Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Αθανάσιος Λαμπίρης του Παναγιώτου στο χωριό Κλείτωρ των Καλαβρύτων το 1887. Προσήλθε στο Κουτλουμουσιανό Κελλί του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου το 1897. Εκάρη μοναχός το 1898. Εργόχειρο είχε το του βιβλιοδέτη, το οποίο εργαζόταν με ιδιαίτερη αγάπη, επιμέλεια και φροντίδα.Ήταν ένας Γέροντας διακεκριμένος και ονομαστός. Φιλακόλουθος λίαν, νηστευτής, ασκητικός και καλλιτέχνης βιβλιοδέτης. Συνοδεία είχε τον δίκαιο και απλό μοναχό Θεόκτιστο (+1955) και τον ιεροδιάκονο Νήφωνα (+1987), τον οποίο γνωρίσαμε και πολλά μας διηγήθηκε καλά για τους μακαριστούς προκατόχους του, καθώς για την αγάπη του για τη βιβλιοδεσία.
Κατά τον φιλόσιο εκδότη Σ. Σχοινά ο «μεταστάς ήτο από τους εκλεκτούς Γέροντας, διάγων ζωήν ασκητικήν, είχε δε μεγάλην απλότητα· ο θάνατός του υπήρξε θάνατος του δικαίου. Διά δύο ελαφρών συμφορήσεων, τον ειδοποίησεν ο Κύριος ότι ταχέως πρόκειται να τον καλέση πλησίον του, ώστε να έχη όλην την ευκαιρίαν να ετοιμασθή δι’ εξομολογήσεως, διά του μυστηρίου του Ευχελαίου και της θείας Κοινωνίας, να αφήση δε και τας καταλλήλους υποθήκας εις τα δύο πνευματικά του τέκνα Νήφωνα και Θεόκτιστον. Όλη αυτή η υπόθεσις διήρκησε περί τας δέκα ημέρας, οπότε την 31ην Δεκεμβρίου 1953 παρέδωκε το πνεύμα. Ευχόμεθα ίνα ο Κύριος κατατάξη την ψυχήν αυτού μετά των αγίων και δικαίων, εις δε την αδελφότητα την εξ ύψους παρηγορίαν».
Πηγές – Βιβλιογραφία:
Σωτηρίου Σχοινά, Γέρων Νήφων μοναχός, Αγιορειτική Βιβλιοθήκη 209-210/1954, σ. 63. Χρυσοστόμου Ροδοστόλου, επισκόπου, Πρόσωπα και δρώμενα στον Άθωνα, Άγιον Όρος 2001, σ. 80.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α΄1901-1955 , σελ.511, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.