Ὅσο μελετοῦμε καὶ ἐμβαθύνουμε στὰ λόγια τῆς θείας Λειτουργίας, θαυμάζουμε τὸ μεγαλεῖο της, ἀλλὰ καὶ στεκόμαστε στὶς λεπτομέρειες, τὶς ὁποῖες ἀναφέρει ὁ ἱερὸς συντάκτης της πρὸς τὸν Θεό.
Σὲ μία Εὐχὴ μετὰ τὸν καθαγιασμὸ τῶν Τιμίων Δώρων, ὁ ἱερέας προσεύχεται καὶ παρακαλεῖ τὸν ἅγιο Θεὸ νὰ θυμηθεῖ ὅσους παρευρίσκονται, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὴν εὐχαριστιακὴ Σύναξη τὴν ὥρα αὐτή.«Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ περιεστῶτος λαοῦ, καὶ τῶν δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων, καὶ ἐλέησον αὐτοὺς καὶ ἡμᾶς κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους Σου...» (Εὐχὴ θ. Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου). Θυμήσου, Κύριε, καὶ ὅσους ἀδελφούς μας τὴν ὥρα αὐτὴ ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὸ Ναὸ γιὰ σοβαρὸ λόγο καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ θέλησή τους.
Θαυμάζουμε τὴν ἀγάπη καὶ τὴ στοργὴ τῆς μητέρας μας Ἐκκλησίας: Στὴν πιὸ ἱερὴ ὥρα, στὴν πιὸ μεγάλη στιγμὴ τῆς θείας Λειτουργίας συμπεριλαμβάνει καὶ τὰ ἀπουσιάζοντα παιδιά της. Στρέφει πρὸς ἐκεῖνα τὴ σκέψη της καὶ τὴν προσευχή της. Ὄχι γιὰ νὰ τὰ ἐπικρίνει γιὰ τὴν ἀπουσία τους, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ σκεπάσει μὲ συμπάθεια καὶ κατανόηση.
Μᾶς καλεῖ νὰ θυμηθοῦμε καὶ νὰ προσευχηθοῦμε γιὰ ὅσους ἔχουν σοβαρὸ λόγο καὶ αἰτία σημαντικὴ ποὺ τοὺς ἐμποδίζει νὰ βρεθοῦν στὸ Ναὸ κατὰ τὴν τέλεση τῆς ἀναιμάκτου θυσίας τοῦ Κυρίου. Δὲν ἀπουσιάζουν χωρὶς λόγο ἢ ἀπὸ ἀμέλεια, προβάλλοντας ποικίλες δικαιολογίες καὶ προφάσεις.
Ποιοὶ νά ᾿ναι αὐτοὶ ποὺ δικαιολογημένα μένουν μακριὰ ἀπὸ τὸ ἅγιο Θυσιαστήριο;
Στοὺς δικαιολογημένους ἀπόντες πρωτίστως ἀνήκουν οἱ ἀσθενεῖς ἀδελφοί μας. Ἄνθρωποι ποὺ δοκιμάζονται στὴν ὑγεία τους μὲ ἀσθένειες ἔκτακτες ἢ χρόνιες, καὶ εἴτε παραμένουν στὸ σπίτι τους εἴτε νοσηλεύονται στὰ Νοσοκομεῖα, ἢ σὲ κάποιο Ἵδρυμα ἀποκαταστάσεως τῆς ἀσθενείας τους. Ἡ καρδιά τους λαχταρᾶ, ἡ ἀσθένεια ὅμως τοὺς ἐμποδίζει. «Τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής» (Ματθ. κς΄ [26] 41). Ἀπόντες ὅμως μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ οἱ συνοδοί τους, ποὺ σὰν ἄλλοι ἄγγελοι τοὺς παραστέκουν καὶ μὲ ἀφοσίωση τοὺς διακονοῦν.
Εἶναι καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἀδελφοί μας, οἱ γέροντες, πού, καθὼς κυλοῦν τὰ χρόνια, τὸ βάρος τῶν γηρατειῶν τοὺς ἐμποδίζει. Θέλουν, ποθοῦν νὰ βρεθοῦν στὸ Ναό, ἀλλὰ ἡ δυσκολία τῆς ἡλικίας, ἡ ἔλλειψη βοήθειας ἀπὸ ἄλλους ἀνακόπτουν κάθε τους κίνηση πρὸς αὐτόν. Πόση παρηγοριὰ τοὺς δίνει ἡ μετάδοση τῆς θείας Λειτουργίας ἀπὸ τὰ Μέσα Ἐνημερώσεως!
