Απόσπασμα από το βιβλίο: «ΟΙ ΓΚΟΥΡΟΥ Ο ΝΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ»Θυμάμαι, ότι πήρα με ενθουσιασμό και λαχτάρα να διαβάσω το βίο του π. Αρσενίου του Καππαδόκου, όταν έμαθα οτι το βιβλίο το έγραψε ο γέροντας Παΐσιος.
Ετσι, κλείστηκα μόνος μου σε ένα κελλί της Ι. Μονής Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, που είναι και το πλησιέστερο μοναστήρι στο κελλί του γέροντα, και ρουφήχτηκα μέσα στο βιβλίο.
Διάβαζα και εντυπωσιαζόμουν. «Ρέ παιδί μου, δεν έχουν μόνο οι γιόγκι δυνάμεις. Και τούτος εδώ ο παπάς πρέπει να ήταν μεγάλος γιόγκι» σκεφτόμουν.
Ενώ είχα προηγουμένως διαβάσει διάφορα ινδουιστικά βιβλία για τη
ζωή κάποιον μεγάλων γιόγκι, πρώτη φορά διάβαζα για κάποιον Χριστιανό Άγιο. Απορούσα! «Ώστε υπάρχουν και στην Ελλάδα και στο Χριστιανισμό τόσο πολύ εξελιγμένοι πνευματικά άνθρωποι!!». Τότε δεν ήμουν σε θέση να ξεχωρίσω την μεγάλη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε έναν ορθόδοξο Άγιο και έναν ινδουιστή γκουρού. Μου φαινόταν το ίδιο.
Ενώ είχα προηγουμένως διαβάσει διάφορα ινδουιστικά βιβλία για τη
ζωή κάποιον μεγάλων γιόγκι, πρώτη φορά διάβαζα για κάποιον Χριστιανό Άγιο. Απορούσα! «Ώστε υπάρχουν και στην Ελλάδα και στο Χριστιανισμό τόσο πολύ εξελιγμένοι πνευματικά άνθρωποι!!». Τότε δεν ήμουν σε θέση να ξεχωρίσω την μεγάλη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε έναν ορθόδοξο Άγιο και έναν ινδουιστή γκουρού. Μου φαινόταν το ίδιο.
Συνέχιζα το διάβασμα και εντυπωσιαζόμουν όλο και περισσότερο από την αγία ζωή του π. Αρσενίου! Ξαφνικά άρχισα να ακούω κρότους μέσα στο δωμάτιο. Σαν να έσκαγαν μικρά δυναμιτάκια στον αέρα του δωματίου. Πετάχτηκα έκπληκτος και κοίταζα με ανησυχία και απορία γύρω μου. Δεν μπορούσα να εντοπίσω τίποτα. Συνέχισαν να σκάνε, να δημιουργούνται κρότοι στον αέρα από το τίποτα μπροστά στο πρόσωπο μου, δίπλα στο αυτί μου, πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά. Μέρα μεσημέρι. Κοιτούσα σαν χαζός γύρω μου. Ανήσυχος. Φοβισμένος.
Έφυγα από το δωμάτιο και πήρα το μονοπάτι για το κελλί του γέροντα Παΐσιου.
-Γέροντα, τό και τό μου συνέβη του είπα ανήσυχος. Γέλασε!
-Μή φοβάσαι μου είπε, το ταγκαλάκι(=ο δαίμονας), σε πειράζει! Είδε την ωφέλεια που είχε η ψυχή σου όταν διάβαζες το βιβλίο και προσπάθησε να σε σταματήσει. Μή φοβάσαι, δεν είναι τίποτα. Μεσ'την αγκαλιά του με σταύρωσε και με έδιωξε ησυχασμένο.
Λες να υπάρχει διάβολος στα αλήθεια!! όπως μου λέει ο γέροντας; Αναρωτιόμουν στο δρόμο. Φυσικά δεν είχα δεχθεί την εξήγηση του γέροντα. Διάβολος;;!! Στον εικοστό αιώνα!!; Δεν το χωρούσε το μυαλό μου, η κουλτούρα μου, η μόρφωσή μου, η κοσμοθεωρία μου, η ιδεολογία μου. Μου φαινόταν πολύ τραβηγμένο. Από την άλλη μεριά, τί ήταν αυτό που έγινε; Αμηχανία ... Απορία ... Άσε να δούμε παρακάτω, θέλει ψάξιμο το πράγμα, σκέφτηκα.