Περί αιωνιότητος - Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Ἡ Ἁγία Γραφή ὁλόκληρη διαπνέεται ἀπό τό πνεῦμα τῆς αἰωνιότητας. Ὁ Θεός εἶναι αἰώνιος καί μᾶς ἔπλασε γιά νά μᾶς καταστήσει αἰωνίους, νά μᾶς κάνει μετόχους τῆς αἰωνίου Βασιλείας Του ἀπό δῶ, ἀπό τή γῆ, ἐάν θέλουμε νά ζοῦμε ἐν Θεῷ καί εἰς τόν αἰώνα τόν ἅπαντα. 

Ἡ Ἐκκλησία συνεχῶς μᾶς ὑπενθυμίζει τήν αἰωνιότητα μέ τά μυστήρια, μέ τίς ἀκολουθίες, μέ τά τροπάρια, τούς ὕμνους, κυρίως μέ τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τήν ὥρα πού κοινωνοῦμε, ὁ ἱερέας εὔχεται στόν καθένα, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον».

Γιά τόν ἄνθρωπο πού ἔχει μπεῖ μέσα του ὁ Χριστός δέν ὑπάρχει οὔτε θάνατος, οὔτε κόλαση, οὔτε διάβολος. Ὑπάρχουν, ἀλλά γι’ αὐτούς πού εἶναι μα- κριά ἀπό τόν Χριστό. Αὐτό λέει καί ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στό Εὐαγγέλιο: «ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τόν λόγον τόν ἐμόν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μή θεωρήσῃ εἰς τόν αἰῶνα». 

Ἡ μετάβαση στήν ἄλλη ζωή γίνε- ται ὅπως ἀνοίγεις μία πόρτα καί βρίσκεσαι σέ διπλανό χῶρο, ὅπως περ- νάεις μία γέφυρα καί πάεις ἀπέναντι. Κανονικά δέν πρέπει νά λέμε «ἄλλη ζωή». Μία εἶναι ἡ ζωή κι ἄν ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐδῶ στή γῆ, θά μᾶς φανερώσει πώς θά εἴμαστε μετά θάνατον. Εἶναι ἀπερίγραπτο τό τί θά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ στή ζωή μετά τόν θάνατο. Εἶναι αὐτό πού λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «…ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε…ἅ ἠτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν». Λέει σέ ἕνα τροπάριο τοῦ κανόνα τῆς Ἀναστάσεως: «Ὦ Πάσχα τό μέγα καί ἱερώτατον Χριστέ, ὦ σοφία καί Λόγε τοῦ Θεοῦ καί δύναμις, δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον σοῦ μετασχεῖν ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου». Ἐάν μᾶς καλέσει ὁ Χριστός στόν Παράδεισο, ἐκεῖ θά ζοῦμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ «ἐκτυπώτερον», δηλαδή πιό ἔντονα τή χαρά καί τή δόξα τοῦ Θεοῦ, ἀπ’ ὅ,τι ἐδῶ στή γῆ.

Δέν πρέπει, λοιπόν, νά φοβόμαστε. Ὅλοι κάποια στιγμή θά φύγουμε ἀπ’ αὐτή τή ζωή. Στόχος μας πρέπει νά εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή. Γι’ αὐτό πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἑτοιμαστοῦμε. Καί ὅταν ἑτοιμαστοῦμε θά εἴμαστε εὐτυχεῖς, δέν θά φοβόμαστε, ἀλλά θά πε- ριμένουμε μέ χαρά νά πᾶμε στό ἀνέσπερον φῶς. Ἐκεῖ θά δοξολογοῦμε ἀκατάπαυστα τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τῆς Παναγίας μας μαζί μέ τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ καί μέ ὅλους τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως πρέπει νά ἀρχίσουμε ἀπ’ ἐδῶ νά ζοῦμε δοξολογώντας τόν Τριαδικό Θεό. Ἐάν ἀπ’ ἐδῶ δέν ἑνωθοῦμε μέ τόν Θεό, οὔτε στήν ἄλλη ζωή θά εἴμαστε μαζί Του στήν οὐράνια δόξα καί χαρά. Καί θά ζοῦμε ἀπ’ ἐδῶ τήν αἰώνιο ζωή, ἐάν ἀποθάνου- με κατά τόν παλαιό ἄνθρωπο.

Πολλοί εἶναι αὐτοί πού ἰσχυρίζον- ται ὅτι δέν ὑπάρχει αἰώνια ζωή. Αὐτό ὅμως δέν εἶναι ἀλήθεια. Τήν αἰώνια ζωή τήν βλέπουμε καί τήν ζοῦμε κάθε μέρα. Ὁ Χριστός μᾶς ἔχει δώσει τήν ἀθανασία. Τό λέει καθαρά: «θάνατον οὐ μή θεωρήσῃ εἰς τόν αἰῶνα». Ζῆστε, λοιπόν, τόν Χριστό καί θά ’στε εὐτυχισμένοι ἐν Χριστῷ. Πρέπει νά ζήσουμε στήν Ἐκκλησία, πρέπει νά ἀποθάνουμε κατά τόν παλαιό ἄνθρω- πο. Καί ἀπό ἐκεῖ καί πέρα δέν ὑπάρχει τίποτα, οὔτε θάνατος, οὔτε λύπη, οὔτε στεναγμός, παρά ζωή αἰώνιος.