Quantcast
Channel: Πνευματικοί Λόγοι
Viewing all 19379 articles
Browse latest View live
↧

Καλαβρύτων σε Ραγκούση: Άνανδρε και δειλέ άνθρωπε, συκοφάντη, «Κηπουρέ του ΓΑΠ»

October 10, 2017, 3:49 am
$
0
0
Εξω φρενών είναι οι Ιεράρχες με τις δηλώσεις του Γιάννη Ραγκούση. Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος σε ανάρτησή του στο προσωπικό του ιστολόγιο προκαλεί τον πρώην υπουργό να δώσει απαντήσεις και χρησιμοποιεί έντονο ύφος.
Αναλυτική η ανάρτηση:
Αγαπητέ «κηπουρέ του ΓΑΠ», όπως σε αποκαλούν τα ΜΜΕ, είναι αλήθεια, ότι από το στόμα σου βγήκαν τα παρακάτω λόγια;

«…Προσωπικά, έχω συναντήσει εκπροσώπους της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας -σε ανώτατα κλιμάκια, ακόμη και Μητροπολίτες-, οι οποίοι είναι ομοφυλόφιλοι και το κρύβουν. Τους αναγκάζουν να το κρύβουν….Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτή είναι η θέση μου» (βλ. εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 05.10.2017, σελ. 7);

_________Η Ιερά Σύνοδος, μέ εξώδικο έγγραφο, σε κάλεσε να καταθέσεις ονόματα κλπ στοιχεία για όσα ανερυθρίαστα είπες πρό ημερών και τα οποία παραθέτω παραπάνω σε κίτρινο πλαίσιο.
_____Εσύ όμως, διά του Δελτίου Ειδήσεων των σταθμών TV χθές βράδυ, απέφυγες να απαντήσεις! με ξεχωριστή αναίδεια έδωσες μια εντελώς απαράδεκτη απάντηση: «Εάν η Εκκλησία θέλει να με σύρει στα Δικαστήρια, είμαι εδώ»! Αυτή δεν είναι απάντηση από ΕΝΑ ΑΝΔΡΑ!

_________Ανεξαρτήτως, λοιπόν, από την αντίδραση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας μας, ως Μέλος της Ιεραρχίας σε προκαλώ
ΕΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΔΡΑΣ να μου απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα:

Τίτλο και όνομα των ομοφυλοφίλων Ιεραρχών, τους οποίους, όπως ισχυρίζεσαι, έχεις συναντήσει. Εννοείται θα μας δώσεις ονόματα Ιεραρχών, ευρισκομένων εν ζωή και όχι πεθαμένων, αφού οι πεθαμένοι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΜΥΝΘΟΥΝ!
Και τα πειστήρια και τις αποδείξεις, διά των οποίων θα αποδεικνύεται ο ισχυρισμός σου.

_______Το ίδιο ερώτημα σου έθεσε και η Εφημερίδα «Δημοκρατία» (06.10.2017) σε πρωτοσέλιδο άρθρο της:

«ΠΟΙΟΙ είναι οι gay Μητροπολίτες;»

και ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ!

_________Επί πλέον και ο Βουλευτής της περιοχής μας κ. Νικ. Νικολόπουλος προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Να χαίρεται η κεντροαριστερά τον επίδοξο Αρχηγό της Γιάννη Ραγκούση, που «ομολογεί» ότι είναι και ….ματάκιας. Πως να μην συμπεράνει κανείς άλλωστε, ότι είναι επιρρεπής στα….οφθαλμόλουτρα, καθώς πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η κατηγορηματικότητά του ότι γνωρίζει ιεράρχες που είναι ομοφυλόφιλοι;» (βλ. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, 07.10.2017, σελ. 10)

______Τελικά ο κ. Νικολόπουλος διατυπώνει το ερώτημα:
«Συκοφάντης ή …ματάκιας;» ο Γιάννης Ραγκούσης!

_______Θα σε περιμένω, λοιπόν, επί πέντε (5) ημέρες, ήτοι μέχρι την Παρασκευή 13η Οκτωβρίου. (Σημ. Έπειτα από την υπεροπτική απάντησή σου στην TV απόψε σου ομιλώ στον ενικό, διότι τα ευτελή πρόσωπα δεν αξίζουν τιμής!)
______Επιφυλάσσομαι να διερευνήσω τις όποιες πληροφορίες σου. Εν συνεχεία θα σε καλέσω να τις επιβεβαιώσεις και ενόρκως, ώστε ακολούθως η Ιεραρχία να προβεί στις ανάλογες κυρώσεις.
______Εάν αληθεύουν, όσα υποστήριξες, τότε θα έλθω και θα πέσω στα πόδια σου, για να ζητήσω συγγνώμην για τον περιφρονητικό τρόπο, με τον οποίο απευθύνομαι σήμερα σε σένα.
_______Εάν όμως, όπως είμαι βέβαιος, δεν λάβω απάντηση, τότε θα σε αποκαλέσω

Άθλιο και τρισάθλιο άνθρωπο!
Ευτελή και φθηνό συκοφάντη!
Φαντασιόπληκτο Ματάκια!
Δειλό ανθρωπάκι!

_______«Κηπουρέ του ΓΑΠ»
Ως ελεύθεροι άνθρωποι, μπορούμε να έχουμε τις απόψεις μας! Εσύ αναμφιβόλως είσαι υπέρ των ομοφυλοφίλων! Εξεφράσθης δημοσίως υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων! Είπες: «Ανακάλυψα πολύ επιτυχημένα παραδείγματα, τα οποία διασφαλίζουν, από τη μια τα γονεϊκά δικαιώματα και, από την άλλη, μια ισχυρή κρατική εποπτεία, που προστατεύει τα παιδιά….»! (ενθ. ανωτ.)
_______Δικαίωμά σου είναι να έχεις τις απόψεις σου! Αλλά δεν έχεις κανένα δικαίωμα να πετάς λάσπη στα πρόσωπα των συναν-θρώπων σου!
_______Το παραδέχονται και το ομολογούν όλοι. Να τι σου λέγει η Εφημερίδα Δημοκρατία στο σημερινό της Κυριακάτικο φύλλο:

«Αν θέλετε, κ. υποψήφιε πρόεδρε της ΔΗ.ΣΥ…να προσφέρετε αληθινή υπηρεσία, δώστε τα ονοματάκια να τελειώνουμε. Αλλιώς, καλό θα είναι, πρίν πούμε κάτι για να κάνουμε εντύπωση, να σκεφτόμαστε και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν τα λόγια μας» (βλ. σελ. 2 Η Ακίς).

_______Άνανδρε και δειλέ άνθρωπε, συκοφάντη, «Κηπουρέ του ΓΑΠ»
Είμαι βέβαιος, ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!
_______Αντιθέτως βέβαια, στον πολιτικό χώρο, όπου και εσύ ανήκεις, υπάρχουν ομοφυλόφιλοι! «Τοιούτοι», όπως κάποτε απο σεμνότητα τους ονομάζαμε, ανάμεσά σας υπάρχουν και περισσεύουν! Και στο αποδεικνύω: Σαν ένα κέρασμα σου προσφέρω φωτογραφίες ομοφυλοφίλων τόσο από το εσωτερικό, όσο και από το εξωτερικό!

______Εμπρός, λοιπόν, Ιωάννη Ραγκούση, «κηπουρέ του ΓΑΠ», περιμένω και τις δικές σου αποδείξεις. Η απάντηση, που έδωσες την Ιερά Σύνοδο,
«Εάν η Εκκλησία θέλει να με σύρει στα Δικαστήρια, είμαι εδώ»!
αποδεικνύει ένα ευτελή χαρακτήρα!

Με εντιμότητα, αλλά και με περίσσεια αγανάκτηση.
Ένας αγωνιστής του ηθικού στίβου
και συγχρόνως, κήρυκας του Ηθικού Νόμου!
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Αίγιον, Κυριακή βράδυ της 8ης Οκτωβρίου 2017
↧
Search

Το «πρόβλημα του σεξ» και η ευλογία του γάμου (Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς)

October 10, 2017, 3:54 am
$
0
0

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση ότι η εποχή μας είναι εποχή έσχατης ηθικής αποστασίας, η οποία, αξιολογούμενη μέσα από τα προφητικά κείμενα της Εκκλησίας μας, μπορεί να χαρακτηρισθεί ως η εποχή της αποστασίας των εσχάτων καιρών. 
Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία, που αναφέρει ο βιβλικός και πατερικός λόγος, για να θεωρηθεί ως η τραγική εποχή της έσχατης καταπτώσεως όλων των αξιών, οι οποίες στήριξαν το ανθρώπινο γένος και το διαφοροποίησαν από το αγελαίο ζωικό βασίλειο, όπου δεν υπάρχει ηθική, αλλά κυριαρχούν τυφλά ένστικτα, απλά και μόνο για τη διαιώνιση των ζωικών ειδών.

Μια από τις κύριες εκφάνσεις της σύγχρονης ηθικής αποστασίας είναι η πλήρης απελευθέρωση των γενετησίων ορμών από κάθε ηθικό φραγμό και η ακόρεστη δίψα για ηδονή. Είναι αυτό που πολλοί ονόμασαν «σεξουαλική απελευθέρωση» από κάθε ηθική δεοντολογία, από κάθε σεβασμό προς τον «άλλο», ο οποίος ανήχθη σε σεξουαλικό αντικείμενο. Η σάρκα έγινε αντικείμενο λατρείας και η ηδονή το ύψιστο ζητούμενο. Από τη νηπιακή ηλικία μέχρι τη γεροντική, η αναζήτηση της ηδονής κατέστη το νόημα της ζωής. Δυστυχώς η επικούρεια φιλοσοφία και οι φροϋδικές θεωρίες κυριάρχησαν στην ανθρωπότητα στις τραγικές μέρες μας και ανήγαγαν τον ενστικτώδη ερωτισμό με όλες τις παρεκτροπές του, σε ύψιστο «ιδανικό» και τρόπο ζωής του σύγχρονου ανθρώπου! Η αγνότητα, η αιδώς, η τιμιότητα, η συζυγική πίστη, η σεμνότητα, η εγκράτεια, έχουν τεθεί στο περιθώριο και χαρακτηρίζονται ως «αναχρονιστικά κατάλοιπα»του παρελθόντος.

Κοιτίδα βεβαίως όλων αυτών των δαιμονικών διεκδικήσεων ο απόλυτα παρηκμασμένος δυτικός κόσμος, ο οποίος κατά τις τελευταίες δεκαετίες, μέσω των εκάστοτε κυβερνήσεων των χωρών της δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής, έδωσε νομική εγκυρότητα σε κάθε είδους σεξουαλική απόκλιση. Καθιερώνει το«γάμο» των ομοφυλοφίλων και δίνει την δυνατότητα «αλλαγής φύλου» με μια απλή δήλωση, χωρίς καμιά επιστημονική τεκμηρίωση. Έτσι σήμερα φθάσαμε στο έσχατο κατάντημα να θεωρείται πλέον ο γάμος των ομοφυλοφίλων, με τις «ευλογίες» της πολιτείας ως «φυσιολογικός γάμος», απόλυτα ισότιμος με τον θεόσδοτο γάμο άρρενος και θήλεος, στις χώρες της παπικής και προτεσταντικής έκπτωσης. Παράλληλα γίνεται μια γιγαντιαία προσπάθεια, σε παγκόσμιο επίπεδο, να θεωρηθούν οι ακραίες μορφές σεξουαλικών διαστροφών, όπως η αιμομιξία, η παιδεραστία, η κτηνοβασία, η νεκροφιλία, κ.α. ως ανεκτές«σεξουαλικές επιλογές» και ακόμη χειρότερο: ισότιμες με την φυσική ένωση του ανδρογύνου με πλήρη νομική κάλυψη. Υπάρχουν βεβαίως ακόμη αντιστάσεις σ’ αυτόν τον ηθικό κατήφορο. Αλλά αυτές καταγγέλλονται ως «οπισθοδρομικότητα», την οποία αποδίδουν στη θρησκεία και κυρίως στον Χριστιανισμό.

Αφορμή για το παρόν σχόλιό μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα στην εφημερίδα «The Athens Review» (1-9-2017), με τίτλο «Το πρόβλημά μας με το σεξ είναι τελικά μια υπόθεση του Χριστιανισμού;». Πρόκειται για αναδημοσίευση με μετάφραση του κ. Ι. Πολέμη από την εφημερίδα «The New York Review ofBooks», με συντάκτρια την Άνετ Γκόρντον –Ριντ. Σ’ αυτό αναλύει το βιβλίο του αμερικανού συγγραφέα G.R.Stone: «Σεξ και Σύνταγμα: Σεξ, Θρησκεία και Νόμος από την πρώτη περίοδο της αμερικανικής ιστορίας μέχρι τις μέρες μας». Κάνει εκτενή λόγο για το «πρόβλημα του σεξ», στην αμερικανική κοινωνία, όπως ορίζονται οι ατομικές ελευθερίες στο Αμερικανικό Σύνταγμα και όπως υφίσταται σήμερα.

