Quantcast
Channel: Πνευματικοί Λόγοι
Viewing all 19379 articles
Browse latest View live
↧

Η αρχή της οικονομίας της Ενσαρκώσεως ως αρχή της Ταπείνωσης του Κυρίου

January 5, 2019, 9:16 am
$
0
0
Ο ιερός Χρυσόστομος ονομάζει τα άγια Χριστούγεννα «Μητρόπολη των εορτών » [1], ενώ ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τα ονομάζει «εορτή της αναδημιουργίας» και «Θεοφάνεια» και «Γενέθλια» [2]. 
Η γέννηση του Κυρίου από την Υπεραγία Θεοτόκο συνιστά το μόνο «καινό υπό τον ήλιον» γεγονός, το θαύμα της αγαθότητας του Θεού, «το μέγα της ευσεβείας μυστήριον» (Α’ Τιμ. 3,16) και οι διαστάσεις του ξεπερνούν τον χρόνο και τέμνουν την ανθρώπινη ιστορία. Το θαύμα αυτό υπερβαίνει ακόμη και τη δημιουργία του κόσμου. Τότε «δι’ άκραν αγαθότητα» ο Θεός δημιούργησε από το μηδέν τον αόρατο και ορατό κόσμο. Τώρα ο Ίδιος «ταπεινούμενος δι’ ευσπλαγχνίαν» γίνεται δημιούργημα. Ο Δημιουργός γίνεται δημιούργημα και ο Κτίστης κτίσμα. Ένας Θεός ταπεινώνεται, σμικρύνει τη δόξα Του, περιστέλλει τη λαμπρότητά Του, ενδύεται σαν άλλο ένδυμα το εντελές και ταπεινό ανθρώπινο σώμα και γίνεται όμοιος με τους ανθρώπους.
↧
Search

Τα προφητικά αναγνώσματα της Ακολουθίας του Μεγάλου Αγιασμού

January 5, 2019, 9:19 am
$
0
0
Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Λόντος, υπ. Διδάκτωρ Θεολογίας
Η ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού [1] ανέκαθεν συνδέθηκε με την εορτή των Θεοφανίων, την ακολουθία του βαπτίσματος και την εν γένει βαπτισματική πράξη της Εκκλησίας με ό,τι αυτή προβλέπει για τον αγιασμό του ύδατος.
Συγκεκριμένα ο Μεγάλος Αγιασμός τελούνταν την παραμονή της εορτής των Θεοφανίων, κατά την παννυχίδα, μετά την ακολουθία του όρθρου, σε ανάμνηση του βαπτίσματος του Κυρίου. Οι πιστοί έπαιρναν το αγιασμένο νερό, έπιναν και ράντιζαν εαυτούς και τα σπίτια τους και στησυνέχεια στο αγιασμένο αυτό νερό βαπτίζονταν οι κατηχούμενοι [2]. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος περιγράφει τη συνήθεια της εποχής του, κατά την οποία το εσπέρας της παραμονής της εορτής οι χριστιανοί «άπαντες υδρευσάμενοι οίκαδε τα νάματα αποτίθενται και εις ενιαυτόν ολόκληρον φυλάττουσιν, άτε δη σήμερον αγιασθέντων των υδάτων» [3].

Αργότερα, όταν πλέον δεν υπήρχε η τάξη των κατηχουμένων, αφού εν τω μεταξύ γενικεύθηκε ο νηπιοβαπτισμός (στ΄ αι.), η πράξη του αγιασμού του ύδατος διατηρήθηκε συνδεδεμένη με την εορτή των Θεοφανίων και τη Βάπτιση του Κυρίου, αλλά αποκτώντας σύμφωνα με τον Αγιο Συμεών Θεσσαλονίκης [4] και άλλη σημασία, αυτη της ανανέωσης της χάριτος του βαπτίσματος που δεχθήκαμε ο καθένας από εμάς. Κατ’ αυτόν τον τρόπο επήλθε πλήρης εξομοίωση των δύο αυτών ακολουθιών του Μεγάλου Αγιασμού, την παραμονή και την κυριώνυμη ημέρα της εορτής των Φώτων.
↧
↧

Οι δύο Αγιασμοί τα Θεοφάνεια

January 5, 2019, 9:32 am
$
0
0
Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’
Ἡ Ἱερά Ἀκολουθία τοῦ μεγάλου λεγομένου Ἁγιασμοῦ τῶν Θεοφανείων τελεῖται τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς καί τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων μετά τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας.
Αποτέλεσμα εικόνας για αγιασμός θεοφάνεια γιαννιτσά
Καί στίς δύο περιπτώσεις τελεῖται ἡ ἴδια Ἀκολουθία. Μία μόνο διαφορά ὑπάρχει ὅτι ὁ «Πρόλογος» τῆς μεγάλης καθαγιαστικῆς εὐχῆς, ποίημα τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Σωφρονίου (6ος αι.), δηλ. ἀπό τό «Τριάς ὑπερούσιε...» μέχρι τό «συνεχόμενος φόβῳ ἐν κατανύξει βοῶ σοι»,ἀναγιγνώσκεται μόνον κατά τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων, ἐνῶ κατά τήν παραμονή ἡ εὐχή ἀρχίζει ἀπό τό «Μέγας εἶ, Κύριε...».
Ὁ Ἁγιασμός καί τῆς παραμονῆς καί τῆς ἑορτῆς εἶναι ἀκριβῶς ὁ ἴδιος Ἁγιασμός. Δέν υπάρχει διάκριση οὔτε ὡς πρός τήν ἀξία, οὔτε τήν δύναμη, οὔτε τήν χρήση του. Ἔχουν τήν ἴδια ἁγιαστική χάρη. Εἴθισται νά ἀποκαλεῖται Μέγας Ἁγιασμός τῶν Θεοφανείων διότι τελεῖται μέ ἐπισημότητα καί μεγαλοπρέπεια. Ὁ τῆς παραμονῆς ὀνομάζεται καί Μικρός διότι τελεῖται ταπεινότερα. Καί οἱ δύο εἶναι ἴσοι μεταξύ τους.
Ὁ Ἁγιασμός εἴτε τῆς παραμονῆς εἴτε τῶν Θεοφανείων μπορεῖ νά φυλαχθεῖ στό σπίτι μέ τόν ἀνάλογο βέβαια σεβασμό καί τόν χρησιμοποιοῦμε σέ κάθε ἐπιτήδειο χρεία. Μποροῦμε νά ἁγιάσουμε τό σπίτι, τό γραφεῖο, τό κατάστημα, τό αὐτοκίνητο, τό κτῆμα, τήν θάλασσα, τά ποτάμια, τίς λῆμνες, τίς δεξαμενές, ὅλη τήν ἄλογη δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Ἐννοτεῖται ὅτι ὁ Ἁγιασμός δέν ταυτίζεται μέ τήν Θεία Κοινωνία. Ἄλλο εἶναι ὁ Αγιασμος, ἄλλο ἡ Θεία Κοινωνία. Τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων ἡ σειρά λήψεως εἶναι ὡς ἐξῆς: Πρῶτα θά κοινωνήσουμε Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, μετά θά φᾶμε τό ἀντίδωρο καί ακολουθως θά πιοῦμε Ἁγιασμό.
Ιερά Μητρόπολις Μάνης
↧

Πανήγυρις Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής και Τιμίου Προδρόμου Γιαννιτσών

