Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης: «Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσης σε μία εικόνα, θα βρής παρηγοριά»

Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη, πώς θα βρώ παρηγοριά; 

– Να καταφύγης στην προσευχή. Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσης σε μία εικόνα, θα βρής παρηγοριά. 

Κάνε το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν, και να δής, θα βρίσκης μέσα σε αυτό πολλή παρηγοριά. 

– Μερικές φορές, Γέροντα, κατά την ώρα της προ­σευχής ασπάζομαι τις εικόνες. Είναι σωστό; 

– Σωστό είναι. Κανονικά έτσι πρέπει να ασπαζώμα­στε τις εικόνες: Να ξεχειλίζη η καρδιά μας από αγάπη προς τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, και να πέφτουμε, να προσκυνούμε τις άγιες εικόνες τους. 

Μια χρονιά, στις 26 Μαρτίου, που γιορτάζουμε την Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, προσευχόμουν όρθιος μπροστά στις εικόνες του Χριστού και της Πα­ναγίας. Για μια στιγμή βλέπω τον Χριστό και την Πα­ναγία να κινούνται σαν ζωντανοί! «Χριστέ μου, είπα, [//66] ευλόγησέ με. Παναγία μου, ευλόγησέ με». Καί, καθώς έπεφτα να προσκυνήσω, μια έντονη ευωδία γέμισε το κελλί. Με έπιασε τρέλλα! Το χαλάκι που είχα στρωμέ­νο κάτω, αν και ήταν γεμάτο χώμα, ακόμη και αυτό ευωδίαζε. Έμεινα γονατιστός και ασπαζόμουν αυτό το χαλάκι. Τέτοια ευωδία!