Αυτό που θα αφηγηθούμε συνέβη πριν από σαράντα χρόνια περίπου.
Στη γυναικεία μονή Σαμόρντιν στήν Όπτινα, έρημο της Ρωσίας, η ηγουμένη κοιμήθηκε. Τότε οι μοναχές επέλεξαν γιά ηγουμένη μια άλλη αδελφή.
Πηγαίνει μια μοναχή στον πατέρα Ιωσήφ, φημισμένο ερημίτη γέροντα της Όπτινα καί του λέει ανάμεσα στ’ άλλα πώς επέλεξαν νέα ηγουμένη μια διαπρεπή ως προς την πολυμάθειά της καί την ενεργητικότητά της. Ο γέροντας λέει στη μοναχή ότι δεν έπρεπε να επιλέξουν, αλλά ν’ αφήσουν στο Θεό να δείξει Αυτός ποιά θα γίνει ηγουμένη. Μετά απ’ αυτό άρχισε ο γέροντας να προσεύχεται στο Θεό γιά να του αποκαλύψει ποιά θα έπρεπε να γίνει ηγουμένη. Καί κατά τή διάρκεια της προσευχής ακούει μια φωνή: Βαλεντίνη! Δεν υπήρχε όμως εκεί μοναχή μ’ αυτό τό όνομα. Παρόλα αυτά διαμηνύει στο μοναστήρι ότι πρέπει τη Βαλεντίνη να θέσουν ως ηγουμένη. Και οι ίδιες οι μοναχές δε γνώριζαν κάποια τέτοια μοναχή κι άρχισαν να ψάχνουν καί να ρωτούν γι’ αυτήν. Βρίσκουν τελικά μια μοναχή μ’ αυτό τό όνομα να διακονεί στην κλινική.
Τή θέτουν ηγουμένη. Τρεις φορές ήρθε η μοναχή Βαλεντίνη στο γέροντα Ιωσήφ να τόν παρακαλέσει, λόγω της απλότητάς της να την απαλλάξει καί να ορίσει άλλη αδελφή γιά ηγουμένη. Αλλά ο γέροντας φοβούμενος τό Θεό δεν ήθελε ούτε να ακούσει κάτι τέτοιο. Όταν η Βαλεντίνη ήρθε γιά τρίτη φορά σ’ αυτόν, την απείλησε ότι θα την καταραστεί αν δε δεχθεί. Καί η Βαλεντίνη κλαίγοντας επέστρεψε στο μοναστήρι, έγινε ηγουμένη καί ήταν καί παρέμεινε ως τό τέλος της ζωής της μια άριστη ηγουμένη.