Όταν ο Γέροντας βρισκόταν στό κελί τού Τιμίου Σταυρού, κοντά στή μονή Σταυρονικήτα, μιά βραδιά, καθώς προσευχόταν λέγοντας τήν
εύχή, είδε ξαφνικά νά φεύγει ή σκεπή τού κελιού άπό πάνω καί νά έμφανίζεται ολοκάθαρα ό Χριστός μέ λαμπρότητα στό πρόσωπό του, ή όποία τόν δυσκόλευε νά τόν κοιτάξει.
Τό γεγονός αύτό συγκλόνισε τό Γέροντα καί θέλησε νά άποτυπωθούν τά χαρακτηριστικά τού προσώπου τού Κυρίου σέ είκόνα. Γι'αύτό έδωσε οδηγίες στις μοναχές τού ήσυχαστηρίου τού Αγίου 'Ιωάννου τού Θεολόγου στή Σουρωτή νά φιλοτεχνήσουν τήν είκόνα τού Κυρίου, καθοδηγώντας τες μάλιστα ο ίδιος κατά τή διάρκεια τής άγιογράφησης.
'Ο Γέροντας έλεγε ότι τό πρόσωπο τού Χριστού καί τής Παναγίας έχουν τό χρώμα όψιμου σιταριού.
Από το βιβλίο «Ο Ασκητής της Παναγούδας», πρεσβ. Διονυσίου Τάτση.