Αγιότητα και θαύματα του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου

Το 1996 γνώρισα αναξίως, δύο χρόνια αφότου είχε κοιμηθεί ο γέροντας Παΐσιος, στο μνημόσυνο το ετήσιο τον προηγούμενο της Μονής Μαχαιρά, τον πατέρα Χαρίτωνα. Εκεί μέσα στην κουβέντα μας, είχα- με κανένα δίωρο συνομιλία, μου είπε ότι ο πατήρ Παΐσιος, επειδή ανταλλάξαμε έτσι λίγο τις απόψεις μας σχετικά με τον γέροντα, ήταν και πρόσφατη η κοίμησή του, μου λέει: 

- Είναι τόσο μεγάλος Άγιος, λέει, που έχω δύο λόγια να σου πω, ο Θεός τον κατέταξε να είναι ισαπόστολος. 

Λέω: 

- Μα τι λέτε γέροντα, είναι δυνατόν; 

- Ναι, μου λέει. Την ημέρα που κοιμήθηκε, λέει, με το παλαιό εορτολόγιο είναι των Αγίων Πέτρου και Παύλου, λέει, των Αγίων Αποστόλων, λέει, και δεν είναι τυχαίο αυτό, θα το δεις με τα χρόνια. 

Εγώ για να είμαι ειλικρινής λόγω πνευματικής αδυναμίας δεν το αμφισβήτησα αλλά λέω άσε ο καιρός θα δείξει, ας πούμε, εάν είναι τόσο μεγάλος Άγιος ο γέρο Παΐσιος. Και πράγματι τώρα όταν μιλάμε το 2014 νομίζω ότι όποια πέτρα σηκώσεις από κάτω θα βρεις τον γέροντα. Δηλαδή η αναφορά του είναι παγκόσμια, οικουμενική δηλαδή στη Ρωσία, στη Σερβία, στη Ρουμανία, στην Αμερική, στην Αυστραλία, όλοι ξέρουνε τον γέροντα Παΐσιο. Αναξίως αυτή την ευλογημένη στιγμή που ο Θεός οδήγησε τα βήματά μου στο κελάκι του και έγινε η απαρχή της σωτηρίας μου βέβαια χωρίς να ξέρω εάν θα το πετύχω τον στόχο αυτόν αλλά μου έδωσε ένα κίνητρο ο Θεός, έτσι, να τον γνωρίσω από κοντά και να μου αποκαλύψει πολλά πράγματα και για την μέλλουσα ζωή μου, δηλαδή, και την πορεία μου και να με ενθαρρύνει πάρα πολύ, λόγια τα οποία ακόμα και σήμερα πατρικά βγαίνουνε έτσι μέσα από το μυαλό μου που μου είχε πει και με στηρίζουν. Τον συνάντησα μόνο γύρω στις τρεις με τρεισήμισι ώρες αλλά ήτανε καταλυτικές γιατί από εκεί και πέρα όλη η πορεία μου ήτανε πορεία μέσα στην εκκλησία. Δεν ξέρω πόσο ανάξια, δηλαδή, ίσως κριθώ και φερθώ με το πέρασμα του χρόνου, αυτό μόνο ο Θεός το ξέρει αλλά αυτή την ομολογία για τον γέροντα Παΐσιο μπορώ να το κάνω γιατί με συγκίνησε και με οδήγησε, έτσι, κοντά στον Χριστό με πολλή αγάπη και με το παράδειγμά του. Δηλαδή περίμενα να δω έναν άνθρωπο απόλυτο, ακραίο, φανατισμένο και είδα έναν άνθρωπο αγάπης ο οποίος σε αγκάλιαζε και με το βλέμμα του και κατ’ ουσία με τα χέρια του και σου έδινε αυτή τη Χάρη του Θεού. 

