- Τα παιδιά σας να τα μάθετε, από πολύ μικρά, να ψήνωνται, να δουλεύουν, να γίνονται άντρες.
Και τα αγόρια και τα κορίτσια. Και τα κορίτσια πρέπει να έχουν γενναίο φρόνημα, να είναι παλληκάρια.
Να κάνουνε τις δουλειές του σπιτιού από πολύ μικρά, γιατί οι πιο πολλοί γονείς τα έχουν κακομάθει και στη ζωή τους, μετά, γίνονται δυστυχισμένα. Ήρθε ένας γνωστός μου, από τη Θεσσαλονίκη, στο Καλύβι και μου είπε:
- Γέροντα, δεν είμαστε καλά στο σπίτι. Μεγάλο πρόβλημα!
- Γιατί βρέ παιδί; Τί συμβαίνει; Τί πάθατε;
- Να Γέροντα, ο γιός πήγε φαντάρος και είναι μακρυά…
- Έ! Τόσο το καλύτερο, για να ψηθεί. Να γίνει άντρας.
- Γέροντα, είναι στη Θήβα και η μάνα του κλαίει… Να κάνετε προσευχή, να βάλουμε και κανένα μέσο να έρθει κοντά…
Μετά από δυο-τρεις μήνες ξαναήρθε στο Καλύβι στενοχωρημένος:
- Τί έγινε βρε παιδί; Ήρθε η μετάθεση του γιου;
- Ήρθε, Γέροντα, αλλά είναι πάλι μακριά… Είναι στη Βέροια…
- Γέροντα, θα γίνει τίποτα; Η μάνα του πάλι κλαίει…
- Αα! Έσείς θα με σκάσετε. Τώρα που θα κατέβω στη Σουρωτή, θα πάρεις τη γυναίκα σου και το γιο σου να έρθετε να με δείτε. Να πάρετε μαζί σας και καμμιά βρεγμένη σανίδα, για να τα πούμε… Βρέ τι πάθαμε! Κατάλαβες τι γίνεται;
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου «Χαριτωμένες Διδαχές, με παραβολές και παραδείγματα», εκδόσεις «Βρυέννιος», Θεσσαλονίκη 2003