Διαβάσαμε με προσοχή το δημοσίευμα και προσπαθήσαμε να αναζητήσουμε το λόγο που ώθησε την συντάκτρια να το γράψει. Νομίζουμε ότι από τον τίτλο κιόλας του άρθρου διαφαίνεται ο στόχος της. Η φράση: «Το πρόβλημά μας με το σεξ» προδίδει και τις προθέσεις της. Για τη συντάκτρια, στη σύγχρονη τραγική πραγματικότητα, το σεξ έγινε όντως πρόβλημα, του οποίου τις αιτίες έχει ερευνήσει και επισημάνει ο G.R.Stone στο ως άνω βιβλίο του. Κατά τον Stoneκαι τη συντάκτρια το πρόβλημα οφείλεται στον χριστιανισμό, ο οποίος με την ηθική νομοθεσία και τους ηθικούς φραγμούς του, κατόρθωσε επί σειρά αιώνων να επιδράσει βαθιά στην αμερικανική κοινωνία, και να επηρεάσει καθοριστικά την κρατική νομοθεσία του αμερικανικού έθνους. Κατ’ αρχήν ο Stone «κάνοντας μια σύντομη ανασκόπιση των αντιλήψεων για το σεξ στον αρχαίο κόσμο, κατηγορεί τους πρώτους χριστιανούς για το ότι αφαίρεσαν από το σεξ κάθε έννοια ηδονής. Στην προχριστιανική περίοδο το σεξ θεωρούνταν μια φυσική και απόλυτα θετική πλευρά της εμπειρίας του ανθρώπου, χωρίς να συνδέεται κατά κύριο λόγο με θέματα αμαρτίας, αιδούς η θρησκείας». Ισχυρίζεται ακόμη ότι, σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, ο Ιουδαϊσμός ήταν πολύ πιο ανεκτικός στο σεξ. Κύριος υπεύθυνος επομένως για το «πρόβλημα του σεξ» θεωρείται ο Χριστιανισμός και ιδιαίτερα ο Απόστολος Παύλος «ο οποίος έφερε στον Χριστιανισμό αντιλήψεις για τη γυναίκα και το σεξ παρμένες από τον Ιουδαϊσμό, που ο ίδιος είχε εγκαταλείψει». Στη συνέχεια αναφέρεται στονΙερό Αυγουστίνο, στον οποίο «κάθε σεξουαλική πράξη προέρχεται από το διάβολο και κάθε παιδί που γεννιέται από το σεξ γεννιέται μέσα στην αμαρτία. Μέσω του σεξ η αμαρτία περνά έτσι από τη μία ανθρώπινη γενιά στην άλλη». Τέλος καταλογίζει στον Θωμά Ακινάτη, ο οποίος ανέπτυξε τις θεωρίες του Αυγουστίνου, ότι συνέβαλλε στην «δαιμονοποίηση του σεξ» και ιδιαίτερα των σεξουαλικών διαστροφών και ο οποίος διαμόρφωσε τις μετέπειτα αντιλήψεις για το σεξ στο δυτικό κόσμο.

Κατ’ αρχήν τόσο ο συγγραφέας G. Stone, όσο και η συντάκτρια του άρθρου, όταν ομιλούν για τη διδασκαλία του Χριστιανισμού, γύρω από το σεξ, έχουν υπ’ όψιν τους αιρετικές θέσεις και αντιλήψεις παρμένες από τον παραφθαρμένο και παραχαραγμένο Χριστιανισμό του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Η αιτία της σύγχρονης πνευματικής και ηθικής κατάπτωσης του δυτικού κόσμου είναι οι παπικές και προτεσταντικές κακοδοξίες οι οποίες, (μοιραία), επεκτείνονται από το επίπεδο του δόγματος στο επίπεδο του ήθους και των γενετησίων σχέσεων. Και τούτο διότι δόγμα και ήθος είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους ώστε παραχάραξη του πρώτου να επιφέρει αναπόφευκτα παραχάραξη και του δευτέρου. Είναι αλήθεια ότι οι θεωρίες του Ιερού Αυγουστίνου, στις οποίες όντως στηρίχτηκε ο μεσαιωνικός σχολαστικισμός, αποτέλεσαν την απαρχή για τη διαμόρφωση των πνευματικών, κοινωνικών και πολιτικών ιδεών και αντιλήψεων του δυτικού κόσμου. Δυστυχώς όμως οι δοξασίες του Αυγουστίνου περιείχαν λάθη και μάλιστα σοβαρά, τα οποία έγιναν χειρότερα από την «ανάπτυξη» των αρχών του από τους σχολαστικούς παπικούς θεολόγους. Η γερμανίδα ρωμαιοκαθολική θεολόγος Uta Ranke Heinemman αναφέρει σχετικά, ότι «το άτομο που συνέβαλε στην έχθρα του Χριστιανισμού για τις σεξουαλικές σχέσεις και τη σεξουαλική ικανοποίηση, και μάλιστα δημιουργώντας ένα συγκροτημένο θεολογικό σύστημα, ήταν ο μέγιστος των πατέρων της εκκλησίας, ο άγιος Αυγουστίνος… Ο Αυγουστίνος υπήρξε ο πατέρας μιας δεκαπέντε ολοκλήρων αιώνων αγωνίας για το βαθύτερο νόημα της σεξουαλικής πράξεως και της διαρκούς εχθρότητας προς αυτήν». Ειδικά στο «πρόβλημα του σεξ» ο Αυγουστίνος έφερε μαζί του τις πνευματικές καταβολές του από τον Μανιχαϊσμό, στον οποίο είχε θητεύσει νέος, όπου κυριαρχούσε ο δυισμός. Το σεξ προέρχονταν από τον «κακό Θεό» και άρα ήταν κακό! Αυτή τη λαθεμένη αντίληψη τη συναντούμε μέχρι σήμερα, τόσο στον παπικό «κλήρο», ο οποίος πρέπει να είναι άγαμος και στον προτεσταντικό ευσεβισμό, όπου η ένωση των δύο φύλων είναι ανεκτή υπό όρους και μόνο για την τεκνοποίηση. Ο καθηγητής G. Gabriel διευκρινίζει ότι: «Για τον Αυγουστίνο τότε, και για την Παποσύνη σήμερα, το σεξουαλικό ένστικτο είναι μέρος μίας πονηρής επιθυμίας, και η σεξουαλική ευχαρίστηση είναι κατακριτέα. Στην Λατινική ηθική θεολογία, η συζυγική μίξη, άρα, είναι αποδεκτή μόνο όταν συνοδεύεται από την επαινετή πρόθεση της τεκνογονίας. Πράγματι, ο ίδιος ο γάμος καθ’ εαυτόν υπάρχει και ορίζεται από την τεκνογονία» (https://philalethe00.wordpress.com). Αυτές οι αντιλήψεις όπως ήταν επόμενο βρήκαν σε πλήρη αντίθεση τον άνθρωπο του «Διαφωτισμού» και τον σύγχρονο άνθρωπο του «μεταμοντερνισμού». Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ο «Διαφωτισμός» έφτασε σήμερα, όχι μόνον να «αποκαταστήσει» τη γενετήσια λειτουργία, αλλά να φτάσει και στον πανσεξουαλισμό. Και μπορούμε να πούμε ότι από αυτή την άποψη έχουν δίκιο ο συγγραφέας και η συντάκτρια του άρθρου.

Η Ορθόδοξη Πίστη μας είναι εντελώς αντίθετη με όλες αυτές τις θεωρίες. Βεβαίως ο συγγραφέας και η συντάκτρια προφανώς αγνοούν την ορθόδοξη διδασκαλία και γι’ αυτό και δεν την επικαλούνται. Εδώ τα πράγματα είναι ξεκαθαρισμένα. Η γενετήσια σχέση και ο έρωτας ουδέποτε υπήρξε «πρόβλημα» στην Ορθόδοξη Ανατολή. Όπως και άλλοτε έχουμε τονίσει, ο έρωτας, η αγαπητική ορμή του ανθρώπου προς το άλλο φύλο δεν αποτελεί δαιμονικό στοιχείο, που πρέπει να καταπολεμηθεί και να νεκρωθεί. Μια τέτοια αντίληψη δεν αποτελεί διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο καθηγητής κ. Γ. Μαντζαρίδης, (Χριστιανική Ηθική, σελ.322-330), ο έρωτας, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας, είναι η ενοποιός εκείνη δύναμη, που συντελεί στην ανασύνδεση της διασπασμένης ανθρωπίνης φύσεως και στην επαναφορά της σε κοινωνία με τον Θεό. Κατά τον άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη: «τον έρωτα, είτε θείον, είτε αγγελικόν, είτε νοερόν, είτε ψυχικόν, είτε φυσικόν είποιμεν, ενωτικήν τινα και συγκρατικήν εννοήσωμεν δύναμιν…», (Περί θείων ονομάτων 4,15,PG 3,713 Α). Ο έρωτας κινείται σε δύο κατευθύνσεις, την κατακόρυφη και την οριζόντια και εκφράζεται, είτε ως θείος έρωτας, είτε ως φυσική έλξη και ένωση ανδρός και γυναικός μέσα στα πλαίσια του γάμου. Και στις δύο περιπτώσεις ο έρωτας οδηγεί σε προσωπική ανάκραση με το αγαπώμενο πρόσωπο, σε υπέρβαση του εγώ και κοινωνία με το εσύ. Ο θείος έρωτας, αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο στη ζωή της Εκκλησίας, διότι στην αντίθετη περίπτωση, θα είχε καταλυθεί η ίδια η Εκκλησία, αφού από τη φύση της είναι «ερωτική» και ο σκοπός της υπάρξεώς της είναι η αγαπητική ένωση του ανθρώπου με τον Θεό. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την ιερότερη και κατανυκτικότερη εορτολογική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η κεφαλή Της, ο Χριστός, λατρεύεται ως Νυμφίος, ως μανικά ερωτευμένος Γαμπρός, με την ψυχή του κάθε ανθρώπου: «Ο έχων την νύμφην νυμφίος εστίν· ο δε φίλος του νυμφίου, ο εστηκώς και ακούων αυτού, χαρά χαίρει δια την φωνήν του νυμφίου», (Ιω.3,29) σημειώνει ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Στο ανθρώπινο επίπεδο η φυσική ένωση ανδρός και γυναικός αποτελεί «μέγα μυστήριο», το μυστήριο του γάμου, που ανάγεται στο μυστήριο της ενώσεως του Χριστού με την Εκκλησία, (βλ.Εφ.5,32). Η αντίληψη ότι μοναδικός σκοπός της συζυγικής σεξουαλικότητας είναι η τεκνογονία και η σωφροσύνη και όχι η ηδονική κοινωνία, ο έρωτας, δεν αποτελεί διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σημειώνει, ότι ο γάμος δόθηκε στον άνθρωπο και για την παιδοποιΐα, «πολλώ δε πλέον υπέρ του σβέσαι την της φύσεως πύρωσιν», (Περί παρθενίας,19, PG 48,547). Για να στηρίξει την θέση του αυτή επικαλείται τον απόστολο Παύλο: «Και μάρτυς μου ο Παύλος λέγων ‘διά δε τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω. Ου δια τας παιδοποιΐας. Και πάλιν επί το αυτό συνέρχεσθαι κελεύει, ουχ ίνα πατέρες γένονται παίδων πολλών, αλλά τι; ‘Ίνα μη πειράζει υμάς ο σατανάς’», (Περί παρθενίας,19, PG 48,547). Βέβαια είναι γεγονός ότι μέσα στον χώρο της Εκκλησίας εμφανίστηκαν εκρατητικές τάσεις και ακραίες θέσεις, όμως αυτές δεν αποτέλεσαν διδασκαλία της Εκκλησίας μας.

Πέραν αυτών ο γάμος δεν δόθηκε μόνον για την παιδοποιΐα και την κατάσβεση της πυρώσεως, αλλά και για την εν Χριστώ τελείωση των συζύγων. Για την ανύψωσή των από το κατά φύσιν στο υπέρ φύσιν, που είναι ο κοινός στόχος όλων, και των εγγάμων και των αγάμων. Οι σύζυγοι οφείλουν να προχωρούν διαρκώς από τα σωματικά προς τα πνευματικά και να προκόπτουν στην αρετή, μέχρις ότου γευθούν το θείον έρωτα με τον επουράνιο νυμφίο Χριστό, ο οποίος είναι ασυγκρίτως ανώτερος από τον σαρκικό. Οπότε αν γευθούν τον θείον έρωτα, εύκολα μετά θα καταφρονήσουν και τον επίγειο, ο οποίος εξ’ άλλου με την πάροδο του χρόνου σιγά – σιγά μαραίνεται και σβήνει.