Ζούσε, σε μία κατάσταση, έτσι, ο ίδιος βιωματική και αυτή την κατάσταση στην μετέφερε, αλλοίωνε το περιβάλλον γύρω του και ευτυχώς για μένα αλλοίωσε και την ψυχή μου και στράφηκα στον Χριστό και συνέχισα, έτσι, την πορεία μου από εκεί και πέρα σαν πιστό μέλος της εκκλησίας και αργότερα σαν μοναχός. Μου προείπε πολλά πράγματα τα οποία βγαίνουνε στην ζωή μου σταδιακά, το ότι θα γίνω μοναχός, θα πάρω το όνομά του, χωρίς να καταλαβαίνω τι λέει τότε γιατί δεν πολυπίστευα ότι θα γίνω μοναχός. Μου απάντησε πάρα πολλά ερωτήματα που είχα για την ζωή μου, για την ζωή του κόσμου, για την πορεία της ανθρωπότητας και αυτά και μου τα απαντούσε, έτσι, επιτηδευμένα με τη σειρά που τα ήθελα εγώ δηλαδή. Και με βοήθησε πάρα πολύ. Η αναφορά μου τώρα σ’ αυτό είναι πάρα πολύ μικρή αν σκεφτείτε άλλα θαυμαστά γεγονότα και χειροπιαστά που ακούμε συνέχεια και κάθε μέρα. Χαίρομαι όμως που μέχρι στιγμής με την βοήθεια του Θεού δεν μας έχει εγκαταλείψει η παρουσία του, τον βλέπουμε συνέχεια μπροστά μας και στην εδώ πορεία μας εις το Άγιον Όρος και οπουδήποτε αλλού βρεθούμε έρχεται ένα μήνυμα, ας πούμε, ότι να εγώ εδώ είμαι και συμπαραστέκομαι και μη φοβάστε. 

Αν κάτσω να απαριθμήσω, έτσι, γεγονότα και περιστατικά δεν νομίζω ότι θα τελειώσουμε αλλά επειδή είναι προσωπικά και δεν έχουνε βάθος θαυματουργικό, απλά είναι δικές μου εμπειρίες οι οποίες δεν μοιράζονται εύκολα, ας πούμε, σε μία συνομιλία ή συνέντευξη γι’ αυτό θα τις κρατήσω, έτσι, για τον εαυτό μου και για κάποιους γνωστούς, έτσι, που τις μοιράζομαι, απλά σαν αναφορά στο πρόσωπό του μπορούμε να πούμε πλέον ότι στο 2014 που βρισκόμαστε και που ευχόμαστε σύντομα και όποτε η εκκλησία εκείνη κρίνει ικανή, ας πούμε, την περίσταση για να τον αγιοκατατάξει ότι είναι μία μεγάλη μορφή η οποία άφησε έντονα την παρουσία και το χρώμα της τόσο στο Άγιον Όρος όσο αλλά και στο παγκόσμιο ορθόδοξο στερέωμα. 

(Στο σημείο αυτό στη συνέντευξη παρεμβάλλεται ηχητικό ντοκουμέντο από ομιλία του Αγίου Παϊσίου, όπου ακούγεται η φωνή του από παλαιά ηχογράφηση και το παραθέτουμε αυτούσιο) 

