Τό τῆς Φιλοθέου κλέος λαμπρόν καί Ὄρους τοῦ Ἄθω τήν κρηπίδα καί ὀφθαλμόν, τήν Γλυκοφιλοῦσα Εἰκόνα τῆς Πανάγνου, χαρᾷ καί εὐλαβείᾳ καταφιλήσωμεν.
Ἡ πανυπερθαύμαστός Σου Εἰκών, ἐκ Βασιλευούσης, προανίσχουσα πρός ἡμᾶς, ὡς ἥλιος πᾶσιν ἐφαπλοῖ ἀκτῖνας θαυμάτων καί διώκει νύκτα τῆς θλίψεως.
Πάντες τήν Εἰκόνα τήν θαυμαστήν, τῆς Γλυκοφιλούσης, προσκυνήσωμεν εὐλαβῶς, ἐξ ἧς χάρις βρύει, ἐσμόν παθῶν δυσώδη διώκουσα, τῶν πίστει προσπτυσσομένων Αὐτήν.
Τούς ἀσπαζομένους Σε εὐλαβῶς, ὦ Γλυκοφιλοῦσα, διαφύλαττε ἀσινεῖς, ἐκ παντός κινδύνου καί δίδου εὐρωστίαν, ψυχῶν τε σωτηρίαν καί ἀπολύτρωσιν.
Ὄντως πανωραία Σου ἡ Εἰκών, τῆς Γλυκοφιλούσης, Θεονύμφευτε Μαριάμ, βρύουσα θαυμάτων πλήθη τοῖς προσιοῦσιν, ἐσμόν ἀρωστημάτων ἀποδιώκουσα.
Δίδου τοῖς τιμῶσί Σου τόν ναόν τοῦτον τάς αἰτήσεις καί ἀξίωσον τῆς ζωῆς τῆς ἐπουρανίου, Γλυκοφιλοῦσα Κόρη, καί τήν περικλεῆ Σου Μονήν περίσωζε.
Ἴλεως γενοῦ μου Σοί ἐκβοᾶ, ἡ Μονή Σου αὗτη, ἡ ἐλπίζουσα ἐπί Σέ, τῇ Γλυκοφιλούσῃ Μητρί τῇ τοῦ Δεσπότου, ἥν φύλαττε καί σκέπε ἐξ ἐπηρείας δεινῶν.
Μέγα τε τεράστιον καί φρικτόν, ἐτέλεσας ὄντως, ὅτε ἔστησας τήν ὁρμήν τοῦ πυρός παμφάγου, ἐν δάσει τῆς Μονῆς Σου, διό Σέ εὐλογοῦμεν Ὀροφυλάκισσα.
Πάντες καταπλήτονται, ὦ Ἁγνή, ὁρῶντες ἐνταῦθα Σά θαυμάσια τά φρικτά, ἅπερ καθ’ ἑκάστην τελεῖς ἐν τῇ Μονῇ Σου· διό Γλυκοφιλοῦσα Σέ μεγαλύνομεν.
Δέχου τάς πρεσβείας Παμβασιλεῦ, τῆς Ἀειπαρθένου Παναχράντου Σου καί Μητρός καί τήν ποίμνην ταύτην ἀπήμονα συντήρει, ἐχθίστων πάσης βλάβης, ὅπως δοξάζει Σε.
Ἡ Εἰκών τῆς Παναγίας Γλυκοφιλούσης, κατά τήν παράδοσιν ἔργον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, φυλάσσεται ἀπό τῆς περιόδου τῆς Εἰκονομαχίας εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους. Τά Μεγαλυνάρια εἶναι ποιήματα Ἰακώβου, ἐκ τοῦ πρός Αὐτήν Παρακλητικοῦ Κανόνος (φωτοτυπική ἀναπαραγωγή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Σκέπης, Πανίου Ὄρους Ἀττικῆς, 1976· περί τοῦ ὑμνογράφου δέν δίδονται στοιχεῖα, πλήν τοῦ ὀνοματός του).