Ενώ όμως το μυστήριο του γάμου αποτελεί «μέγα μυστήριο», δεν συμβαίνει το ίδιο με την πορνεία και την μοιχεία. Η πορνεία ως εκούσια σωματική ένωση ανδρός και γυναικός, χωρίς την προϋπόθεση του μυστηρίου του γάμου, μεταβάλλει τις πιο προσωπικές σχέσεις των δύο φύλων σε απλό μέσο αισθησιακής απολαύσεως, ενώ στη μοιχεία έχουμε επί πλέον καταπάτηση και βεβήλωση του ιερού μυστηρίου του γάμου, (βλ. Ιω. Χρυσοστόμου, Ομιλία εις την Α Κορινθίους, 19,3 PG 61,154-5). Και στις δύο περιπτώσεις προσβάλλεται η αγαπητική δύναμη του ανθρώπου και διαστρέφεται σε παρά φύσιν ενέργεια. Παράλληλα η Εκκλησία ενώ τονίζει ότι το μυστήριο του γάμου αποτελεί «μέγα μυστήριο», δεν παύει να επισημαίνει και την υπεροχή της παρθενίας απέναντι στο γάμο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μειώνει την αξία του γάμου. Η αναγνώριση της αξίας του γάμου εξαίρει την υπεροχή της παρθενίας, ενώ αντίθετα η περιφρόνηση του γάμου προσβάλλει και το μεγαλείο της παρθενίας. Σχετικά με το θέμα αυτό παρατηρεί ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Ουδέ γαρ αν ην τι μέγα η παρθενία, μη καλού καλλίων τυγχάνουσα», (Λόγος 37,10, PG36,293BC). Επίσης ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζει: «Καλόν ο γάμος και δια τούτο η παρθενία θαυμαστόν, ότι καλού κρείττον εστίν», (Περί παρθενίας,10, PG 48,540).

Αναφέρει η αρθρογράφος, ότι δεν είναι σωστό να υποστηρίζουμε ότι οι προχριστιανικές κοινωνίες κατέρρευσαν λόγω της ανηθικότητας και της σεξουαλικής ασυδοσίας. Κάνει σοβαρό λάθος. Κοινωνίες χωρίς ιδανικά και ηθικά στηρίγματα είναι καταδικασμένες. Δεν ήταν δυνατόν η διεφθαρμένη ρωμαϊκή κοινωνία των πρωτοχριστιανικών χρόνων να μην καταρρεύσει, διότι απουσίαζαν από αυτή οι ηθικές αρχές. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο τότε παρακμασμένος κόσμος αγκάλιασε τον Χριστιανισμό και σώθηκε. Δεν είναι άνευ νοήματος και αλήθειας τα λόγια του μεγάλου Γάλλου φιλοσόφου και στοχαστή Σατωβριάνδου,πως «αν ο Χριστός ερχόταν λίγα χρόνια αργότερα, θα έβρισκε το πτώμα της ανθρωπότητας»!

Όσον αφορά την παραφθαρμένη γενετήσια σχέση του αρχαίου κόσμου, αυτή βρήκε τη σωστή της θέση και λειτουργία μέσα στο χώρο της Εκκλησίας. Η γυναίκα έπαψε να είναι σκεύος ηδονής και έγινε ισότιμο μέλος της νέας εν Χριστώ κοινωνίας. Τη σχέση των χριστιανών συζύγων δεν την κανόνιζε η ηδονή, όπως στους εκτός της Εκκλησίας, αλλά η αγάπη, η οποία δεν αφήνει περιθώρια για γενετήσια σχέση εκτός του γάμου. Η χριστιανική οικογένεια κατέστη η «κατ’ οίκον Εκκλησία», το πρωτογενές κύτταρο της εκκλησιαστικής ζωής, όπου τελεσιουργούνταν το μυστήριο της ζωής και της σωτηρίας, τα δε σώματα των συζύγων καθίστανται «ναοί του Αγίου Πνεύματος» (Α΄Κορ.6,12-20) και ως εκ τούτου απαιτείται απόλυτος σεβασμός εκατέρωθεν. Η ηδονή μέσα στο γάμο, όχι μόνο δεν είναι βδελυρή και αμαρτωλή, αλλά ευλογημένο συναίσθημα, το οποίο ενώνει έτι περισσότερο το ανδρόγυνο. Ο ευλογημένος από τον Θεό γάμος είναι κατά τον Ιερό Χρυσόστομο: «ομού και ηδονή και ασφάλεια και άνεσις και τιμή και κόσμος και συνειδός αγαθόν» (Εις το ρητόν «Δια δε τας πορνείας», 5, ΕΠΕ 27, 120). Αυτό μαρτυρούν και οι περίφημες ευχές στο Ιερό Μυστήριο του Γάμου, οι οποίες ομιλούν για «ευφροσύνη» των νεονύμφων. Η ηδονή της γενετήσιας ένωσης δεν εξαιρείται από αυτή την ευφροσύνη. Ωστόσο η Εκκλησία μας έθεσε και το «αντίβαρο» στην ασυδοσία της γενετήσιας σχέσης, το οποίο είναι η εγκράτεια, η οποία συνδέθηκε με τη νηστεία. Ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει: «μη αποστερείτε αλλήλους, ει μη τι αν εκ συμφώνου προς καιρόν, ίνα σχολάζητε τη νηστεία και τη προσευχή και πάλιν επί το αυτό συνέρχησθε, ίνα μη πειράζη υμάς ο σατανάς δια την ακρασίαν υμών», (Α΄ Κορ.7,5). Δηλαδή μη αποστερείτε δε ο ένας τον άλλον, εκτός εάν αυτό το κάνετε κατόπιν κοινής συμφωνίας και για ορισμένο χρονικό διάστημα, δια να επιδίδεστε απερίσπαστοι, με μεγαλύτερη προθυμία και αφοσίωση, στη νηστεία και στην προσευχή. Και πάλιν να επανέρχεσθε στις συζυγικές σας σχέσεις, για να μη δίδετε αφορμή και ευκαιρία, λόγω της ακράτειάς σας, να σας πειράζει ο σατανάς. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός θεωρεί «φάρμακον την συνουσίαν, ίνα μη πειράση υμάς ο Σατανάς» (PG 96, 257). Αυτή είναι η υγιής ερωτική ζωή! Δεν είναι τυχαίο πως η Εκκλησία μας όρισε να διαβάζεται κατά τη Μ. Τεσσαρακοστή το γνωστό «ερωτικό» βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης «Άσμα Ασμάτων», ένας υπέροχος ερωτικός ύμνος, ο οποίος βεβαίως υποδηλώνει τον θείο έρωτα.

Βεβαίως η ευλογημένη ένωση του ανδρογύνου συνεχίζει, να διαστρέφεται δυστυχώς με ιλιγγιώδεις ρυθμούς στην εποχή μας. Να γίνεται πορνεία, μοιχεία, σεξουαλικές διαστροφές. Και η μεγάλη τραγωδία του σύγχρονου ανθρώπου είναι ότι τώρα πλέον δεν τις θεωρεί ως παρεκτροπές, αλλά ως «πρόοδο», ως«δικαίωμα», ως «σεξουαλική επιλογή»! Ιδού το αίτιο, που στις μέρες μας η θεόσδοτη γενετήσια σχέση έγινε πρόβλημα και μάλιστα τόσο σοβαρό, ώστε να τείνει να ξεθεμελιώσει την σύγχρονη κοινωνία, να οδηγήσει τον άνθρωπο σε κτηνώδεις συμπεριφορές και να τον γεμίσει με σοβαρά και ανίατα ψυχοπαθολογικά τραύματα και συμπλέγματα. Μάρτυς η καθημερινή ειδησεογραφία, με τα αμέτρητα διαζύγια, τις εκτρώσεις, τα ερωτικά εγκλήματα, τα ατομικά και κοινωνικά δράματα, τα οποία δημιουργούν οι εκτός του ευλογημένου μυστηρίου του γάμου σεξουαλικές σχέσεις!

Περαίνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε για πολλοστή φορά ότι η Ορθόδοξη Πίστη μας δεν είναι μια φιλοσοφική κοσμοθεωρία, ή ένα θεωρητικό σύστημα«θρησκευτικών εντολών», αλλά πορεία προς τη θέωση. Οι ηθικοί φραγμοί του ευαγγελίου δεν αποσκοπούν να περιορίσουν την ελευθερία μας, αλλά να μας απελευθερώσουν από τα δεσμά των παθών και να μας καταστήσουν θείας φύσεως κοινωνούς. Η εκκλησιαστική ζωή οφείλει να διαποτίζει ολόκληρη τη ζωή μας, έτσι ώστε τίποτε να μη μένει εκτός αυτής, αλλά τα πάντα να εντάσσονται στο έργο της σωτηρίας μας και στη δοξολογία του Θεού. «Είτε εθίετε, είτε πίνετε, ει τι ποείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε» (Α΄Κορ.10,31) τονίζει ο Απόστολος. Επομένως και η θεόσδοτη γενετήσια λειτουργία οφείλει και αυτή να είναι εντεταγμένη στο σχέδιο της σωτηρίας μας.

Ο πιστός λαός του Θεού καλείται σήμερα στην εποχή της ηθικής αποστασίας στην οποία ζούμε, να γίνει το «άλας της γης», που θα προφυλάξει την κοινωνία μας από την ηθική σήψη και αποσύνθεση. Καλείται να ζήσει τη γνήσια χριστιανική ζωή. Να αρνηθεί την σεξουαλικοποίηση της θεόσδοτης γενετήσιας λειτουργίας. Να γίνει φωτεινό ορόσημο στο σύγχρονο ηθικό και πνευματικό σκότος. Και τέλος να δείξει και να αποδείξει στη σύγχρονη αποχριστιανισμένη και αποπροσανατολισμένη κοινωνία, ότι το «πρόβλημα του σεξ» δεν είναι πρόβλημα του Χριστιανισμού, αλλά σοβαρό νόσημα δικό της!
Εν Πειραιεί τη 9η Οκτωβρίου 2017
↧
↧

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης:«Θαρθούν δύσκολοι καιροί και ο κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια»

October 10, 2017, 4:00 am
$
0
0
«Την άνοιξη του 1985, ευρισκόμενη (αφηγείται η Γερόντισσα Θεοδοσία) εις την Μονήν των αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων, μία νύχτα περίπου 2.30΄ πρωϊνή, άκουσα λίγο πιο πέρα από το παράθυρο του κελλιού μου, στην αυλή της Μονής, κάποιον να σκάβει. 
Άγιος Πορφύριος
Για να βεβαιωθώ, έσβησα το φως του κελλιού μου και κοίταξα από το παράθυρο. Είδα ότι αναβόσβηνε ένας φακός. Τότε έκανα μία προσευχή στους θαυματουργούς Αγίους μας να μας προστατεύσουν. Ήλεγξα τα παράθυρα και τις σαθρές πόρτες προς την αυλή της ερειπωμένης Μονής, μήπως εισχωρήσουν στο εσωτερικό της, και αφού διεπίστωσα ότι επικρατούσε ησυχία στο χώρο αυτό, επέστρεψα στο κελλί μου.

Το πρωΐ είχαμε μία ιδιωτική λειτουργία. Την ώρα πού ετοιμαζόμουν να πάω στην Εκκλησία, ώρα 5.55΄ πρωϊνή, χτύπησε το τηλέφωνο. Σκέφτηκα μήπως κάποια πονεμένη ψυχή έχει κάποιο πρόβλημα – κάτι άλλωστε πού συνέβαινε συχνά – και σήκωσα το τηλέφωνο. Προς μεγάλη μου έκπληξη άκουσα:

– «Άκου παιδάκι μου, είμαι ο Γέροντας Πορφύριος. Μη βγεις έξω που ακούς και σκάβουν, θα σε χτυπήσουν. Διαβολεμένοι άνθρωποι γυρίζουν στο Μοναστήρι σου».

– Τον ερωτώ: «Γέροντα, γιατί σκάβουν; Βρήκαν τίποτα;»

– Απαντά: «Όχι παιδάκι μου, τα έχουν πάρει άλλοι νωρίτερα».

– Τον ερωτώ πάλι: «Γέροντα έχετε έλθει στο Μοναστήρι μας;»

– Μου απαντά: «Όχι παιδάκι μου, αλλά τώρα είμαι εκεί. Ρώτα με ότι θες».

Παίρνοντας λοιπόν αφορμή από το λόγο του αυτό, τον ρώτησα για την ιστορικής σημασίας σπηλιά του Μοναστηριού μας…

… – Με ερωτά: «Ποια σπηλιά; Γιατί είναι δύο σπηλιές κοντά σας. Αυτή πού κάθισαν οι πρώτοι μοναχοί;»

– Του απαντώ: «Ναι Γέροντα». Μου λέει: «Καλό είναι, παιδάκι μου, να το κάνης αυτό, γιατί η σπηλιά είναι αγιασμένη. Αλλά θα σε αφήσουν οι χωρικοί; Θα αντιδράσουν».

Έμεινα με το ακουστικό στο χέρι, χωρίς να μιλάω από την έκπληξη μου, γιατί μου μιλούσε για γεγονότα.

Ας σημειωθεί ότι όντως υπάρχουν δύο σπηλιές, αλλά εμείς δεν την είχαμε δει τη δεύτερη σπηλιά, καίτοι είχαμε εγκατασταθεί στη Μονή περισσότερο από ένα χρόνο. Μας το είχαν πει όμως οι βοσκοί της περιοχής, ότι υπάρχει και δεύτερη σπηλιά.
Την ώρα λοιπόν που είχα μείνει αμίλητη με το ακουστικό στο χέρι, ακούω το Γέροντα να μου λέει:

«Ψάρια, Γερόντισσα, Ψάρια!».

– Τον ερωτώ: «Τι ψάρια, Γέροντα;»

– «Παιδάκι μου», μου λέει, «το νερό από τους κούτουλες δεν είναι κατάλληλο για ψάρια; Βάλε λοιπόν ψάρια να φάει ο κόσμος. Θα ’ρθούν δύσκολοι καιροί!».

