Του π. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου
Στο δοκίμιο της προηγούμενης Τετάρτης (12/10/2016) είχαμε ασχοληθεί με το θέμα της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος κατά τις αρχιερατικές εκλογές. Ορισμένοι την αμφισβητούν ή την ειρωνεύονται.
Δεν καταλαβαίνουν όμως ότι με την τακτική τους αυτή θέτουν βόμβα στα θεμέλια των μυστηρίων της Εκκλησίας. Αν δεν δεχθούμε καρδιακά ότι το Αγιο Πνεύμα φωτίζει τους Επισκόπους-εκλέκτορες, τότε και κάποιοι άλλοι θα υποστηρίξουν με τη σειρά τους ότι δεν έρχεται πάντα και σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας.
Η «σαλαμοποίηση» της αποδοχής του κατά το συμφέρον, τη λογική, τη γνώση του καθενός είναι πλέον ορατή και καταντά βλασφημία.
Το τι είναι όμως το Αγιο Πνεύμα και ποια η χρησιμότητά του στην Εκκλησία και για τους χριστιανούς είναι μέγιστο θεολογικό θέμα και δεν επιτρέπει λεκτικούς ακροβατισμούς· η πτώση σε αίρεση είναι ορατή και επικίνδυνη. Η εκκλησιαστική εμπειρία έχει πάμπολλα τέτοια παραδείγματα. Για το Αγιο Πνεύμα μάς μιλά ο Απόστολος των εθνών Παύλος (Γαλ. ε, 22-23) και μας παρέχει πληροφορίες πώς αναγνωρίζεται. Αφού κάθε δέντρο από τον καρπό του φαίνεται και κρίνεται, με το ίδιο κριτήριο πρέπει να δούμε και τον αγιοπνευματικό καρπό.
Καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι τα εξής:
1. Η αγάπη για όλους τους ανθρώπους, γνωστούς και αγνώστους.
2. Η χαρά για καθετί καλό που συμβαίνει εντός μας και γύρω μας.
3. Η ειρήνη ως βίωμα εσωτερικό και ως έκφραση εξωτερική.
4. Η μακροθυμία η ταυτισμένη με τη συγχωρητικότητα.
5. Η χρηστότητα, η απελευθερωμένη από κακίες αγαθή καρδιά.
6. Η αγαθοσύνη, το καλό όχι μόνο στη θεωρία αλλά στην πράξη.
7. Η πίστη, το να εμπνέουμε εμπιστοσύνη στον περίγυρό μας.
8. Η πραότητα, η ηρεμία της ζωής.
9. Η εγκράτεια, η νίκη επί των παθών μας και των λαθών μας.
Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι χρειαζόμαστε όλο τον καρπό του Αγίου Πνεύματος για να έχουμε συνειδητή και αγωνιστική ορθόδοξη χριστιανική βιωτή. Είναι άλλος ένας κανόνας καλής συμπεριφοράς σε Θεό και ανθρώπους. Δεν μπορεί να απομονώσουμε ή να υπερτονίσουμε κάτι από τον καρπό αυτόν επειδή έτσι μας εξυπηρετεί. Την αδιαίρετη ολότητά του θέλει να υπογραμμίσει και η αποστολική γραφίδα αναφερόμενη σε έναν καρπό. Υπάρχει ενότητα όπως αυτή της Αγίας Τριάδος. Δεν επιλέγουμε κάτι από τον καρπό ούτε και επιτρέπεται η διαλογή του.
Το Αγιο Πνεύμα, που εμφανίστηκε στην Πεντηκοστή συμβολικά ως πύρινη γλώσσα και στη Βάπτιση του Κυρίου ως λευκό περιστέρι, είναι αναπόσπαστο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Σε κάθε μυστήριο της Εκκλησίας παρακαλεί ο ιερέας την έλευσή του προκειμένου να επιτευχθεί κατά περίπτωση ο σκοπός του και να χαριτωθεί ο άνθρωπος. Ανεξάρτητα από την πνευματική κατάσταση των κληρικών, το Αγιο Πνεύμα, όταν παρακαλείται, κατέρχεται και επιτελεί το έργο του. Δεν εξαρτάται από τον ικέτη του, κατά το παράδειγμα του νερού που έρχεται μέσω σκουριασμένης σωλήνας, παρά ταύτα όχι μόνο δεν βλάπτει, αλλά δίνει ζωή στον λήπτη του.
Σε κάθε βαπτισμένο χριστιανό δωρίζεται ο καρπός του Αγίου Πνεύματος με το μυστήριο του Ιερού Χρίσματος, ως «σφραγίδα» ανεξίτηλη του δικαιώματός του να είναι ενεργό μέλος της Εκκλησίας. Χρειάζεται πλέον εγρήγορση διαρκείας και αγώνας πνευματικός, ώστε να τον φυλάσσουμε έμπρακτα και να τον εκφράζουμε ανυπόκριτα. Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν πρέπει να αμφισβητούμε την ύπαρξή του, τη διάρκειά του ή την επενέργειά του.