Μοναχός Χρυσόστομος Κατουνακιώτης (1903 – 29 Ιανουαρίου 1989)

Γεννήθηκε στο Νέο Καρλόβασι της Σάμου το 1903. Το 1930 «τρωθείς από τον θείον έρωτα εγκατέλειψεν τα εγκόσμια και ήλθεν εις το Περιβόλι της Παναγίας». 

Εισήλθε στην ιερά μονή Ξηροποτάμου και μετά την κανονική δοκιμασία εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός. Διακρίθηκε για την υπακοή του και τον ζήλο του προς όλα τα διακονήματα. Γι’ αυτό τον αγαπούσαν όλοι οι μοναχοί, και ιδιαιτέρως ο Γέροντάς του Προηγούμενος Αθανάσιος.

Εφιέμενος μεγαλύτερης ασκητικής ζωής άφησε τις ανέσεις της ιδιόρρυθμης μονής και πήγε στην αθωνική έρημο. Έζησε στη σκήτη της Αγίας Άννης, τα Καρούλια, τη Μικρά Αγία Άννα και τα τελευταία 17 έτη στην Καλύβη «Άξιόν Εστι» των Κατουνακίων. Όπως αναφέρουν αυτοί που τον γνώρισαν, «ήτο εκ των εναρέτων και ευλαβών Μοναχών, προσεκτικός, έμπειρος εις συμβουλάς προς πάντας, θερμός ζηλωτής εις την πίστιν και ουδέποτε συγκατανέβη εις νεωτερισμούς και καινο­τομίας … Ήλθεν όμως και δι’ αυτόν το πλήρωμα του χρόνου συμπληρώσαντα τα 86 έτη. Προ ενός και ημίσεως έτους παρέμεινεν συνεχώς κλινήρης, ενώ συγχρόνως είχεν απωλέσει και την όρασιν των οφθαλμών του. Και εις το κρεβάτι του πόνου υπέμεινεν με καρτερίαν και χαράν δοξάζων τον Θεόν και την Υπεραγίαν Θεοτόκον Μαρίαν. Μέχρι τας τελευταίας ημέρας της ζωής του έρριπτεν τον εαυτόν του εις το έλεος και την ευσπλαχνίαν του Παντοδυνάμου Θεού και ποτέ δεν υπελόγισεν ότι έκανε κάτι σπουδαίον εις την ζωήν του. Αισθανόμενος το τέλος της παροικίας του να πλησιάζει και συναισθανόμενος ως άνθρωπος και αυτός υποκείμενος εις σφάλματα και ατελείας, ότι εν γνώσει και αγνοία τυχών ελύπησεν ορισμένους συνασκητάς του, εζήτησεν “από πάντας να τον συγχωρέσουν και συγχρόνως συγχωρεί πάντας όσους εις αυτόν έπταισαν εν γνώσει ή αγνοία τους”. Σημειωτέον ότι αφότου ήλθεν εις Άγιον Όρος δεν εξήλθεν ποτέ, παρότι του συνεστήθη διά λόγους υγείας. Υπήρξε όντως ευλαβής, αφανής, απλός “οδηγών εις την Ορθοδοξίαν τε και Ορθοπραξίαν”».

Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 29.1.1989.