Δύο σπουδαῖα ὄνειρα (Μέρος Γ')

Ἡ Νόννα πανευτυχής ἀκούει.... Κάποια στιγμή γονάτισε ἀθόρυβα νά προσκυνήσει τό Θεό πού τόσο θαυμαστά καθοδηγοῦσε τό βλαστάρι της. 

-Κι ἐνῶ, συνεχίζει ὁ Γρηγόριος, εἶχαν χαμηλωμένο τό κεφάλι, τό ἀνασήκωσαν λίγο, μέ κοίταξαν καλά καί μοῦ εἶπαν μαζί: «Ἔλα, λοιπόν παιδί μου, ἕνωσε τό νοῦ σου μέ τό δικό μας καί τή λαμπάδα σου μέ τή δική μας. Ἔτσι θά σέ ὁδηγήσουμε ὁλόλαμπρο μεσ’ ἀπό τούς αἰθέρες καί θά σέ στήσουμε δίπλα στό φῶς τῆς ἀθάνατης Τριάδας».

Τά ἔλεγε αὐτά στή μητέρα του ὁ Γρηγόριος καί ἦταν κυριολεκτικά συνεπαρμένος ἀπό τίς μορφές τῶν δύο κοριτσιῶν καί ἀπό αὐτό πού τοῦ ὑποσχεθήκανε. Τό πρόσωπό του καί ἡ φωνή του ἀλλοιώθηκαν. Αἰθέριο φῶς γέμισε ἐκεῖνον, γαληνεμένη ἀκουγόταν ἐκείνη.

Ἡ Νόννα ρουφοῦσε τή θεία ἐπέμβαση καί ἀπολάμβανε τρίσβαθα τήν ἀλλοίωση τοῦ γιοῦ της. Ἤθελε ὅμως ν’ ἀκούσει καί τό τέλος τοῦ ὀνείρου. Τί ἔγιναν ἡ ἁγνεία καί ἡ σωφροσύνη, δηλαδή ἡ παρθενία. Καί ὁ Γρηγόριος τελείωσε τήν ἀφήγηση: 

-Ἐνῶ τίς ἔβλεπα, ὅπως ἀκριβῶς εἶπα, ὑψώθηκαν στούς αἰθέρες. Τίς παρακολούθησα μέ τά μάτια μέχρι πού χάθηκαν. Ἔμεινε ὅμως βαθιά στήν καρδιά μου ἡ χαρά, πού προξένησαν οἱ ὡραῖες καί σεμνές μορφές.

Ἦταν γιά μένα οἱ μορφές αὐτές τό φῶς τῆς παρθενίας. Ἀπό τότε ἡ σπίθα, πού ἦταν κάπου χωμένη, ἔγινε φῶς, πού ὅλο καί μεγάλωνε. Ἀκόμη καί τώρα πού μιλᾶμε, ἀγαπητή μου μητέρα μ’ ἔχει κυριεύσει. Δέν τό βγάζω ἀπό τήν καρδιά καί τό νοῦ μου.

Γι’ αὐτό καί φροντίζω νά συναναστρέφομαι μοναχούς, ἄγαμους κληρικούς. Τό ξέρεις, τό ’χεις βέβαια παρατηρήσει. Ἄλλωστε, σύ μ’ ἔμαθες νά τιμῶ καί νά σέβομαι τούς μοναχούς. Καί πραγματικά αἰσθάνομαι, μόνο πού τό σκέπτομαι, βαρύ τό ζυγό τοῦ γάμου, πολύ βαρύ. Δέ θά μποροῦσα νά τόν σηκώσω ποτέ. 

Ἡ Νόννα σηκώθηκε ὄρθια καί μέ δάκρυα στά μάτια ἀγκάλιασε τό κεφάλι τοῦ γιοῦ της, τόν φίλησε στό μέτωπο καί τοῦ εἶπε:

-Τήν εὐχή τοῦ Θεοῦ παιδί μου. Τήν εὐχή του Κυρίου μας νά ’χεις καί τοῦ γέρου πατέρα σου, ἀκριβέ μου Γρηγόριε. Συνῆλθε καί τοῦ εἶπε λόγια συμβουλευτικά. Τοῦ μίλησε μέ καθαρότητα καί αὐστηρότητα γιά τίς δυσκολίες, γιά τά προβλήματα τοῦ ἄγαμου βίου. Ἡ παρθενία μεγάλο ἀγαθό, ἀλλά μέ χίλια βάσανα. Ὁ κόσμος θά λυσσομανάει γύρω σου, παιδί μου, ὁ διάβολος θά σέ πολεμάει. Σαγηνευτικά χορεύουν οἱ ἀνθρώπινες χαρές γύρω ἀπό τόν παρθένο....

Σιγά-σιγά καί μέ τά πρακτικά λόγια τῆς μητέρας, ὁ Γρηγόριος συνῆλθε ἀπό τή συγκίνησή του. Μετά κουβέντιασαν γιά καθημερινά πράγματα. Γιά τό μελλοντικό ταξίδι. Κι ἡ Νόννα δέν παρέλειπε νά τοῦ λέει:

-Πρόσεχε, παιδί μου, ὁ κόσμος μέσα σου καί γύρω σου θά σέ προκαλεῖ. Θά θέλει νά σέ κερδίσει, νά σέ ἀφαιρέσει ἀπό τό Θεό.

Πηγή: Ἀναβάσεις