Προφητικά λόγια για την εποχή μας της Αγίας Ματρώνας από τη Ρωσία, την οποία η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας ανακήρυξε Αγία το 1999, στις 2 Μαΐου, ημέρα της κοιμήσεώς της, κατά την οποία όρισε και να εορτάζεται.
Οσία Ματρώνα, η αόμματη της Ρωσίας και προστάτιδα Μόσχας
Υπήρξε πάμπτωχη, τυφλή εκ γενετής, και κατατρεγμένη από το τότε Σοβιετικό καθεστώς. Είχε από τον Χριστό το χάρισμα της διόρασης αλλά και της προόρασης.
Μπορούσε να βλέπει συμβάντα πού διαδραματίζονταν ή επρόκειτο να διαδραματισθούν σε εκατοντάδες μίλια μακριά και σε άγνωστους γι’ αυτήν τόπους. Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, ποιμένας της Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας, όταν για πρώτη φορά συνάντησε την 14χρονη τότε τυφλή Ματρώνα, στον κατάμεστο από κόσμο ναό του Αγίου Ανδρέα, είπε γι’ αυτήν τα παρακάτω λόγια, «Έλα, Ματρώνουσκα, έλα… Ιδού έρχεται η αντικαταστάτριά μου, ο Όγδοος στύλος της Ρωσίας», μιλώντας προφητικά, για την ιδιαίτερη αποστολή της Ματρώνας στον Ρωσικό λαό και στα μετέπειτα χρόνια των διωγμών πού έβλεπε να έρχονται…
Νουθεσίες της γερόντισσας Ματρώνα
Προέβλεψε την Γερμανική εισβολή στην Ρωσία, αλλά μίλησε και για έναν άλλο, μετέπειτα πόλεμο, πού θα σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους, μέσα σε μια νύχτα… Σε μικρή ακόμη ηλικία προείπε την επανάσταση τού 1917 πού έγινε χρόνια αργότερα, λέγοντας. «Θα ληστεύουν και θα αφανίζουν τις Εκκλησίες, θα αρπάζουν τα εδάφη και θα τα μοιράζουν άπληστα μεταξύ τους, καταδιώκοντας όλους χωρίς εξαίρεση…» Ζήτησε μία φορά από την μητέρα της ένα φτερό μεγάλο. Το μάδησε, και δείχνοντάς το στην μητέρα της, της είπε, «Βλέπεις μαμά, αυτό το φτεράκι; Και τι να δω παιδάκι μου, αφού το ΄χεις μαδήσει; » Έτσι μητέρα, θα μαδήσουν σε λίγο, και τον πατερούλη μας τον Τσάρο…» Η μητέρα της φοβήθηκε, όμως σε λίγο καιρό ή προφητεία βγήκε σωστή και ό Τσάρος οδηγήθηκε στην εκτέλεση… Δεκάδες ασθενείς περνούσαν καθημερινά από το σπίτι της και οι περισσότεροι, έχοντας πίστη, γίνονταν καλά… Όταν μετακόμισε το 1925 στην Μόσχα χωρίς μάλιστα διαβατήριο και άδεια παραμονής, το Σοβιετικό καθεστώς επανειλημμένως προσπάθησε να την συλλάβει. Τους ξέφευγε την τελευταία στιγμή ειδοποιημένη από τον Θεό με διάφορους τρόπους. Μόλις αυτή έφευγε, κατέφθαναν οι πράκτορες της NKVD, αλλά ήταν αργά πια… Η Άννα Βιμπορνόβα θυμάται το παρακάτω περιστατικό. » Ήρθε μία φορά ένας αστυνομικός να συλλάβει την Ματρώνα και εκείνη τού λέει, «Φύγε, φύγε γρήγορα, έχεις συμφορά στο σπίτι σου. Η τυφλή δεν φεύγει από εσένα, εδώ στο κρεβάτι κάθομαι, δεν πάω πουθενά…» Την άκουσε ο αστυνομικός, πήγε σπίτι του και βρήκε την γυναίκα του καμένη από την γκαζιέρα.