January 5, 2019, 9:51 am
$
0
0
Την Δευτέρα 7 Ιανουαρίου πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής και Τιμίου Προδρόμου Γιαννιτσών σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα:
ΚΥΡΙΑΚΗ 6/1
5.00 μ.μ. Πανηγυρικός Εσπερινός
ΔΕΥΤΕΡΑ 7/1
7.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
↧

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης - Γάμος ἢ μοναχισμός;

January 5, 2019, 10:21 am
$
0
0
Σὲ προσκυνητή, ποὺ ἀντιμετώπιζε τὸ δίλημμα γάμος ἢ μοναχισμός, ὁ Γέροντας τὸν συμβούλεψε:
«Μὴ βιάζεσαι. Ὁ Θεὸς θὰ δείξει. Ὁ γάμος καὶ ὁ μοναχισμὸς εἶναι σὰν δύο φροῦτα. Τὸ ἕνα θὰ ὡριμάσει, τὸ ἄλλο θὰ σαπίσει καὶ θὰ πέσει. Ἐσὺ θὰ πάρεις τὸ ὥριμο» (σελ. 160).
Πηγή: «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. 1924–1994» β´ τόμος.   
↧
↧

Ο καθηγητής της Οξφόρδης με τις 11 γλώσσες και το γεροντάκι

January 5, 2019, 10:24 am
↧

Λόγος εις τα Άγια Θεοφάνεια - Ομιλεί ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

January 5, 2019, 10:35 am
↧

Για τον Μεγάλο Αγιασμό και την χρήση του

January 5, 2019, 12:09 pm
$
0
0

Ο Μεγάλος Αγιασμός τελεῖται κάθε χρόνο τήν 5ηκαί 6ηἸανου­α­ρίου. Πολλοί εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ρωτοῦν ἄν ὁ Ἁγιασμός αὐτός πίνεται, χρησιμοποιεῖται γιά ραντισμό, φυλάσσεται στά σπίτια καί ἄν ἀντι­καθιστᾶ τή Θεία Κοινωνία.
Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ, μεταγλωττισμένο στή νεοελληνική, ἀποτελεῖ «εἰδική γνωμοδότηση περί τοῦ θέματος τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, δηλ. πῶς λαμβάνεται αὐτός παρά τῶν χριστιανῶν, ἐάν φυλάσσεται καί ἐάν ἀπ’ αὐτόν μεταλαμβάνουν» οἱ πιστοί, συν­τα­χθέν ὑπό τοῦ μακαριστοῦ
Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικο­δή­μου. Ἀρχικῶς αὐτή δημοσιεύθηκε στά ΔΙΠΤΥΧΑ τοῦ ἔτους 1999 (σσ. οη΄-π΄), πρός ἐνημέρωση τῶν εὐλαβέστατων Ἐφημερίων καί πληρο­φόρη­ση τῶν πιστῶν.

1. Ὑπάρχει διαφορά ἀνάμεσα στό Μεγάλο Ἁγιασμό πού τελεῖται τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων καί ἐκεῖνον τῆς κύριας ἡμέρας τῆς ἑορτῆς;

Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός πού τελεῖται τήν παραμονή τῶν Θεο­φανείων καί ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς εἶναι ἀκριβῶς ὁ ἴδιος. Ἐσφαλ­μένα κάποιοι θεωροῦν ὅτι δῆθεν τελεῖται τήν παραμονή ὁ «μικρός Ἁγιασμός» καί τήν ἑπόμενη ὁ «Μέγας». Καί στίς δύο περιπτώσεις τελεῖται ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός.
Μικρός Ἁγιασμός τελεῖται τήν πρώτη μέρα κάθε μήνα, κα­θώς καί ἐκτάκτως ὅταν τό ζητοῦν οἱ χριστιανοί σέ διάφορες περι­στά­σεις (ἐγκαίνια οἰκιῶν, καταστημάτων καί ἱδρυμάτων, σέ θεμελίωση κτισμάτων κ.λπ.). Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός τελεῖται μόνο δύο φορές τό χρόνο (τήν 5ηκαί 6ηἸανου­α­ρίου) στό Ναό.

2. Ποῦ φυλάσσεται ὁ Μέγας Ἁγιασμός καί γιά ποιό λόγο;

Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός φυλάσσεται ὅλο τό χρόνο στό Ναό. Φυλάσσεται ὄχι ἄνευ λόγου. Καί ὁ λόγος δέν εἶναι ἄλλος, παρά γιά νά «μεταλαμβάνεται» ἀπό τούς πιστούς ὑπό ὁρισμένες συνθῆ­κες καί προϋποθέσεις. Συνηθισμένη εἶναι η περίπτωση πού ἀφορᾶ στούς διατελοῦντες ὑπό ἐπιτίμιο τοῦ Πνευματικοῦ, πού ἐμποδίζει τή συμμετοχή τους στη θεία Κοινωνία, γιά ὁρισμένο καιρό, καί εἴ­θισται νά δίδεται σέ αὐτούς, γιά εὐλογία καί παρηγοριά τους, Μέγας Ἁγιασμός. Κανένα κώλυμα δέν ὑφίσταται πρός τοῦτο, ἐφ’ ὅσον μάλιστα βρίσκονται «ἐν μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσει».
Ἀπαραίτητα ὅμως πρέπει νά συνειδητοποιοῦν ὅτι ὁ Μέγας Ἁγιασμός δέν ὑποκαθιστᾶ οὔτε ἀντικαθιστᾶ τή θεία Κοινωνία τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, γιά τήν ὁποία ὀφείλουν μέ τή μετάνοια νά προετοιμάζονται, γιά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τά κωλύματα τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νά ἀξιωθοῦν νά κοινωνήσουν τό ταχύτερο.

3. Μπορεῖ ὁ Μέγας Ἁγιασμός νά φυλάσσεται στό σπίτι καί νά πίνουν ἀπ’ αὐτόν σέ καιρό ἀσθένειας ἤ γιά ἀποτροπή βασκανίας καί κάθε σατανικῆς ἐνέργειας;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι θετική. Παρέχεται ἀπ’ αὐτό τοῦτο τό ἱερό κείμενο τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, πού προβλέπει «ἵνα πάντες οἱ ἀρυόμενοι καί μεταλαμβάνοντες ἔχοιεν αὐτό (τό ἡγιασμένον ὕδωρ…) πρός ἰατρείαν παθῶν, πρός ἁγιασμόν οἴκων, πρός πᾶσαν ὠφέλειαν ἐπιτήδειον», καί δή καί «δαίμοσιν ὀλέθριον, ταῖς ἐναντίαις δυνάμεσιν ἀπρόσιτον» (πρβλ. καί τή συναφή εὐχή σέ βασκανία· «φυγάδευσαν καί ἀπέλασαν πᾶσαν διαβολικήν ἐνέρ­γειαν, πᾶσαν σατανικήν ἔφοδον καί πᾶσαν ἐπιβουλήν… καί ὀφθαλ­μῶν βασκανίαν τῶν κακοποιῶν ἀνθρώπων»).
Ἀναντίρρητα χειραγωγεῖται μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ πιστός νά ἀποφεύγει ἄλλες διεξόδους («ξόρκια», μαγεῖες καί ἄλλες μεθοδεῖες τοῦ πονηροῦ), καί νά καταφεύγει στά ἔγκυρα «ἁγιάσματα» τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ὁ Μέγας Ἁγιασμός, ἀλλά καί ὁ «μικρός» λεγόμενος Ἁγιασμός, ὡς συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ταμειούχου τῆς θείας χάριτος, καί μέτοχος τῶν ἁγιαστικῶν της μέσων.
Προϋποτίθεται βέβαια ὅτι στίς οἰκίες ὅπου φυλάσσεται ὁ Μέγας Ἁγιασμός, καί τό καντήλι θά ἀνάβει καί θά καίει ἐπιμελῶς, καί ἡ εὐλάβεια θά ὑπάρχει στά μέλη τῆς οἰκογενείας, τούς συζύγους καί τά παιδιά, καί θά ἀποφεύγεται κάθε αἰτία πού ἀπο­διώχνει τή θεία χάρη (ὅπως βλασφημίες ἤ ἄλλες ἀσχημοσύνες).

