Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως - Ευχές Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Δέ­σπο­τα Κύ­ρι­ε ᾿Ι­η­σοῦ Χρι­στέ, ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὁ μό­νος ἔ­χων ἐ­ξου­σί­αν ἀν­θρώ­ποις ἀ­φι­έ­ναι ἁ­μαρ­τί­ας, ὡς ἀ­γα­θός καί φιλάνθρω­πος, πά­ρι­δέ μου πά­ντα τά ἐν γνώ­σει καί ἀ­γνοί­ᾳ πταίσμα­τα καί ἀ­ξί­ω­σόν με ἀ­κα­τα­κρί­τως με­τα­λα­βεῖν τῶν θείων καί ἐν­δό­ξων καί ἀ­χρά­ντων καί ζω­ο­ποι­ῶν σου
μυστηρίων, μή εἰς κό­λα­σιν, μή εἰς προ­σθή­κην ἁ­μαρ­τι­ῶν, ἀλλ᾿ εἰς κα­θα­ρι­σμόν, καί ἁ­γι­α­σμόν, καί ἀρ­ρα­βῶ­να τῆς μελλού­σης ζω­ῆς καί βα­σι­λεί­ας, εἰς τεῖ­χος καί βο­ή­θει­αν καί ἀνα­τρο­πήν τῶν ἐ­να­ντί­ων, καί εἰς ἐ­ξά­λει­ψιν τῶν πολ­λῶν μου πλημ­με­λη­μά­των. Σύ γάρ εἶ Θε­ός ἐ­λέ­ους καί οἰ­κτιρ­μῶν, καί φι­λαν­θρω­πί­ας, καί σοί τήν δό­ξαν ἀ­να­πέ­μπο­μεν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καί ἀ­εί καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. ᾿Α­μήν.

Πρό τῶν θυ­ρῶν τοῦ να­οῦ σου πα­ρέ­στη­κα, καί τῶν δει­νῶν λο­γι­σμῶν οὐκ ἀ­φί­στα­μαι, ἀλ­λά σύ Χρι­στέ ὁ Θε­ός, ὁ τε­λώ­νην δι­και­ώ­σας, καί χα­να­ναί­αν ἐ­λε­ή­σας, καί τῷ λη­στῇ πα­ρα­δεί­σου πύ­λας ἀ­νοί­ξας, ἄ­νοι­ξόν μοι τά σπλάγ­χνα τῆς φι­λαν­θρω­πί­ας σου καί δέ­ξαι με προ­σερ­χό­με­νον καί ἁ­πτό­με­νόν σου, ὡς τήν πόρ­νην, καί τήν αἱ­μόρ­ρουν· ἡ μέν γάρ, τοῦ κρα­σπέ­δου σου ἁ­ψα­μέ­νη, εὐ­χε­ρῶς τήν ἴ­α­σιν ἔ­λα­βεν, ἡ δέ, τούς σούς ἀ­χρά­ντους πό­δας κρα­τή­σα­σα, τήν λύ­σιν τῶν ἁ­μαρ­τη­μά­των ἐ­κο­μί­σα­το. ᾿Ε­γώ δέ ὁ ἐ­λε­ει­νός, ὅ­λον σου τό σῶ­μα τολ­μῶν δέ­ξα­σθαι, μή κα­τα­φλε­χθεί­ην· ἀλ­λά δέ­ξαι με, ὥ­σπερ ἐ­κεί­νας καί φώ­τι­σόν μου τά τῆς ψυ­χῆς αἰ­σθη­τή­ρι­α, κα­τα­φλέ­γων μου τά τῆς ἁ­μαρ­τί­ας ἐ­γκλή­μα­τα, πρε­σβεί­αις τῆς ἀ­σπό­ρως τε­κού­σης σε, καί τῶν ἐ­που­ρα­νί­ων δυ­νά­με­ων. ῞Ο­τι εὐ­λο­γη­τός εἶ, εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. ᾿Α­μήν.

Πι­στεύ­ω Κύ­ρι­ε, καί ὁ­μο­λο­γῶ, ὅ­τι σύ εἶ ἀ­λη­θῶς ὁ Χρι­στός, ὁ Υἱ­ός τοῦ Θε­οῦ τοῦ ζῶ­ντος, ὁ ἐλ­θών εἰς τόν κό­σμον ἁ­μαρ­τω­λούς σῶ­σαι, ὧν πρῶ­τός εἰ­μι ἐ­γώ. ῎Ε­τι πι­στεύ­ω, ὅ­τι τοῦ­το αὐ­τό ἐ­στι τό ἄ­χρα­ντον Σῶ­μά σου, καί τοῦ­το αὐ­τό ἐστι τό τί­μι­ον Αἷ­μά σου. Δέ­ο­μαι οὖν σου· ἐ­λέ­η­σόν με, καί συγ­χώ­ρη­σόν μοι τά πα­ρα­πτώ­μα­τά μου, τά ἑ­κού­σι­α καί τά ἀ­κού­σι­α, τά ἐν λό­γῳ τά ἐν ἔρ­γῳ, τά ἐν γνώ­σει καί ἀ­γνοί­α· καί ἀ­ξί­ω­σόν με ἀ­κα­τα­κρί­τως με­τα­σχεῖν τῶν ἀ­χρά­ντων σου Μυ­στη­ρί­ων, εἰς ἄ­φε­σιν ἁ­μαρ­τι­ῶν, καί εἰς ζω­ήν αἰ­ώ­νι­ον. ᾿Αμήν.