ΕΥΧΗ
Κύριε ὁ Θεός μου, οἶδα, ὅτι οὐκ εἰμί ἄξιος, οὐδέ ἱκανός, ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθῃς τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς, διότι ὅλη ἔρημος καί καταπεσοῦσά ἐστι, καί οὐκ ἔχεις παρ᾿ ἐμοί τόπον ἄξιον τοῦ κλῖναι τήν κεφαλήν· ἀλλ᾿ ὡς ἐξ ὕψους δι᾿ ἡμᾶς ἐταπείνωσας σεαυτόν, συμμετρίασον καί νῦν τῇ ταπεινώσει μου.
Καί ὡς οὐκ ἀπώσω τήν ὁμοίαν μοι πόρνην καί ἁμαρτωλόν, προσερχομένην καί ἁπτομένην σου, οὕτω σπλαγχνίσθητι καί ἐπ᾿ ἐμοί τῷ ἁμαρτωλῷ, προσερχομένῳ σοι καί ἁπτομένῳ σου. Καί ὡς οὐκ ἐβδελύξω τό ρυπαρόν ἐκείνης στόμα καί ἐναγές καταφιλοῦν σε, μηδέ ἐμοῦ βδελύξῃ τό ρυπαρώτερον ἐκείνης στόμα καί ἐναγέστερον, μηδέ τά ἔμμυσα καί ἀκάθαρτά μου χείλη καί βέβηλα, καί τήν ἀκαθαρτοτέραν μου γλῶσσαν. ᾿Αλλά γενέσθω μοι ὁ ἄνθραξ τοῦ παναγίου σου σώματος καί τοῦ τιμίου σου αἵματος εἰς ἁγιασμόν καί φωτισμόν καί ρῶσιν τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς καί τοῦ σώματος, εἰς κουφισμόν τοῦ βάρους τῶν πολλῶν μου πλημμελημάτων, εἰς φυλακτήριον πάσης διαβολικῆς συνεργίας· εἰς ἀποτροπήν καί ἐμπόδιον τῆς φαύλης μου καί πονηρᾶς συνηθείας· εἰς ἀπονέκρωσιν τῶν παθῶν, εἰς περιποίησιν τῶν ἐντολῶν σου· εἰς προσθήκην τῆς θείας σου χάριτος καί τῆς σῆς βασιλείας οἰκείωσιν. Οὐ γάρ ὡς καταφρονῶν προσέρχομαί σοι, Χριστέ ὁ Θεός, ἀλλ᾿ ὡς θαρρῶν τῇ ἀφάτῳ σου ἀγαθότητι καί ἵνα μή, ἐπί πολύ ἀφιστάμενος τῆς κοινωνίας σου, θηριάλωτος ὑπό τοῦ νοητοῦ λύκου γένωμαι. Διό δέομαί σου, ὡς μόνος ὤν ἅγιος, Δέσποτα, ἁγίασόν μου τήν ψυχήν καί τό σῶμα, τόν νοῦν καί τήν καρδίαν, τούς νεφρούς καί τά σπλάγχνα, καί ὅλον με ἀνακαίνισον, καί ρίζωσον τόν φόβον σου ἐν τοῖς μέλεσί μου, καί τόν ἁγιασμόν σου ἀνεξάλειπτον ἀπ᾿ ἐμοῦ ποίησον. Καί γενοῦ μοι βοηθός καί ἀντιλήπτωρ, κυβερνῶν ἐν εἰρήνῃ τήν ζωήν μου, καταξιῶν με καί τῆς ἐκ τῶν δεξιῶν σου παραστάσεως μετά τῶν ἁγίων σου· εὐχαῖς καί πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, τῶν ἀΰλων σου λειτουργῶν καί ἀχράντων Δυνάμεων καί πάντων τῶν ῾Αγίων, τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος σοι εὐαρεστησάντων. ᾿Αμήν.
ΕΥΧΗ
Οὐκ εἰμί ἱκανός, Δέσποτα Κύριε, ἵνα εἰσέλθῃς ὑπό τήν στέγην τῆς ψυχῆς μου· ἀλλ᾿ ἐπειδή βούλει σύ, ὡς φιλάνθρωπος, οἰκεῖν ἐν ἐμοί, θαρρῶν προσέρχομαι. Κελεύεις, ἀναπετάσω τάς πύλας, ἅς σύ μόνος ἐδημιούργησας, καί εἰσέρχῃ μετά φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καί φωτίζεις τόν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω, ὡς τοῦτο ποιήσεις· οὐ γάρ πόρνην προσελθοῦσάν σοι μετά δακρύων ἀπέφυγες, οὐδέ τελώνην ἀπεβάλου μετανοήσαντα, οὐδέ λῃστήν ἐπιγνόντα τήν βασιλείαν σου ἀπεδίωξας, οὐδέ διώκτην μετανοήσαντα κατέλιπες, ὅ ἦν· ἀλλά τούς ὑπό τῆς μετανοίας σοι προσαχθέντας, ἅπαντας ἐν τῷ χορῷ τῶν σῶν φίλων κατέταξας, ὁ μόνος ὑπάρχων εὐλογημένος πάντοτε· νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. ᾿Αμήν.
ΕΥΧΗ
Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, ἄνες, ἄφες, ἱλάσθητι καί συγχώρησόν μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἀχρείῳ καί ἀναξίῳ δούλῳ σου τά πταίσματα καί πλημμελήματα καί παραπτώματά μου, ὅσα σοι ἐκ νεότητός μου μέχρι τῆς παρούσης ἡμέρας καί ὥρας ἥμαρτον, εἴτε ἐν γνώσει καί ἀγνοίᾳ, εἴτε ἐν λόγοις, ἤ ἔργοις ἤ ἐνθυμήμασιν, ἤ διανοήμασι καί ἐπιτηδεύμασι, καί πάσαις μου ταῖς αἰσθήσεσι. Καί τῇ πρεσβείᾳ τῆς ἀσπόρως κυησάσης σε παναχράντου καί ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς μητρός σου, τῆς μόνης ἀκαταισχύντου ἐλπίδος, καί προστασίας, καί σωτηρίας μου, καταξίωσόν με ἀκατακρίτως μεταλαβεῖν τῶν ἀχράντων καί ἀθανάτων, καί ζωοποιῶν καί φρικτῶν μυστηρίων σου, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον· εἰς ἁγιασμόν καί φωτισμόν καί ρώμην καί ἴασιν καί ὑγείαν ψυχῆς τε καί σώματος· καί εἰς ἐξάλειψιν καί παντελῆ ἀφανισμόν τῶν πονηρῶν μου λογισμῶν καί ἐνθυμήσεων καί προλήψεων καί νυκτερινῶν φαντασιῶν τῶν σκοτεινῶν καί πονηρῶν πνευμάτων. ῞Οτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα καί ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις, σύν τῷ Πατρί, καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.