4. Ποιά ἡ σχέση νηστείας καί Μεγάλου Ἁγιασμοῦ;

Ἡ ἱστορική ἀρχή τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ εἶναι ἡ ἑξῆς: Στήν ἀρχαία Ἐκκλησία τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων -ὅπως τήν παρα­μονή τοῦ Πάσχα καί τῆς Πεντηκοστῆς- γινόταν ἡ βάπτιση τῶν Κατηχουμένων, δηλ. τῶν νέων χριστιανῶν. Τά μεσάνυχτα τελοῦ­νταν ὁ ἁγιασμός τοῦ ὕδατος γιά τήν τελετή τοῦ Βαπτίσματος· τότε εἰσήχθη ἡ συνήθεια -ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος- οἱ χριστιανοί νά παίρνουν ἀπό τό ἁγιασμένο νε­ρό καί νά πίνουν ἤ νά τό μεταφέρουν στά σπίτια τους γιά εὐ­λογία καί νά τό διατηροῦν ὁλόκληρο τό χρόνο· «Διά τοῦτο καί ἐν μεσο­νυκτίῳ κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἅπαντες ὑδρευσάμενοι, οἴκα­δε τά νάματα ἀποτίθενται, καί εἰς ἐνιαυτόν ὁλόκληρον φυλάττουσιν» (Λόγος εἰς τό ἅγιον βάπτισμα τοῦ Σωτῆρος· ΡG 49, 366).
Ἀργότερα ὅμως, σέ καιρούς λειτουργικῆς παρακμῆς, ἡ ἀκο­λουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ ἀπομονώθηκε ἀπό αὐτή τοῦ Βαπτίσματος, παρόλο πού διατήρησε πολλά στοιχεῖα του. Παρέμεινε ἡ συνή­θεια ὥστε οἱ πιστοί νά παίρνουν ἀπό τό ἁγιασμένο νερό «πρός ἁγιασμόν οἴκων», ὅπως ἀναφέρει ἡ καθαγιαστική εὐχή τοῦ Με­γάλου Ἁγιασμοῦ.
Νωρίς ἐπίσης ἐπικράτησε ἡ συνήθεια τῆς νηστείας πρίν ἀπό τήν ἑορτή τῶν Θεοφανείων, γιά δύο λόγους: Πρῶτο, οἱ δύο μεγά­λες ἑορτές τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Θεοφανείων στήν ἀρχαία Ἐκκλησία ἦταν ἑνωμένες σέ μία, αὐτή τῶν Θεοφανείων ἤ Ἐπι­φα­νείων, πού τελοῦταν τήν 6ηἸανουαρίου (συνήθεια πού διατη­ρεῖ­ται στήν Ἀρμενική Ἐκκλησία μέχρι σήμερα)· ὅμως ὁ ἅγιος Ἰωάν­νης ὁ Χρυσόστομος (4οςαἰ.) χώρισε τίς δύο γιορτές καί ὅρισε ἡ μέν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ νά γιορτάζεται τήν 25ηΔεκεμβρίου, ἡ δέ
Βάπτιση καί φανέρωση τῆς ἁγίας Τριάδας τήν 6ηἸανουαρίου. Πρίν ἀπό κάθε Δεσποτική ἑορτή προηγοῦνταν νηστεία γιά τήν ψυχική καί σωματική κάθαρση τῶν πιστῶν. Ἄς θυμηθοῦμε πώς ἡ νηστεία ἔχει μέσα της τό στοιχεῖο τοῦ πένθους γιά τίς ἁμαρτίες. Ἔτσι ὅταν χώρισαν οἱ δύο ἑορτές, ἡ νηστεία πού προηγοῦνταν ἀκο­λούθησε τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων· γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία ὅρισε νά νηστεύουμε μόνο τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων σάν προετοι­μασία γιά τήν ἑορτή, καί ὄχι περισσότερες ἡμέρες, γιατί βρι­σκόμαστε σέ ἑορταστική περίοδο, τό ἅγιο Δωδεκαήμερο.
Καί δεύτερο· ἀρχαία συνήθεια ἦταν ἐπίσης αὐτοί πού θά βα­πτίζονταν νά νηστεύουν καί μαζί μέ αὐτούς οἱ Ἀνάδοχοι, οἱ συγ­γενεῖς, ἀλλά καί ἄλλοι χριστιανοί οἱ ὁποῖοι τηροῦσαν ἐθελοντικά νηστεία «ὑπέρ τῶν βαπτιζομένων». Δέν ἦταν λοιπόν δύσκολο στή συνείδηση τῶν χριστιανῶν νά συνδεθοῦν ἡ πόση τοῦ ἁγιασμοῦ καί ἡ νηστεία, χωρίς νά ὑπάρχει αἰτιώδης σχέση μεταξύ αὐτῶν.
Ἔτσι λοιπόν, μεταφέροντας τό ζήτημα στή σημερινή ἐποχή μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι οἱ τακτικῶς μεταλαμβάνοντες τῶν ἁγίων Μυστηρίων καί τηροῦντες τίς νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως καί τῆς 5ηςἸανουαρίου, εἶναι ἤδη ἕτοιμοι ὥστε νά πιοῦν ἀπό τό Μεγάλο Ἁγιασμό τῆς 5ηςκαί 6ηςἸανουαρίου. Σέ ἄλλη περίπτωση, ἐνδείκνυται νά τελοῦν σχετική νηστεία, ὅπως ὁρίζει σ’ αὐτούς ὁ Πνευματικός τους.
Τέλος ὅσοι ἐκτάκτως πίνουν ἀπό τό Μεγάλο Ἁγιασμό πού φυλάσσουν στό σπίτι τους, σέ ὧρες ἀσθενειῶν καί κινδύνων κ.λπ., μετά ἤ ἄνευ νηστείας, ἄς μήν ὑστεροῦν στήν πνευματική νηστεία ἀπέχοντες «ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός τε καί πνεύματος, ἐπι­τελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄ Κορ. 7,1).
↧
Search

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης «Εμπειρίες και Θαύματα» - Ομιλητής π. Γαβριήλ Εμμανουηλίδης

January 5, 2019, 12:19 pm
↧
↧

Ἡ Σαλώμη, ἡ μαία πού ζοῦσε στήν Βηθλεέμ - Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

