Ὑπάρχει ἐπικοινωνία τῶν μελῶν τῆς ἐπίγειας – στρατευομένης καί τῆς οὐράνιας – θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας. Αὐτό ἀποδεικνύει τό ἀκόλουθο θαυμαστό περιστατικό ἀπό τή ζωή τοῦ Γέροντος Πορφυρίου.
«Πρίν ἀπό πολλά χρόνια, μοῦ εἶπε ὁ Παππούλης, στό ἴδιο Μοναστήρι ἔμενε μαζί μέ μένα καί ἕνα πνευματικό μου παιδί, πολύ μικρότερός μου καί ἦταν καθηγητής Θεολόγος. Καθημερινά μιλούσαμε γιά ὅλα τά θέματα, πού εἶχαν σχέση μέ τήν θρησκεία καί γιά τά προβλήματα, πού ἀπορρέουν ἀπό αὐτήν. Μία ἡμέρα, ὅμως, ὁ καθηγητής ἔφερε πρός συζήτηση τό θέμα τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ τό ἐξαντλήσαμε τό θέμα αὐτό μέ ὅλες τίς ἀπόψεις, πού εἶχε ὁ ἴδιος καί μέ τήν ἐπιχειρηματολογία μου καταλήξαμε στό ἀβίαστο συμπέρασμα, ὅτι ὑπάρχει Θεός, ὁ νεαρός, τότε καθηγητής γυρίζει καί μοῦ λέει:
«Ὅλα αὐτά πού μοῦ εἶπες πάτερ εἶναι σωστά καί οἱ δύο πιστεύουμε, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ὅμως, σέ παρακαλῶ πολύ, νά μοῦ ὑποσχεθεῖς, ὅταν πεθάνεις, ὅτι θά ἔλθεις νά μοῦ πεῖς ἐάν ὑπάρχει Θεός!»Καί πῶς εἶσαι βέβαιος, τοῦ εἶπα, ὅτι θά πεθάνω ἐγώ πρῶτος καί ὄχι ἐσύ; Καί ὁ νεαρός καθηγητής μοῦ ἀπήντησε, ὅτι αὐτό ἐξυπακούεται, ἀφοῦ ἔχεις διπλάσια ἡλικία ἀπό τήν δική μου ἡλικία. Ἐγώ, ὅμως, πού μέ τήν χάρη πού ἔχω ἀπό τόν Θεό, γνώριζα ὅτι ἐκεῖνος πού θά πέθαινε πρῶτος καί μάλιστα πολύ σύντομα, δέν θά ἤμουν ἐγώ, ἀλλά ὁ νεαρός καθηγητής, τοῦ εἶπα ὅτι ὑπόσχομαι, ὅταν πεθάνω νά ἔλθω νά σοῦ πῶ, ἐάν ὑπάρχει Θεός ἤ ὄχι, ἀλλά θέλω καί ἀπό ἐσένα νά μοῦ ὑποσχεθεῖς τό ἴδιο. Σοῦ τό ὑπόσχομαι πάτερ, μοῦ εἶπε καί δώσαμε τά χέρια μας, νά τηρήσουμε τήν ὑπόσχεση αὐτή. »[1].
«Ἕνα βράδυ, περασμένα μεσάνυκτα, μετά ἀπό μία μακρά προσευχή, πού ἔκανα στό κελλί μου, ἔσβησα τό φῶς καί προσπάθησα νά μέ πάρει ὁ ὕπνος. Ὅπότε, μέσα στό σκοτάδι, ἀκούω μιά βοντερή φωνή, πού συνοδεύετο ἀπό μιά δυνατή βοή, νά λέει: Ἔστι Θεός! Ἔστι Θεός! Ἔστι Θεός! τρεῖς φορές. (Ὑπάρχει Θεός).
Γνώρισα τή φωνή. Ἦταν ἡ φωνή τοῦ καθηγητοῦ! Ἔντρομος σηκώθηκα καί προσευχήθηκα, γονατιστός, γιά τήν ψυχή του, μέχρι τό πρωΐ. »[2].
Τό ἀνωτέρω περιστατικό εἶναι μία θαυμαστή ἐπιβεβαίωση τοῦ ὅτι ὑπάρχει Θεός. Εἶναι μία ἐκπληκτική ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης Του γιά ἐμᾶς τούς ὀλιγόπιστους ἀνθρώπους.