ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΠΙΣΤΏΝ ΑΠΟ ΑΓΡΥΠΝΙΕΣ
Η Γερόντισσα Μακαρία συνήθιζε, εκτός από τίς ολονυκτίες πού έκανε στην Αγία Μαρίνα, να πηγαίνει σε εξωκκλήσια, συντροφιά με λαϊκούς πού είχε θεραπεύσει ή ευεργετήσει καί της είχαν απεριόριστη αφοσίωση καί ευγνωμοσύνη. Διηγούνται κάποιοι από την προσευχητική συνοδεία της:
«Πήγαμε γιά αγρυπνία μαζί της στον Άγιο Δημήτριο. Κάποια στιγμή ακούσαμε όλοι πέταλα άλογου. Έκανε τρεις βόλτες γύρω από την εκκλησία, ακόμα καί από την ανατολική πλευρά, πού ήταν γκρεμός καί δε μπορούσε άλογο να πατά στο χώμα.
Ρωτήσαμε τή Γερόντισσα ποιος είναι καί απάντησε: Δεν τόν ακούς; Θέλεις καί να τόν δεις; Ήταν ο Άγιος Δημήτριος».
Ρωτήσαμε τή Γερόντισσα ποιος είναι καί απάντησε: Δεν τόν ακούς; Θέλεις καί να τόν δεις; Ήταν ο Άγιος Δημήτριος».
Μιαν άλλη φορά πού πήγε εκεί με άλλη συντροφιά καί τίς δύο μοναχές της - είχε προστεθεί καί η συγκύπτουσα αδελφή Μαρίνα Μπερκάκη (-1975) - δεν είχαν προβλέψει να πάρουν μαζί τους σπίρτα.
Ήταν πηχτό σκοτάδι καί οι άλλοι ήθελαν να γυρίσουν πίσω.Η Γερόντισσα τούς βεβαίωσε ότι θα βρεθούν. Πράγματι, εκεί πού προσεύχονταν μέ την πόρτα κλειστή, μπήκε μέσα ένα ωραίο παλληκάρι μέ στρατιωτική στολή. Τούς χαιρέτησε καί είπε: «Πιστεύω να μη σάς φόβισα. Είμαι από πάνω». Τους έδωσε σπίρτα, άναψαν ένα κερί καί αυτός εξαφανίστηκε. Ρώτησαν τη Γερόντισσα αν ο νέος ήταν από τά γειτονικά χωριά. Καί ηταπεινή συνόμιλη των Αγίων τους έδειξε την εικόνα του Αγίου: Αυτός ήταν.
Τέτοιες αγρυπνίες γίνονταν πολύ συχνά στον Άγιο Παντελεήμονα καί στον Άγιο Ιωάννη. Διηγούνται ότι μια μητέρα κάποτε από ευλάβεια άφησε τίς δύο κόρες της έξω από τό ναό. Η Γερόντισσα, χωρίς κανείς να την πληροφορήσει γι’ αυτό, είπε στη μάνα να τίς φέρει μέσα. Στο τέλος της αγρυπνίας, όπως συνήθιζε, μπήκε στο ιερό καί τούς έβγαλε έξω ζεστό αντίδωρο, βεβαιώνοντας πώς αυτή τή φορά τό θαύμα τό όφειλαν στήν αγνότητα τών κοριτσιών.
Κάποια φορά τό ζεύγος Πεχυνάκη είδε τίς δύο μοναχές μέ τό γάιδαρό τους σε απόσταση όσο να διακρίνονται. Σε κλάσματα δευτερολέπτου τίς είδαν μπροστά τους. Στη διάρκεια της αγρυπνίας πού ακολούθησε στο ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου είχαν κάποια αίσθηση παρουσίας φτερωτών μέ ανθρώπινο πρόσωπο. Καθώς άρχισε να ξημερώνει, η Γερόντισσα Μακαρία έδιωξε τούς λαϊκούς καί παρέμειναν μόνες οι μοναχές να συνεχίσουν την άσκηση της προσευχής καί να αποτρυγούν ουράνιες ευλογίες.