Και όντως, όταν είχαμε εγκατασταθεί στο Μοναστήρι, εξήτασα στο Χημείο των Πατρών το νερό, που τρέχει άφθονο από τους δύο κούτουλες (πηγή) στην αυλή της Μονής, αν είναι πόσιμο και παράλληλα αν είναι κατάλληλο για ψάρια, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της Μονής και των φιλοξενουμένων προσκυνητών της. Όντως το νερό απεδείχθη καθαρό και κατάλληλο για ιχθυοτροφείο… (από τις σελ. 60, 62).

Την παρουσία του Γέροντα (Πορφύριου) την αισθανόμεθα έντονα, γιατί σε κάθε δίλημμά μας εκείνος επικοινωνούσε μαζί μας και μας έδινε λύση. Μια φορά, μου είχε πει τηλεφωνικώς:

– «Παιδάκι μου, έχεις μεγάλο αγώνα, αλλά μη φοβάσαι, εγώ κάθε βράδυ κάνω μαζί σας προσευχή».

Ας σημειωθεί ότι με τον Γέροντα δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ, ούτε τον είχα δει ποτέ, μόνον είχα ακούσει για το προορατικό του χάρισμα από άλλους, ούτε ποτέ είχα τηλεφωνικώςεπικοινωνήσει μαζί του. Απόρησα λοιπόν. Πώς ήξερε εμάς και τα προβλήματα μας; Πού βρήκε το τηλέφωνο μας;
Για το λόγο αυτό πήρα τηλέφωνο μία ηγουμένη άλλου Μοναστηριού, πού γνώριζε τον Γέροντα, και την ρώτησα:

«Μήπως, Γερόντισσα, δώσατε τον αριθμό του τηλεφώνου μας στον Γέροντα Πορφύριο;»

Μου απαντά: «Είναι ανάγκη να του τον δώσω; Το μυαλό του πατρός Πορφυρίου είναι τηλεόραση».

Κάποτε επεσκέφθην με μερικές αδελφές της Μονής μας ένα άλλο Μοναστήρι. Ο Γέροντας Πορφύριος, επειδή υπήρχε ένα επείγον και σημαντικό θέμα, πήρε εκεί τηλέφωνο, με ζήτησε και μου είπε:

«Παιδί μου, τους πέντε ανθρώπους πού θέλουν να καταθέσουν ως μάρτυρες για τα όρια της Μονής σας, να τους αφήσεις να προσέλθουν στο δικαστήριο. Πρέπει να ακουστεί η αλήθεια και να υπερασπισθείς ότι ανήκει στη Μονή, γιατί θαρθούν δύσκολοι καιροί και ο κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια».

Πραγματικά, πέντε γηραιοί άνθρωποι, πού ήσαν ευγνώμονες στο Μοναστήρι, μου ζητούσαν επιμόνως να πουν την αλήθεια σε μια αδικία πού είχε γίνει εις βάρος της Μονής. Έτσι κι έγινε και η Μονή δικαιώθηκε. (Από τις σελ. 63, 64).
Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ. ΚΡΟΥΣΤΑΛΑΚΗ Καθηγητού Παιδαγωγικής & Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ», 1997.
↧

Όταν είσαι 15 χρονών απαγορεύεται να πιεις μπύρα αλλά επιτρέπεται να επιλέξεις το φύλο σου

October 10, 2017, 4:05 am
$
0
0
Η πρόοδος ήρθε καθώς όταν είσαι 15 χρονών:
Δεν ψηφίζεις.
Δεν κρίνεσαι ικανός για οδήγηση.
Δεν επιτρέπεται να καπνίσεις.
Όταν είσαι 15 χρονών απαγορεύεται να πιεις μπύρα αλλά επιτρέπεται να επιλέξεις το φύλο σου
Απαγορεύεται να πιείς μια μπύρα.
Απαγορεύεται να δεις γυμνό η σκηνές βίας.
Δεν επιτρέπεται να φύγεις από το σπίτι χωρίς γονική συναίνεση.
Δεν επιτρέπεται να κυκλοφορείς μόνος σου τα βράδια.
Δεν επιτρέπεται να παίξεις τυχερά παιχνίδια.

Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς κηδεμόνα.

Δεν μπορείς να εργαστείς χωρίς γονική συναίνεση.

Αλλά είσαι ικανός λέει να δηλώνεις υπεύθυνα και μάλιστα ενυπόγραφα τι φύλο είσαι.


Είναι λέει δικαίωμα του gay 15χρόνου και καλό για την ψυχική του υγεία…

Μάλιστα! Η ψυχολογική υγεία του str8 ή του ασέξουαλ 15χρόνου, που ψάχνεται γιατί δεν ξέρει καν τον εαυτό του και θα του εμφανίζεται ένας δίμετρος μουσάτος που θα του λέει “Γεια σου είμαι η Μαρία” δεν ενδιαφέρει κανέναν…

Ούτε το γεγονός ότι ο πιτσιρικάς πρέπει να του απαντήσει υποχρεωτικά “Γεια σου Μαρία” ενδιαφέρει κανέναν.

Η πρόοδος ήρθε…
↧

«Είμαι ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Δεν επιθυμώ να χτιστεί ο ναός εκεί που σημαδέψατε, αλλά εδώ που θα σας δείξω»

October 10, 2017, 11:04 am
$
0
0
Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης († 1991), ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία, αξιώθηκε από το Θεό για την οσιακή και μαρτυρική του ζωή πολλά χαρίσματα.
Ολόκληρος ο βίος του ήταν μια συνεχής μυσταγωγία, με αποκορύφωμα τη θεία λειτουργία.
Την ώρα εκείνη, όπως ο ίδιος διηγόταν, άγγελοι γέμιζαν τον ιερό χώρο, δοξολογούσαν το Θεό, λειτουργούσαν μαζί του! Έβλεπε τα νεανικά τους πρόσωπα, ένιωθε τα φτερά τους ν’ αγγίζουν πάνω του.

-Αχ, πάτερ μου, έλεγε σε κάποιον υποτακτικό του, αν βλέπατε τι γίνεται την ώρα του Χερουβικού, όταν ο ιερέας διαβάζει την ευχή, θα φεύγατε όλοι.

Άγγελοι ανεβαίνουν και κατεβαίνουν και συχνά αισθάνομαι τις φτερούγες τους να χτυπάνε στους ώμους μου!

Πολλές φορές επίσης είδα αγγέλους και αρχαγγέλους στην αγία Τράπεζα, να κρατάνε ο σώμα του Κυρίου.

Το 1961 ο π. Ιάκωβος, μαζί με τον τότε ηγούμενο Νικόδημο, αποφάσισαν να χτίσουν ένα εκκλησάκι προς τιμήν των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Ο ηγούμενος διάλεξε τον τόπο και οριοθέτησε τη περιοχή.Την ίδια νύχτα εμφανίζεται στον π. Ιάκωβο ένας ψηλός αξιωματικός με χρυσό σπαθί, ξανθός και ωραίος και του λέει:

-Είμαι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ.
Δεν επιθυμώ να χτιστεί ο ναός εκεί που σημαδέψατε, αλλά εδώ που θα σας δείξω.
Κι αμέσως έσκυψε και μετέφερε τα πασσαλάκια του ηγουμένου σ’ άλλη περιοχή, όπου τα βρήκε το πρωί ο π. Ιάκωβος.Το παρεκκλήσι θα χτιζόταν με λάσπη και άχυρα, γιατί δεν υπήρχαν άλλα υλικά.

Την άλλη νύχτα εμφανίζονται δύο αξιωματικοί με χρυσά σπαθιά στον π. Ιάκωβο και του λένε:
-Είμαστε οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ.


Να πεις στον Γέροντά σου, ότι δεν επιθυμούμε να χτίσει το σπίτι μας με λάσπη και άχυρα, αλλά με άμμο, ασβέστη και ξύλα. Στη σκεπή να βάλετε κεραμίδια.

-Αυτά τα υλικά, δικαιολογήθηκε ο π. Ιάκωβος, δεν υπάρχουν εδώ ψηλά στο βουνό.
Δρόμος καλός για να μεταφερθούν δεν υπάρχει και η φτώχεια είναι μεγάλη.

-Μη στενοχωριέσαι, επέμειναν οι αρχάγγελοι. Θα φροντίσουμε για όλα εμείς.
Τη νύχτα θα βρέξει και το ρέμα θα κατεβάσει πολύ άμμο.
Τα υπόλοιπα υλικά θα τα δωρίσουν ευσεβείς χριστιανοί.

Πραγματικά, έγιναν όλα όπως τα είχαν πει οι αρχάγγελοι.
↧
↧

π. Ανανίας Κουστένης - Σε καιρούς χαλεπούς: Η παρουσία του Χριστού

October 10, 2017, 11:06 am
↧

Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης - Τι βλέπει ο άνθρωπος την στιγμή που πεθαίνει

October 10, 2017, 11:15 am
$
0
0
Άμα είμαστε ετοιμασμένοι, δεν θα ταραχθούμε όταν έρθει η φοβερή ώρα του θανάτου. Θα ‘ρθει η φοβερή ώρα. Ο θάνατος είναι πάρα πολύ 
Η μετάνοιά μας χαρά των αγγέλων
φοβερός, δεν τον έχουμε γευτεί και δεν ξέρουμε. Όταν θα έρθει δεν θα μπορούμε να το ομολογήσουμε, μόνο θα το υποστούμε. Έρχεται ο αρχάγγελος και ποτίζει και από την πίκρα η ψυχή εξέρχεται.

Γι’ αυτό βλέπουμε και καταπίνει ο ετοιμοθάνατος, γι’ αυτό βλέπουμε και δακρύζει, γι’ αυτό βλέπουμε το απλανές βλέμμα του ετοιμοθάνατου. Δεν έχει έλεγχο του περιβάλλοντος, αυτός βλέπει άλλα. Τα μάτια χάνουνε τη φυσικότητα. Είναι ανοιχτά, αλλά βλέπουνε τα από μέσα μάτια, βλέπουν τους αγγέλους, βλέπουν τους δαίμονες.

Και βλέπουμε να δακρύζουν· γιατί δακρύζουν; Ικετεύει η ψυχή εκείνη την ώρα, εκεί μιλούν οι άνθρωποι, αυτός όχι. Αυτόν τον θάνατο όλοι θα τον περάσουμε μηδενός εξαιρουμένου. Επομένως όλοι τώρα χαιρόμαστε, γελάμε, κάνουμε, φτιάχνουμε, αλλ’ όμως θα έρθει η ώρα αυτή.

Λοιπόν ας ετοιμαζόμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε τουλάχιστον συνειδητά τον θάνατο. Να έχουμε τη συνείδηση να μη μας κατηγορεί δυνατά. Θα φύγουμε πάλι με πταίσματα, δεν θα είμαστε λευκή περιστερά, αλλά αυτά που θα έχουμε να μην είναι αυτά που θα μας βουλιάξουν.

Διότι θα έχουμε και αντιστάθμισμα, θα έχουμε και καλά έργα, τα οποία να είναι δυνατά, τα οποία θα τεθούν στο άλλο μέρος της πλάστιγγος κι έτσι να υπερακοντίσουν τα αμαρτήματα τα απλά, διότι τα άλλα θα τα έχουμε ξεκαθαρίσει με το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως. Θα έχουν φύγει, θα είναι τα απλά, τα οποία τα έχει και ο άγιος άνθρωπος. Και μια σκέψη, και ο θυμός είναι αμάρτημα, «το εκ συναρπαγής ουκ αφαιρεί την αγιότητα του ανθρώπου».

Υπάρχουν αμαρτήματα που είναι τόσο ελαφρά και δεν προσβάλουν την αγιότητα ενός αγίου ανθρώπου, αλλά απλώς επιτρέπονται από τον Θεό για να τον κρατάει τον άγιο στην ταπείνωση. Διότι καμία αρετή δεν τελειώνεται μέχρι τέλους τελείως. Η μετάνοια ποτέ δεν τελειώνει, αλλά πάντα είναι ανοιχτή, γιατί είναι άνθρωπος κι ενδέχεται να πέσει.

Επομένως, επειδή αυτά όλα είναι αλήθειες αναντίρρητες, θεμελιωμένες μέσα στον λόγο του Θεού, πρέπει να μας γίνουν ζωή, να μας γίνουν πίστη, να μας γίνουν το μεγαλύτερο μέλημα της υπάρξεώς μας. Όπως τώρα έχουμε το πώς θα ζήσουμε, το πώς είναι τα παιδιά μας και η υγεία μας.

Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, αυτό που θα με συνέχει είναι αν είμαι έτοιμος. Κι όπου βλέπετε ότι κάπου κουτσαίνετε, κάτι δεν πάει καλά, μην το αφήνετε, βάλετε φάρμακο να γίνει καλά. Διότι όλους κάπου πάει να μας πιάσει, κι όταν το δούμε, τα γόνατα έτοιμα στην προσευχή μετά δακρύων: «Κύριε, πρόφθασον, διόρθωσέ με σ’ αυτό, διόρθωσέ με σ’ εκείνο».

