• Αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς «Δι᾽ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν. Επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον» (Λουκ. 5, 5). Δηλαδή, Διδάσκαλε, του λέγει ο Απ. Πέτρος, όλη την νύκτα κουρασθήκαμε να ρίχνουμε τα δίκτυα και δεν πιάσαμε τίποτα.
![]()
Έχοντας πίστη στον δικό σου λόγο θα ρίξω το δίκτυ.
Και πράγματι ήταν τόσα πολλά τα ψάρια που έπιασαν, ώστε έσχισαν τα δίχτυα. Όσο και να κουραζώμαστε, όσα θέλει ο Θεός θα μας δώση. Και πότε θα μας τα δώση; Όταν η εργασία μας είναι ευλογημένη.
• Ο Όσιος Ιωάννης ο Ευνούχος, όταν ήταν νέος, ρώτησε κάποιο Γέροντα.
– Πως σεις μπορέσατε να κάνετε το έργο του Θεού με ανάπαυση, ενώ εμείς, αν και καταβάλλουμε κόπο εν τούτοις δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό;
Ο Γέροντας απάντησε:
– Εμείς μπορέσαμε, επειδή στην πρώτη θέση βάζουμε το έργο του Θεού και θεωρούμε εντελώς δευτερεύουσα την ικανοποίηση των σωματικών αναγκών. Ενώ σεις αντιθέτως, δίνετε πρωταρχική σημασία στην ικανοποίηση των σωματικών αναγκών και θεωρείτε ασήμαντο το έργο του Θεού, γι᾽ αυτό και κουράζεσθε.
Διότι δεν σκέπτεσθε εκείνο που είπε ο Κύριός μας και Λυτρωτής στους Μαθητές Του. «Να επιζητήτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και όλα αυτά τα επίγεια θα σας δοθούν μαζί με εκείνα» (Ματθ. στ´ 33).
• Στον βίο του Οσίου Σεραφείμ Λεβαδείας, διαβάζουμε το εξής:
Κάποτε ο Όσιος Σεραφείμ έστειλε μερικούς Μοναχούς γεωργούς στα χωράφια, για να τα σπείρουν. Τους είχε όμως προειδοποιήσει αυστηρά, ότι στις παραμονές των εορτών και Κυριακών να αφήνουν ενωρίς την εργασία τους και να επιστρέφουν στην Ι. Μονή, για να παρευρίσκωνται και αυτοί μαζί με τους άλλους στην ακολουθία του Εσπερινού.
Ένα Σάββατο, επειδή δεν πρόλαβαν να τελειώσουν το χωράφι που σπέρνανε μέχρι την ώρα του Εσπερινού, παρέτειναν την εργασία τους, παραβαίνοντας την εντολή του Οσίου.
Όταν ο Όσιος έμαθε αυτό γέλασε και τους είπε: «Ας είναι ευλογημένο, αλλά μη το επαναλάβετε πάλι αυτό».
Την επόμενη ημέρα διέταξε τον Οικονόμο και τοποθέτησε σημάδια στο χωράφι, που έσπειραν μετά τον Εσπερινό.
Όταν έφθασε ο καιρός του θερισμού, διέταξε τους θεριστές να βάλουν φωτιά, για να καή ο καρπός του χωραφιού της παρακοής. Τους είπε δε ότι είναι άδικο να ενωθή ο καρπός του χωραφιού αυτού με τον ευλογημένο καρπό του άλλου χωραφιού, διότι ο Θεός ευλογεί την εργασία των εργασίμων ημερών και όχι των εορτών. Διότι οι εορτές καθιερώθηκαν από την Εκκλησία προς δοξολογία και λατρεία του Θεού και όχι για βιοτικές μέριμνες.
• Μας συμβουλεύει ο Άγιος Εφραίμ:
Μοναχέ, να μη προφασίζεσαι από οκνηρία, ότι είσαι ασθενής, διότι η Αγία Γραφή λέγει: «και την επιθυμίαν των έδωσες εις αυτούς».
• Λέγουν για τον Άγιο Ιωάννη τον Κολοβό.
Κάποτε, όταν ήταν νεώτερος, είπε στον μεγαλύτερο αδελφό του· ήθελα να είμαι αμέριμνος, όπως οι Άγγελοι είναι αμέριμνοι, οι οποίοι δεν εργάζονται, αλλά συνεχώς λατρεύουν τον Θεό. Και αφού έβγαλε το ιμάτιό του, έφυγε στην έρημο. Εκεί παρέμεινε μία εβδομάδα και εγύρισε πάλι στον αδελφό του.
Μόλις εκτύπησε την πόρτα τον άκουσε από μέσα ο αδελφός του και λέγει, πριν να ανοίξη:
– Ποιός είσαι συ;
– Εγώ είμαι ο Ιωάννης, ο αδελφός σου· απάντησε εκείνος.
– Ο Ιωάννης έγινε Άγγελος και δεν ευρίσκεται πλέον μεταξύ των ανθρώπων· απεκρίθη από μέσα ο αδελφός του.
Εκείνος όμως επέμενε και παρεκάλει· εγώ είμαι, έλεγε. Παρ᾽ όλα αυτά δεν του άνοιξε, αλλά τον άφησε έως το πρωί να στενοχωρήται.
Μετά την δοκιμασία αυτή, του άνοιξε και του λέγει:
– Είσαι άνθρωπος και έχεις ανάγκη πάλιν να εργάζεσαι, δια να τραφής.
Τότε ο Ιωάννης έβαλε μετάνοια στον αδελφό του και του λέγει: συγχώρεσέ με.
• Ένας Γέροντας είπε· τον οκνηρό και αυτόν, που δεν εργάζεται, δεν το θέλει ο Θεός.
• Αδελφοί, ας μη περιφρονούμε την χάρη του Κυρίου, η οποία μας χαρίζει την δύναμη να εργαζώμεθα το καλό· με την δύναμη δε αυτή να εργαζώμεθα το αγαθό και να ευχαριστούμε πάντοτε τον Χριστό. Στην Αγία Γραφή είναι γραμμένο· «να εργάζεσθε όχι δια το φαγητό, που χάνεται, αλλά δι᾽ αυτό, που διατηρεί τον άνθρωπο στην αιώνιο ζωή» (Ιωαν. στ´, 27). Τα χέρια σου ας εργάζωνται το καλό, ώστε και αυτός που έχει ανάγκη να εύρη άρτο, και η καρδιά σου να είναι συνεχώς αφοσιωμένη προς τον Κύριο, και τότε πραγματικά θα εργάζεσαι δια την τροφή, που μένει παντοτινά και όχι δι᾽ αυτήν, που χάνεται μαζί με το σώμα. Να εργάζεσαι λοιπόν και να μη αναπαύεσαι, δηλαδή να μη πορεύεσαι χωρίς εργασία· διότι η αργία φανερώνει πολλή κακία.