Δεν θα ήταν περιττό να υπενθυμίσουμε κι ένα γεγονός σχεδόν σύγχρονό μας: Κοντά στη Βόλογκντα βρίσκεται ένα μεγάλο χωριό, τό Κουμπένσκογε, πού έχει κάμποσους ναούς. Ένας από τούς ιερείς, πού υπηρετούσαν εκεί, αρρώστησε βαριά.
Καταλαβαίνοντας ότι πλησίαζε τό τέλος του, ζήτησε να καλέσουν τόν συνεφημέριό του, γιά να εξομολογηθεί. Ξαφνικά, όμως, μέ τρόμο είδε τό κρεβάτι του κυκλωμένο από δαίμονες, πού ετοιμάζονταν ν’ αρπάξουν την ψυχή του καί να την κατεβάσουν στον άδη.
Σχεδόν αμέσως εμφανίστηκαν καί τρεις άγγελοι. Ό ένας άπ’ αυτούς στάθηκε δίπλα του καί άρχισε να λογομαχεί γιά την ψυχή του μέ κάποιον αποτρόπαιο δαίμονα, πού κρατούσε ένα ανοιχτό βιβλίο.
Σχεδόν αμέσως εμφανίστηκαν καί τρεις άγγελοι. Ό ένας άπ’ αυτούς στάθηκε δίπλα του καί άρχισε να λογομαχεί γιά την ψυχή του μέ κάποιον αποτρόπαιο δαίμονα, πού κρατούσε ένα ανοιχτό βιβλίο.
Στο βιβλίο εκείνο ήταν γραμμένα όλα τά άμαρτήματα τού ιερέα Στο μεταξύ ήρθε ό συνεφημέριός του. Ό άρρωστος άρχισε να εξομολογείται μέ ειλικρίνεια καί συντριβή, έχοντας τό φοβισμένο βλέμμα του στραμμένο στο δαιμονικό βιβλίο. Καί τί είδε τότε! Κάθε φορά πού ομολογούσε μετανοημένος κάποιο αμάρτημα του, αυτό σβηνόταν από τό βιβλίο. Έτσι, όταν ή Εξομολόγηση τελείωσε, στο βιβλίο δεν υπήρχε γραμμένο κανένα αμάρτημα Αλλά, ανέλπιστα, μαζί μέ την άφεση ό ιερέας αξιώθηκε να λάβει καί τή σωματική υγεία. Αμέσως συνήλθε καί σηκώθηκε από τό κρεβάτι ολόγερος. Έζησε πολλά χρόνια ακόμα, πού τά πέρασε μέ βαθιά μετάνοια, διαλαλώντας γιά την ψυχική ωφέλεια τών ανθρώπων τό φοβερό δράμα του καί τή θαυμαστή θεραπεία του.