Αλλά και ο άλλος ο οποίος δεν έφταιγε και ταλαι- πωρείται ποτέ δεν λέει ότι εγώ δεν έσφαλα. Νομί- ζει και πιστεύει ότι είναι ένοχος. Από τη στιγμή που πια θα πιστέψει ότι δεν έσφαλε τότε (…δεν ακούγεται καλά…) ένα σφάλμα μεγάλο. Αυτές είναι σπάνιες πε- ριπτώσεις που επιτρέπει ο Θεός. Είναι σαν να δίνουμε εξετάσεις να περάσουμε στην άλλη ζωή. Γι αυτό και ο Θεός αφήνει τον διάβολο ελεύθερο μέχρι ενός σημείου για να μας βοηθά με την κακία του, δεν τον άφησε για να μας ταλαιπωρεί. Ο καλός ο Θεός έκανε αγγέ- λους, μερικοί άγγελοι ξέπεσαν από την υπερηφάνειά τους κι έγιναν δαίμονες. Έπλασε τον άνθρωπο μετά ο Θεός, το τέλειο του δημιούργημα για να συμπληρώσει το άλλο του το ξεπεσμένο τάγμα. Και αυτό έχει και τη μεγάλη ευλογία (…δεν ακούγεται καλά…)..τους πρω- τοπλάστους να γίνουν συνδημιουργοί. Οι μεν γονείς μας, οι παππούδες μας και λοιπά .(…δεν ακούγεται καλά…).και μας δίνουν το σώμα. Τη στιγμή που συλ- λαμβάνεται το παιδάκι οι γονείς δίνουν το σώμα ο δε Θεός δίνει την ψυχή. Οπότε μόλις γεννιέται το παιδά- κι, βαπτίζεται ο Θεός του διαθέτει έναν άγγελο και προστατεύεται από τον Θεό, από τον φύλακα άγγελο και από τους γονείς. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά τόσο απαλλάσσονται κατά κάποιο τρόπο από τις ευθύνες οι γονείς. Και όταν τους πάρει ο Θεός και τους γο- νείς ο φύλακας άγγελος συνεχίζει να προστατεύει τον άνθρωπο όπως και ο Θεός φυσικά από ψηλά και από κοντά… 

(Στο σημείο αυτό ο π. Παΐσιος Νεοσκητιώτης συνεχίζει τον λόγο του περί του Οσίου Παϊσίου) 

Μία φορά όταν, με τη βοήθεια του Θεού μέχρι στιγ- μής πηγαίνω κάθε χρόνο στο ετήσιο μνημόσυνο του γέροντα, ας πούμε στην Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στο ησυχαστήριο στη Σουρωτή. Μία χρονιά βρέθηκα σε μία περίπτωση μπροστά, παλιά καθόμου- να έτσι 3-4 μέρες προσευχόμουνα με την ανοχή των αδελφών εκεί. Βρέθηκα σε μία περίπτωση μία γυναίκα η οποία ήταν ντυμένη πολύ προκλητικά και ήταν στον τάφο του γέροντα. Παραξενεύτηκα γιατί οι αδελφές είναι πολύ προσεκτικές και τις ντύνουν ας πούμε, τις γυναίκες τις οποίες δεν είναι ευπρεπισμένες, ας πού- με, τις ντύνουνε κατάλληλα για να μπορούν να περάσουν, έτσι, στον ιερό χώρο του ησυχαστηρίου για να προσκυνήσουν. Και παραξενεύτηκα και όταν πήγα στο αρχονταρίκι μία αδελφή με είδε που ήμουνα λίγο προ- βληματισμένος, λέει συμβαίνει κάτι πάτερ; Λέω, έτσι κι έτσι. Α, λέει ξέρετε τι περίπτωση είναι αυτή; Είναι μία πόρνη λέει η οποία ήταν στην Θεσσαλονίκη, δούλευε μέχρι τις 3 η ώρα και όταν πήγε να κοιμηθεί είδε λέει έναν μοναχό στον ύπνο της και της λέει, τι κάνεις εδώ ευλογημένη, θα σε κάψει ο Θεός, θα σε βρει μεγάλο κακό λέει. Πήγαινε εκεί στην Σουρωτή, έχουνε πα- νηγύρι λέει. Και ήτανε η μνήμη του γέροντα. Και όταν ήρθε γύρναγε σαν χαμένη, δηλαδή, και όταν της δείξανε τον γέροντα λέει, αυτός είναι λέει που είδα στον ύπνο μου λέει. Ήτανε μία πολύ θαυμαστή παρουσία.