Όταν δεν θα έχουμε βασικά σφάλματα –θανάσιμα αμαρτήματα–, τα πλημμελήματα και τα μη θανάσιμα δεν μας απειλούν άμεσα με τον κίνδυνο της κολάσεως. Διότι βοηθά η μετάνοια, τα καλά έργα, η Εκκλησία.
(Απόσπασμα ομιλίας)
Από το περιοδικό «Όσιος Φιλόθεος της Πάρου» 17, Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, άρθρο «Ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην», σελ. 178.
↧

Προσευχή εις τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό

October 10, 2017, 11:27 am
$
0
0
Δέσποτα Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, οἶδα μέν, οἶδα, Φιλάνθρωπε, ὅτι οὔκ εἰμι ἄξιος ὁ ἁμαρτωλὸς ὑπὲρ ἑτέρων εὔχεσθαι ἤ παρακαλεῖν, ὁ πολλῶν εὐχῶν παρ᾿ ἑτέρων δεόμενος, ἀλλὰ Σὺ ἐνετείλω 
πᾶσιν ἡμῖν ὑπὲρ ἀλλήλων εὔχεσθαι· τούτου χάριν κἀγὼ ὁ ταπεινὸς καὶ ἀνάξιος δέομαί Σου, λέγων. Μνήσθητι, Κύριε, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν, ᾿Αρχιερέων, ῾Ιερέων, Διακόνων, Μοναχῶν καὶ
πάσης ᾿Εκκλησιαστικῆς Τάξεως. Μνήσθητι, Κύριε, πάσης ᾿Αρχῆς καὶ ᾿Εξουσίας καὶ χάρισαι αὐταῖς βαθεῖαν καὶ ἀναφαίρετον εἰρήνην, ἵνα ἐν τῇ γαλήνῃ αὐτῶν ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι.

Μνήσθητι, Κύριε, τῶν κοπιώντων ἐν λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ καὶ παντὶ τρόπῳ ἀσκουμένων διὰ τὸ ῎Ονομά Σου τὸ ἅγιον καὶ ἐνίσχυσον αὐτούς. Μνήσθητι, Κύριε, τῶν ἐν παρθενίᾳ καὶ ἀσκήσει διαγόντων, ἔτι δὲ καὶ τῶν ἐν τιμίῳ καὶ σεμνῷ γάμῳ διαβιούντων. Μνήσθητι, Κύριε, παντὸς τοῦ Λαοῦ Σου, τοῦ δεομένου τῆς Σῆς μεγάλης εὐσπλαγχνίας, ἔτι δὲ καὶ παντὸς τοῦ πλάσματός Σου ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας Σου, καὶ ἐπὶ πάντας ἔκχεον τὸ Σὸν πλούσιον ἔλεος. Μνήσθητι, Κύριε, πάσης ψυχῆς Χριστιανῆς θλιβομένης καὶ καταπονουμένης καὶ τὸ φοβερὸν καὶ ἅγιόν Σου ῎Ονομα ἐπικαλουμένης.

Μνήσθητι, Κύριε, πλεόντων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αἰχμαλώτων ἤ ἄλλῃ τινὶ θλίψει ἐξεταζομένων. Μνήσθητι, Κύριε, τῶν ἐξ ἐπηρείας τοῦ διαβόλου μισούντων ἡμᾶς ἤ φθονούντων, ἤ λοιδορούντων, ἤ διαβαλλόντων, ἤ ἀδικούντων, ἤ ἄλλο τι καθ᾿ ἡμῶν ποιησάντων ἤ ποιούντων, καὶ συγχώρησον αὐτοῖς. Μνήσθητι, Κύριε, τῶν ἐν λόγῳ ἤ ἔργῳ ἤ οἱῳδήποτε τρόπῳ καὶ νεύσει καὶ οἰκονομίᾳ τῆς Σῆς Θείας Πρόνοιας εὐεργετησάντων ἤ εὐεργετούντων ἡμᾶς· καὶ τοὺς μὲν ἀγαθοὺς ἀγαθοποίησον, τοὺς δὲ πονηροὺς εἰς τὸ ἀγαθὸν ἐπίστρεψον. Μνήσθητι, Κύριε, πάντων τῶν ἐντειλαμένων ἡμῖν τοῖς ἀναξίοις εὔχεσθαι ὑπὲρ αὐτῶν, καὶ παράσχου αὐτοῖς τὰ πρός σωτηρίαν αἰτήματα. Μνήσθητι, Κύριε, πατέρων, διδασκάλων, ἀδελφῶν, συγγενῶν καὶ φίλων. Μνήσθητι, Κύριε, τῶν πεπλανημένων καὶ μακρὰν τῆς ᾿Αληθείας Σου εὑρισκομένων, καὶ ἐπίστρεψον αὐτοὺς τῇ ῾Αγίᾳ Σου Καθολικῇ καὶ ᾿Αποστολικῇ ᾿Εκκλησίᾳ. Μνήσθητι, Κύριε, πάντων τῶν ἐπ᾿ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν.

Μνήσθητι, Κύριε, καὶ τῆς ἐμῆς ταπεινότητος καὶ ἀθλιότητος, καὶ συγχώρησόν μοι ὅσα Σοι ἥμαρτον καθ᾿ ὅλον τὸν τῆς ζωῆς μου χρόνον ἐν διανοίᾳ, λόγῳ καὶ πράξει, ἔτι δὲ καὶ τὰ ἀρτίως μοι ἐπιγεγονότα πταίσματα ἐν τῷ καιρῷ τῆς προσευχῆς, καὶ εὐδόκησον τὴν ἐμὴν τελευτὴν γενέσθαι ἐν μετανοίᾳ ἀληθεῖ, καὶ Πίστει ᾿Ορθοδόξῳ, καὶ συνειδότι ἀκαταγνώστῳ· πρεσβείαις τῆς παναχράντου Σου Μητρός, καὶ πάντων τῶν ῾Αγίων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνός Σοι εὐαρεστησάντων. ᾿Αμήν.
↧
Search

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος για την αλλαγή φύλου

October 10, 2017, 11:33 am
$
0
0
«Προσβάλλει το κοινωνικό αίσθημα και δεν υπάρχει αντικειμενικότητα, είναι του ποδαριού πράγματα, υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα. Έχει ιδεολογικοποιηθεί το θέμα» ανέφερε μεταξύ άλλων το μεσημέρι στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ ο Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικής
Αποτέλεσμα εικόνας για Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος
κ. Νικόλαος για το νομοθέτημα για την αλλαγή φύλου.
Σημείωσε δε πως η διάσταση που έχει λάβει το θέμα σκεπάζει σοβαρότερα θέματα όπως το συνταξιοδοτικό και το φορολογικό. Είπε ακόμη πως οι βουλευτές που το ψηφίζουν δεν το ξέρουν το νομοσχέδιο.

Εντύπωση προκάλεσε η απαντηση πως «η Εκκλησία απέχει από το να αφουγκράζεται τον παλμό του λαού και είναι αδικαιολόγητη» συμπληρώνοντας πάντως πως ούτε η κυβέρνηση το κάνει. «Δεν ακούν οι πολιτικοί τον αναστεναγμό της κοινωνίας» είπε.

Τόνισε πάντως πως η Εκκλησία έχει στους κόλπους της πολύ πιο προοδευτικό πνεύμα από ότι άλλοι φορείς. «Μην μου πείτε πως ο Άγιος Παΐσιος ήταν συντηρητικός, πως δεν καταλαβαινε αυτόν τον αιώνα. Αυτός καταλάβιανε και τον επόμενο αιώνα».

«Μας βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές. ΤΟ τραβήξαν το θέμα και το πήγαν στην ομοφυλοφιλία» ανέφερε ακόμη

«Το φύλο είναι για κάποιον ιερή παρακαταθήκη» τόνισε επιπλέον και έστειλε μήνυμα πως η Εκκλησία τους δέχεται όλους

Για τη δήλωση Ραγκούση δήλωσε ενοχλημένος χαρακτηρίζοντάς την «λάθος δήλωση», αλλά συμπλήρωσε πως για να ξέρει κάποιος κάτι τέτοιο πρέπει να εχει το κλειδί του δωματίου του καθενός, «Εγώ πάντως δεν εχω δει τέτοιο πράγμα» ανέφερε

Δείτε το βίντεο:
 
