Απόσπασμα από το βιβλίο του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου, Ο άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός και ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης, (εκδ.) Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής 2016.
Το κείμενο αυτό μας μεταφέρει την ουρανόσδοτη εμπειρία που είχε ο μακαριστός Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης, όταν επιχείρησε να μνημονεύσει ένα παπικό στην αγία Πρόθεση.
Ο Γέροντας Ευμένιος, όπως και όλοι οι σύγχρονοι άγιοι και Γέροντες της Εκκλησίας μας (όσιος Πορφύριος, όσιος Παΐσιος, Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης), έχοντας πλήρη συνείδηση και επίγνωση του τι είναι η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, αλλά και των πολλών δογματικών διαφορών που υπάρχουν ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τους παπικούς και λοιπούς ετεροδόξους, ουδέποτε συμπροσευχήθηκαν με χριστιανούς άλλων ομολογιών και, βεβαίως, ουδέποτε μνημόνευσαν ετεροδόξους στην αγία Πρόθεση, αφού σε αυτή μνημονεύονται μόνον τα μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Απαραίτητο όρο μετοχής στα Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτελεί το να είναι κάποιος ζωντανό μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και να πιστεύει και ζή Ορθόδοξα.
Τι συνάγεται από αυτό; Εκείνο ακριβώς που θεολογεί ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας: «Διὰ δὲ τῶν μυστηρίων καὶ ἡ Ἐκκλησία σημαίνεται, σῶμα οὖσα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους... Σημαίνεται δὲ ἡ Ἐκκλησία ἐν τοῖς μυστηρίοις, οὐχ ὡς ἐν συμβόλοις, ἀλλ᾽ ὡς ἐν καρδίᾳ μέλη…».