January 5, 2019, 12:33 pm
$
0
0
Η Παναγία Παρθένος Μαρία συνέλαβε τον Κύριο Ιησού Χριστό μία Παρασκευή - όπως και το Πάθος Του επί του Σταυρού ήταν μέρα Παρασκευή - και Τον γέννησε την πρώτη ημέρα της εβδομάδος. Την πρώτη ημέρα της εβδομάδος είπε ο Θεός: 
Γενηθήτω φως (Γένεσις 1, 3). Την πρώτη ημέρα της εβδομάδος έπεσε το μάννα εξ ουρανού στη γη. Την πρώτη ημέρα της εβδομάδος γεννήθηκε ο Κύριος και Σωτήρας μας και την ημέρα αυτή βαπτίστηκε στον Ιορδάνη.
Την εποχή εκείνη ζούσε στη Βηθλεέμ η Σαλώμη η μαία• μια ηλικιωμένη γυναίκα, συγγενής του Ιωσήφ και της Μαρίας. Δεν μπορούσε να δεχθεί στο σπίτι της τούς συγγενείς της, αλλά τούς επισκέφτηκε στο σπήλαιο των ποιμένων. Όταν η Παναγία γέννησε ασπόρως τον Κύριο και Σωτήρα ημών, η Σαλώμη πήγε να τήν επισκεφτεί. Έξεπλάγη πού μια τόσο νεαρή κοπέλα μπόρεσε να γεννήσει χωρίς τη βοήθεια μιας μαίας, να σπαργανώσει η ίδια μόνη της το Βρέφος-Χριστό και μολαταύτα να στέκεται ακόμη ακμαία στα πόδια της!
Όταν εξηγήθηκε στη Σαλώμη ότι η γέννηση αυτή ήταν εκ Θεού και όχι εξ ανθρώπου, ότι ήταν άσπορος η σύλληψη και η γέννηση και ότι η Παναγία παρέμεινε Παρθένος μετά τη γέννηση, όπως και πριν από αυτήν, η Σαλώμη δεν το πίστεψε.
↧

Ἡ κάρα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀφιέρωμα τοῦ Αὐτοκράτορα Νικηφόρου Φωκᾶ στήν Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους

January 5, 2019, 12:37 pm
↧

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης - Πῶς νά ἑορτάσουμε τά Θεοφάνεια

January 5, 2019, 12:37 pm
$
0
0
Ὁμιλία στίς 06-01-2015 (Κήρυγμα τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Γιαννιτσῶν). hristospanagia.gr
↧

Μόρφου Νεόφυτος: Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός – Η στροφὴ στον Θεὸ και η αποστροφὴ των ανθρώπων

January 6, 2019, 2:37 am
$
0
0
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, ποὺ τελέσθηκε στὸ ύπὸ ἀνέγερση νέο παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ τοῦ Πολυδύναμου Κέντρου Περιστερώνας «Ἅγιος Ἀντώνιος», τῆς κοινότητος Περιστερώνας τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (3.1.2019).
↧
↧

Ο Τίμιος Πρόδρομος, ο άγγελος της ερήμου, ο πρώτος μοναχός ασκητής και ο προστάτης του αγγελικού σχήματος

January 6, 2019, 9:03 pm
$
0
0

Σύναξη του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου
και Βαπτιστού Ιωάννου

Εορτάζει στις 7 Ιανουαρίου.
«Έγινε κάποτε Πατριάρχης της αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ κάποιος με το όνομα Αμώς, ο οποίος από ενέργεια δαιμονική ήταν μισομόναχος, παρά το ότι προηγουμένως ήταν Μοναχός, αν και ανάξιος.
Κατά παραχώρησιν Θεού, κάποιος Μοναχός έπεσε σε αμαρτία· ο Αμώς, αντί να τον συμβουλεύση για να τον φέρη σε μετάνοια και να μη κολασθή, τον συνέλαβε, του έβγαλε το Αγγελικό Σχήμα, έπιασε έναν χοίρο, του φόρεσε το Σχήμα και τον απέλυσε μέσα στην Πόλι, πράγμα το οποίο ελύπησε πολύ τον Κύριό μας.

Λοιπόν, την νύκτα εκείνη φαίνεται στον Πατριάρχη ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, φοβερίζοντας αυτόν και λέγοντας:
”Επειδή ούτως εποίησας, ατιμάσας το Σχήμα ῾μου᾿, μέλλω δίκην ποιείν εν τη Ημέρα της Κρίσεως επί του φοβερού βήματος του Χριστού! ”.
Ο Πατριάρχης εξύπνησε με φόβο και τρόμο και άρχισε να κτίζη Ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου έξω από την Πόλι απέναντι του Αγίου Στεφάνου ανατολικά. Αφού τελείωσε τον Ναό και πλούσια τον εκόσμησε, προσευχόταν ολόψυχα, νηστεύοντας και αγρυπνώντας, να του συγχωρηθή η αμαρτία που έκανε, να ατιμάση δηλαδή το άγιο Σχήμα.

Αλλά τι συνέβη; Φαίνεται πάλι σε αυτόν για δεύτερη φορά ο Άγιος Ιωάννης και του λέγει: ” Αλήθειαν λέγω σοι, ότι ει και άλλους πέντε Ναούς κτίσεις μοι, μείζονας και ωραιοτέρους, ου συγχωρηθής διά την αμαρτίαν, ην εποίησας, αλλά δίκην ποιήσω μετά σού, εν τη φοβερά Ημέρα της Κρίσεως!”.

Μετά από ολίγο χρόνο απέθανε ο Αμώς και το όνομά του εξαλείφθηκε αοράτως από τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Αγίας του Χριστού και Θεού μας Αναστάσεως! ».
από χειρόγραφο της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου

Απολυτίκιον
Ήχος β’.
Μνήμη Δικαίου μετ’ εγκωμίων” σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε” ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιότερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας χαίρων, ευηγγελίσω και τοις εν Άδη, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν, το μέγα έλεος.
↧

Πως πρέπει να κυβερνάμε τη γλώσσα μας

January 6, 2019, 10:01 pm
$
0
0
ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Ανάγκη μεγάλη είναι να κυβερνά κάποιος όπως πρέπει την γλώσσα του και να την χαλιναγωγή. Γιατί, κάθε ένας κλίνει πολύ στο να την αφήνη να τρέχη και να ομιλή για εκείνα που δίνουν ευχαρίστησι στις αισθήσεις μας· η πολυλογία, τις περισσότερες φορές, προέρχεται από την 
υπερηφάνεια, από την οποία, φανταζόμενοι εμείς Πως γνωρίζουμε πολλά, και ικανοποιώντας τη γνώμη μας, πιεζόμαστε με πολλές επαναλήψεις των λόγων μας, να τυπώσουε την γνώμη μας αυτή στις καρδιές των άλλων, για να τους κάνουμε τον δάσκαλο, σαν να έχουν
ανάγκη να μάθουν από μας· και μάλιστα την ίδια υπερηφάνεια δείχνουμε όταν τους διδάσκουμε χωρίς αυτοί να μας ρωτήσουν πρώτα.