↧
↧

Θοδωρής Αθερίδης: Νίκησα το αλκοόλ χάρη στο Θεό

October 10, 2017, 12:01 pm
$
0
0
Για τα δύσκολα σταυροδρόμια που συνάντησε στη ζωή του και τη σχέση του με τον Θεό που τον βοήθησε να διαλέξει τον σωστό δρόμο αλλά και
να ξεπεράσει πολλά και σοβαρά προβλήματα -ακόμη και υγείας- άνοιξε την καρδιά του ο αγαπημένος ηθοποιός Θοδωρής Αθερίδης, σε μια αποκαλυπτική και ταυτόχρονα συγκινητική συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια». 
Για τον γνωστό πρωταγωνιστή τα προβλήματα άρχισαν νωρίς, καθώς από την εφηβεία του αντιμετωπίζει κρίσεις πανικού. Τις ξεπερνά, όμως, χάρη στην πίστη του και τη συνεχή προσευχή.
«Απέφυγα να επισκεφτώ κάποιον ψυχίατρο και να πάρω φάρμακα. Ξέρετε, βασανίστηκα και δεν έχει τελειώσει αυτό! Κάθε άνθρωπος διαθέτει μια πνοή, είναι φτιαγμένος με κάποιον τρόπο και δεν αλλάζει αυτό το πράγμα. Ο αγώνας είναι διαρκής και δίνεις εξετάσεις! Με εμένα συμβαίνει το εξής περίεργο: Οταν είμαι πολύ χάλια, κλείνομαι στον εαυτό μου. Ο φόβος δεν σε αφήνει να αγαπάς, εκείνη την ώρα δεν λειτουργεί τίποτα. Αλλά όταν βρίσκομαι ανάμεσα σε μια μεσαία έως καλή κατάσταση, τότε πλημμυρίζει ο Θεός μέσα μου! Τότε τα βλέπω τα πράγματα μέσα από τη θεϊκή πνοή Του! Η πίστη μου στον Θεό λειτουργεί καλύτερα όταν είμαι χαλαρός και όταν τα βλέπω σύμφωνα πάντα με τη σοφία που Αυτός τα εποίησε» λέει.
Η βοήθεια του Θεού ήταν, όπως αποκαλύπτει ο Θοδωρής Αθερίδης, αυτή που τον έσωσε όταν βούλιαζε στην κινούμενη άμμο του αλκοολισμού:
«Καθαρός και νηφάλιος»
«Δέχτηκα μεγάλη βοήθεια από τον Θεό στην αντιμετώπιση του προβλήματος που είχα με τον αλκοολισμό! Στο πρόγραμμα με τους Ανώνυμους Αλκοολικούς -όπου πήγαινα για έξι μήνες- υπάρχει εκεί μέσα η “προσευχή της γαλήνης”. Με αυτή ζητάμε από τον Θεό να μας δώσει δύναμη και κουράγιο. Με τη βοήθεια της “προσευχής της γαλήνης” αλλά και τη δική μου προσωπική προσευχή στον Θεό από τον Σεπτέμβριο του 1999 έως σήμερα έχω παραμείνει καθαρός και νηφάλιος!»
Η προσευχή έκανε τον γνωστό πρωταγωνιστή να πάρει τις σωστές αποφάσεις, όταν η ζωή έφερε ξαφνικά στον «άγουρο» ακόμη κόσμο του την κόρη του αιφνιδιάζοντάς τον, καθώς δεν είχε ιδέα πώς να μεγαλώσει ένα παιδί:
«Την κόρη μου την έκανα πολύ μικρός, στην ηλικία των 25 χρόνων, όταν η γυναίκα μου έμεινε έγκυος, αν και δεν ήμασταν ακόμη παντρεμένοι, ενώ το μόνο πράγμα που δεν ήθελα τότε ήταν ένα παιδί! Δεν μπορούσα να διανοηθώ τον εαυτό μου στον ρόλο του πατέρα. Δοκιμάστηκα πάρα πολύ έως ότου να πάρω την απόφαση να κάνω το παιδί, για το οποίο είμαι απόλυτα υπερήφανος. Είναι αυτό ό,τι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου! Μέσω της προσευχής και της πίστης μου στον Θεό πήρα τη σωστή απόφαση. Διαφορετικά το παιδί θα το “ρίχναμε”! Και θα ήταν τεράστια αμαρτία να αρνηθώ το δώρο ενός μεγάλου έρωτα που ένιωθα για τη γυναίκα μου, που μας δόθηκε απλόχερα από τον Θεό. Να έχω την αχαριστία να “ρίξουμε” το παιδί για να βολέψω έτσι τον εαυτό μου!» αποκαλύπτει.
Στη στροφή του προς τον Θεό και τη χριστιανική πίστη τον ώθησε η αδικοχαμένη συνάδελφός του Γεωργία Αποστόλου, η οποία έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή τον Ιούνιο του 2016, σε ηλικία μόλις 43 ετών.
Δυνατή πίστη
«Η αγαπημένη μου φίλη, η Γεωργία Αποστόλου, εξαιρετική ηθοποιός την οποία δυστυχώς έχω χάσει, όταν τη γνώρισα, ήταν άνθρωπος του Θεού. Και αυτή ήταν που με έφερε σε επαφή με τον πνευματικό μου. Είχε πάρα πολύ δυνατή πίστη και μακάρι να ήμουν κι εγώ σε θέματα πίστης όπως αυτή!» λέει συγκινημένος.
Ο Θοδωρής Αθερίδης μεγάλωσε σε ένα συγκρουσιακό περιβάλλον, καθώς ο αριστερός πατέρας του δεν πίστευε στον Θεό, ενώ η μητέρα του πήγαινε συχνά στην εκκλησία και συχνά άναβε ένα καντηλάκι στο σπίτι.
«Σε αυτό το περιβάλλον εγώ εμφάνιζα δύο εαυτούς: Ο ένας ήταν ότι μου άρεσε να είμαι απόλυτα ρεαλιστής. Από την άλλη πλευρά, όλες οι υπαρξιακές - μεταφυσικές ανησυχίες μου συνέκλιναν στο ότι δεν έχει νόημα αυτή η ζωή εάν δεν υπάρχει Θεός! Στην εφηβεία αυτή η σύγκρουση με είχε οδηγήσει να γίνω μέλος της ΚΝΕ. Επειδή, όμως, πίστεψα ότι δεν μπορούσα να παντρέψω συγχρόνως δύο πράγματα, τον Θεό και τον ιστορικό υλισμό-μαρξισμό έτσι όπως τον αντιλαμβανόμουν, είχα πάρει την απόφαση να σταματήσω να προσεύχομαι και να μην ασχολούμαι με τον Θεό. Δεν άντεξα όμως να ζω έτσι, χωρίς τον Θεό!» παραδέχεται.
Για τον Θεό και την έννοια της θρησκευτικής πίστης, που άλλοι έχουν και άλλοι όχι, υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί συμβαίνει αυτό.
«Εχω δει ανθρώπους οι οποίοι έχουν αποκτήσει παιδεία ίδια με τους υπολοίπους, αλλά, εντούτοις, κάποιοι από αυτούς είναι πιστοί και άλλοι όχι. Δεν έχω καταλάβει τι κάνει κάποιον να πιστεύει και έναν άλλον να μην πιστεύει. Είναι κι αυτό ένα μυστήριο...» υποστηρίζει.
Η συνάντηση με τον άγιο Παΐσιο
Ο Θοδωρής Αθερίδης δεν εξομολογείται συχνά, ωστόσο έχει πολύ συχνή επαφή με τον πνευματικό του και παίρνει την ευχή του. Οπως αποκαλύπτει, έχει συναντήσει τον άγιο Παΐσιο, αλλά μελετά και τις γραφές άλλων αγίων της Εκκλησίας.
«Είχα γνωρίσει στο Αγιον Ορος τον άγιο Παΐσιο (φωτό) και έχω διαβάσει τον βίο και τους λόγους του αγίου Πορφυρίου, που μου ξεκουράζουν την καρδιά όταν τους διαβάζω! Ο Πορφύριος συμβούλευε να μην παλεύουμε με το κακό. Ο καλύτερος τρόπος είναι απλώς να σκέφτεσαι το καλό! Οσο παλεύεις το κακό τόσο αυτό έρχεται πιο κοντά σου! Επίσης, αγαπημένος μου είναι και ο άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα».
«Ζητάω μόνο έλεος»
Οι προσευχές του γνωστού ηθοποιού αφορούν αποκλειστικά τη διαφύλαξη της υγείας, της δικής του και των αγαπημένων του.
«Δεν ζητάω τίποτε άλλο παρά μόνο έλεος. Από την προσευχή του αγίου Πορφυρίου έχω μάθει ότι ο Θεός γνωρίζει πολύ καλύτερα από εμάς τι χρειαζόμαστε. Δεν χρειάζεται να κρατάμε εμείς λίστα! Είμαι βέβαιος ότι ο Θεός ξέρει πως πάνω απ'όλα ζητάω την υγεία των δικών μου ανθρώπων... Μου έχει τύχει, όμως, στην προσευχή μου να παραδεχτώ ότι σχεδόν δεν ξέρω τι μου γίνεται και να παρακαλάω τον Θεό να με απαλλάξει από τον εγωισμό μου! Εχω νιώσει να χάνω συχνά την μπάλα από τον εγωισμό μου, να υποφέρω τόσο και να χρειάζομαι βοήθεια. Και να ζητάω από τον Θεό να παρέμβει και να μου ξεριζώσει τον εγωισμό!» παραδέχεται.
Στον καλλιτεχνικό χώρο επικρατεί ως επί το πλείστον αθεΐα. Η γνώμη του κ. Αθερίδη, όμως, είναι ότι ο Θεός βρίσκεται κοντά σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν τον πιστεύουν
«Υπάρχει μια αθεΐα και ένας αγνωστικισμός -αφού έτσι προτιμούν καλύτερα να το ονομάζουν-, αλλά όλοι πριν από την παράσταση κάνουν τον σταυρό τους! Οταν ταξιδεύουν με το αεροπλάνο, κάνουν τον σταυρό τους άθεοι άνθρωποι. Δεν μπορώ να βγάλω άκρη! Το πρόβλημα δεν είναι όταν αρνείσαι τον Θεό, επειδή ο Θεός έχει μέριμνα και για όποιον τον αρνείται. Το πρόβλημα είναι μήπως σε αρνηθεί ο Θεός! Σε αυτό το σημείο νομίζω ότι πρέπει να αρχίζει για κάποιον το... σκληρό ροκ!»
↧

Αθανάσιος ιερομόναχος Καυσοκαλυβίτης

October 10, 2017, 12:03 pm
$
0
0
Αθανάσιος ιερομόναχος Καυσοκαλυβίτης (1942-2009)
(Πηγή: Χρυσόστομος επίσκ. Ροδοστόλου, Ωδή στα αμάραντα, στον Άθωνα)
↧

Saint Ambrose of Optina (+ 1891)

October 10, 2017, 12:06 pm
$
0
0
Alexander Michailovich Grenkov was born November 23, 1812 in the Russian province of Tambov. His parents raised him strictly and with fervent piety. Since he was of a priestly family, it was no surprise when he entered the Tambov Theological Seminary in 1830. 
Saint Ambrose of Optina (+ 1891)
He did well in his studies and was ranked among the top students.
About a year before graduation Alexander became seriously ill. He promised that if God healed him, he would become a monk. Although his prayer was answered, Alexander seemed to forget his promise.

After graduation from the seminary he took a position as tutor to the children of a certain landowner and remained with this family for a year and a half. After this he became a teacher at the local parochial school.
One day in 1839 Alexander and a friend visited the famous hermit Father Hilarion to ask him what they should do with their lives. Alexander was surprised when he was told to go to the Monastery of Optina Pustin, where they had great need of him. In September of that same year, however, he seemed to be prepared to continue with his teaching career.

One night he was invited to spend a pleasant evening with some friends. His conversation was witty and brilliant, and all his jokes and puns were on the mark. Although his hosts were amused and impressed by him, Alexander was disgusted by his own frivolity. Perhaps his unfulfilled promise to become a monk weighed on his conscience.
The next morning he quit his job and arrived at Optina in October of 1839. After a trial period he decided to remain in the monastery and dedicate his life to God. He received the monastic tonsure in 1842, and was given the name Ambrose in honor of Saint Ambrose of Milan (Dec. 7). Ambrose knew the famous spiritual directors Elder Leonid and Elder Macarius. He was the cell attendant of Elder Macarius, who undoubtedly influenced the young monk’s spiritual development.


Ordained as a priest in 1845, Father Ambrose’s reverence and piety in celebrating the divine services were noticed by the other monks. His health began to decline shortly afterward, and he had to ask to be relieved of all duties. In 1846 he was so ill that the Mystery of Holy Unction was administered to him. He bore his illness without complaint and slowly regained his strength. By 1848 he was able to walk with the aid of a cane.
Father Ambrose began to help Elder Macarius with his correspondence and in preparing the Russian edition of Saint John Climacus’s Ladder of Divine Ascent, which was published by the monastery.

When Father Macarius had to go to Moscow in 1852, he designated Father Ambrose to take his place until his return. Father Ambrose never gave his personal opinions when he was asked for advice, but always referred people to the writings of the Fathers. If someone did not understand the text he was given to read, Father Ambrose would explain it in simple terms.
Father Macarius died in 1860 without naming anyone to succeed him as Elder. By divine providence, all the other possible candidates either died or were appointed as abbots of other monasteries. This left Father Ambrose as the undisputed spiritual director of the monastery. In his role as Elder, Father Ambrose had to receive many people each day to hear confessions and give advice. He used to say, “The Lord has arranged it so that I would have to talk to people all my life. Now I would be happy to remain silent, but I cannot.”

An average day in Saint Ambrose’s life began at 4:00 A.M. when his cell attendant came into his cell to read the morning Rule of prayer for him. After this he would wash and have some tea, then he would dictate replies to the many letters he received every day. Visitors would be lining up even as he was having breakfast. Sometimes he would take a break after two hours, but more often he would continue seeing people until noon when he had his lunch.
After lunch he would go out into the next room and greet more visitors. People would call out questions and he would give an appropriate response. He took a short rest at 3:00 P.M. then talked to people until the evening. At 8:00 P.M. he had dinner then received more visitors until 11:00 P.M. At that hour the evening Rule of prayer was read, and Father Ambrose begged forgiveness of the brethren whom he may have offended by thought, word, or deed. After three or four hours of sleep it would all begin again. This routine would fatigue a strong man. It is remarkable that Saint Ambrose, who was often in poor health, was able to keep it up for so many years.

From all over Russia, people flocked to the venerable Elder. The writer Tolstoy visited him on at least three occasions, and left impressed by the wisdom of the holy monk. Fyodor Dostoevsky came to Optina in 1878 after the death of his son Alyosha and was profoundly affected by his meeting with Saint Ambrose. The novelist used Father Ambrose as a model for Starets Zosima in The Brothers Karamazov.
The Saint founded Shamordino Convent in 1884. This convent, which was near Optina, opened its doors to women who were poor, sickly, or even blind. Most convents were very poor and had to rely on the incomes of women who had a certain personal wealth in order to remain open. Saint Ambrose made it possible for any woman who wished to become a nun to follow this path of salvation.

Shamordino began to decline after the death of the first abbess, Mother Sophia. Saint Ambrose went there in June 1890 to straighten out the convent’s affairs. He was unable to return to Optina due to illness, then winter made it impossible for him to travel. Father Ambrose continued to see visitors at Shamordino, even though his health continued to deteriorate in 1891.
By September, it was clear that he had not long to live. He fell asleep in the Lord at 11:30 A.M. on the morning of October 10 1891. Throngs of people attended his funeral and also his burial at Optina. Fathers Joseph, Anthony, Benedict, and Anatole succeeded him as Elder until the monastery was closed after the Russian Revolution.

The Moscow Patriarchate authorized local veneration of the Optina Elders on June 13,1996. The work of uncovering the relics of Saints Leonid, Macarius, Hilarion, Ambrose, Anatole I, Barsanuphius and Anatole II began on June 24/July 7, 1998 and was concluded the next day. However, because of the church Feasts (Nativity of Saint John the Baptist, etc.) associated with the actual dates of the uncovering of the relics, Patriarch Alexey II designated June 27/July 10 as the date for commemorating this event. The relics of the holy Elders now rest in the new church of the Vladimir Icon of the Mother of God.

The Optina Elders were glorified by the Moscow Patriarchate for universal veneration on August 7, 2000.

Saint Ambrose was glorified in 1988 by the Patriarchate of Moscow as part of the Millennium celebration of the Baptism of Rus.
Apolytikion in Plagal of the First Tone
We run to thee O Ambrose our Father, as to a healing spring. For thou dost truly instruct us on the path of salvation, preserving us from misfortune and calamity by thy prayers, consoling us in sorrows of body and soul, teaching above all by humility, patience and love. Pray to Christ, the Lover of mankind, and to our Fervent Intercessor that our souls may be saved.
Kontakion in the Second Tone
Having fulfilled the precepts of the Shepherd of shepherds, thou didst inherit the grace of eldership, having pity on all who run to thee with faith. Therefore we, thy children, cry out to thee in love: Holy Father Ambrose, pray to Christ God that He would save our souls.
↧

«Να γίνετε αγαθοί και εύσπλαχνοι όπως και ο Πατέρας σας είναι πολυεύσπλαχνος προς όλους»

October 10, 2017, 12:17 pm
↧
↧

π. Θεμιστοκλής Χριστοδούλου - Ομιλία για τα μνημόσυνα (Λειτουργικό σεμινάριο)

October 10, 2017, 12:34 pm
↧

Αφιέρωμα στον μακαριστό Μητροπολίτη Φλωρίνης κυρό Αυγουστίνο Καντιώτη

October 10, 2017, 12:36 pm
↧
Search

Ο Άγιος Παΐσιος μιλάει σε προσκυνητές: «Ότι κάνεις να το κάνεις με την καρδιά σου» [Ηχητικό ντοκουμέντο]

October 10, 2017, 12:43 pm
↧

π. Αθανάσιος Μηνάς: «Σύντομα θα λειτουργήσουν φανερά οι πνευματικοί νόμοι και ο καθένας θα θερίσει ό,τι σπέρνει»

October 10, 2017, 12:47 pm
$
0
0
«Προφῆται προεκήρυξαν, ἀπόστολοι ἐδίδαξαν, μάρτυρες ὁμολόγησαν καί ἡμεῖς ἐπιστεύσαμεν ὅτι σύ εἶ Χριστέ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ , ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου».
Ἔχοντας ὑπ’ὅψιν, τήν ἀγιοπνευματικήν αὐτήν διδασκαλίαν, τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας μας, ἄς προσπαθήσουμε ἀδελφοί νά διατηρήσουμε άμόλυντη τήν ἀνθρώπινη φύση μας διά τῆς συνεχοῦς μετανοίας καί τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.Ἐπειδή, ἄν δέν καθαρθεῖ (ἡ φύση μας) ἀπό τό Ἄγιο Πνεῦμα καί δέν γίνει ὅπως ἦταν ἐξ ἀρχῆς, εἶναι ἀδύνατον νά καταστεῖ ἕνα σῶμα καί ἕνα πνεῦμα μέ τόν Χριστό καί τώρα καί κατά τήν μέλλουσα συνάρθρωση τῶν σωζωμένων σ’Αὐτόν.