Πρόλαβε και την μετέφερε στο Νοσοκομείο. Όταν την άλλη μέρα ήρθε στην υπηρεσία, τον ρώτησαν: «την συνέλαβες την τυφλή»; «Την τυφλή, τους είπε, δεν θα την συλλάβω ποτέ. Χάρη στην τυφλή πρόλαβα να πάω την γυναίκα μου στο Νοσοκομείο, άμα δεν μου το’ λεγε τώρα θα ήμουν μόνος…» – 97 – Φοιτητές αποκλεισμένοι πολιτικά, από τo τότε καθεστώς, διηγούνται πως με τις προσευχές αυτής της τυφλής γυναίκας ξεπέρναγαν τα εμπόδια για την απόκτηση ενός πτυχίου. Ακόμη και αξιωματούχοι του καθεστώτος, κατά παράδοξο τρόπο, βοηθούσαν αυτούς για τους οποίους η Αγία Ματρώνα προσευχόταν. Αλλά και άνθρωποι που υπέφεραν από μαγείες ή ψυχολογικά προβλήματα έβρισκαν σ’ αυτήν την θεραπεία τους…
Μετά τον πόλεμο θα γυρίζουν οι «σύντροφοι» στο εξωτερικό
Συμβούλευε να κάνουμε σωστά τον σταυρό μας και να σταυρώνουμε τα πάντα γύρω μας, ακόμη και το φαγητό μας… Έλεγε, θα έλθει καιρός πού θα βάλουν μπροστά σας ψωμί και σταυρό για να διαλέξετε. Θα περάσουμε δύσκολους καιρούς, κι εμείς οι χριστιανοί πρέπει να διαλέξουμε τον σταυρό. Μια κυρία που βρέθηκε εκεί ρώτησε: «Τι θα κάνουμε, τι θα τρώμε;»… «Θα πάρετε χώμα, θα κάνετε κουλουράκια, θα τα σταυρώσετε και θα είναι σαν ψωμί»! (Οι Χριστιανοί μόνο θαυματουργικά θα επιβιώσουν) . Την ρώτησε κάποτε η Ζηναΐδα Ζδάνοβα: «Γιατί επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να γκρεμίσουν τόσες και τόσες εκκλησίες»; και απάντησε με τα παρακάτω λόγια, «Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Ο λαός είναι σαν υπνωτισμένος, και μια φοβερή δαιμονική δύναμη έχει μπει σε δράση. Βρίσκεται στον αέρα, και διεισδύει παντού. Παλιά, η δαιμονική αυτή δύναμη κατοικούσε στα έλη και στα πυκνά δάση, επειδή οι άνθρωποι πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία, φορούσαν και τιμούσαν τον σταυρό. Τα σπίτια τους ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια που έκαιγαν, τον αγιασμό που έκαναν… Τα δαιμόνια πετούσαν μακριά και φοβόντουσαν να πλησιάσουν… Σήμερα όμως, τα σπίτια αυτά αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουνε γίνει κατοικητήριο δαιμόνων για την απιστία τους και την απομάκρυνσή τους από τον Χριστό».
Έλεγε ακόμη: » Όταν θα πεθάνω λίγοι θα έρχονται στον τάφο μου. Αλλά μετά από χρόνια ο κόσμος θα με γνωρίσει, και άνθρωποι ταλαιπωρημένοι από τις θλίψεις θα με παρακαλάνε να προσεύχομαι γι’ αυτούς… Όλους θα τους ακούω και όλους θα τους βοηθώ… Να έρχεσθε σε μένα και να μου μιλάτε σαν να είμαι ζωντανή, για τις θλίψεις σας και τα προβλήματά σας, και εγώ όλους θα σας ακούω και όλους θα σας βοηθώ…» Θυμάται ακόμη η κ. Ζδάνοβα, αρχιτέκτων μηχανικός, «Την ρωτούσα για την πορεία της Ρωσίας μέσα στην Επανάσταση», και μου έλεγε, «Πρώτα θα βγάλουν τον Στάλιν. Μετά απ’ αυτόν οι κυβερνήτες θα εναλλάσσονται και ο ένας θα είναι χειρότερος από τον άλλον… Θα κατακλέψουν την Ρωσία… » Μετά τον πόλεμο θα γυρίζουν «οι σύντροφοι» στο εξωτερικό, θα ιδούν και πως ζούνε οι ξένοι, θα διαφθαρούν και θα σπάσουν τελικά τα μούτρα τους. Μετά από εκείνο τον καιρό θα εμφανισθεί ο Μιχαήλ… (Σ.