Τα κακά που γεννιούνται από την πολυλογία, δεν είναι δυνατό να τα περιγράψουμε με λίγα λόγια· η πολυλογία είναι μητέρα της ακηδίας· υπόθεσις άγνοιας και ανοησίας· πόρτα της καταλαλιάς, υπηρέτης των ψεμμάτων και ψυχρότητα της ευλαβούς θερμότητας· τα πολλά λόγια δυναμώνουν τα πάθη και από αυτά κινείται μετά από αυτά η γλώσσα με περισσότερη ευκολία στην αδιάκριτη συζήτησι. Γι αυτό και ο Απόστολος Ιάκωβος, θέλοντας να φανερώση πόσο δύσκολο είναι το να μην αμαρτάνη κάποιος στα λόγια που λέει, είπε ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό των τελείων ανδρών· «Αν κάποιος δεν κάνη σφάλματα με τα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος, ικανός να χαλιναγωγήση όλο του τον εαυτό» (3). Γιατί, αφού η γλώσσα αρχίσει μία φορά να μιλάει, τρέχει σαν αχαλίνωτο άλογο, και δεν μιλάει μόνο τα καλά και αυτά που πρέπει, αλλά και τα κακά· γι αυτό και ονομάζεται αυτή από τον ίδιο τον Απόστολο, «μεστή από κακό, γεμάτη από δηλητήριο θανατηφόρο». Όπως σύμφωνα και ο Σολομώντας είπε, ότι από την πολυλογία δεν θα αποφύγης την αμαρτία· «εκ πολυλογίας ουκ εκφεύξη αμαρτίαν» (Παρ. 10,20). Και για να μιλήσουμε γενικά, όποιος μιλάει πολύ, δείχνει ότι είναι ανόητος· «ο άφρων πληθύνει λόγους» (Εκκλ. 10,14).

Μήν ανοίξης μεγάλες συνομιλίες με εκείνον, που σε ακούει με κακή όρεξι, για να μη τον αηδιάσης και τον κάνης να σε σιχαθή, όπως γράφτηκε: «Ο πλεονάζων λόγον, βδελυχθήσεται» (Σειράχ κεφ. 7). Απόφευγε να μιλάς αυστηρά και μεγαλόφωνα. Γιατί και τα δυό είναι πολύ μισητά και δίνουν υποψία ότι είσαι μάταιος και έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου· μην μιλάς ποτέ για τον εαυτό σου και για τις υποθέσεις σου ή για τους συγγενείς σου· παρά, όταν είναι ανάγκη και όσο μπορείς περισσότερο, με συντομία και ολιγολογία. Και αν σου φανή Πως άλλοι μιλούν για τον εαυτό τους παραπάνω, εσύ πίεσε τον εαυτό σου να μη τους μιμηθής, αν υποτεθή ότι και τα λόγια τους να φαίνωνται ταπεινά και των ίδιων κατηγορητικά. Γιά δε τον πλησίον σου και για όσα ανάγονται σε αυτό, μίλα όσο λιγώτερο μπορείς, όταν και εκεί που είναι ανάγκη για το καλό του (45).

Γιά τον Θεό, να μιλάς με όλη σου την όρεξι και μάλιστα για την αγάπη και την αγαθότητά του. Αλλά με φόβο, σκεπτόμενος, ότι μπορείς να κάνης λάθος ακόμη και σε αυτό. Οπότε, καλύτερα αγάπα να προσέχης, όταν άλλοι μιλούν σχετικά με αυτά, φυλάττοντας τους λόγους τους στα εσωτερικά της καρδιάς σου. Γιά τα άλλα που μιλάνε, μόνο ο ήχος της φωνής ας ενοχλή την ακοή σου· αλλά ο νους σου, ας στέκεται ανυψωμένος στο Θεό. Αλλά και όταν ακόμη είναι ανάγκη να ακούσης εκείνον, που μιλάει για να καταλάβης και να του απαντήσης, και τότε μην παραλείψης ανάμεσα να υψώσης κάποιο με το λογισμό στον ουρανό, που κατοικεί ο Θεός σου· και σκέψου το ύψος του και Πως αυτός βλέπει πάντα την μηδαμινότητά σου, εξέταζε καλά εκείνα, που έρχονται στην καρδιά σου για να πής, πριν να περάσουν στη γλώσσα και θα βρής πολλά, που είναι καλύτερα να μην βγούν από το στόμα σου· αλλά ακόμη γνώριζε, ότι και από εκείνα, που σκέφτεσαι ότι είναι καλά να πής, είναι πολύ καλύτερο να τα θάψης στη σιωπή και θα το γνωρίσης, αφού περάση εκείνη η συνομιλία.

Η σιωπή, είναι μία μεγάλη ενδυνάμωσις του Αοράτου Πολέμου και μία σίγουρη ελπίδα της νίκης· η σιωπή, είναι πολύ αγαπημένη από εκείνον, που δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του, αλλά ελπίζει στο Θεό· είναι φύλακας της ιεράς προσευχής και θαυμαστή βοήθεια στην εκγύμνασι των αρετών (46)· και ακόμη είναι σημείο φρονιμάδας. Γιατί, αν και άλλος δεν μιλάη, το κάνει γιατί δεν έχει λόγο να πή· «Εστί σιωπών, ου γαρ έχει απόκρισιν» (Σειράχ κεφ. 5)· και άλλος, διότι φυλάττει τον κατάλληλο καιρό για να μιλήση· «Και έστι σιωπών, ειδώς καιρόν» (αυτόθι). Και άλλος για άλλες αιτίες (47)· γενικά όμως και ολοκληρωτικά, όποιος δεν μιλάει, δείχνει Πως είναι φρόνιμος και σοφός· «εστί σιωπών και αυτός φρόνιμος» (Σειρ. 14,27). «Ένας σιωπαίνει και αποδεικνύεται σοφός» (Σειρ. 20,4).

Γιά να συνηθίσης να σιωπάς, σκέψου πολλές φορές τις ζημιές και τους κινδύνους της πολυλογίας και τα μεγάλα καλά της σιωπής και αυτούς τους τρεις τρόπους, που είπα στα προηγούμενα τρία κεφάλαια, δηλαδή το να ανεβαίνη κάποιος από τα αισθητά στη θεωρία του Θεού, στη θεωρία του σαρκωθέντος Λόγου· και στο στολισμό των ηθών, μπορούν να μεταχειρίζονται εκείνοι, που έχουν γνώσι, διάκρισι και δύναμι στο λογισμό, για να διορθώνουν τις αισθήσεις τους με αυτούς. Όσοι όμως δεν έχουν αυτή την γνώσι και την δύναμι, αυτοί με άλλον τρόπο μπορούν να διορθώνουν τις αισθήσεις τους· δηλαδή, με όλη τους την δύναμι να απέχουν από όλα εκείνα τα αισθητά, που μπορούν να βλάπτουν την ψυχή τους.

Και λοιπόν, εσύ αδελφέ μου, α΄ μεν, πρέπει να φυλάττης με μεγάλη προσοχή τους κακούς και γρήγορους κλέφτες που έχεις, δηλαδή, τα μάτια σου, και να μην τα αφήνης να τεντώνονται και να βλέπουν με περιέργεια τα πρόσωπα των γυναικών, τόσο τα όμορφα, όσο και τα άσχημα ή τα πρόσωπα των ανδρών και μάλιστα των νέων και αγένειων ή να βλέπουν την ξεγύμνωσι όχι μόνο των ξένων σωμάτων, αλλά και αυτού του ιδίου σου σώματος. Γιατί από αυτήν την περιέργεια και το εμπαθή κοίταγμα, η καρδιά συλλαμβάνει την ηδονή και την επιθυμία της πορνείας και της παιδεραστίας. Καθώς είπε ο Κύριος. «Όποιος βλέπει γυναίκα με επιθυμία πονηρή, έχει κιόλας μέσα του διαπράξει την μοιχεία με αυτήν» (Ματθ. 5,38). Και κάποιος σοφός είπε «εκ του οράν, τίκτεται το εράν» (48). Γι αυτό και ο Σολομώντας παραγγέλνει, να μη πιαστούμε από τα μάτια μας, μήτε να νικηθούμε από επιθυμία ωραιότητας· «υιε, μη σε νικήση κάλλους επιθυμία, μητέ αγρευθής σοίς οφθαλμοίς» (Παρ. 6,25).

