδήλωση αγάπης ενός ζεύγους ασθενών μου που περιποιήθηκα.

Δηλαδή, είχα κάνει την εξέταση των αρρώστων, αυτοί μου λέγανε «Πω, τί γιατρός είσαι συ!! Τί θαυμάσιος είσαι!

Πόσα ξέρεις! Τί καλά μας περιποιείσαι! Πώς δεν μας κυνηγάς και μας χαμογελάς!! Πώς δεν μας παίρνεις και πολλά λεφτά και δεν μας γδέρνεις!
Πώς ετούτο, πώς εκείνο. Είπε, είπε, λοιπόν φούσκωσα κι εγώ λίγο έτσι πως φουσκώνει το, δώσ’ του προς τα πάνω, οπότε, ΝΤΡΑΝΓΚ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟΟΟ !!

Μ’ ΕΠΙΑΣΕ ΕΠ’ ΑΥΤΟΦΩΡΩ.

Με πιάνει λοιπόν ο παππούλης και μου λέει. Να σας διαβάσω ακριβώς αυτό που γράφω εδώ πέρα, διότι μόλις τέλειωσε τα ‘γραψα. Έχω ένα ημερολόγιο και τα ‘γραψα στο ημερολόγιο μην τα ξεχάσω. Έτσι μερικά πράγματα τα έχω γραμμένα και τα μετέφερα αυτούσια. Λοιπόν, λέει,

– Γιωργάκη. Είμαι ο Γέροντας. Εμείς οι δυο θα πάμε μαζί στην κόλαση. Θα ακούσουμε: «Άφρον, άφρον ταύτη τη νυκτὶ τὴν ψυχήν σου απαιτούσιν απὸ σού .. Τά αγαθά σου εν τή ζωή σου απήλαυσες .. α δε ἡτοίμασας τίνι έσται;» Έτσι θ’ ακούσουμε.

Και τα ‘λεγε σοβαρά-σοβαρά και με στόμφο.

Εγώ τον διέκοψα απότομα γιατί έκανα αστεία μαζί του. Τον διέκοψα απότομα και του λέω,

– Τί απολαύσαμε Γέροντα σ’ αυτή τη ζωή; Το σαράβαλο αυτοκίνητο; Το άδειο βιβλιάριο; Ή τον ανύπαρκτο ύπνο μας; Στις δυο η ώρα κοιμάμαι κάθε βράδυ. Τί απολαύσαμε στη ζωή μας;

Κι εκείνος μου απάντησε απότομα και σοβαρά,

– Τί είναι αυτά που λες; Δεν σου λέει ο κόσμος τι καλός γιατρός που είσαι, μας αγαπάς, μας φροντίζεις, δεν μας γδέρνεις και εσύ τα αποδέχεσαι και τα χάφτεις;

Ήτανε μέσα ακόμα το ζευγάρι. Δεν είχε φύγει όταν μου τα ‘λεγε. Επαναλάμβανε τα λόγια που μου είπαν εκείνοι. Σχεδόν, σα να τα ΄χε μαγνητοφωνήσει και μου τα ‘λεγε παραπλήσια.

– Ε λοιπόν. Αφού τα χάφτεις, τον έχασες τον μισθό σου.

Και ποτέ δεν ήθελε να σε ταπεινώσει. Και μου λέει,

– Το ίδιο παθαίνω κι εγώ.

Όταν ήθελε να διδάξει κάτι έλεγε ότι κι εκείνος το παθαίνει, κι εκείνος είναι αμαρτωλός.

– Λοιπόν το ίδιο παθαίνω κι εγώ. Κι εμένα μου λένε ότι έχω χαρίσματα, πως μπορώ να τους ακουμπήσω και να κάνω θαύματα, πως είμαι Άγιος, και τα χάφτω ο ανόητος, ο αδύναμος. Ε, γι’ αυτό σου είπα ότι θα πάμε μαζί στην κόλαση.

Και του απαντάω κι εγώ τότε,

– Αν είναι Γέροντα να πάμε μαζί, πάμε και στην κόλαση.

Μου λέει,

– Εγώ σου μιλάω σοβαρά κι εσύ ολοένα αστειεύεσαι.

Και κρανγκ, μου κλείνει το τηλέφωνο.