Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως - Ευχές Μεγάλου Βασιλείου

καί τυ­θείς ὑ­πέρ τῶν ἀ­χα­ρί­στων καί ἀ­γνω­μό­νων ἡ­μῶν, καί τῷ οἰ­κεί­ῳ σου Αἵ­μα­τι ἀ­να­πλά­σας τήν φθα­ρεῖ­σαν ὑ­πό τῆς ἁ­μαρ­τί­ας φύ­σιν ἡ­μῶν· αὐ­τός ἀ­θά­να­τε Βα­σι­λεῦ, πρόσ­δε­ξαι κἀ­μοῦ τοῦ ἁ­μαρ­τω­λοῦ τήν με­τά­νοι­αν, καί κλῖ­νον τό οὖς σου ἐπ᾿ ἐ­μοί, καί εἰ­σά­κου­σον τῶν ρη­μά­των μου· ἥ­μαρ­τον γάρ, Κύ­ρι­ε, ἥ­μαρ­τον εἰς τόν οὐ­ρα­νόν καί ἐ­νώ­πι­όν σου καί οὐκ
εἰ­μί ἄ­ξι­ος ἀ­τε­νί­σαι εἰς τό ὕ­ψος τῆς δό­ξης σου· πα­ρώρ­γι­σα γάρ σου τήν ἀ­γα­θό­τη­τα, τάς σάς ἐ­ντο­λάς πα­ρα­βάς, καί μή ὑ­πα­κού­σας τοῖς σοῖς προ­στά­γμα­σιν.

᾿Αλ­λά σύ, Κύ­ρι­ε, ἀ­νε­ξί­κα­κος ὤν, μα­κρό­θυ­μός τε καί πο­λυ­έ­λε­ος, οὐ πα­ρέ­δω­κάς με συ­να­πο­λέ­σθαι ταῖς ἀ­νο­μί­αις μου, τήν ἐ­μήν πά­ντως ἀ­να­μέ­νων ἐ­πι­στρο­φήν. Σύ γάρ εἶ­πας, φι­λάν­θρω­πε, δι­ά τοῦ προ­φή­του σου, ὅ­τι οὐ θε­λή­σει θέ­λω τόν θά­να­τον τοῦ ἁ­μαρ­τω­λοῦ, ὡς τό ἐ­πι­στρέ­ψαι καί ζῆν αὐ­τόν· οὐ γάρ βού­λει Δέ­σπο­τα, τό πλά­σμα τῶν σῶν ἀ­πο­λέ­σθαι χει­ρῶν, οὐδ᾿ εὐ­δο­κεῖς ἐπ᾿ ἀ­πω­λεί­ᾳ ἀν­θρώ­πων, ἀλ­λά θέ­λεις πά­ντας σω­θῆ­ναι, καί εἰς ἐ­πί­γνω­σιν ἀ­λη­θεί­ας ἐλ­θεῖν. Δι­ό κἀ­γώ, εἰ καί ἀ­νά­ξι­ός εἰ­μι τοῦ οὐ­ρα­νοῦ καί τῆς γῆς καί αὐ­τῆς τῆς προ­σκαί­ρου ζω­ῆς, ὅ­λον ἐ­μαυ­τόν ὑ­πο­τά­ξας τῇ ἁ­μαρ­τί­ᾳ· καί ταῖς ἡ­δο­ναῖς δου­λώ­σας καί τήν σήν ἀ­χρει­ώ­σας εἰ­κό­να, ἀλ­λά ποί­η­μα καί πλά­σμα σόν γε­γο­νώς, οὐκ ἀ­πο­γι­νώ­σκω τήν ἐ­μαυ­τοῦ σω­τη­ρί­αν ὁ ἄ­θλι­ος· τῇ δέ σῇ ἀ­με­τρή­τῳ εὐ­σπλαγ­χνί­α, θαρ­ρή­σας προ­σέρ­χο­μαι. Δέ­ξαι οὖν κἀ­μέ, φι­λάν­θρω­πε Χρι­στέ, ὡς τήν πόρ­νην, ὡς τόν λῃ­στήν, ὡς τόν τε­λώ­νην καί ὡς τόν ἄ­σω­τον· καί ἆ­ρόν μου τό βα­ρύ φορ­τί­ον τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν, ὁ τήν ἁ­μαρ­τί­αν αἴ­ρων τοῦ κό­σμου καί τάς ἀ­σθε­νεί­ας τῶν ἀν­θρώ­πων ἰ­ώ­με­νος, ὁ τούς κο­πι­ῶ­ντας καί πε­φορ­τι­σμέ­νους πρός σε­αυ­τόν κα­λῶν καί ἀ­να­παύ­ων· ὁ μή ἐλ­θών κα­λέ­σαι δι­καί­ους, ἀλ­λά ἁ­μαρ­τω­λούς εἰς με­τά­νοι­αν· καί κα­θά­ρι­σόν με ἀ­πό πα­ντός μο­λυ­σμοῦ σαρ­κός καί πνεύ­μα­τος· δί­δα­ξόν με ἐ­πι­τε­λεῖν ἁ­γι­ω­σύ­νην ἐν φό­βῳ σου· ἵ­να, ἐν κα­θα­ρῷ τῷ μαρ­τυ­ρί­ῳ τῆς συ­νει­δή­σε­ώς μου τῶν ἁ­γι­α­σμά­των σου τήν με­ρί­δα ὑ­πο­δε­χό­με­νος, ἑ­νω­θῶ τῷ ἁ­γί­ῳ σώ­μα­τί σου καί αἵ­μα­τι, καί ἕ­ξω σε ἐν ἐ­μοί κα­τοι­κοῦ­ντα καί μέ­νο­ντα, σύν τῷ Πα­τρί καί τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι. Ναί, Κύ­ρι­ε ᾿Ι­η­σοῦ Χρι­στέ ὁ Θε­ός μου, καί μή εἰς κρῖ­μά μοι γέ­νοι­το ἡ με­τά­λη­ψις τῶν ἀ­χρά­ντων καί ζω­ο­ποι­ῶν μυ­στη­ρί­ων σου, μη­δέ ἀ­σθε­νής γε­νοί­μην ψυ­χῇ τε καί σώ­μα­τι, ἐκ τοῦ ἀ­να­ξί­ως αὐ­τῶν με­τα­λαμ­βά­νειν· ἀλ­λά δός μοι, μέ­χρι τε­λε­ταί­ας μου πνο­ῆς, ἀ­κα­τα­κρί­τως ὑ­πο­δέ­χε­σθαι τήν με­ρί­δα τῶν ἁ­γι­α­σμά­των σου, εἰς Πνεύ­μα­τος ἁ­γί­ου κοι­νω­νί­αν, εἰς ἐ­φό­δι­ον ζω­ῆς αἰ­ω­νί­ου, καί εἰς εὐ­πρόσ­δε­κτον ἀ­πο­λο­γί­αν τήν ἐ­πί τοῦ φο­βε­ροῦ βή­μα­τός σου· ὅ­πως κἀ­γώ, σύν πᾶ­σι τοῖς ἐ­κλε­κτοῖς σου μέ­το­χος γέ­νω­μαι τῶν ἀ­κη­ρά­των σου ἀ­γα­θῶν, ὧν ἡ­τοί­μα­σας τοῖς ἀ­γα­πῶ­σί σε, Κύ­ρι­ε· ἐν οἷς δε­δο­ξα­σμέ­νος ὑ­πάρ­χεις εἰς τούς αἰ­ῶ­νας. ᾿Α­μήν.