Εκτός από αυτά, φυλάξου να μη βλέπης περίεργα τα όμορφα φαγητά και ποτά, ενθυμούμενος την πρώτη μητέρα του γένους μας Εύα η οποία, για να δη τον απαγορευμένο καρπό του εμποδισμένου ξύλου στον Παράδεισο, τον επιθύμησε, τον πήρε, τον έφαγε και έτσι πέθανε· ούτε να βλέπης με ευχαρίστησι τα όμορφα ρούχα ή τον χρυσό και το αργύριο ή τις λαμπρές δόξες του κόσμου, για να μη περάση από τα μάτια σου μέσα στη ψυχήν σου το πάθος της φιλοδοξίας και φιλαργυρίας. «Απόστρεψαν γαρ, φησι, τους οφθαλμούς μου, του μη ιδείν ματαιότητα» (Ψαλμ. 118.)· και για να μιλήσω γενικά, φυλάξου να μη βλέπης χορούς, παιχνίδια, τραπέζια, ξεφαντώματα, μαλώματα, παλαίσματα, τρεχάματα και όλα τα άλλα άτακτα και άσεμνα πράγματα, που αγαπά ο ηλίθιος κόσμος και έχει απαγορευμένα ο νόμος του Θεού· αλλά απόφευγε και κλείσε τα μάτια σου από αυτά, για να μη γεμίσης την καρδιά και την φαντασία σου από άσχημες εικόνες και πάθη, και ξεσηκώσης ταραχή και νέο πόλεμο εναντίον σου, αφήνοντας τον αγώνα, που έχεις να αγωνίζεσαι εναντίον των παλαιών σου παθών. Αγάπα όμως να βλέπης τις Εκκλησίες, τις αγίες εικόνες, τα ιερά βιβλία, τα κοιμητήρια, τους τάφους και όσα άλλα είναι σεμνά και άγια, των οποίων η θεωρία σε ωφελεί.

Α΄. Πρέπει να προφυλάττης τα αυτιά σου. Πρώτα για να μην ακούς τα αισχρά και ερωτικά λόγια, τα τραγούδια και τα μουσικά όργανα, από τα οποία γλυκαίνεται η ψυχή σου και η καρδιά σου ανάβει από την σαρκική επιθυμία. Γιατί είναι γραμμένο· «απομάκρυνε από μένα τα επονείδιστα λόγια» (Παρ. κζ΄ 11).

Κατά δεύτερο λόγο, για να μην ακούς τα αστεία και τα γελωτοποιά λόγια, τα οποία μάλιστα είναι φαντασιώσεις και τα κάθε είδους και διάφορα του κόσμου ψέμματα, νοστιμευόμενος και γλυκαινόμενος από αυτά. Επειδή δεν είναι σωστό στο χριστιανό να ακούη με ευχαρίστησι αυτά, αλλά εκείνων των διεφθαρμένων ανθρώπων, σχετικά με τους οποίους είπε ο Παύλος, ότι, «θα κλείσουν τα αυτιά τους στην αλήθεια και θα στραφούν στα παραμύθια» (Β΄. Τιμοθ. δ 4.)

Τρίτο, για να μην ακούς με ευχαρίστησι τις κατακρίσεις και πολυλογίες που οι άλλοι κάνουν εναντίον του πλησίον αλλά ή να τις εμποδίζεις, αν μπορείς ή να μην κάθεσαι να τις ακούς. Επειδή ο μέγας Βασίλειος θεωρεί άξιους αφορισμού, τόσο εκείνους που πολυλογούν, όσο και εκείνους που στέκονται και ακούν τις συκοφαντίες· «Αν βρεθή κάποιος να καταλαλή άλλον ή αν ακούη να καταλαλούν και δεν τους επιτιμά… μαζί με αυτόν να αφορίζεται» (49).

Τέταρτο, φυλάξου να μη γλυκαίνεσαι και ακούς τα περιττά και μάταια λόγια και τις φλυαρίες, στις οποίες καταπιάνεται ο περισσότερος κόσμος· γιατί, είναι γραμμένο· «δεν θα ακούσης λόγο μάταιο» (Έξοδ. 23,1). Και ο Σολομώντας είπε· «μάταιο λόγο κάντον μακρυά μου» (Παρ. 30,8). Και ο Κύριος είπε· «Γιά κάθε μάταιο λόγο που θα πούν οι άνθρωποι, θα λογοδοτήσουν την ημέρα της κρίσεως» (Ματθ. 12,36).

Και για να πούμε σύντομα, φυλάξου να μην ακούς όλα εκείνα τα λόγια και ακούσματα, που μπορούν να βλάψουν την ψυχή σου· αυτά κυρίως είναι οι κολακείες των κολάκων και οι έπαινοι, σχετικά για τους οποίους είπε ο Ησαΐας «λαός μου, αυτοί που σάς καλοτυχίζουν, σάς κοροϊδεύουν» (3,11). Αγάπησε δε να ακούς τα θεία λόγια, τις ιερές μελωδίες και ψαλμωδίες, και όλα όσα είναι σεμνά, άγια, σοφά και ψυχωφελή· και μάλιστα αγάπα να ακούς τις ατιμίες και τις βρισιές που σου κάνουν οι άλλοι.

Ε΄. Φύλαξε την όσφρησί σου από τα μυρωδικά, τους μόσχους και άλλα ευωδιαστά αρώματα, τα οποία δεν πρέπει ούτε πάνω σου να τα βάζης ή να τα αλείφης, ούτε με υπερβολή να μυρίζεσαι. Επειδή αυτά, όλα είναι χαρακτηριστικό των ασέμνων γυναικών, και όχι των φρονίμων ανδρών, και κοιμίζουν την γενναιότητα της ψυχής, και την σπρώχνουν σε πορνικά πάθη και επιθυμίες και κάνουν να έρχωνται σε αυτούς που τα μεταχειρίζονται, οι προφητικές εκείνες κατάρες, που λένε «Και αντί της ευχάριστης ευωδίας, θα υπάρχη μούχλα» (Ησ. 3,23), «Και αλοίομονο σε όσους αλείφονται με τα καλύτερα αρώματα» (Άμ. 6,6).

ΣΤ΄. Φύλαξε την γεύσι και την κοιλιά σου, για να μην υποδουλώνεται σε παχυντικά και ευχάριστα και πολυποίκιλα φαγητά, και νόστιμα και ευώδη ποτά. Γιατί, τα τρυφερά αυτά τραπέζια, πριν να τα αποκτήσης, θα σε κάνουν να πέσης σε κλεψιές, ψέματα, κολακείες, και άλλα χίλια υπηρετικά πάθη και κακά· αφού όμως τα αποκτήσης, θα σε γκρεμίσουν στους λάκκους των σαρκικών ηδονών και κτηνόμορφων επιθυμιών, όσες πραγματοποιούνται κάτω από την κοιλιά· και θα φέρουν εναντίον σου τις προφητικές εκείνες κατάρες του Αμώς· «Αλοίμονο εσείς που τρώτε τρυφερά αρνάκια και καλοθρεμένα μοσχαράκια από τα κοπάδια….» (6,4).

