Μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη στις 2 Φεβρουαρίου 1676.
Ο Άγιος καταγόταν από την περιοχή Άλλωνα της επαρχίας Προικονήσου. Από πολύ νέος έγινε μοναχός και ζούσε ενάρετη ζωή. Έφθασε σε τέτοιο πνευματικό επίπεδο, ώστε ποθούσε να μαρτυρήσει για τον Χριστό.
Ήλθε λοιπόν στην Κωνσταντινούπολη και έγινε ψάλτης στον Ναό του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πλησίαζε η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και ο Άγιος σκεφτόταν πώς θα κατόρθωνε να εκπληρώσει τον πόθο του για μαρτύριο. Διανυκτέρευε μέσα στον Πατριαρχικό ναό και προσευχόταν στον Κύριο να τον φωτίσει για την εκπλήρωση της επιθυμίας του.
Κάποια ημέρα, αφού κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, βγήκε στην πόλη και περπατούσε στους δρόμους. Κάποια στιγμή συναντήθηκε με κάποιο Τούρκο, ο οποίος, με τη συνηθισμένη θρασύτητά τους, τον έσπρωξε, γιατί δήθεν δεν παραμέρισε, για να του κάνει τόπο να περάσει. Ο Άγιος ανταπέδωσε το σπρώξιμο και έβρισε το ισλάμ. Αμέσως τότε οι άλλοι Τούρκοι που άκουσαν τις βρισιές και τις φωνές του ομοπίστου τους, που τους καλούσε για εκδίκηση, έτρεξαν και τον άρπαξαν. Με φωνές, σπρωξιές και δέρνοντάς τον αλύπητα τον οδήγησαν στον δικαστή. Εκεί εξέθεσαν την υπόθεση και ο δικαστής,αφού συνέταξε έγγραφη την κατηγορία, τον έστειλε στον Καϊμακάμη, διότι ο σουλτάνος και ο βεζύρης απουσίαζαν στην Ανδριανούπολη.
Ο Καϊμακάμης διάβασε το έγγραφο και τον ρώτησε αν όλα αυτά είναι αληθινά. Ο Άγιος του απάντησε καταφατικά. Του λέει τότε ο Καϊμακάμης :
Άφησε,άνθρωπε, αυτήν την πίστη και έλα στη δική μας, δεν βλέπεις πόση δόξα και πόση εξουσία έχει η θρησκεία του Μωάμεθ;
Ο Άγιος μάρτυς του αποκρίθηκε :
Μη γένοιτο, να τρελλαθώ, ώστε να θεωρήσω τον Κύριό μου Ιησού Χριστό απλό άνθρωπο, τον αληθινό Υιό του Θεού και αληθινό Θεό. Τον τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο. Τον δε δικό σας τον Μωάμεθ να αποδεχθώ ως προφήτη. Αλλά τον μεν Ιησού μου ομολογώ και πιστεύω πως είναι Θεός αληθινός «εκ Θεού αληθινού», τον δε δικό σας τον Μωάμεθ ομολογώ πως δεν είναι προφήτης αλλά κοινός άνθρωπος, αγράμματος, μυθοπλάστης και εχθρός του σωτήρα μας Ιησού Χριστού και επομένως τον υποτιμώ και τον αποστρέφομαι και αυτόν και την πίστη σας.
Του λέει τότε ο Καϊμακάμης :
Άνθρωπέ μου μήπως είσαι μεθυσμένος ή μήπως βγήκες από τα λογικά σου;
Ούτε μεθάω, ούτε είμαι τρελλός αλλά, με τη χάρη του Χριστού μου, έχω υγιές το μυαλό μου και την ψυχή μου, του απάντησε ο Άγιος.
Οργισμένος τότε ο Καϊμακάμης τον παρέδωσε στον έπαρχο με τη διαταγή ν’ αποκεφαλιστεί.
Τον οδήγησαν στο Παχτζέ Καπισί, όπου μόνος του γονάτισε και προσευχόμενος έκλινε την κεφαλή του και τον αποκεφάλισαν. Έτσι κέρδισε τριπλό στεφάνι, της παρθενίας, της ασκήσεως και του μαρτυρίου.
Το τίμιο λείψανό του, μετά τις τρεις ημέρες, δεν το έδωσαν για ταφή στους Χριστιανούς, αν και προσπάθησαν εκείνοι και με χρήματα να το πάρουν αλλά το έρριξαν στη θάλασσα.