Άλλο ένα περιστατικό που άκουσα από έναν άνθρωπο που τον γνώρισε, εγώ δεν το ήξερα αλλά μετά μαθεύτηκε σαν πραγματικό περιστατικό, δεν ξέρω πόσο αλλοιωμένο είναι πάντως θα το μεταφέρω όπως μου το είπε εκείνος. Ένας υδραυλικός σε κάποια πόλη της βορείου Ελλάδος, τώρα δυτικής Μακεδονίας, δεν ξέρω ακριβώς ποια, Έδεσσα, Βέροια, Νάουσα; Δεν ξέρω, κά- ποια από αυτές τις πόλεις πάντως. Πήγε να φτιάξει έναν νεροχύτη σε ένα σπίτι που τον καλέσανε και όπως έφτιαχνε τον νεροχύτη με μία απότομη κίνηση, ήτανε αυτά τα αγκιστράκια που κρεμάνε τα είδη μαγειρικής, κουτάλες και λοιπά, και του μπήκε ένα από αυτά στο μάτι και όπως μπήκε στο μάτι του, το έβγαλε το μάτι κι ένοιωσε δύο χέρια πίσω του να τον κρατάνε και όπως έβγαλε σιγά-σιγά αυτό από το μάτι του, γυρνάει πίσω και βλέπει έναν μοναχό που δεν τον είχε ξαναδεί και του λέει, πλύνε το καλά και μη φοβάσαι του λέει και θα γίνεις καλά. Έπλυνε το μάτι του έγινε καλά αλλά έψαχνε να βρει ποιος μοναχός είναι.

Πουθενά δεν τον έβρισκε, κανένας. Τότε ο γέροντας δεν ήταν και πολύ γνωστός ακόμα σε πολλούς. Σε ένα ζαχαροπλαστείο που μπήκε μια από τις επόμενες ημέ- ρες για να πάρει κάποια γλυκά βλέπει αυτή τη γνωστή φωτογραφία του γέροντα που κάθεται στην θάλασσα και τον αναγνώρισε. Και λέει, ποιος είναι αυτός; Λέει είναι ο γέροντας Παΐσιος. Λέει, μα που είναι; Θέλω τη φωτογραφία, πόσο; Λέει δεν τη δίνω, λέει, γιατί δεν έχω άλλη, ήτανε δύσκολο να τη βρω. Είναι μεγάλος άγιος, λέει η κοπέλα εκεί πέρα που ήταν στο ζαχαρο- πλαστείο και λέει αυτός μας σε παρακαλώ. Όχι, λέει, να πας εκεί να πάρεις εσύ, εκεί είναι ο τάφος στην Σουρωτή να πας να προσκυνήσεις. Και πήγε έτσι και είπε το θαύμα. Τον αναγνώρισε τον γέροντα, είπε στις αδερφές το θαύμα από ότι ξέρω, και υποσχέθηκε κάθε χρόνο να πηγαίνει για την τράπεζα της Μονής στην μνήμη του γέροντα τα, νομίζω, δαμάσκηνα που παρά- γει η περιοχή τους εκεί.

Την επόμενη χρονιά ήθελε να εκπληρώσει το τάμα του αλλά είχε μία τέτοια καταρρακτώδη βροχή που δεν μπορούσε να πάει στο κτήμα αλλά επειδή το είχε υποσχεθεί και ήτανε τόσο έντονο το θαύμα του γέρο- ντα λέει, εγώ θα ξεκινήσω και θα πάω, ας πούμε, στο κτήμα να μαζέψω τα δαμάσκηνα. Εκεί λοιπόν καθώς έφτασε βρέθηκε μπροστά σε δεύτερο θαύμα, έβρεχε γύρω-γύρω από τα άλλα κτήματα και στο δικό του κτήμα δεν έβρεχε, ας πούμε, και μπήκε μέσα και μάζεψε τα δαμάσκηνα. Αυτό το άκουσα προσωπικά από τον φίλο του αυτουνού που έγινε το θαύμα και θέλω να πιστεύω ότι είναι αλήθεια γιατί βέβαια υπάρχουν από τις αδερφές καταγεγραμμένα και πολλά, ίσως και αυτό το θαύμα. Υπάρχουν πολλά θαύματα καταγεγραμμένα και αποδεδειγμένα, δηλαδή.

Τώρα πλέον όποιος και να μιλήσει για τον γέροντα Παΐσιο είναι γνωστός σε όλους.