Ζ΄. Πρέπει να φυλάγεσαι, να μην πιάνης με το χέρι όχι μόνο ξένο σώμα γυναίκας, άνδρα ή γέροντα, το ίδιο και νεώτερου, αλλά ούτε το δικό σου σώμα και μάλιστα τα απόκρυφα σημεία σου, χωρίς να υπάρχη ανάγκη. Γιατί, όσο άκομψη είναι αυτή η αίσθησις της αφής, τόσο αισθητική και ζωντανή είναι και παρακινεί τα πάθη της σάρκας, και γκρεμίζει τον άνθρωπο ως αυτή την πράξι της αμαρτίας. Και όλες μεν οι άλλες αισθήσεις, υπηρετούν την αφή, και κατά κάποιο τρόπο, από μακριά εργάζονται την αμαρτία. Αλλά όταν κάποιος φθάση στην αφή, δηλαδή φτάνη και πιάνη, δύσκολα πια μπορεί να κρατηθή και να μην διαπράξη την αμαρτία.

Στην αίσθησι της αφής, αναφέρεται και ο στολισμός της κεφαλής και του σώματος και των ποδιών. Οπότε, φυλάξου να μη στολίζης το σώμα σου με μαλακά και διάφορα και λαμπρά ρούχα ή με πολυέξοδα καλύμματα της κεφαλής ή με πολύτιμα παπούτσια, γιατί αυτά αρμόζουν στις γυναίκες και στους άνδρες δεν ταιριάζουν, αλλά μόνο να φοράς σεμνά και ταπεινά και όσα είναι αναγκαία και χρειάζονται, στο κρύο του χειμώνα και στον καύσωνα του καλοκαιριού για την συντήρησι του σώματος, για να μην ακούσης και συ εκείνο, που άκουσε ο πλούσιος που ντύθηκε την βασιλική και μεταξωτή ενδυμασία, δηλαδή, το· «Απέλαβες τα αγαθά σου εν τη ζωή σου» (Λουκ. 16,25) και έλθη πάνω σου η κατάρα που λέγει ο Ιεζεκιήλ· «Θα βγάλουν τους μανδύες τους και θα πετάξουν από πάνω τους τα χρυσοκέντητα ρούχα τους» (26,16).

Στην αφή αναφέρονται ακόμη και οι άλλες ανέσεις του σώματος· όπως είναι, το φτιάξιμο των μαλλιών και το συχνό πλύσιμο των γενιών, τα λαμπρά και πολύτιμα σπίτια, τα πολυέξοδα και μαλακά στρώματα και καθίσματα. Από αυτά όλα να φυλάγεσαι, ως βλαβερά της συνέσεώς σου και υπεύθυνα της πορνείας και των σαρκικών παθών, για να μην κληρονομήσης το ουαί του Αμώς, που λέγει· «Αλοίμονο σε σάς που ξαπλώνετε σε ανάκλιντρα στολισμένα με ελεφαντόδοντο» (6,4).

Αυτά που σου είπα ως τώρα, είναι η γη, την οποία κατεδικάστηκε να τρώη το νοητό φίδι ο διάβολος. Αυτά είναι, η ύλη και η τροφή, με την οποία τρέφονται όλα τα πάθη της σάρκας. Και λοιπόν, εάν εσύ δεν τα καταφρονήσης, ως δήθεν μικρά, αλλά πολεμήσης γενναία και δεν τα αφήσης να μπούν μέσα από τις αισθήσεις στην ψυχή και την καρδιά σου, σε πληροφορώ, ότι αλήθεια, εύκολα θα εξαφανίσης με την ατροφία τον διάβολο και τα πάθη και σε λίγο καιρό θα φανής νικητής άριστος σε αυτόν τον Αόρατο Πόλεμο.

Γιατί είναι γραμμένο στον Ιώβ, ότι ο μυρμηκολέοντας (δηλαδή ο διάβολος) εξαφανίστηκε και χάθηκε μη έχοντας να φάη τροφή, «Μυρμηκολέων ώλετο, παρά το μη έχειν βοράν» (δ 11) (50).
ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος
↧
Search

Ο βίος του Αγίου Λουκά του Ιατρού (μέρος 6ο)

January 7, 2019, 8:58 am
$
0
0
Ανάγνωση του βίου του Αγίου Λουκά του Ιατρού Αρχιεπσκόπου Συμφερουπόλεως.
Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ.

Πηγή
↧

Ο Τίμιος Πρόδρομος ζούσε τον τέλειο ησυχαστικό τρόπο ζωής

January 7, 2019, 9:09 am
$
0
0

Σύναξη του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου
και Βαπτιστού Ιωάννου

Εορτάζει στις 7 Ιανουαρίου.
«Μη φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην·14 και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις, και πολλοί επί τη γεννήσει αυτού 
Αποτέλεσμα εικόνας για Soborul Sfântului Prooroc Ioan Botezătorul şi Înaintemergătorul Domnului
χαρήσονται.15 έσται γαρ μέγας ενώπιον του Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού,16 και πολλούς των υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτών·17 και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματικαι δυνάμει Ηλιού, επιστρέψαι καρδίας πατέρων επί τέκνα και απειθείς εν φρονήσει δικαίων, ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον…εγώ ειμι Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον του Θεού, και απεστάλην λαλήσαι προς σε και ευαγγελίσασθαί σοι ταύτα.» Λουκ. 1,13-17,19.

Όταν ακούς, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι απεστάλη από τον Θεό μην νομίζης ότι τίποτε από όσα λέει εκείνος είναι ανθρώπινο. Γιατί δεν ομιλεί πράγματα δικά του, αλλά εκείνου ο οποίος τον απέστειλε, γι’ αυτό, άλλωστε, και προσαγορεύεται άγγελος. Το προσόν του αγγέλου είναι ότι δεν λέει τίποτε δικό του .
«Επειδή δε δεν ήταν άξιος ο κόσμος, διέμενε «εξ απαλών ονύχων» (βρέφος), θα λέγαμε, συνεχώς στην έρημο, ζώντας βίο απλό, αμέριμνο, απέριττο, χωρίς λύπη, αμέτοχο από τιποτένια πάθη, ανώτερο από την τιποτένια και υλιστική ηδονή, που κολακεύει μόνο το σώμα και τις σωματικές αισθήσεις· ζώντας μόνο διά τον Θεό, βλέποντας μόνο τον Θεόν, έχοντας τρυφή του τον Θεό. Ζούσε σαν σ’ ένα τόπο ανυψωμένο από την γη… ». Ζούσε τον τέλειο ησυχαστικό τρόπο ζωής…
Ο Τίμιος Πρόδρομος ζούσε, όπως αναφέρεται στο Λειμωνάριο του Ιωάννου Μόσχου* , στο σπήλαιο και ο τόπος εκείνος ονομάζετο της Σάψας. Αριστερά του βρίσκεται ο χείμαρος Χωράθ, είναι το μέρος που έστειλε ο Θεός τον Ηλία τον Θεσβίτη κατά τον καιρό της αβροχίας. (Γ΄Βασιλ. Ιζ, 3).