Σ᾿ ὅσους δικαιολογημένα ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὴ θεία Λειτουργία, ἀνήκουν καὶ διάφοροι συνάθρωποί μας ποὺ ἐργάζονται τὴν ὥρα ἐκείνη γιὰ τὴν ὑγεία, τὴν ἀσφάλεια, τὴν ἐθνικὴ ἀκεραιότητα, τὴν προστασία τῶν ὑπολοίπων: Νοσηλευτές, Ἰατροί, Φαρμακοποιοί, Ἀστυνομικοί, Πυροσβέστες, Στρατιωτικοί, Ναυτικοί· ἐπαγγέλματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ διακόψουν τὴ ροὴ τῆς ἐργασίας τους.
Ἀνάμεσα στοὺς «δι᾿ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντας» εἶναι καὶ οἱ ἀδελφοί μας ἐκεῖνοι ποὺ ἐκτάκτως καὶ λόγῳ ποικίλων προβλημάτων ἐμποδίσθηκαν νὰ λειτουργηθοῦν. Ξαφνικὰ καὶ ἀπρόσμενα παρουσιάστηκαν δυσκολίες καί, ἐνῶ ἦταν στὸ πρόγραμμά τους ἡ θεία Λειτουργία, δὲν κατάφεραν νὰ συμμετάσχουν σ᾿ αὐτήν (π.χ. οἰκογενειάρχες μὲ μικρὰ παιδιὰ κ.λπ.).
Ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μας δὲν μποροῦν νὰ συμμετάσχουν, ἂς εἶναι νοερῶς μαζί μας στὴ θεία Λειτουργία. Ὁ νοῦς τους ἂς γεμίζει μὲ τὰ νοήματά της καὶ τὰ χείλη ἂς προφέρουν τὰ λόγια της καὶ ἡ καρδιὰ νὰ ποθεῖ σύντομα νὰ βρεθεῖ στὴ Λατρεία τοῦ Θεοῦ, νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία.
Καὶ ὅσοι ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ συμμετέχουμε στὴ θεία Λειτουργία, καταλαβαίνουμε τὸ καθῆκον μας τὴν ὥρα ποὺ ἀκοῦμε τὸν Λειτουργὸ νὰ δέεται γιὰ ὅσους ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὴ Σύναξη τῆς θείας Εὐχαριστίας. Καὶ καθῆκον μας εἶναι νὰ εἴμαστε ἐμεῖς παρόντες ἐκεῖ γι’ αὐτοὺς καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸν ἅγιο Θεὸ γιὰ τοὺς ἀπόντες ἀδελφούς μας: νὰ τοὺς προστατεύσει, νὰ τοὺς ἐλεήσει, νὰ τοὺς συντρέξει, νὰ γίνει ἀρωγὸς στὴ δυσκολία τους, νὰ δώσει λύση στὸ πρόβλημά τους, αἴσια ἔκβαση στὴ δοκιμασία τους.
Στὴν ἐποχὴ τοῦ ἀτομισμοῦ, τῆς ἀδιαφορίας, τῆς ἀπομόνωσης, ἡ Ἐκκλησία σὰν μάνα στοργικὴ ἐνδιαφέρεται καὶ προσεύχεται γιὰ ὅλα τὰ παιδιά της. Ἔχουμε ἀναλογισθεῖ πόσο μεγάλη εἶναι ἡ οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας μας, πόσα μέλη παρόντα καὶ ἀπόντα ἔχει, ἀλλὰ καὶ πόσο ἐνδιαφέρεται ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον, εἴτε τὸν γνωρίζει εἴτε ὄχι;
Σὲ κάθε λειτουργικὴ Σύναξη ἡ Ἐκκλησία μας ἀγκαλιάζει ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα, ὅλες τὶς περιστάσεις τοῦ βίου τῶν Χριστιανῶν καὶ μᾶς καλεῖ ὅλους κοντά της μέσα στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ, διότι, ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «στὴν ἐκκλησία βρίσκεται ἡ εὐδιαθεσία τῶν στενοχωρουμένων, στὴν ἐκκλησία ἡ χαρὰ τῶν λυπουμένων, στὴν ἐκκλησία ἡ ἀνακούφιση τῶν βασανιζομένων, στὴν ἐκκλησία ἡ ξεκούραση τῶν κουραζομένων... Ὅταν ὁ Κύριος σὲ καλεῖ στὴν ἐκκλησία, σὲ καλεῖ σὲ ἑορτή. Σὲ προτρέπει σὲ ἀνάπαυση ἀπὸ τοὺς κόπους... Ὤ, τί ἀνεκλάλητη κηδεμονία, τί ἐπουράνια πρόσκληση!» (ΕΠΕ 8Α, 322).
Πηγή: Ο Σωτήρ