Από προσκυνηματική εκδρομή του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου
....Ακολούθως πορευθήκαμε στη Θήβα, στον τάφο του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά.
Τάφος Αποστόλου Λουκά
Ο π. Σπυρίδων Βασιλάκος από τη Σαντορίνη, προϊστάμενος του προσκυνήματος, ο οποίος μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμο αγωνίστηκαν για να καταστεί αυτός ο χώρος ιερό προσκύνημα, μας καλωσόρισε εγκάρδια.
Εκεί τελέσαμε Παράκληση στον Απόστολο Λουκά. Σύμφωνα με τον Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής, που ήταν ελληνικής καταγωγής από την Αντιόχεια της Συρίας και ιατρός επιστήμων της εποχής εκείνης, τελείωσε τη ζωή του μαρτυρικώς στη Θήβα της Βοιωτίας (τον κρέμασαν σε μια ελιά, σύμφωνα με την Εκκλησιαστική Ιστορία του Νικηφόρου Καλλίστου Ξανθοπούλου [ βλ. J.–P. MIGNE,Patrologia Graeca, 145,210]), όπου είχε έλθει να κηρύξει το Ευαγγέλιο, μετά το Μαρτύριο του Αποστόλου Παύλου στην Ρώμη επί Νέρωνος, σύμφωνα και με τη μαρτυρία του εκκλησιαστικού ιστορικού Ευσεβίου.
Μέσα στον ναό, στο δεξιό μέρος του ιερού (διακονικό), βλέπουμε σήμερα την αρχαία ρωμαϊκή λάρνακα (σαρκοφάγο), όπου είχε εναποτεθεί το άγιο λείψανο του αποστόλου. Επί Αυτοκράτορος Κωνσταντίου (337-361), υιού του Μεγάλου Κωνσταντίνου, το άγιο λείψανο μετεφέρθη στην Κωνσταντινούπολη (3 Μαρτίου 357) με την επιστασία του αγίου μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου, τότε Δούκα της Αιγύπτου, και τοποθετήθηκε κάτω από το ιερό του Ναού των Αγίων Αποστόλων, μαζί με τα άγια λείψανα των αποστόλων Ανδρέου και Τιμοθέου.
Κατά την μαρτυρία του ως άνω εκκλησιαστικού συγγραφέως Νικηφόρου Καλλίστου Ξανθοπούλου, την ημέρα του μαρτυρίου του αποστόλου Λουκά έπεφτε από τον ουρανό ένα θαυματουργό υγρό επάνω στον τάφο του, που θεράπευε τις οφθαλμικές παθήσεις. Η θεραπευτική αυτή δύναμις εξέρχεται μέχρι σήμερα από τη μαρμάρινη λάρνακα. Το γεγονός, ότι η λάρνακα εξακολουθεί να θαυματουργεί ύστερα από τόσους αιώνες, είναι αποδεικτικό στοιχείο ότι πρόκειται για τον αυθεντικό τάφο του Ευαγγελιστού Λουκά.
Το άγιο λείψανο βρίσκεται σήμερα στην Πάδοβα της Ιταλίας, κοντά στην Βενετία(ΕΔΩ), όπου μεταφέρθηκε από τους Φράγκους κατακτητές του Βυζαντίου το 1204, και είναι τοποθετημένο στην εκκλησία Santa Justina στο κέντρο της πόλης.
(...)