Κάποιος γέροντας από τη μονή του αββά Ευστοργίου, θέλησε να πάη για να προσκυνήση στο Όρος Σινά. Στο δρόμο τον έπιασαν ρίγη και πυρετός και αναγκάστηκε να βρη μία σπηλιά για να αναπαυθή. Πέρασαν τρεις ημέρες και ο γέροντας δεν μπορούσε να κινηθή. Βλέπει στον ύπνο του κάποιον που του έλεγε: «Πες μου γέροντα που θέλεις να πας;»

Απαντά σ’ αυτόν που παρουσιάστηκε: «Στο Όρος Σινά». Του λέγει ο άλλος: «Μη, σε παρακαλώ, μην πηγαίνεις». Ο γέροντας δεν πείστηκε. Την επόμενη νύχτα του παρουσιάζεται ξανά ο ίδιος με το ίδιο παρουσιαστικό και του λέει: «Τι θέλεις καλόγερε, να κουραστής; Άκουσέ με και μην πηγαίνεις πουθενά».
Του λέει ο γέροντας: «Και εσύ ποιος είσαι;»
Του απαντά ο εμφανισθείς: «εγώ είμαι ο Ιωάννης ο Βαπιτστής· και γι’ αυτό σού λέω να μην πας πουθενά, γιατί τούτο το μικρό σπήλαιο είναι μεγαλύτερο από το Όρος Σινά. Επειδή πολλές φορές ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήρθε σε τούτο να με επισκεφτή. Δωσ’ μου λοιπόν τον λόγο σου ότι θα κατοικήσης εδώ κι εγώ σου δίνω την υγεία». Ο γέροντας δέχτηκε και έμεινε μέχρι τέλους της ζωής του.

Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος έγινε πρότυπο των ησυχαστών μοναχών. 

(Αντιόχου Μοναχού προς Ευστάθιον, περί ησυχίας ).
«Ο μοναχός που αγαπά την ησυχία αγαπάται από τον Θεό, επειδή και αυτός, αγαπώντας τον Θεό, θέλει μόνο με Αυτόν να συνομιλή μέσω της καθαράς προσευχής, και ενώ ζεί στην γη, φαντάζεται τα ουράνια. Γιατί όλος ο νούς φροντίζει το πως να αρέση στο Θεό και να γίνη ναός του Αγίου Πνεύματός του. Ο μοναχός αυτός κλίνει πάντοτε τον αυχένα του κάτω από τον ελαφρό και καλό ζυγό του Χριστού και, παραβλέποντας όλα τα ορατά, ποθεί τα αόρατα, ή, καλύτερα, τα υπομένει όλα ποθώντας τον αόρατο σαν να τον βλέπη. Οι μοναχοί αυτοί συναγωνίζονται με την ζωή τους, τους αγγέλους επιδιώκοντας πάντοτε την έρημο, ώστε συνομιλώντας μέσα στην ησυχία και αμεριμνησία με τον Θεό, να καταστήσουν τον νου τους ακηλίδωτο καθρέπτη, παρόμοιο με τον νου του Πρόδρομου και Βαπτιστή του Κυρίου Ιωάννη.

Ο Ιωάννης εξέρχεται στην έρημο, για να προαναγγείλη εκεί την έλευση του Χριστού. Εκεί καθίσταται «φωνή βοώντος», φωνή διαμαρτυρίας για την αποστασία του λαού αλλά και πρόκληση για μετάνοια και προετοιμασία για να υποδεχθούν τον Μεσσία Χριστό.
Η έρημος ως θεία οδηγεί προς τον Θεό.
Βίος και Πολιτεία του Τιμιου Πρόδρομου και Βαπτιστή Ιωάννου, 
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΑ, 
Έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα — Αγίου Όρους , σελ. 12.
«Την χείρα σου την αψαμένην την ακήρατον κορυφήν του Δεσπότου, μεθ’ ης και δακτύλω αυτόν ημίν καθυπέδειξας, έπαρον υπέρ ημών, Βαπτιστά, ως παρρησίαν έχων πολλήν» (Το χέρι σου που άγγιξε την πανάχραντη κορυφή του Δεσπότου, και με το δάκτυλο του οποίου χεριού μας Τον υπέδειξες, σήκωσε ψηλά για χάρη μας, Βαπτιστά, επειδή έχεις πολλή παρρησία ενώπιόν Του).

«Υψόθεν προσέβλεψας, σοφέ Ιωάννη Πρόδρομε, Πατρός την δόξαν την άρρητον, Υιόν εν ύδατι και το Πνεύμα είδες, κατελθόν ως πέλειαν, καθαίρον και φωτίζον τα πέρατα∙διό Τριάδος σε μυστιπόλον αναμέλποντες, σού τιμώμεν την θείαν πανήγυριν » (Με την χάρη του Θεού είδες, σοφέ Ιωάννη Πρόδρομε, την άρρητη δόξα του Πατέρα, τον Υιό μέσα στο νερό. Και το Πνεύμα είδες, που κατήλθε ως περιστέρι, και που καθαρίζει και φωτίζει τα πέρατα. Γι’ αυτό σε δοξολογούμε ως μύστη της Τριάδος και τιμάμε το θείο πανηγύρι σου).

Ύπερθεν ημάς νυν, μάκαρ, εποπτεύων, ταις σαις πρεσβείαις διαφύλαξον, τω θείω κηρύγματι επομένους σου, πανόλβιε, και διδαχαίς εμμένοντας, Πρόδρομε, τοις ενθέοις και σωτηρίοις σου δόγμασι. (Τώρα που ο άγιος Ιωάννης μας εποπτεύει από ψηλά, από την Βασιλεία του Θεού που βρίσκεται, ας τον παρακαλούμε με τις μεσιτείες του να μας διαφυλάσση έτσι, ώστε να ακολουθούμε αυτό το θείο κήρυγμά του και να μένουμε σταθεροί στις ένθεες διδαχές του και στα σωτήρια δόγματά του).
↧
↧

Ο Φώτης Κόντογλου μιλάει για τα Άγια Θεοφάνεια

January 7, 2019, 9:11 am
↧

“Μείζων εν γεννητοίς γυναικών προφήτης Ιωάννου του Βαπτιστού ουδείς εστί” (Λουκ. ζ’ 28)

January 7, 2019, 9:26 am
$
0
0
Άγιε Ιωάννη Πρόδρομε, Βαπτιστά του Χριστού, πρέσβευε υπέρ ημών.
↧

Ο Άγγελος της Ερήμου

January 7, 2019, 9:31 am
$
0
0
Η ζωή και η δράση του Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού αποτελεί μια διαχρονική εν Χριστώ μαρτυρία, η οποία κορυφώθηκε στο μαρτύριο δια τον Χριστό [1]. Όπως τότε που έδρασε στην έρημο του 
Ιορδάνου έτσι και σήμερα η φωνή του ακούγεται μέσα στην έρημο της κοινωνίας, καθώς ο άνθρωπος αν και έχει τα πάντα και βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους παραμένει μόνος μακριά από τον Θεό και τον συνάνθρωπο του.

Ο Ιωάννης υπήρξε ο όρθρος που ανήγγειλε τον ερχομό της ημέρας του Κυρίου και προηγήθηκε της Ανατολής του Ηλίου της δικαιοσύνης. «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου». Ο χαρισματικός άνθρωπος, που αναδείχθηκε «μείζων εν γεννητοίς γυναικών», κηρύσσει προδρομικά μέσα στην έρημο το μήνυμα του Ευαγγελίου του Χριστού με πέντε μόνον λέξεις «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών». Η είσοδος λοιπόν στη Βασιλεία του Θεού προϋποθέτει και την έλευση του ίδιου του Μεσσία ως φορέα και ιδρυτής αυτής της Βασιλείας μέσα στην ιστορία [2]. Έλευση όμως, του Χριστού και της Βασιλείας του στον κόσμο σημαίνει ταυτόχρονα μετάνοια και επιστροφή για τον άνθρωπο στην αληθινή πίστη. Έτσι ο Πρόδρομος καθίσταται κήρυκας μετανοίας και μάρτυρας της έλευσης του Χριστού [3].
↧
Viewing all 19379 articles
Browse latest View live
Search