Ο πρωτοπρ. Χαρίλαος Παπαγεωργίου, Εφημέριος Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου, μιλάει για την οσιακή μορφή του Γέροντα Παϊσίου και την αγάπη του για τον πονεμένο άνθρωπο. (απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη).
Είναι μεγάλη ευλογία η παρουσία των συγχρόνων αγίων και με πολύ πνευματική χαρά όλοι μας δεχθήκαμε την αγιοκατάταξη του γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου του οποίου είχαμε μία μικρή, ελάχιστη εμπειρία. Ζούσε ουσιαστικά την παρουσία της Χάριτος σε ένα απλό ή αν θέλετε και ταλαιπωρημένο ανθρώπινο σαρκίο.
Ο γέροντας Παΐσιος ήταν ένα γεροντάκι εξαιρετικά συμπαθές, πατρικό, με πολύ-πολύ αγάπη που αν το έβλεπες στο δρόμο σου δεν του έδινες ιδιαίτερη σημασία, αλλά εξέπεμπε τεράστια πνευματική δύναμη. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος του Θεού σε έπιανε από το χέρι και ανάλογα με το τι του ζήταγες και τι του έλεγες σου μετέφερε αυτή, σου μετέγγιζε μάλλον αυτή τη Χάρη του Θεού και έφευγες αναπτερωμένος, χωρίς να είναι πνευματικός, χωρίς να έχει το χάρισμα της αφέσεως των αμαρτιών, εν τούτοις όμως είχε το ιδιαίτερο χάρισμα της ουσιαστικής άρσης των βαρών του ανθρώπου.
Η αγιοκατάταξη του γέροντος Παϊσίου, του οσίου πλέον Παϊσίου, του Αγιορείτου είναι μία απάντηση στους βεβαρημένους αδελφούς μας. Διότι όπως έγραψε μία εφημερίδα αυτές τις ημέρες και ειπώθηκε και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας ο άγιος του λαού, ο άγιος του πονεμένου λαού, ο νεοφανής αστήρ Παΐσιος ήξερε να παίρνει τον ανθρώπινο πόνο με ένα χαμόγελο, με ένα πείραγμα, με ένα άγγιγμα και μ’ αυτόν τον τρόπο να σου χαρίζει την παρουσία της Χάριτος και την αίσθηση του Παραδείσου.
Έτσι είναι οι άγιοι, σαν τα παιδιά, σαν τον Θεό που σαν γνήσιος πατέρας κατεβαίνει στο δικό μας επίπεδο, όπως οι πατέρες στα σπίτια τους για να μιλήσουν στα μικρά παιδιά τους λυγίζουν τα γόνατά τους, έρχονται στο ίδιο επίπεδο και παίζουν μαζί τους, έτσι και ο Θεός μας λέει ο γέροντας Αιμιλιανός παίζει μαζί μας το μεγάλο και ιερό παιχνίδι της σωτηρίας μας.
Περιοδικό «ΑΝΑΛΕΚΤΑ» τ. 32 (2015)