Σ. από τα παρακάτω, δεν φαίνεται ότι μιλάει για τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ. Ο καιρός θα το δείξει όμως). «Θα θελήσει να βοηθήσει, όλα να τα αλλάξει, να τα ανατρέψει… Αλλά αν ήξερε ότι θα αποτύχει και ότι θα τον σκοτώσουν, έ , τότε, δεν θα άρχιζε με κανένα τρόπο…
Το ένα κόμμα θα πολεμάει το άλλο
Θα γίνουν ταραχές, διαμάχες, … Το ένα κόμμα θα πολεμάει το άλλο. Μετά θα γίνει κάποια καλυτέρευση που όμως, θα κρατήσει λίγο καιρό. Μια ανάσα θα πάρετε, απ΄ όλα θα έχετε… Ο μάρτυρας Τσάρος Νικόλαος ο ΙΙ, και η οικογένεια του. μέχρι και την Παράκληση θα μπορείτε να κάνετε στην Κόκκινη Πλατεία αλλά και τα μνημόσυνα στον σφαγιασθέντα Τσάρο… Αλλά μετά θα γυρίσουν στη Ρωσία οι παλαιοί… και θα γίνει η κατάσταση χειρότερη από ότι ήταν πρώτα… Ωχ, πώς σας λυπάμαι όλους! Μέχρι το τέλος, (από εκεί και πέρα), έτσι θα ζήσετε…»
Η Άννα Βιμπόρνοβα θυμάται…
«Επισκέφθηκα την Ματρώνα τις μέρες της Μεγάλης Σαρακοστής, λίγο πριν πεθάνει.
– Μη φοβάσαι μού λέει, δεν θα ξαναγίνει σύντομα πόλεμος. Θα ξαπλώσουμε έτσι, και θα σηκωθούμε «αλλιώς»…
– Πώς αλλιώς; την ρωτάω.
– Να-μου λέει-θα γυρίσουμε στο «ξύλινο» …
– Μάτουσκα, της λέω, τί σημαίνει το «ξύλινο»;
– Ξύλινο αλέτρι μού λέει, με αυτό θα δουλεύουμε τότε…
– Και πού θα πάνε τα τρακτέρ πού τώρα έχουμε;…»
– Ω,-λέει-άσε τα τρακτέρ…Θα δουλεύει τότε τό αλέτρι τό ξύλινο, καί ή ζωή θά είναι καλή. Ομως, ακόμη δέν φτάσαμε μέχρι αυτούς τούς καιρούς. Εσύ όμως, δέν θά πεθάνεις μέχρι τότε, καί θά τά δείς όλα αυτά…
Η επαναφορά τού ξύλινου αρότρου στήν ζωή μας (καί εφ΄ όσον βρεθούνε ζώα νά τά σύρουν), θά ισοπεδώσει τήν ανθρώπινη αλαζονεία τής εποχής μας… Εάν δέν βρεθούνε ζωντανά πολύ φοβάμαι ότι θά τά σύρουμε εμείς γιά νά μή πεθάνουμε από τήν πείνα.
Πόλεμος -συμπλήρωσε – δέν θά ξαναγίνει μέ τόν τρόπο πού μέχρι τώρα ξέρουμε… Χωρίς πόλεμο θά πεθάνετε όλοι. Θά πέσουν πολλά θύματα. Όλοι οί νεκροί, θά ξαπλώσετε επάνω στήν γή…
Θά σάς πώ καί κάτι άλλο, Αποβραδίς, όλα θά είναι (όρθια καί καλά) πάνω στήν γή, καί όταν θά σηκωθείτε τό άλλο πρωϊ, όλα θά μπούν (θά ταφούν) μέσα στήν γή. Χωρίς «πόλεμο».
«Πώς σας λυπάμαι, όσους τους έσχατους καιρούς θα ζήσετε. Η ζωή θα γίνεται όλο χειρότερη» αποκρινόταν προφητικά η Αγία Ματρώνα…
Αποσπάσματα από το βιβλίο: «Η Αγία Ματρώνα της Μόσχας».