Γιατί ἡ δύναμη τοῦ Πνεύματος πού προκαλεῖ αὐτήν τή συνοχή καί τήν ἕνωση, δέν συνηθίζει νά συμπληρώνει τό νέο χιτῶνα τῆς Χάρης, συρράπτοντας ἕνα κουρέλι παλιωμένο στά πάθη. (Ἄγ.Γρηγόριος ὁ Σιναϊτης, Φιλοκαλία, κεφ.41, σελ.183).

Ἐντούτοις, ὑπάρχουν σήμερα συστήματα καί ὑποτελεῖς σ’αὐτά ἀνθρωπάκια, δικτάτορες τῆς μειοψηφίας πού σπρώχνουν στήν ἀσχημοσύνη, (κατά τόν Ἀπ. Παῦλο) καί στή δυστυχία συνανθρώπους μας, εἴτε μεμονωμένα ἄτομα εἴτε ὁμάδες ἀτόμων, προβάλλοντες ἑνώπιόν μας τήν παραφύσιν ἐξαίρεση ὡς δῆθεν κανόνα καί τρόπο ζωῆς γιά ὅλους !!! Δηλαδή, θέλω νά πῶ τίς ἀρρωστημένες, ἀφύσικες, πρακτικές συμπεριφορᾶς καί κουλτούρας.

Ἐνῶ ἀντίθετα, τήν φυσική καί τήν ὑπερ-φύσιν πνευματική βιοτή τῆς πλειοψηφίας τῶν ἀνθρώπων καί τῶν κοινωνιῶν, τή χλευάζουν προκλητικά, τήν ἀδικοῦν καί ἐν πολλοῖς τή θέτουν ὑπό διωγμόν μέ κάθε εἴδους ψευδῆ προπαγάνδα, ὑβρίζοντας τούς ἐν ἀληθείᾳ καί δικαιοσύνῃ σκεπτομένους συνανθρώπους μας.

Ἀς γίνει τό λοιπόν γνωστό, ὅτι ὁσονούπω θά λειτουργήσουν φανερά οἱ πνευματικοί νόμοι καί ὁ καθένας θά θερίσει ὅ,τι σπέρνει. Τότε θά δοῦμε ποῦ θά καταλήξουν ὅλοι αὐτοί πού ἐξαιτίας τιποτένιου ψευδοκέρδους, μέ ἄκομψο τρόπο, χωρίς ἐντροπή καί φόβο Θεοῦ, παγιδεύουν δυστυχεῖς ἀσθενεῖς συνανθρώπους μας καί τούς προτρέπουν σέ παραφύσιν καταστάσεις καί μεθόδους, βλασφημῶντες τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, περιφρονώντας τήν ὀμορφιά καί τό Ἴδιον χάρισμα ἑκάστου φύλου, ἄρρενος καί θήλεως καθώς ἐπίσης καί Αὐτόν τοῦτον, τόν Δημιουργόν Τριαδικό Θεόν, μέ τελικό σκοπό καί στόχο τόν ἀφανισμό τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Ἐρώτησις: Ἀλήθεια, ἄραγε, δέν γνωρίζουν τό γεγονός, ὅτι ὁδηγοῦνται καί ὁδηγοῦν στήν αὐτοκτονία καί αὐτοκαταστροφή ἑαυτούς καί ἀλλήλους, ἐφ΄ὅσον ἀρνοῦνται τήν γέννηση ἀπογόνων, τήν χαρά, τήν ἐλευθερία, τήν ἀνάπαυση, τήν ὀμορφιά καί τήν διαιώνιση τῆς οἰκογένειας καί μέσω αὐτῆς, τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων; Χάθηκε καί ἡ στοιχειώδης λογική;

Ἐμεῖς προσευχόμαστε γιά ὅλους αὐτούς τούς ἀδελφούς μας, μέ τούς ὁποίους ἔχουμε συγγένεια αἵματος ἀφοῦ Πατέρας καί Δημιουργός ὅλων ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι ὁ Τριαδικός Θεός.

Γνωρίζουμε ἐπίσης ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός, στήν ἐπίγεια πρώτη παρουσία Του, δέν ἀποστράφηκε κανέναν ἁμαρτωλό, ἀλλά τήν ἁμαρτία.Τί εἶναι ἡ ἁμαρτία; Ὅ,τι ἀντίκειται στούς φυσικούς νόμους πού ὁ ἵδιος ὁ Θεός ἔθεσε γιά τήν ἁρμονική καί ἀδιατάρακτη διαιώνιση τῆς δημιουργίας Του.Ἀντίθετα συνέφαγε μέ ἁμαρτωλούς καί συνιστοῦσε θεϊκῶ τῶ τρόπῳ, τοῖς πᾶσι πανταχοῦ μετανοεῖν ἐνῶ στηλίτευσε καί φαρισαίους καί γραμματεῖς καί τραπεζίτες. Πῆρε μάλιστα στά Πανάγια χέρια Του, μαστίγιο καί σκόρπισε τό ἐμπόρευμα, ἀνέτρεψε τίς τράπεζες, τά καθίσματα πού ἐκάθηντο οἱ τοκογλύφοι ὅπως καί τά κέρματα σάν ἄλλα σκουπίδια, τά πέταξε στά πόδια τῶν συναλλασομένων, ὡς ἄχρηστα, στηλιτεύοντας ἔτσι τήν ἐκμετάλλευση τῶν ὀλίγων βασανιστῶν πρός τούς πολλούς καί τίμιους.

Τέλος τώρα, τί νά ποῦμε; Ἀναμένουμε μέ πόνο καί δάκρυα προσευχόμενοι λίγο πρίν τήν δευτέρα ἔνδοξο παρουσία Του, στόν Ἰησοῦ.

Ζῆ Κύριος ὁ Θεός. Ἔρχεται. Οὐ νυστάξει.

Ναί , ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ. Ἀμήν.
↧
↧

Ένας ξυπόλυτος ασκητής στο δικαστήριο

October 10, 2017, 12:55 pm
$
0
0
Έχω διαβάσει στο Λαυσαϊκόν του Παλλαδίου τα εξής περί του αββά Ωρ: «Ούτος εν τη ερήμω διάγων, ήσθιεν μεν βοτάνας και ρίζας γλυκείας, έπινεν δε και ύδωρ ότε ηύρισκεν, εν ευχαίς και ύμνοις διατελών πάντα τον χρόνον». 
Νομίζω αποδίδουν άριστα τα της ασκητικοτάτης βιοτής του πατρός Φιλαρέτου. Ήταν ένα από τα εύοσμα άνθη που φυτρώνουν στα βράχια των Καρουλίων! Φίλος της αρετής όντως. Πάντα κυκλοφορούσε ξυπόλυτος.

Μια μέρα ο Γέροντάς μας, ο π. Γερόντιος, θέλοντας να τον δοκιμάσει αν είναι από τον Θεόν η τόση αγάπη και απλότητά του ή από εγωισμό, του είπε:

«Πάτερ Φιλάρετε…»
«Ευλογείτε, Γέροντα».
«Είσαι υποκριτής! Μας δείχνεις ότι περπατάς ξυπόλυτος και με κουρελιασμένα ράσα, για να κάνεις τον ταπεινό!

«Γέροντα», απήντησεν εκείνος κατεβάζοντας ταπεινά το κεφάλι, «είμαι υποκριτής! Ομως τι να κάνω για να… θεραπευθώ;» 
«Να βάλεις παπούτσια και να σουλουπωθείς».
«Να ’ναι ευλογημένο, Γέροντα· αυτό θα κάνω».
Εβαλε βαθιά μετάνοια κι έφυγε.

Πήγε αμέσως και βρήκε κάτι παμπάλαια παπούτσια και τα είχε κάτω από τη μασχάλη του και, όταν ήλθε στην πόρτα του ησυχαστηρίου μας, τα έβαλε και μπήκε! Αυτό έγινε με πόνο πολύ, διότι, τόσα χρόνια ξυπόλυτος, τα πέλματα είχαν πρησθεί και δεν χωρούσαν σε παπούτσι για πολλήν ώρα. Ομως η υπακοή, βλέπετε, και η ταπεινοφροσύνη κάνουν θαύματα!

Η αρετή φαίνεται όταν σε ελέγχει ο αδελφός κι εσύ ταπεινώνεσαι αδιαμαρτύρητα. Ο διάβολος καίγεται με τέτοια συμπεριφορά…

«Τώρα, μάλιστα! Τώρα είσαι όντως ταπεινός μοναχός» του είπε ο Γέροντάς μας.
«Ευλόγησον, Γέροντα, ευλόγησον» είπε και, αφού έβαλε μετάνοια, απομακρύνθηκε παραπατώντας σαν παιδί…

Δίπλα στο ασκητήριό του φύτρωναν αγριόχορτα. Τα έκοβε και, μολονότι του ήσαν απολύτως απαραίτητα, μας τα έφερνε λέγοντας:

«Φάτε, πατέρες. Του Θεού είναι κι αυτά και πρέπει να τα τρώγουν αυτοί που ευαρεσθούν εις Αυτόν και όχι οι ράθυμοι σαν εμένα!»

Κάποια μέρα πέρασε από εκεί ένας ρασοφόρος, ο οποίος είπε πως ήτο διάκονος. Βλέποντας τα παλαιά βιβλία του ασκητού, τα έβαλε στο μάτι και με τρόπο τ’ αφήρεσε.

Εφυγε παίρνοντάς τα μαζί του. Κατευθύνθηκε στη Δάφνη, μη γνωρίζοντας ότι στο τελωνείο της γίνεται έλεγχος στους εξερχομένους. Εκεί λοιπόν τον συνέλαβαν!

«Πού τα βρήκες αυτά;» τον ρώτησαν.
«Μου τα… πούλησε ο πατήρ Φιλάρετος, εις τα Καρούλια!»
Είπε ψέματα για να δικαιολογηθεί και συνέχισε τη φρικτή συκοφαντία του:
«Αυτός είναι αρχαιοκάπηλος! Πουλάει παλαιά βιβλία!»

Οι αστυνομικοί ήλθαν εδώ στην έρημο κι έκαναν ανακρίσεις. Στη συνέχεια, έχοντας πεισθεί από τον πανούργο αυτόν άνθρωπο, μήνυσαν τον άγιον ασκητή!

Κάποια μέρα έφθασαν σ’ εμάς οι κλήσεις, γιατί απ’ εδώ περνούν τα πάντα. Οι ασκηταί δεν γνωρίζουν από αυτά, αλλά και γενικότερα δεν ασχολούνται με βιοτικά πράγματα. Με τις κλήσεις εκαλείτο λοιπόν να δικασθεί!

Τον ενημερώσαμε σχετικά κι εκείνος μας είπε: «Εγώ δεν γνωρίζω πού να πάω. Σας παρακαλώ σεις να με οδηγήσετε».

Ε, εμείς κάναμε ό,τι έπρεπε, του δώσαμε μερικά ρουχαλάκια -γιατί τα μοναδικά δικά του ήσαν ξεσχισμένα από την τραχιάν ασκητική ζωή- και είπαμε σ’ έναν γνωστό μας δικηγόρο να πάει να τον βοηθήσει.

Του δώσαμε και λίγα χρήματα για να πάει στη Θεσσαλονίκη να δικασθεί. Ποιος; Εκείνος τον οποίον ούτε ο Θεός, νομίζουμε ταπεινά, δεν θα δικάσει «εν εκείνη τη ημέρα».

Ενας ουράνιος άνθρωπος, ο οποίος ευωδίαζε άρωμα ασκήσεως! Παρά ταύτα ο άγιος ασκητής μάς είπε: «Εγώ θα κάνω υπακοή στην Πολιτεία και θα πάω, όπως μου λένε, να δικασθώ».

Εφυγε για τη Θεσσαλονίκη αυτός που είχε να βγει από το Αγιον Ορος πενήντα οκτώ ολόκληρα χρόνια! Πενήντα οκτώ χρόνια ασκητής εδώ, στο Καρούλι, τρώγοντας μόνο λίγα χορταράκια και πίνοντας το νεράκι του Θεού!

Ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος, ο οποίος είχε φθάσει σε πολύ μεγάλα μέτρα αρετής, πήγε και κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Πώς γίνονται εκεί ούτε που ξέρω. Δεν πήγα ποτέ σ’ αυτές τις πόρτες… Απλώς θυμάμαι, όπως μας τα έλεγε ο ευλογημένος αυτός Γέροντας. Τον φώναξε λοιπόν ο πρόεδρος του δικαστηρίου:

«Ο μοναχός Φιλάρετος;»
«Εγώ είμαι ο ελεεινός» απήντησε ταπεινά σκύβοντας το κεφάλι.
«Γιατί πούλησες τα βιβλία αυτά;»
«Δεν τα πούλησα, αδελφέ! Να, πέρασε ο αδελφός και τα πήρε να τα διαβάσει και ασφαλώς θα τα γύριζε. Εγώ αυτό πίστευα…»

«Πρέπει να ορκισθείς, πάτερ, για να είσαι πιστευτός. Αυτή είναι η τάξη του δικαστηρίου».
«Α, δεν ορκίζομαι γιατί στο άγιον Ευαγγέλιο λέει “μη ομώσαι όλως”!»
«Μα πρέπει, πάτερ, να ορκισθείς».
«Πώς ορκίζονται;»

«Βάζοντας την παλάμη πάνω στο Ευαγγέλιο».
Ο π. Φιλάρετος τότε… έβαλε τρεις στρωτές μετάνοιες μπροστά στο ιερό Ευαγγέλιο και το ασπάσθηκε μ’ ευλάβεια, λέγοντάς τους:
«Αρκείσθε σ’ αυτό;»

«Οχι, πάτερ, πρέπει να βάλεις το χέρι σου στο Ευαγγέλιο και να πεις “ορκίζομαι…” κ.λπ.».
«Δεν μπορώ να ορκισθώ».
«Μα, αν δεν ορκισθείς, θα πας εννέα μήνες φυλακή…»
«Να πάω φυλακή χίλιες φορές! Εγώ αναμένω την αιωνία καταδίκη από τον Θεό για τις αμαρτίες μου και θα σκεφθώ τη φυλάκιση των εννέα μηνών;»

Παρών ήτο και ο ψευδοδιάκονος -φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας από μεγαλοπρέπεια και ύφος- ατσαλάκωτος μέσα στα γυαλιστερά ράσα του. Είχε βάλει έναν δικηγόρο, ο οποίος είπε ένα σωρό ψεύδη. Μεταξύ άλλων ο δικηγόρος είπε:

«Πώς είναι δυνατόν, κύριοι δικασταί, να κλέψει ο εκλεκτός αυτός κληρικός τα βιβλία αυτού του ρακενδύτου; Είναι δυνατόν; Μήπως τα είχε ανάγκη; Αν είναι δυνατόν…».

Εν τέλει, με αυτές τις ψευδομαρτυρίες και τη διαστρέβλωση της αληθείας, δικαιώθηκε ο απαστράπτων κλέπτης και καταδικάσθηκε ο ενάρετος ασκητής, ο οποίος παρουσιάσθηκε με φτωχικά ράσα, χωρίς την τέχνη του ψεύδους και, φυσικά, δίχως να ορκισθεί.

Βγήκε λοιπόν η καταδικαστική απόφαση και τον πήρε ο αστυνομικός να τον οδηγήσει στη φυλακή!
Οι ιθύνοντες δεν συγκινήθηκαν και συγκινήθηκε το ακροατήριο.

Εκαναν πρόχειρον έρανο μεταξύ τους και μάζεψαν το ποσό που χρειαζόταν για ν’ απαλλαγεί ο ασκητής από τη φυλάκιση. Με απλότητα τους ευχαρίστησε κι έφυγε χαρούμενος, επιστρέφοντας εδώ στα Καρούλια, χώρο της μακροχρονίου ασκήσεώς του.

Ευχαριστούσε κι εμάς που τον βοηθήσαμε με τις πενιχρές δυνάμεις μας: «Ευχαριστώ, πατέρες», μας έλεγε, «εύχεσθε να λυτρωθώ και από την αιωνία φυλακή!»

Μεταξύ άλλων ήταν ενθουσιασμένος με τον δικηγόρο που είχαμε στείλει για να τον υπερασπισθεί. Ο αγαθός ασκητής, κάνοντας πάντα καλούς λογισμούς, τα έβλεπε όλα υπέροχα κι έλεγε και ξανάλεγε εντυπωσιασμένος:

«Αυτός ο δικηγόρος έχει πνεύμα Θεού! Οπως ακριβώς έγιναν τα πράγματα, έτσι τα έλεγε».
«Γέροντα», του είπα, «η τέχνη του είναι αυτή…».
«Οχι, ευλόγησον, πνεύμα Θεού είναι» επέμενε ο Γέρων!

Τον ρώτησα:

«Γέροντα, πώς είδες τον κόσμο ύστερ’ από πενήντα οκτώ χρόνια που είχες να βγεις από το Αγιον Ορος»;
Ο καλός άνθρωπος που τα βλέπει όλα καλά έχει, όπως είπαμε, μόνον αγαθούς λογισμούς. Είπε λοιπόν ο Γέρων Φιλάρετος:

«Τι να σας πω, πατέρες, όλοι οι άνθρωποι έξω είναι πολύ καλοί. Ολοι τρέχουν πέρα δώθε για τη σωτηρία τους, εκτός από μένα τον ράθυμο και αμαρτωλό που κάθομαι σ’ αυτά εδώ τα βράχια και δεν εργάζομαι όπως πρέπει, όπως είναι το θέλημα του Θεού!»

Αυτά είπε και μπήκε στο ασκητήριό του, δοξάζοντας τον Θεό που στα τέλη της ζωής του τού έδωσε αυτή τη δοκιμασία για τη σωτηρία της ψυχής του, όπως έλεγε συνεχώς.

Ο μεγάλος και άγιος Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης (1846-1929), αφηγητής στην παρούσα διήγηση.

Οταν έφθασε σε βαθύ γήρας, μας εκάλεσε μίαν ημέρα στο ασκηταριό του. Πήγαμε με τον π. Ακάκιο. Με χαρά μας είπε:

«Καλώς τα παιδιά μου! Καλά κάνατε που ήλθατε, διότι άλλη φορά δεν θα σας δω! Εγώ απόψε θα φύγω… Θέλω όμως, πριν συμβεί αυτό, να με αναπαύσετε».
-Τι θέλεις, Γέροντα;

-Να μου ψάλετε! Πείτε κάτι να ευφρανθεί η ψυχή μου.
Ψάλαμε διάφορα κι ο Γέροντας έκλαιγε από χαρά και σταυροκοπιόταν κατανενυγμένος. Μόλις τελειώσαμε, μας είπε:

«Τώρα, κάτι τελευταίο: Θέλω να μου ψάλετε τον “εθνικό ύμνο” της Παναγίας, το «Αξιον εστίν»! Αυτό όμως θα το ψάλουμε όρθιοι, όπως ψέλνουμε και τον εθνικό ύμνο της πατρίδος μας!»

Σηκώθηκε με κόπο. Ητο σκελετωμένος. Το δέρμα του σχεδόν διάφανο. Αφού συμψάλαμε, με δάκρυα χαράς και συγκινήσεως μας αγκάλιασε, μας ασπάσθηκε και μας είπε:

«Παιδιά μου, άλλη φορά εδώ δεν σας βλέπω! Συγχωρήσατέ με, συγχωρήσατέ με!»
Δακρύσαμε όλοι. Εκείνος με κόπο μας προέπεμψε. Φύγαμε κατασυγκινημένοι.
Το πρωί μας ειδοποίησαν ότι εκοιμήθη! Οπως ακριβώς το είχε πει…

Ανοίξαμε στα βράχια μια λακκουβίτσα και τον θάψαμε, αφού τον κηδεύσαμε όπως του άξιζε… Εσβησε -ανθρωπίνως το λέγω- στον αθωνικό ουρανό το αστέρι αυτό του αγιορειτικού μοναχισμού. Αφησε όμως μίαν αείφωτη τροχιά αγωνιστικότητος και ασκήσεως αυστηρής. Αιωνία του η μνήμη. Την πολύτιμη ευχή του να έχουμε.

Μερικές φορές ο πανάγαθος Θεός παραχωρεί και στο τέλος της ζωής μια δοκιμασία, για να γίνει ο άνθρωπος καλύτερος και να ωφεληθούν και άλλοι. Ετσι και ο π. Φιλάρετος υπέμεινε αγόγγυστα και βραβεύθηκε από τον Κύριο.

Είδατε, πώς ο διάβολος πήγε να ταλαιπωρήσει τον άνθρωπο της ασκήσεως και της αρετής, αλλ’ ο πανάγαθος Θεός τον σκέπασε με τη χάρη Του και, αντί να πάθει βλάβη η ψυχή του, δέθηκε ακόμη περισσότερο με τον Θεό;

Περισσότερο αγάπησε τον Θεό και με μεγαλύτερη ζέση Τον εδόξαζε.
Μανώλης Μελινός Θεολόγος – συγγραφέας –manolismelinos.com
↧

124.416.599,67 € δαπάνησε η Εκκλησία της Ελλάδος για το φιλανθρωπικό της έργο

October 10, 2017, 1:03 pm
$
0
0
Συνήλθε σήμερα, Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017, στη δεύτερη Συνεδρία Της για τον μήνα Οκτώβριο, η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 161ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Κατά τη σημερινή Συνεδρία:
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της προηγουμένης Συνεδρίας.
Ακολούθως ενημερώθηκε από τη Συνοδική Επιτροπή επί της Κοινωνικής Προνοίας και Ευποιίας περί του Απολογισμού των
Δαπανών για τη Φιλανθρωπική Διακονία κατά το έτος 2016, υπό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Το δαπανηθέν ποσό είναι 124.416.599,67 € και καλύπτει όλες τις ανάγκες και τα λειτουργικά έξοδα των Ιδρυμάτων της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Επίσης κατατέθηκε ο ακόλουθος ενδεικτικός πίνακας δομών στην Εκκλησία της Ελλάδος διά το έτος 2016:
ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣΑΡΙΘΜΟΣ ΜΟΝΑΔΩΝΣΥΝΟΛΑ ΕΠΩΦΕΛΟΥΜΕΝΩΝΣΥΝΟΛΑ ΕΞΟΔΩΝ
1.ΓΕΝΙΚΟ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ7993.94810.444.403,98 €
2.ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΦΙΛΟΠΤΩΧΑ ΤΑΜΕΙΑ2092131.00512.825.579,24 €
3.ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΑ133142.427.269,85 €
4.ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΑ216231.771.350,19 €
5.ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΑ702.37923.766.673,78 €
6.ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΧΡΟΝΙΩΣ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ113364.519.273,24 €
7.ΙΔΡΥΜΑΤΑ Α.Μ.Ε.Α.71501.762.609,82 €
8.ΚΕΝΤΡΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ910.467785.349,03 €
9.«ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ»71.474164.876,66 €
10.ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ- ΙΑΤΡΕΙΑ1313.5762.423.115,79 €
11.ΑΣΥΛΑ53424.420.289,81 €
12.ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ5718.0682.931.949,04 €
13.ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ Α.Μ.Ε.Α.419571.130,36 €
14.ΣΥΣΣΙΤΙΑ326505.60832.310.578,29 €
15.ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ  ΣΤΑΘΜΟΙ271.3883.396.622,54 €
16.ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ95651.227.029,26 €
17ΣΧΟΛΕΙΑ42347454.802,88 €
18ΣΧΟΛΕΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ  ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ1517.193974.035,11 €

19.
ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ
105

5.006

303.397,28 €
20.ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ268794877.023,00 €
21.ΞΕΝΩΝΕΣ206.401443.141,07 €
22.ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ5130273.845,35 €
23.ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ250113.5641.803.708,94 €
24.ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ  ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ25694.0033.181.434,81 €
25.ΤΡΑΠΕΖΑ ΡΟΥΧΩΝ10226.890651.484,82 €
26.ΛΟΙΠΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ94.56065.9987.825.291,12 €
27.ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ124.186387.061,91 €
28.ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ1410.473185.873,17 €
29.ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΙΜΑΤΟΣ1474.0206.500.00 €
30.ΑΛΛO 14927.3291.800.899,34 €

ΣΥΝΟΛΟ


98.731

1.146.772

124.416.599,67 €
Η Δ.Ι.Σ. ασχολήθηκε με θέματα Ιερών Μητροπόλεων, Εισηγήσεις Συνοδικών Επιτροπών, αποσπάσεις κληρικών και τρέχοντα υπηρεσιακά θέματα.
↧

π. Σπυρίδων Βασιλάκος: Mητρότητα και πατρότητα – Εκεί όπου μπορούν τα παιδιά να ονειρεύονται

October 10, 2017, 1:07 pm
$
0
0

Τη Δευτέρα, 9 Οκτωβρίου στις 7:00 το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Δήμου Αγίου Δημητρίου Αττικής στο πλαίσιο των Δημητρίων, ομιλία του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Σπυρίδωνα Βασιλάκου, εφημέριου του
προσκυνηματικού Ιερού Ναού Ευαγγελιστού Λουκά Θηβών εντός του Ιερού Ναού, την οποία παρακολούθησε πλήθος πιστών.

Ακολούθησε Ενοριακό Αρχονταρίκι στις 8:15 το βράδυ στον ισόγειο χώρο κάτωθεν του Ιερού Ναού, με ομιλητή τον π Σπυρίδωνα, ο οποίος απάντησε σε ερωτήματα που του υπέβαλε το ακροατήριο.
↧
Viewing all 19379 articles
Browse latest View live
Search