ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Ἀποβολή τῆς οἴησης
Ἡ ταπείνωση κατορθώνεται διά τῆς ἐκκοπῆς τῆς οἴησης, δηλ. τῆς ἰδέας πού ὑπάρχει βαθειά στήν ψυχή τοῦ ἐμπαθοῦς ἐγωιστοῦ ἀνθρώπου ὅτι «εἶναι κάτι» (εἶναι κάποιον τι).
Ἡ οἴηση εἶναι κατά τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη ἡ πικρή ρίζα ἡ ὁποία πρέπει νά ξερριζωθεῖ γιά νά ἐλευθερωθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ὑπερηφάνεια καί τήν φιλαυτία, πού εἶναι ἡ ρίζα ὅλων τῶν παθῶν.
«Τὸ νὰ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε κάποιοι» γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος στόν Ἀόρατο πόλεμο,«αὐτὸ ὀνομάζεται ὑπερηφάνεια (οἴησις), ἡ ὁποία εἶναι ἕνα πάθος, ποὺ γεννιέται μὲν ἀπὸ τὴν φιλαυτία, γεννᾶ δὲ αὐτό πάλι καὶ γίνεται ρίζα καὶ ἀρχὴ καὶ αἰτία ὅλων τῶν ἄλλων παθῶν· τόσο δὲ λεπτὸ καὶ κρυφὸ πάθος εἶναι ἡ οἴησις αὐτή, σὲ τρόπο πού, γιὰ τὴν πολλὴ λεπτότητά του, οὔτε τὸ αἰσθάνονται καθόλου ἐκεῖνοι ποὺ τὸ ἔχουν· ὅσο ὅμως εἶναι λεπτὸ καὶ κρυφό, τόσο εἶναι καὶ μεγάλο κακό.
Γιατί, τὴν πρώτη ἐκείνη πόρτα τοῦ νοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποία πρόκειται νὰ μπῆ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ κατοικήση στὸν ἄνθρωπον, αὐτὸ τὸ καταραμένο πάθος στέκεται καὶ τὴν κλείνει καὶ δὲν ἀφήνει τὴν χάρι νὰ μπῆ, ἡ ὁποία δίκαια ἀναχωρεὶ· γιατί πῶς μπορεῖ νὰ ἔρθει ἡ χάρις νὰ φωτίση ἢ νὰ βοηθήση τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνο, πού νομίζει πώς εἶναι κάτι μεγάλο; πώς εἶναι σοφός; καὶ πώς δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἄλλη βοήθεια; Ὁ Κύριος νὰ μᾶς λυτρώση ἀπὸ τέτοιο ἑωσφορικὸ πάθος καὶ ἀρρώστια»73.
(73Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀόρατος Πόλεμος, Ἀπόδοση στή νεοελληνική Βενεδίκτου ἱερομονάχου, Ἰανουάριος 2010, 8η ἔκδοση, σελ. 29)
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:
