↧
« - Γέροντα Παΐσιε, είναι μερικά ζευγάρια που ενώ θέλουν, δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Γιατί συμβαίνει αυτό;»
↧
Προσευχή προς τον γλυκύτατον Ιησού
Κύριέ μου, σήμερα ήθελα να Σου πω πως θέλω να ανήκω σε Σένα. Σου το ΄πα κι άλλες φορές. Το ξέχασα όμως αρκετές φορές από τότε. Σήμερα με βοηθείς να Σου το ξαναζητήσω.
Σ’ ευχαριστώ και Σε παρακαλώ, αυτό το δώρο χάρισέ το στο παιδί Σου. Βοήθησέ με, μέχρι το βράδυ αυτό να σκέπτομαι. Κύριε, Σύ ξέρεις τις πληγές μου. Ξέρεις όμως και την προσπάθειά μου.
Το όνομά Σου στα χείλη μου το έχω συχνά. Και η επίκληση αυτή κάνει θαύματα. Γλυκύτατε Ιησού, βοήθησέ με να Σου κουβεντιάζω πιο συχνά.
Όταν μου έρχεται το κύμα του κακού τότε να Σου κουβεντιάζω πιο πολύ για να περνά η μπόρα. Κι αν τα κύματα με βρέξουν, και με βρέχουν συχνά, Σύ μην αφήσεις τη βάρκα μου να τσακιστεί.
Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου Σελέντη από το βιβλίο του “Ξεσπάσματα της καρδιάς μου”.
↧
↧
Οι Θαυματουργοί Άγιοι της Ιατρικής
Όταν μιλάμε για Αγίους Αναργύρους, συνήθως το μυαλό μας πηγαίνει κάπως αόριστα στον Κοσμά και τον Δαμιανό. Όμως δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν αυτό το προσωνύμιο. Πολλοί Άγιοι είχαν σπουδάσει
την ιατρική και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε όσους τις είχαν ανάγκη, χωρίς χρήματα και όχι μόνο σε Χριστιανούς. Οι Ανάργυροι, όχι μόνο δεν λάβαιναν χρήματα, αλλά έδιναν και από τα δικά τους όταν χρειαζόταν.
Οι τρεις δυάδες Αγίων – γιατρών που ακολουθούν είναι ίσως οι γνωστότεροι Ανάργυροι. Η μνήμη τους έχει φτάσει ως τις ημέρες μας. Τα θαύματά τους ήταν και είναι πολλά και μεγάλα, γι’ αυτό τους τιμούσαν ιδιαίτερα στο Βυζάντιο αλλά και σήμερα.
Δαμιανός και Κοσμάς οι Ρωμαίοι. ( Το πρώτο ζευγάρι, Εορτάζει την 1η Ιουλίου). Ήταν αδέλφια, πολύ γνωστοί στην Ρώμη όπου γεννήθηκαν, θαυματούργησαν και μαρτύρησαν το έτος 284 μ.Χ.. Προσέφεραν ανιδιοτελώς τις ιατρικές συμβουλές τους σε φτωχούς αλλά και σε πλούσιους. Πρώτος από όλους τους γιατρούς, ο ίδιος ο δάσκαλός τους, τους μίσησε για το θεραπευτικό και θαυματουργικό έργο τους και στην συνέχεια ακολούθησαν στον φθόνο και οι υπόλοιποι γιατροί της συντεχνίας. Τελικά τους δολοφόνησαν οι ομότεχνοί τους. Μια μέρα που οι Άγιοι μάζευαν βότανα σε μια απόκρημνη πλαγιά τους επιτέθηκαν και τους έριξαν στον γκρεμό.
Δαμιανός και Κοσμάς οι Ασιάτες. (Δεύτερο ζευγάρι, εορτάζουν 1η Νοεμβρίου). Αυτοί οι Άγιοι ιατροί, κατάγονταν από την Ασία και απλώς είναι συνονόματοι με την πρώτη δυάδα. Οι γονείς τους ήταν πολύ καλοί Χριστιανοί και τους δίδαξαν την αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Τα δύο αδέλφια σπούδασαν την ιατρική και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους δωρεάν στους ασθενείς, χωρίς διάκριση. Δεν έπαψαν όμως να διδάσκουν και τον λόγο του Θεού γιατρεύοντας έτσι και τις ψυχές των ασθενών τους. Οι Άγιοι αυτοί Ανάργυροι, κοιμήθηκαν ειρηνικά και θάφτηκαν στην τοποθεσία Θερεμά.
Κύρος και Ιωάννης. Εορτάζουν στις 31 Ιανουαρίου. Οι Άγιοι εργάστηκαν στην Ασία και μαρτύρησαν το έτος 292 μ.Χ., την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Διοκλητιανός. Αρχικά ο Κύρος ήταν γιατρός. Δίπλα του όμως στάθηκε και ο άλλος φωτισμένος θεραπευτής, ο Ιωάννης. Μαζί ασκήτεψαν, μαζί θεράπευσαν και μαζί θαυματούργησαν σε όσους με πίστη πλησίαζαν την σκήτη τους και ζητούσαν την βοήθειά τους.
Άλλοι άγιοι ιατροί.
Αντίπας ο Οδοντίατρος. Ήταν ιατρός, που ασχολούνταν ιδιαιτέρως με τις οδοντιατρικές και στοματολογικές παθήσεις. Χειροτονήθηκε από τους Αποστόλους, Επίσκοπος Περγάμου και σε γεροντική ηλικία συνελήφθη από τους Εθνικούς. Όταν η προσπάθεια του ηγεμόνα της Περγάμου να τον κάνει να απαρνηθεί την πίστη του απέτυχε, θανατώθηκε μέσα σε χάλκινο πυρακτωμένο βόδι. Λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητος, ο Άγιος Αντίπας θεωρείται θεραπευτής των παθήσεως του στόματος. Και ακόμα, είναι προστάτης του οδοντιατρικού σώματος και μάλιστα υπάρχει εκκλησάκι του έξω από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Γουδί (εορτάζει 11 Απριλίου).
Βλάσιος ο ιατρός, Επίσκοπος Σεβαστείας. Ο Άγιος γεννήθηκε και έδρασε στον 4ο αιώνα. Σπούδασε ιατρός και αυτό ήταν που τον έκανε, από θαυμασμό του ανθρώπινου οργανισμού, να αναζητήσει τον ένα και μοναδικό Θεό – Δημιουργό. Ο Άγιος την επιστήμη του την χρησιμοποίησε αφιλοκερδώς για το καλό όποιου την χρειαζόταν. Ο Άγιος Βλάσιος θεωρείται θεραπευτής των ασθενειών που σχετίζονται με τον λαιμό και εξ’ αιτίας του τρόπου που θανατώθηκε αλλά και επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, είχε σώσει ένα παιδί που κόντευε να πνιγεί από ψαροκόκαλο σφηνωμένο στο λαρύγγι του. Την ημέρα της εορτής του (11 Φεβρουαρίου), για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους είναι αργία, και γι’ αυτούς και για τα ζώα τους. Η εορτή του μάλιστα σε πολλά μέρη δίνει την αφορμή για συνεστίαση. Στην Κέρκυρα προσφέρουν και μοιράζονται χειμωνιάτικο καρπούζι.
Διομήδης ο ιατρός από την Κιλικία. Γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και ήταν πολύ γνωστός ιατρός στην περιοχή του. Γιάτρευε δωρεάν σώματα και ψυχές… ήταν και αυτός ένας Ανάργυρος. Επί Διοκλητιανού διατάχθηκε η σύλληψή του, αλλά πριν ακόμα τον πλησιάσουν οι στρατιώτες ο Άγιος πέθανε. Ακόμα και πεθαμένο όμως, οι διώκτες του τον αποκεφάλισαν. Τέτοιο ήταν το μίσος και η ζήλια τους για τον Άγιο ιατρό και το έργο του.
Θαλαλαίος ο ιατρός από τον Λίβανο. Εξυπνος και επιμελής, υιός ευσεβών Χριστιανών, μαθήτευσε σε πολλές σχολές, αλλά αφιερώθηκε τελικά στην ιατρική επιστήμη. Μόνο που την ιατρική την υπηρέτησε σύμφωνα με το παράδειγμα του Κυρίου. Όπως και Εκείνος, από τους ανθρώπους που γιάτρευε δεν έπαιρνε καμία αμοιβή. Είναι δηλαδή και αυτός ένας Άγιος Ανάργυρος. Δεν περιορίσθηκε όμως να γιατρεύει μόνο σώματα… αλλά με την διδασκαλία και το παράδειγμά του γιάτρευε και τις ψυχές των ανθρώπων. Φυσικά, κυρίως από τους ομότεχνούς του, καταγγέλθηκε, συνελήφθηκε, βασανίσθηκε και θανατώθηκε.
Λουκάς, ο ιατρός Απόστολος, είναι ο συγγραφέας του τρίτου Ευαγγελίου, του «κατά Λουκά» και των «Πράξεων των Αποστόλων». Χριστιανός έγινε τους μετά τον Χριστό χρόνους, μέσω του λόγου του Παύλου. Ήταν εξαιρετικός ζωγράφος, αναφέρεται όμως και ως άριστος ιατρός. Πέθανε στην Θήβα της Βοιωτίας (εορτάζει 10 Σεπτεμβρίου).
Παντελεήμονας ή απλώς Ελεήμονας. Γιατρός που πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους αρρώστους χωρίς χρήματα. Γι’ αυτό και αποκαλείται και αυτός «Ανάργυρος». Έζησε στους χρόνους του Διοκλητιανού. Σπούδασε ιατρική κοντά στον διάσημο ιατρό της εποχής Ευφρόσυνο. Επισκεπτόταν πάντα τους φτωχούς ασθενείς του και δεν τους προσέφερε μόνο τις ιατρικές γνώσεις του, αλλά και ψωμί σε όσους δεν είχαν να φάνε. Προσέφερε ακόμα τον καλό του λόγο και την διδαχή των λόγων του Κυρίου σώζοντας έτσι και τις ψυχές πολλών ασθενών. Λέγεται ότι θεράπευσε έναν τυφλό που έγινε Χριστιανός. Οι αρχές όμως έπιασαν και τον πρώην τυφλό και τον Άγιο. Σκότωσαν τον θεραπευμένο, για να μην υπάρχει μαρτυρία και βασάνισαν τον Άγιο. Επειδή ο Παντελεήμων δεν αρνιόταν την πίστη του, τελικά τον αποκεφάλισαν. Ο Άγιος παρουσιάζεται να κρατά πάντα ένα κουτί ανοιχτό, που στο εσωτερικό του διακρίνονται ιατρικά – χειρουργικά εργαλεία. Τυφλοί, χωλοί και παραμορφωμένοι, όλοι προστατεύονται και θεραπεύονται από τον Άγιο Παντελεήμονα. Ο Άγιος εμφανίζεται, όμως, και ως πραγματικός ελεήμων, γιατί ελεεί όσους τον έχουν ανάγκη. Εκτός από ίαση και ψυχική σωτηρία, προσέφερε και άρτο σε όσους δεν είχαν να φάνε. Παρουσιάζεται λοιπόν και σαν προστάτης των παρασκευαστών άρτου. Ο Άγιος έδινε τροφή σε όσους την χρειάζονταν και δεν θα μπορούσε να μην εξασφαλίσει τροφή και για τα μωρά… Στις Καστανιές όσες γυναίκες δεν «κατέβαζαν γάλα», πήγαιναν στο κρυφό αγίασμα του Αγίου (προφανώς βρισκόταν σε σπηλιά). Εκεί κρέμονταν τρεις σταλακτίτες. Οι γυναίκες θυμιάζανε στο όνομα του Αγίου και έπιναν από τις σταγόνες που έσταζαν… Έτσι «κατέβαζαν» γάλα για τα μωρά τους (εορτάζει 27 Ιουλίου).
Παυσίκακος, για να παύσει κάθε κακό. Ο Άγιος σπούδασε ιατρός και αργότερα έγινε μοναχός. Οι ιατρικές του γνώσεις δίδονταν δωρεάν (Ανάργυρος) σε όσους τις είχαν ανάγκη. Έγινε κληρικός και ανέβηκε γρήγορα στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Πολέμησε πολλές αιρέσεις αλλά γιάτρεψε και πολύ κόσμο. Ένας που θεραπεύθηκε από αυτόν ήταν και ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος, ο οποίος ως αμοιβή αποφάσισε να δίνει κάθε χρόνο στον Άγιο ένα κομμάτι καθαρού χρυσού. Ο Άγιος προτίμησε όμως, να παραμείνει Ανάργυρος. Δέχτηκε τον χρυσό, μόνο με την προϋπόθεση ότι θα τον διέθετε σε όσους είχαν ανάγκη (εορτάζει 13 Μαΐου).
Πάπυλος, ιατρός από την Πέργαμο. Ο Πάπυλος είχε σπουδάσει ιατρική και προσέφερε και αυτός τις υπηρεσίες του χωρίς χρήματα. Ήταν ένας Άγιος Ιατρός Ανάργυρος. Αποκεφαλίσθηκε κατά την εποχή του Δεκίου από τον Ουαλέριο (εορτάζει 13 Οκτωβρίου).
Σαμψών, ο ιατρός και ξενοδόχος. Ο Σαμψών ήταν Ρωμαίος από πλούσια οικογένεια. Σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και ιατρική. Ήταν πολύ έξυπνος, αλλά είχε μέσα του από μικρό παιδί σεβασμό και αγάπη προς τον Θεό. Ταυτόχρονα έδειχνε μεγάλη ευσπλαχνία προς τους αδυνάτους και αρρώστους συνανθρώπους του. Γρήγορα ο Όσιος απέκτησε την φήμη του Ανάργυρου γιατρού των φτωχών. Έναν από τους ορόφους του σπιτιού του τον μετέτρεψε αρχικά σε νοσοκομείο και κοίμιζε εκεί όσους άστεγους – αρρώστους μπορούσε (ξενοδόχος). Με τον θάνατο των γονιών του, αφιέρωσε όλη του την ζωή και την περιουσία του σε αυτόν τον σκοπό. Μετέφερε μάλιστα το «νοσοκομείο» του στην Κωνσταντινούπολη, γιατί εκεί υπήρχε πληθώρα αστέγων και φτωχών. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός και ο Πατριάρχης Μηνάς αναγνώρισαν το έργο του και τον βοήθησαν σε αυτό. Χειροτονήθηκε ιερέας και έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του υπηρετώντας τη φιλανθρωπία. Πέθανε γαλήνια σε βαθιά γεράματα (εορτάζει 27 Ιουνίου).
Ζηνόβιος, ο πλούσιος ιατρός από την Κιλικία. Ο Άγιος Ζηνόβιος σπούδασε ιατρική, θεράπευσε και θαυματούργησε στην περιοχή του. Ήταν κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να την μοιράσει στους φτωχούς. Ο Άγιος ιατρός θεράπευε χωρίς χρήματα. Αποκεφαλίσθηκε μαζί με την αδελφή του Ζηνοβία από τον έπαρχο Λυσία (εορτάζει 30 Οκτωβρίου).
Άγιοι της Ιατρικής.
Άνθιμος για τους τυφλούς. Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς το 1727. Επτά χρονών ο Όσιος έχασε το φως του. Με τις προσευχές της μητέρας του το ξαναβρήκε, αλλά αργότερα όταν διάλεξε να γίνει μοναχός, με την σκληρή άσκηση το ξανά έχασε. Τον επικαλούνται για καλή όραση και θεραπεία. Παρ’ όλη την αναπηρία του, έκανε θαυμαστό αποστολικό έργο. Πέθανε το 1781-2. Θεωρείται προστάτης της Αστυπάλαιας (εορτάζει 4 Σεπτεμβρίου).
Αγάθη, για τον καρκίνο. Η ωραία και πλούσια κόρη έζησε τον 3οαιώνα μ.Χ. στη Σικελία. Ο τοπικός ηγεμόνας Κυντιανός, στον οποίο την κατήγγειλαν ως Χριστιανή, όταν εκείνη δεν απαρνήθηκε την πίστη της, έβαλε να της κάνουν μια σειρά από μαρτύρια, μεταξύ των οποίων και ο ακρωτηριασμός του στήθους της, με αποτέλεσμα να εκπνεύσει στην φυλακή. Ακριβώς γι’ αυτόν τον ακρωτηριασμό της, εξαιτίας του οποίου απεικονίζεται σε μερικές αγιογραφίες να κρατά δίσκο με τα στήθη της, είναι η θεραπεύτρια για τον καρκίνο και για όλες τις παθήσεις των μαστών (εορτάζει 5 Φεβρουαρίου).
Αναστασία η φαρμακολύτρια, προστατεύει τους φαρμακοποιούς. Η Αγία ήταν κόρη ενός πλούσιου Ρωμαίου Πατρικίου. Ήταν όμορφη, έξυπνη και άμεμπτη στο ήθος. Σε μικρή ηλικία παντρεύτηκε έναν φανατικό ειδωλολάτρη, τον Ποπλίωνα ή Πούπιο, που μισούσε θανάσιμα τους Χριστιανούς. Η Αναστασία όμως ήταν φιλάνθρωπος, γι’ αυτό έβγαινε κρυφά ντυμένη φτωχικά και επισκεπτόταν στα σπίτια και στις φυλακές αρρώστους συνανθρώπους της που είχαν ανάγκη. Τους πήγαινε φάρμακα (φαρμακολύτρια) και τρόφιμα. Μέσα από αυτό το φιλανθρωπικό έργο της γνώρισε και συμπάθησε ιδιαίτερα τους Χριστιανούς, που βρίσκονταν υπό διωγμό. Ασπάστηκε τον λόγο του Κυρίου και βαπτίσθηκε κρυφά Χριστιανή. Αυτό όμως δεν μπορούσε να μείνει κρυφό από τον πονηρό άντρα της, ο οποίος κατάλαβε τα πάντα. Απείλησε λοιπόν την Αναστασία ότι, αν δεν σταματούσε τις βραδινές εξόδους, το φιλανθρωπικό της έργο και αν δεν απαρνιόταν την πίστη της, θα την κατέδιδε στις αρχές. Η Αγία του απάντησε ότι, όλα τα περιμένει από αυτόν. Ο άντρας της θυμωμένος και προσβεβλημένος, παρέδωσε την σύζυγό του στον Διοκλητιανό ο οποίος την φυλάκισε, την εξόρισε και στην συνέχεια την εκτέλεσε με βασανιστήρια. Ο λαός μας λέει ότι η Αγία σβήνει τα φάρμακα και διώχνει μακριά της στεναχώριες της ζωής (εορτάζει 22 Δεκεμβρίου).
Αρτέμιος, για ψυχονευρωτικά προβλήματα και βουβωνική κήλη. Η θεραπευτική του δύναμη αναδύθηκε, όταν το θαυματουργικό του λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στο ναό που οικοδομήθηκε εκεί υπήρχε και οργανωμένο θεραπευτικό κέντρο όπου γίνονταν εγκοιμήσεις. Εκεί οι ασθενείς έβλεπαν όνειρα που οδηγούσαν στην ίαση. Το ενδιαφέρον είναι ότι εν ζωή ο Αρτέμιος είχε καταστρέψει το Σεράπειο, ένα από τα σημαντικότερα ειδωλολατρικά κέντρα εγκοιμήσεως. Ο Άγιος θεωρείται «ειδικός» για ψυχονευρωτικά προβλήματα αλλά και για τη βουβωνική κήλη (εορτάζει 20 Οκτωβρίου).
Βαρβάρα, για λοιμώδη νοσήματα. Η Αγία είναι από τις πιο αγαπημένες στους πιστούς. Έζησε στη βασιλεία του Μαξιμιανού (3ος – 4ος αιώνας μ.Χ.). Οι γονείς της ήταν πολύ πλούσιοι. Ο πατέρας της Διόσκουρος ήταν αρχιερέας των ειδώλων στην Ηλιούπολη. Η Βαρβάρα ήταν όμορφη, έξυπνη και πολύ εγκρατής σε όλα της. σε αυτό είχε βοηθήσει μια Χριστιανή του περιβάλλοντός της και την είχε κατηχήσει στη νέα πίστη. Η ευσέβεια και η σεμνότητα που έδειχνε η Βαρβάρα τράβηξαν την προσοχή πολλών. Ο πατέρας της κατάλαβε ότι η κόρη του είναι Χριστιανή και αυτή δεν το αρνήθηκε. Την κλείδωσε λοιπόν, σε ένα δώμα μέχρι να συνετιστεί. Η Αγία ζήτησε να της ανοίξουν τρία παράθυρα στο λουτρό της, ως σύμβολο της Αγίας Τριάδας. Η Αγία τελικά βρήκε τρόπο και έφυγε. Ο πατέρας της την κυνήγησε στα δάση και στις σπηλιές όπου κρυβόταν. Την βρήκε, την παρέδωσε δέσμια στον τοπικό ηγεμόνα Μαρκιανό. Αυτός στην αρχή, θαμπωμένος από την ομορφιά της Βαρβάρας, της έταξε διάφορα προκειμένου να απαρνηθεί την πίστη της. μπροστά στην άρνησή της, άρχιζε να την φοβίζει και στην συνέχεια πέρασε στα βασανιστήρια. Η Αγία όμως ήταν ακλόνητη στην πίστη της. ο Μαρκιανός, για να την ντροπιάσει, θέλησε μπροστά στους βασανιστές και στον όχλο που παρακολουθούσε τα βασανιστήρια, να ξεγυμνώσει την Αγία. Όμως ένα θαύμα συντελέστηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων. Όταν της ξέσκιζαν και της έβγαζαν τα ρούχα, άλλα ομορφότερα και πολυτελέστερα εμφανίζονταν από κάτω. Με την χάρη του Θεού σε κανέναν δεν επετράπη να δει γυμνή την Αγία. Ο Μαρκιανός, τρομαγμένος, τελικά διέταξε τον αποκεφαλισμό της Αγίας παρθένου Βαρβάρας. Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, η Βαρβάρα, για να αποφύγει έναν ανεπιθύμητο γάμο, παρακάλεσε τον Θεό να την ασχημύνει και γέμισε με εξανθήματα ευλογιάς. Αυτό της έχει δώσει τη θέση της θεραπεύτριας των λοιμωδών νοσημάτων και κυρίως της ευλογιάς. Συνδεδεμένα με το όνομά της είναι το Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων και μια ιαματική πηγή που φέρει το όνομά της, αποτελεσματική σε γαστρικές, ρευματικές και δερματικές παθήσεις, μεταξύ Τρύφου και Δρυμού Βόνιτσας. Θεωρείται ότι προστατεύει τα παιδιά από την ευλογιά. Αυτή η τρομερή αρρώστια προκαλούσε βαθιές ουλές στα πρόσωπα των παιδιών. Οι μανάδες προσέφεραν στην Αγία μελόπιτα, κόλλυβα και κολλυβοζούμι που λεγόταν «Βαρβάρα». Στο Αργοστόλι βράζουν προς τιμήν της «σπερνά». Στην Καστοριά, την ημέρα της γιορτής της οι γυναίκες δεν σκουπίζουν. Η Αγία Βαρβάρα μαζί με την Αγία Μαρίνα και την Αγία Αικατερίνη είναι πολύ αγαπητές, λόγω του μαρτυρίου που υπέστησαν σε τόσο νεαρή παρθενική ηλικία. Ο λαός μας τις έχει συνδέσει με πολλές πτυχές της ζωής. Η Αγία Βαρβάρα δεν είναι προστάτης μόνο του πυροβολικού. Στην Θράκη (4 Δεκεμβρίου) στην μνήμη της έβραζαν κουκιά και τα μοίραζαν, από ένα σε κάθε οικογένεια για να τα βάλουν στο «σακούλι» τους (πορτοφόλι), να το «βαρβατιάσ’». Δηλαδή να το γεμίσουν χρήματα (εορτάζει 4 Δεκεμβρίου).
Βησσαρίων, για την πανούκλα. Έζησε τον 16ο αιώνα και ήταν Αρχιεπίσκοπος Λάρισας. Μεριμνούσε για το ποίμνιό του σε τέτοιο βαθμό, ώστε να περιποιείται και να παρηγορεί ο ίδιος τους αρρώστους από πανούκλα, ακόμα και τους πιο φτωχούς και τους ξένους. Γι’ αυτό ακριβώς και θεωρήθηκε θεραπευτής αυτής της ασθένειας. Φημισμένο είναι το «Δούσικο» μοναστήρι που ίδρυσε ο Όσιος Βησσαρίων αφιερωμένο στον Σωτήρα, στην Πύλη Τρικάλων. Υπάρχει και άλλος Βησσαρίων, παλαιότερος, που τιμάται στην περιοχή (εορτάζει 15 Σεπτεμβρίου).
Δημήτριος για εγχειρήσεις. Έζησε και μαρτύρησε στην Θεσσαλονίκη την εποχή του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού, στο τέλος του 3ου και τις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Αργότερα στον τάφο του Αγίου από τα λείψανά του ανέβλυζε μύρο (εξ ου και η ονομασία «Μυροβλύτης»), το οποίο οι προσκυνητές έπαιρναν μέσα σε φιαλίδια. Όπως όλοι οι Άγιοι – πολεμιστές, ταυτίζεται και εκείνος με τη νίκη πάνω στο κακό, όποιο κι αν είναι ατό. Και η αρρώστια αποτελεί πράγματι μία από τις μεγαλύτερες συμφορές σε μια ζωή. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι και η ίδια η απεικόνιση ενός Αγίου με σπαθί ή με ακόντιο παραπέμπει συμβολικά στο γιατρό, που με το νυστέρι του θα «εξολοθρεύσει» εκείνο που κάνει το σώμα να νοσεί. Τον ίδιο συμβολισμό μπορεί να έχει και η εικόνα του Αγίου Γεωργίου ή όποιου άλλου Αγίου στρατιωτικού (εορτάζει 26 Οκτωβρίου).
Δονάτος ο δρακοκτόνος, Ήταν Επίσκοπος Ευροίας την εποχή του Μεγάλου Θεοδοσίου, τον 4ο αιώνα και η φήμη της αγιότητας και των θαυμάτων του ήταν τέτοια, ώστε κληθηκε να θεραπεύσει την κόρη του αυτοκράτορα. Μετά την ίαση της κόρης, ο Θεοδόσιος παραχώρησε στον Δονάτο την περιοχή Ομφάλιο στην Ήπειρο και χρήματα για να οικοδομήσει εκεί ναό, στον οποίο ο Επίσκοπος τάφηκε όταν απεβίωσε σε βαθιά γεράματα. Στον Άγιο αποδίδονται και δρακοκτονίες, κυρίως η εξολόθρευση του δράκου που δηλητηρίαζε το νερό στο χωριό Σωρεία, κοντά στις πηγές του Αχέροντα. Ας μην ξεχνάμε πόσες ασθένειες συνδέονται με το μολυσμένο νερό και πόσοι θάνατοι, τουλάχιστον σε παλαιότερες εποχές. Το χωριό μάλιστα ονομάστηκε Γλυκύ, από την γεύση που απέκτησε το νερό (εορτάζει 30 Απριλίου).
Ελισάβετ η Οσία και Θαυματουργή, η νοσοκόμα. Η Αγία γεννήθηκε μετά την αναγγελία αγγέλου στην μητέρα της. της είπε ότι θα γεννήσει κόρη, που θα είναι γεμάτη από αρετές. Πράγματι η Ελισάβετ από μικρή έδειξε αυτές τις αρετές. Παραστεκόταν σε όποιον είχε την ανάγκη της, ιδιαίτερα στους αρρώστους, γι’ αυτό και ο λαός μας την ονόμασε «νοσοκόμα». Για τις αρετές και την προσφορά της ο Θεός την αξίωσε και με το χάρισμα της θαυματουργίας. Δίκαια την επικαλούνται ως «θαυματουργή νοσοκόμα» οι ασθενείς και οι συγγενείς τους, αλλά και οι νοσοκόμες μπορούν να την αποκαλούν προστάτιδά τους και να την τιμούν ιδιαίτερα (εορτάζει 24 Απριλίου).
Ελισσαίος, για την λέπρα και την λύσσα. Μαθητής του Προφήτη Ηλία και Προφήτης ο ίδιος, έπαιξε σημαντικό ρόλο στα θρησκευτικά και τα πολιτικά πράγματα της εποχής. Έκανε διάφορα θαύματα: ανέστησε δύο νεκρούς, χώρισε στην μέση τα νερά του Ιορδάνη για αν τον διαβεί, θεράπευσε λεπρούς, αλλά έκανε και κάποιον υπηρέτη του λεπρό, τιμωρώντας τον για την φιλαργυρία του. Καθαρά από παρετυμολογία του ονόματός του, ο Άγιος θεωρείται προστάτης ανθρώπων και ζώων από τη λύσσα (εορτάζει 14 Ιουνίου).
Θαλάσσιος και Λιμναίος, για τους τυφλούς. Παρόλο που τα ονόματά τους θυμίζουν περισσότερο θάλασσες, λίμνες και λιμάνια, αυτοί απλώς είχαν ένα αγρόκτημα στο βουνό το οποίο καλλιεργούσαν και από τα προϊόντα που έβγαζαν ζούσαν οι ίδιοι, αλλά έδιναν και τροφή σε πολλούς τυφλούς που φρόντιζαν. Οι Όσιοι δίπλα στο ασκηταριό τους, είχαν φτιάξει μερικά καταλύματα και τα διέθεταν στους δυστυχείς συνανθρώπους που είχαν χάσει το φως τους. Ταυτόχρονα με την προστασία και την περιποίηση που τους έδιναν, τους δίδασκαν και τους λόγους του Κυρίου, που έτσι κι αλλιώς «είναι το Φως του κόσμου» (εορτάζουν 22 Φεβρουαρίου).
Θέκλα, για δερματικές και ψυχικές παθήσεις. Έγινε Χριστιανή στα 18 της χρόνια παρακολουθώντας τις διδασκαλίες του Αποστόλου Παύλου, τον οποίο ακολούθησε στην Αντιόχεια, όπου υπέστη διάφορα μαρτύρια. Αργότερα πήγε στη Μύρα της Λυκίας και στη Σελεύκεια, όπου και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής της στο όρος των Καλαμών. Στην διάρκεια της ασκητείας της έκανε πολλές θαυματουργικές ιάσεις, σωματικές και ψυχικές. Εξ ου και συνδέεται με θεραπείες δερματικών παθήσεως και ψυχολογικών προβλημάτων (εορτάζει 24 Σεπτεμβρίου).
Θωμάς ο Όσιος. Ο Όσιος Θωμάς, παρ’ όλο που ήταν ένας πλούσιος και ονομαστός αξιωματούχος στο στρατό, παράτησε την καριέρα του και αφιερώθηκε στην προσευχή. Λέγεται ότι στον μοναχισμό τον οδήγησε μια περίεργη πύρινη στήλη που εμφανίστηκε μπροστά του και πως, όταν προσευχόταν, μια παρόμοια στήλη φωτιάς φαινόταν από μακριά. Η αγιότητά του ανταμείφθηκε από τον Θεό με το χάρισμα να θαυματουργεί. Ο Όσιος έδιωξε πονηρά δαιμόνια από ανθρώπους, βοήθησε τυφλούς να δουν και ανάπηρους να περπατήσουν (εορτάζει 7 Ιουλίου).
Ιωάννης ο Πρόδρομος, «Άγιε μου Γιάννη, γιάνε το…». Ίσως ο Ιωάννης να μην είναι τόσο γνωστός ως θεραπευτής, όμως ο λαός τον έχει συνδέσει και με τέτοιες ικανότητες. Είναι γνωστό αυτό που λέγεται για κάποιον που έχει χάσει τα λογικά του: «αυτός είναι για τον Άι – Γιάννη». Ίσως αυτό να λέγεται επειδή ο Άγιος στα μάτια των συγχρόνων του (που δεν μπορούσαν να καταλάβουν την Θεία θέρμη που τον πυρπολούσε), να έμοιαζε λίγο με «αλλοπαρμένο». Στον Άι – Γιάννη τον καβαλάρη, τάζουμε για να φύγει κάτι που έχει μπει στο μάτι μας ή για να «γιάνει» το «κριθαράκι». Τον Άι – Γιάννη τον λένε ακόμα και «Θερμολόγο», «Ριγολόγο», «Παροξυσμό», ¨Κρυατίδη», γιατί πιστεύουν ότι γιατρεύει τη θέρμη και τους σπασμούς που δημιουργεί η ελονοσία. Παλιά έβαζαν το εικόνισμά του σε τρεχούμενο νερό και με αυτό το αγίασμα προσπαθούσαν να γιατρέψουν την αρρώστια (αλληγορία των ιερών υδάτων του Ιορδάνη). Επίσης ο Άγιος Ιωάννης προστατεύει τους νονούς και τις κουμπαριές. Άλλη λαϊκή παραδοσιακή παραλλαγή είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Κλήδονας, ο ριζικάρης, που βοηθά στα μαντέματα και φανερώνει τα μελλούμενα. (εορτάζει: 7 Ιανουαρίου, 24 Ιουνίου, 29 Αυγούστου).
Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, για την καρδιά. Ήταν Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας, μαθητής του Ιωάννου του Θεολόγου και, σύμφωνα με την παράδοση, στα παιδικά του χρόνια τον είχε παρουσιάσει ο Ιησούς στο ακροατήριό του, μιλώντας για το πώς η Βασιλεία των Ουρανών ανήκει σε όσους είναι σαν τα παιδιά. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός του ζήτησε να αποκηρύξει την πίστη του και αντιμετωπίζοντας την άρνησή του τον έστειλε στη Ρώμη όπου τον κατασπάραξαν τα λιοντάρια το 110 μ.Χ. Λένε μάλιστα ότι η καρδιά του έμεινε ανέπαφη, γι’ αυτό μπορεί να θεωρηθεί προστάτης για καρδιολογικά προβλήματα. Το όνομα του Αγίου, φέρει το φαρμακευτικό φυτό Strychnos ognatii ή στρύχνος ο Ιγνάτιος, οι σπόροι του οποίου περιέχουν στρυχνίνη (εορτάζει 20 Δεκεμβρίου).
Ιουλίττα και Κήρυκος, για κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.Μητέρα και υιός έζησαν την εποχή του Διοκλητιανού. Προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους διωγμούς, κατέφυγαν στην Ταρσό όπου συνελήφθησαν από τον τύραννο Αλέξανδρο, ο οποίος σκότωσε τον τρίχρονο Κήρυκο πετώντας τον στο δάπεδο. Η Ιουλίττα αποκεφαλίσθηκε αργότερα ύστερα από βασανιστήρια. Ο τραγικός θάνατος του μικρού Αγίου, τον ανέδειξε σε προστάτη και θεραπευτή των παιδιών, κυρίως από κρανιο-εγκεφαλικές και άλλες κακώσεις (εορτάζουν 15 Ιουλίου).
Μαρίνα, για το κακό το μάτι και τα δαιμόνια. Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 270 μ.Χ. Σε ηλικία 15 χρόνων αποκαλύπτεται η πίστη της στον Χριστό. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας ειδώλων την διέγραψε από παιδί του και οι Αρχές την οδήγησαν σε δίκη. Ο έπαρχος μπροστά στην μεγάλη της ομορφιά, της πρότεινε να απαρνηθεί την πίστη της και να τον παντρευτεί. Αυτή όμως δεν δελεάστηκε. Αρνείται. Η Αγία ξυλοκοπείται αγρίως, την καταξεσκίζουν με ραβδιά, την κρεμούν, ενώ αυτή αιμορραγεί, την καίνε με λαμπάδες και τελικά την αποκεφαλίζουν. Η Αγία Μαρίνα μαζί με την Αγία Βαρβάρα και την Αγία Αικατερίνη είναι πολύ αγαπητές λόγω του μαρτυρίου που υπέστησαν σε τόσο νεαρή παρθενική ηλικία. Ο λαός μας τις έχει συνδέσει με πολλές πτυχές της ζωής. Η Αγία Μαρίνα είναι για το ξεμάτιασμα. Η Μαρίνα «μαραίνει» το κακό το μάτι, αλλά διώχνει και τα δαιμόνια. Σχετίζεται με τα μωρά παιδιά αλλά και με ψυχολόγους – ψυχιάτρους. (εορτάζει 17 Ιουλίου).
Μηνοδώρα, Μητροδώρα, Νυμφοδώρα, για τις θεραπευτικές πηγές αλλά και για τις πυρκαγιές. Οι τρεις όμορφες παρθένες αδελφές, αποφάσισαν να ασκητέψουν σε έναν λόφο δίπλα στις λεγόμενες Πύθιες θερμές πηγές. Εκεί υπήρχε ιαματικό αγίασμα και πολλοί άρρωστο έρχονταν για να γιατρευτούν. Οι τρεις Παρθένες υπηρετούσαν το πλήθος των ασθενών και πολλούς τους γιάτρευαν θαυματουργικά. Φυσικά δίδασκαν και τον λόγο του Θεού και αυτό ήταν που εξόργισε τους διώκτες τους. Όταν ύστερα από φοβερά μαρτύρια , ο έπαρχος αποφάσισε να τις κάψει ζωντανές. Οι φλόγες όμως, αντί για τα σώματα των παρθένων έκαψαν τον έπαρχο και στην συνέχεια μια φοβερή καταιγίδα έσβησε την πυρά. Οι τρεις παρθένες σχετίζονται με τις θεραπευτικές πηγές, με τα ιαματικά νερά, με όσους εργάζονται ως θεράποντες σε αυτά αλλά και με όσους ζητούν σε αυτά την θεραπεία τους (εορτάζουν 10 Σεπτεμβρίου).
Παύλος ο Απόστολος, για τα φίδια και τις πληγές. Ο Παύλος, πηγαίνοντας να πραγματοποιήσει έναν διωγμό Χριστιανών, στο δρόμο προς την Δαμασκό έχασε το φως του και το ξαναβρήκε αργότερα με θαυματουργικό τρόπο. Αυτή ήταν και η αιτία για να μεταστραφεί και από διώκτης, να γίνει Απόστολος των Εθνών. Γι’ αυτό θεωρείται ότι συμπαραστέκεται και προστατεύει τους τυφλούς. Αναφέρεται ακόμα ότι σε κάποιο ταξίδι δάγκωσε τον Παύλο ένα φίδι, αλλά δεν πέθανε. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο Παύλος είχε στο πόδι του μια παλιά πληγή από δάγκωμα φιδιού, η οποία κακοφόρμιζε και δεν έκλεινε. Αυτό το επέτρεπε ο Θεός, όχι μόνο για να θυμίζει στον Παύλο το χρέος του, αλλά και ότι ήταν και αυτός ένας απλός άνθρωπος, όπως όλοι και έτσι το εκλάμβανε και ο ίδιος. Λόγω αυτών των αναφορών, ο Παύλος σχετίζεται με δαγκώματα φιδιών και με πληγές που δεν κλείνουν (εορτάζει 29 Ιουνίου).
Παρασκευή, για τα μάτια και κάθε αναπηρία. Η Αγία γεννήθηκε στην Ρώμη, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος. Γεννήθηκε με την Χάρη του Θεού, ύστερα από πολυετείς παρακλήσεις των γονέων της. μετά τον θάνατό τους, η Αγία μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς της Ρώμης και άρχισε να περιδιαβαίνει τα δρομάκια της διδάσκοντας στον λαό τον λόγο του Κυρίου. Συνελήφθη και καλέστηκε να προσφέρει θυσία στα είδωλα. Φυσικά αρνήθηκε και καταδικάστηκε σε μαρτυρικό θάνατο. Χαρακτηριστικά οι διώκτες της έβαλαν την Αγία μέσα σε ένα βαρέλι με καυτό λάδι, αλλά αυτή δεν έπαθε τίποτα. Λέγεται ότι ο βασανιστής της θέλησε να δοκιμάσει πόσο καυτό ήταν το λάδι, αλλά τυφλώθηκε ο ίδιος. Με θαυματουργική παρέμβαση της Αγίας ο βασανιστής ξαναβρήκε το φως του και πίστεψε στον Κύριο. από αυτό το θαύμα η Αγία Παρασκευή απέκτησε και την σχέση της με τους τυφλούς. Λίγο αργότερα αποκεφαλίστηκε. Στο αγίασμα της Αγίας στην Αλικαριά της Αγχιάλου όσοι είχαν άρρωστο έσκαβαν ένα λάκκο, έκαιγαν σε αυτόν ξύλα, τον καθάριζαν και τοποθετούσαν τον άρρωστο σε αυτόν «να ιδρώσει». Επικαλούνταν το όνομα της Αγίας και ο άρρωστος γίνονταν καλά. Η Αγία Παρασκευή προστατεύει τους ασθενείς με οφθαλμολογικές παθήσεις και τους οφθαλμίατρους. Η Αγία (όπως και ο Άγιος Παντελεήμων) προστατεύει και τους χωλούς (κουτσούς). (εορτάζει 26 Ιουλίου).
Παράμονος, για ιαματικά θερμά λουτρά. Κοντά στον ποταμό Τίγρη, κατά τα μέσα του 3ου αιώνα, υπήρχαν ιαματικά θερμά λουτρά. Αυτά τα λουτρά είχε επισκεφθεί τότε και ο Ακυλίνος, ένας φανατικός ειδωλολάτρης, διώκτης των Χριστιανών. Ο Ακυλίνος σκέφθηκε να κάνει μια μεγάλη θυσία στον εκεί ναό της Ίσιδος. Διέταξε μάλιστα να βγάλουν από την φυλακή τον Παράμονο και άλλους 370 Χριστιανούς που κρατούσαν δέσμιους για να συμμετάσχουν και αυτοί στην θυσία. Ο Παράμονος όμως και οι άλλοι, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν και ο Ακυλίνος διέταξε την σφαγή τους εκεί στα θερμά λουτρά. Έτσι οι ιαματικές πηγές αγιάσθηκαν από το αίμα των μαρτύρων και στα μετέπειτα χρόνια, πολλές θαυματουργικές θεραπείες γίνονταν εκεί (εορτάζει 29 Νοεμβρίου).
Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη, για τα άρρωστα παιδιά.Μεγάλες θεραπευτικές ιδιότητες δίνονται σε αυτούς τους τρεις Άγιους. Δεν είναι λίγοι οι πρώην ασθενείς που διαβεβαιώνουν ότι οι Άγιοι τους επισκέφθηκαν και τους έκαναν καλά. Ιδιαίτερα στον Ραφαήλ τάζουν οι μάνες τα άρρωστα μικρά παιδιά τους. Στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης, υπάρχει ναός αφιερωμένος στους τρεις Αγίους (εορτάζουν 9 Απριλίου ή την Τρίτη Διακαινησίμου).
Σπυρίδωνας, για τα σπυριά, τα αυτιά και κάθε επιδημία. Αό τους πιο θαυματουργούς Αγίους, που τιμάται ιδιαίτερα στην Κέρκυρα. Μπορεί να θεωρηθεί λόγω ονόματος προστάτης των πιστών από τα κακά σπυριά και την ευλογιά. Αλίμονο σε αυτόν που θα εργαστεί στην εορτή του Αγίου… θα γεννήσει παιδιά με κακά σπυριά! Προστατεύει επίσης από την πανώλη και από κάθε είδους επιδημίες και από αρρώστιες των αυτιών, λόγω των θαυμάτων του. (εορτάζει 12 Δεκεμβρίου).
Φλώρος και Λαύρος για τους λιθοξόους και τα πηγάδια.Ήταν δίδυμα αδέλφια από το Βυζάντιο. Είχαν διδαχθεί την τέχνη του λιθοξόου από τους ονομαστούς πρωτομάστορες – μάρτυρες Πρόκλο και Μάξιμο. Αναφέρεται ότι ο υιός ενός ειδωλολάτρη ιερέα τυφλώθηκε από το ένα του μάτι. Κανένας γιατρ΄ς δεν μπορούσε να τον κάνει καλά. Οι δύο Άγιοι όμως μόνο, με την επίκληση του ονόματος του Ιησού Χριστού του ξαναέδωσαν το φως του. Οι εθνικοί διώκτες τους θορυβήθηκαν από το θαύμα, τους συνέλαβαν και αφού τους βασάνισαν τους πέταξαν μέσα σε ένα πηγάδι, όπου και πέθαναν. Οι εργάτες κατασκευαστές πηγαδιών ζητούν πάντα την προστασία τους (εορτάζουν 18 Αυγούστου).
Αρχάγγελος Μιχαήλ, για ιαματικές πηγές και εκτροπές ποταμών. Ένα θαύμα με ιαματικές πηγές και εκτροπές ποταμών: στην Φρυγία υπήρχε ένας παλαιός ναός αφιερωμένος στον Αρχάγγελο, λόγω κάποιου παλαιότερου ιαματικού θαύματός του. Δίπλα στο ναό ανέβλυζε θαυματουργό αγίασμα. Στη λεκάνη της πηγής έμπαιναν οι ασθενείς και γιατρεύονταν. Όμως ο ναός μετά τους μεγάλους διωγμούς έμεινε χωρίς θεράποντες και υπολειτουργούσε. Είχαν περάσει περίπου 90 χρόνια από τότε που κτίσθηκε ο ναός, όταν εμφανίσθηκε στην περιοχή ένας νεαρός με μεγάλη πίστη που ονομαζόταν Άρχιππος. Αυτός εγκαταστάθηκε στο ναό και έκανε τις αναγκαίες διορθωτικές επεμβάσεις σε αυτόν. Υπηρετούσε τους πιστούς που έρχονταν στην ιαματική πηγή ζητώντας θεραπεία και δίδασκε το λόγο του Κυρίου. Το ήθος, η αυταπάρνηση, η πίστη που έδειχνε ο Άρχιππος προκάλεσαν φθόνο των εθνικών της περιοχής. Φυσικά τους ενοχλούσε το ξαναζωντάνεμα της θαυματουργής – ιαματικής πηγής και τα πλήθη που έρχονταν να ζητήσουν θεραπεία από τον Αρχάγγελο. Θεωρούσαν υπαίτιο φυσικά τον Άρχιππο για όλα αυτά. Αποφάσισαν λοιπόν, να καταστρέψουν το ναό του Αρχαγγέλου και το αγίασμα. Σκέφτηκαν και έκαναν εκτροπή δύο ποταμών και τους έστρεψαν προς το ναό. Ο Αρχάγγελος όμως προστάτεψε το ναό, το αγίασμα και τον Άρχιππο. Σταμάτησε αρχικά τα νερά των ποταμών, που στάθηκαν όρθια σαν υδάτινο τείχος, και στην συνέχεια εμφανίστηκαν στη γη μεγάλες καταβόθρες που κατάπιαν τα ύδατα. Έτσι σώθηκε ο ναός, το αγίασμα και ο Άρχιππος. Αυτοί που εργάζονται σε μεγάλα έργα με εκτροπές ποταμών, σε φράγματα, σε κατασκευές υπογείων σηράγγων διοχέτευσης υδάτων αλλά και όσοι εργάζονται σε ιαματικές πηγές και λουτρά μπορούν να εμπνέονται από το θαύμα «εν τις Χωναιές» και να επικαλούνται τον Αρχάγγελο Μιχαήλ (εορτάζει 6 Σεπτεμβρίου).
Άλλοι Άγιοι που σχετίζονται με θεραπείες είναι:
Αβέρκιος ο Ισαπόστολος. Δεύτερος αιώνας. Κατάφερε με θαυματουργικό τρόπο να αναβλύσουν θερμά ιαματικά νερά και θεράπευσε την κόρη του βασιλιά της Ρώμης από δαιμόνια που την ταλαιπωρούσαν (εορτάζει 22 Οκτωβρίου).
Αγγελής ο Νεομάρτυρας. Ήταν από το Άργος. Ασκούσε εμπειρικά την ιατρική. Προκάλεσε σε μονομαχία έναν άθεο Γάλλο γιγαντίων διαστάσεων. Ο Αγγελής του επιτέθηκε και ο Γάλλος το έβαλε στα πόδια. Από τότες ο Άγιος άρχισε να υπερηφανεύεται υπέρμετρα και στην συμπεριφορά του παρουσιάστηκαν επικίνδυνες μεταπτώσεις ψυχολογικές. Ο διάβολος τον βρήκε αδύναμο, τον παραπλάνησε και ασπάστηκε τον ισλαμισμό. Ο Άγιος όμως γρήγορα συνήλθε και μαρτύρησε για την πίστη του. Τελικά αποκεφαλίσθηκε. Ο Άγιος προστατεύει τους εμπειρικούς ιατρούς, τους παλαιστές αλλά και όσους παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα (εορτάζει 3 Δεκεμβρίου).
Ανανίας ο Απόστολος. Γιάτρεψε θαυματουργά από τύφλωση, τον Σαύλο, τον μετά ονομαζόμενο Παύλο, Απόστολο των Εθνών 9εορτάζει 1 Οκτωβρίου).
Γλυκερία η Αγία. Βασανίσθηκε και ρίχθηκε ως τροφή στα θηρία. Αναφέρονται πολλές θαυματουργικές ιάσεις και θεραπείες δαιμονισμένων που έγιναν με επίκληση του ονόματός της (εορτάζει 13 Μαΐου).
Γρηγόριος ο Άγιος της Μεγάλης Αρμενίας. Θεράπευσε τον διώκτη του, βασιλιά της Αρμενίας, Τηριδάτη, από σχιζοφρένεια. Ο βασιλιάς μετανόησε, πίστεψε και βαπτίσθηκε μαζί με μεγάλο μέρος του λαού του (εορτάζει 30 Σεπτεμβρίου).
Δομετιανός ο Άγιος. Έδρασε την εποχή του αυτοκράτορα Μαυρικίου. Ήταν φίλος του βασιλικού ζεύγους και με χρήματα που του έδωσαν έφτιαξε εκκλησίες και φτωχοκομεία. Ο Θεός του έδωσε την δύναμη να θεραπεύει ασθενείς, να θαυματουργεί και να διώχνει δαιμόνια (εορτάζει 9 Μαρτίου).
Εφραίμ ο Μεγαλομάρτυρας. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα, τον εκτέλεσαν οι Τούρκοι με μαρτυρικό τρόπο το 1426. στο μέρος όπου μαρτύρησε, κτίσθηκε μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όπου στεγάζονται τα λείψανά του και συρρέει πλήθος κόσμου, ζητώντας και πολύ συχνά λαβαίνοντας την ίαση σε κάθε είδους ασθένεια (εορτάζει 3 Ιανουαρίου και 5 Μαΐου).
Θαδδαίος. Θεωρείται Απόστολος. Στην αρχή ήταν μαθητής του Ιωάννου του Προδρόμου και στην συνέχεια έγινε μαθητής του Χριστού. Λέγεται ότι θεράπευσε με θαυματουργικό τρόπο τον βασιλιά Αύγαρο από την λέπρα και μετά τον βάπτισε Χριστιανό (εορτάζει 21 Αυγούστου).
Θεράποντες και Θεραπαινίδες. Είναι τουλάχιστον πέντε Άγιοι με αυτό το όνομα (εορτάζουν 14, 27 Μαΐου και 26 Ιουνίου). Υπάρχουν ακόμα και δύο Οσίες που αναφέρονται ως Θεραπαίνιδες (εορτάζουν 24 Ιανουαρίου). Λόγω ονόματος σχετίζονται με την θεραπεία και την περιποίηση ασθενών και ανήμπορων.
Θεωνάς. Αρχικά ήταν μάγος, κατασκευαστή φαρμάκων αλλά και δηλητηρίων που έδιναν στους καταδικασμένους σε θάνατο. Σχετίζεται με τους φαρμακοποιούς.
Ιάκωβος ο Πέρσης. Έζησε την εποχή του Ονορίου και του Αρκαδίου. Με την παράφραση του ονόματός του σε «άκουφος» θεωρείται θεραπευτής για προβλήματα ακοής (εορτάζει 27 Νοεμβρίου).
Ζαχαρίας ο Προφήτης. Προστατεύει τους κωφαλάλους, λόγω θαύματος. Ο Ζαχαρίας είναι ο αρχιερέας που παρέλαβε την Παρθένο Μαρία και την εισήγαγε στα Άγια των Αγίων (εορτάζει 8 Φεβρουαρίου).
Ζηναΐς, Φιλονίλλα και Ερμιόνη. Αναφέρονται ως ιδρύτριες νοσοκομείων (εορτάζουν 7 Ιουνίου, 11 Οκτωβρίου και 26 Ιουλίου).
Μάρκος ο Απόστολος. Το όνομά του σχετίζεται παρετυμολογικά με το «μαργώνω» = «ναρκώνω». Έτσι μπορεί να έχει σχέση με τους αναισθησιολόγους (εορτάζει 27 Σεπτεμβρίου).
Μάρκος ο μαθητής του Ιερού Χρυσοστόμου. Γιάτρεψε τον τυφλό σκύμνο μίας ύαινας. Έτσι σχετίζεται με τους κτηνιάτρους.
Ραφαήλ ο Αρχάγγελος. Αναφέρεται ότι ο Αρχάγγελος «εφορεύει της ιάσεως» (εορτάζει 11 Ιανουαρίου και 8 Νοεμβρίου).
Τιμόθεος ο Όσιος, από τα Σύμβολα της Μ. Ασίας. Ήταν ταπεινόφρων μοναχός και δεν υπερηφανεύθηκε ποτέ για τίποτα. Ο Θεός για την ταπεινότητά του, του έδωσε το χάρισμα να γιατρεύει τους ασθενείς. Ο ίδιος έλεγε: «Γιατί να υπερηφανευθώ; Ο Θεός μου έδωσε το χάρισμα, όχι για την αρετή μου, αλλά από αγάπη προς εσάς!». (εορτάζει 21 Φεβρουαρίου).
Τίτος ο Όσιος. Είχε το χάρισμα του «παύειν νοσήματα και διώκειν πνεύματα». (εορτάζει 2 Απριλίου).
Φιλήμονας ο μουσικός. Με πρόρρηση του Αγίου πήραν χώμα από τον τάφο του και με απλή επάλειψη έγινε καλά το μάτι ενός ειδωλολάτρη που είχε τραυματιστεί από βέλος.
↧
Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς
Αρχιμανδρίτης Ιωακείμ Σπετσιέρης
Ο άγιος Λουκάς καταγόταν από την Αντιόχεια και ήταν εθνικός και μύστης της ελληνικής φιλοσοφίας, η οποία έχει την ιδιότητα να λεπτύνει τον νου και να τον κάνει δεκτικό των μυστηρίων της χριστιανικής πίστεως.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς δεν υπήρξε από την αρχή μαθητής τού Σωτήρα, ούτε συναριθμείτο μεταξύ των μαθητών Του κατά τον χρόνο που ο Σωτήρας βρισκόταν σωματικά στη γη.
Αμέσως όμως μόλις άκουσε την ουράνια διδασκαλία του Κυρίου να κηρύττεται από τον απόστολο Παύλο και τους λοιπούς αποστόλους κατανόησε ότι ήλθε στον κόσμο το φως, το οποίο προορίστηκε να διαλύσει το βαθύ σκοτάδι της αγνωσίας.
Καθώς ήταν απαλλαγμένος από τα πάθη και τις σαρκικές επιθυμίες, έτρεξε αμέσως πίσω από το θείο φως, επιθυμώντας να εξιχνιάσει, ως φιλόσοφος, τις ακτίνες του θείου φωτός και να περιγράψει την εμφάνισή του στη γη.
Ακολουθώντας τον απόστολο Παύλο σε όλη τη δεύτερη αποστολική του οδοιπορία κατέβηκε μαζί του στα Ιεροσόλυμα και παρευρέθηκε στη Σύνοδο των αποστόλων, στην οποία λύθηκε το ζήτημα των εξ εθνών Χριστιανών, για τους οποίους αγωνίστηκε ο απόστολος Παύλος, να μην επιβάλουν στους εξ εθνών Χριστιανούς τους τύπους τού Μωσαϊκού νόμου, διότι η χριστιανική θρησκεία είναι θρησκεία πνευματική και όχι τυπική.
Παραμένοντας στα Ιεροσόλυμα ο ευαγγελιστής Λουκάς, γνώρισε τους μαθητές και υπηρέτες του Λόγου και διδάχτηκε απ’ αυτούς επακριβώς τα σχετικά με τον Σωτήρα, όπως αναφέρει στο Ευαγγέλιο του.
Καθώς ήταν ένθερμος οπαδός τού αποστόλου Παύλου, τον ακολούθησε στο θείο κήρυγμα στην Μακεδονία, Τρωάδα, Ασία, Μυτιλήνη, Μίλητο, Ιερουσαλήμ και στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, όπου έμεινε με αυτόν δύο χρόνια καθώς ο Παύλος ήταν φυλακισμένος.
Αλλά και στο πλοίο, όταν ο απόστολος Παύλος οδηγούνταν δέσμιος στη Ρώμη, τον ακολούθησε και ναυάγησε μαζί του στη Μελίτη και πήγε μαζί του στη Ρώμη.
Ο ένθερμος αυτός κήρυκας του Ευαγγελίου και ευαγγελιστής Λουκάς αναχώρησε από τη Ρώμη, για να στερεώσει τους Χριστιανούς στην πίστη με το θείο κήρυγμα.
Η προσήλωση όμως και η αγάπη του προς τον απόστολο Παύλο δεν τον άφησε για πολύ μακριά του. Έτσι και στη δεύτερη φυλάκιση του Παύλου στη Ρώμη βλέπουμε τον Λουκά μαζί με τον Παύλο στη Ρώμη, όπως γράφει ο Παύλος προς τον Τιμόθεο (Β’ Τιμ. 4:11).
Έχοντας λοιπόν δεχτεί τη θεία ομοίωση και γεμάτος από θείο ζήλο, ο θείος Λουκάς συνετέλεσε πάρα πολύ με το Ευαγγέλιο του στη διάδοση της χριστιανικής αλήθειας.
Αλλά έπρεπε και αυτός, όπως ο ίδιος ο Σωτήρας και οι λοιποί απόστολοι, να επισφραγίσει τη διδασκαλία του με το αίμα του. Έπρεπε και σ’ αυτόν να εκπληρωθεί ο λόγος του Κυρίου: «Αν καταδίωξαν εμένα, θα καταδιώξουν κι εσάς, και αν τήρησαν τα λόγια μου, θα τηρήσουν και τα δικά σας» (Ιω. 15:20).
Ενώ λοιπόν κήρυττε το Ευαγγέλιο στα μέρη της Αχαΐας, συλλαμβάνεται, όπως λέει ο ιστορικός Κάλλιστος, από εκείνους που αντιμάχονταν τον θείο λόγο και κρεμάται σε μια ελιά και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Σωτήρα Χριστού, για την αγάπη του οποίου υπέστη διωγμούς, κινδύνους και τέλος τον θάνατο.
Τέτοιος υπήρξε με λίγα λόγια ο ευαγγελιστής Λουκάς, τη μνήμη τού οποίου σήμερα πανηγυρίζουμε. Μάρτυρας της αλήθειας, θεόπνευστος συγγραφέας, προορισμένος για το Ευαγγέλιο του Θεού.
Έφυγε απ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά άφησε στη Χριστιανική Εκκλησία θησαυρό πολύτιμο, το θείο και ιερό Ευαγγέλιο του, το οποίο έγραψε στα ελληνικά, γιατί το ελληνικό έθνος προορίστηκε από τον Θεό να δεχτεί πρώτο την ουράνια διδασκαλία του Σωτήρα, να την αναπτύξει και να τη μεταδώσει στα άλλα έθνη. Γι’ αυτό τον λόγο όλα τα ιερά βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφηκαν στην ελληνική γλώσσα.
Τότε κυριαρχούσε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο το Ρωμαϊκό κράτος, αλλά ο Θεός, όπως είπαμε, προόρισε το Ελληνικό έθνος, για να κληροδοτήσει σ’ αυτό το θείο και ιερό Ευαγγέλιο.
Ναι, λέω, το Ευαγγέλιο!
Ω, η αγία αυτή λέξη, Ευαγγέλιο, πρέπει να χαραχτεί στην καρδιά τού κάθε Έλληνα!
Ευσεβείς ακροατές! Θα ευχόμουν, αν υπήρχε τρόπος, να ανεβώ σε κάποια σκοπιά και να έχω τέτοια φωνή και δύναμη, ώστε να φωνάξω, όχι μόνο γύρω μου, αλλά και στην καρδιά κάθε Έλληνα και να πω: Ω Έλληνες, ω απόγονοι των ηρώων της Χριστιανικής πίστεως και των Μαρτύρων, χαράξτε στην καρδιά σας την αγία λέξη, Ευαγγέλιο!
Κρύψτε, αν είναι τρόπος, στα βάθη της καρδιάς σας, το ιερό αυτό βιβλίο, το ατίμητο κειμήλιο, το οποίο χάρισε στο ελληνικό έθνος ο Υιός και Λόγος του Θεού!
(Λαμία, 18 Οκτ. 1904)
Από το βιβλίο: Αρχιμ. Ιωακείμ Σπετσιέρη, Λόγοι πανηγυρικοί εις τους εορταζομένους Αγίους του όλου ενιαυτού, Αθήναι 1936, σελ. 58 (απόσπασμα).
↧
Στη Θεσσαλονίκη η Εικόνα της Παναγίας της Κανάλας από την Κύθνο για την εορτή του Αγίου Δημητρίου
Αρχίζουν την Τετάρτη 18 Οκτωβρίου οι εορταστικές εκδηλώσεις για τον Άγιο Δημήτριο Πολιούχο Θεσσαλονίκης.
Στις 18:00 στο προαύλιο χώρο του Ναού, θα γίνει η υποδοχή της Ιεράς
και θαυματουργού Εικόνας της Παναγίας της Κανάλας από την Κύθνο και θα ακολουθήσει Δοξολογία χοροστατούντος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου. Η Εικόνα θα αναχωρήσει την Κυριακή 5 Νοεμβρίου.
Η εικόνα της Παναγιάς Κανάλας – Ιστορικό της θαυματουργής εικόνας
~ Η εκκλησία της Παναγιάς της Κανάλας είναι από τους σημαντικότερους χώρους προσκυνήματος στις Κυκλάδες καθώς φυλάσσει τη θαυματουργή εικόνα, που θεωρείται έργο τουΑποστόλου Λουκά. Η εικόνα της Παναγίας όπως λέει η παράδοση βρέθηκε από τους ψαράδες στο στενό – κανάλι -ανάμεσα στην Κύθνο και τη Σέριφο.
«Ήταν νύχτα έναστρη, εαρινή, χαρούμενη, πανώρια. Η φύση σκορπούσε γύρω της μύρα. Το πέλαγος βαθυγάλαζο, μυστηριώδες. Τ’ άστρα τρεμόσβηναν στο απέραντο χάος. Τ’ αγέρι χάϊδευε, νανούριζε την πλάση και το κύμα, νταντέλλα κυκλώτερη, γλυκοφιλούσε την αμμουδιά, τα βράχια.
Κάπου εκεί στον όρμο της Κανάλας, σε μια βάρκα, ψαράδες σήκωναν τα παραγάδια και ξαγκίστρωναν τη σοδειά τους. Κάθε λίγο και λιγάκι έβγαζαν οι ψαράδες τη γλώσσα και μάζευαν από τα χείλη τους την αλμύρα. Θαύμαζαν τη σοδειά και κάθε τόσο σταυροκοπιόντουσαν. Δεν θυμόντουσαν άλλοτε τέτοια πλούσια σοδειά. Έπεσαν σε κοπάδι λιθρινιών; Ήταν θαύμα; Ήταν όνειρο, τι ήταν τούτο το πράγμα;
Η βάρκα έγερνε από το ψάρι και όμως ακόμα δεν είχαν τραβηχτεί ούτε τα μισά παραγάδια. Κι όσον τραβούσαν τόσο τους φαίνονταν βαρύτερα και τόσο καλλίτερα ψάρια ξαγκιστρώνονταν.
Τι θαύμα ήταν τούτο τα’ αποψινό, έλεγαν και σταυροκοπιόντουσαν οι ψαράδες.
Εκεί που τραβούσαν τα παραγάδια σιγά – σιγά η βάρκα όλο και έφτανε προς τα βράχια, εκεί κοντά στην ακτή, ένας από τους ψαράδες αντίκρυσε ένα φως. Ένα φως που παιχνίδιζε και κυμάτιζε, που μια στιγμή, για μια μόνο στιγμή φαινότανε, κι ύστερα έσβηνε και πάλι παρουσιαζότανε. Φοβήθηκαν οι δόλιοι, κρύος ίδρως τους έλουζε και σκέφτηκαν να φύγουν μακριά. Γρήγορα, χωρίς ανάσα τραβούσαν τα παραγάδια τους. Κάποτε σταμάτησαν, τα παραγάδια κάπου είχαν μπλεχτεί και ήταν αδύνατον να φύγουν.
Βοήθα Παναγία μου, παρακάλεσε ένας ψαράς.
Το φως που πάντα τόβλεπαν ν’ ανάβει και να σβήνει, έγινε ανέσπερο και έλαμψε με μιάς παράξενα, δυνατά. Τα παραγάδια λευτερώθηκαν. Μα τώρα σαν κάποια δύναμη να τους ωθούσε, δεν έφυγαν, μα θαρετά τράβηξαν ίσια, ολόισια στο φως, στο φως το θείο, το ανέσπερο, το ιερό φως.
Πλησίασαν και είδαν κάτι που ‘μειναν εμβρόντητοι. Το φως έβγαινε μέσα από το βυθό, σαν πύρινη φλόγα και πλάι ένα ορθοστάδην πλεούμενο πλατύ ξύλο. Δίχως σκέψη τ’ ανέσυραν για να δουν. Ο ένας ψαράς φώτισε με το δαυλό και η Παναγιά γλυκιά και ήρεμη, παρουσιάστηκε εκεί πάνω στο ξύλο ζωγραφισμένη.
Σταυροκοπήθηκαν, φίλησαν το εικόνισμα. Η φλόγα με μιας σβήστηκε κι οι ψαράδες με το άγιο εικόνισμα και την καλή σοδειά, πλώρισαν για την αμμουδιά μας με πόση χαρά, με πόση λαχτάρα, με πόσο δέος μέσα στην ψυχή τους.
Στο χωριό, την Δρυοπίδα σαν έφτασαν, διηγήθηκαν τη νύχτα τους, το θαύμα της σοδειάς, το φως το ανέσπερο, την εύρεση της Παναγίας. Και το νησί σε λίγο αναστατώθηκε. Γυναίκες, άντρες, γέροι και παιδιά, μαζεύτηκαν γύρω στο εικόνισμα, όπου άναβαν κεριά και έκαιγαν λιβανωτά. Ο κλήρος έκανε δοξολογία και ολημερίς χαρμόσυνα χτυπούσαν οι καμπάνες. Αρχές, κλήρος, λαός, όλοι με μια χαρά αγκαλιάζονταν, φιλιόντουσαν και ορκίστηκαν στη χάρη της, εκκλησιά να χτίσουν, όμορφη και λαμπρή, κι εκεί ν’ αποθέσουν το ιερό το εύρημα.
Χωρίς πολλά η απόφαση μπήκε στην πράξη κι άρχισε κάπου εκεί που βρέθηκε το εικόνισμα, να χτίζεται η Παναγιά η Κανάλα. Μα της Παναγιάς δεν άρεσε η μεριά και μια νύχτα παρουσιάστηκε στον ύπνο των ψαράδων και ζήτησε η εκκλησιά να γίνει όχι εκεί που χτιζότανε, αλλά σ’ άλλο μέρος, σ’ αυτό που σήμερα βρίσκεται».
(απόσπασμα από το βιβλίο ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΝΑΛΑ του Ιερέως Κωνσταντίνου Γονίδη)
Κάθε Δεκαπενταύγουστο στην Παναγιά την Κανάλα γίνεται μεγάλο πανηγύρι με την περιφορά αλλά και την αναπαράσταση της εύρεσης της εικόνας της Παναγίας.
↧
↧
Καλαβρύτων Αμβρόσιος: "Κύριε Τσίπρα, ξεπουλήσατε τα ιερά και τα όσια της φυλής μας! Αίσχος! "
Του Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου
Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε, ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Κοντονής προ ολίγων ημερών επισκέφθηκε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο με σκοπό να τον ενημερώσει για το θέμα του Νόμου, που αφορά τις έμφυλες ταυτότητες.
Στη συνάντησή τους, λοιπόν, αποκάλυψε το μεγάλο μυστικό! «Ο υπουργός Δικαιοσύνης ενημέρωσε τον Αρχιεπίσκοπο για τις διεθνείς δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα για το συγκεκριμένο θέμα....»!!!
Ελάτε, λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι και αδελφοί, να φιλοσοφήσουμε πάνω στα λόγια αυτά! Ο κ. Υπουργός ωμίλησε για «τις διεθνείς δεσμεύσεις», τις οποίες έχει αναλάβει η Χώρα μας για το θέμα «έμφυλες ταυτότητες». Τι σημαίνει αυτό;
Με την απλή λογική, σημαίνει, ότι κάποιοι άλλοι έδωσαν εντολή στην Κυβέρνηση Τσίπρα να νομιμοποιηθούν στην Ελλάδα οι έμφυλες ταυτότητες, δηλ. να δοθεί το δικαίωμα αλλαγής φύλου, Ο γεννημένος ως άνδρας να γίνεται γυναίκα με μιά απλή Δήλωση, ακόμη και στην ηλικία των 15 ετών. Οι δικοί μας, αντί να αρνηθούν, και να αντισταθούν, έσπευσαν να εκτελέσουν τις εντολές των!
Με άλλα λόγια η Κυβέρνηση Τσίπρα εφάρμοσε με ακρίβεια τις εντολές των όποιων αθέων καί μάγων του διεθνούς Loby! Χωρίς αιδώ μιμήθηκαν τις ......κότες!
Χωρίς ντροπή, χωρίς συστολή, μιά κοτούλα υποκύπτει στον ......κόκκορα! η κοτούλα, κάθεται φρόνιμα στα πόδια της, για νά κάνει ο .......κόκκορας το κέφι του καταμεσής του δρόμου!
Μπράβο τους! Έτσι και οι δικοί μας χωρίς αιδώ μιμήθηκαν τις ......κότες! Ούτε τσίπα δεν τους έμεινε! Έγιναν αναίσχυντοι!
Και ποιοί και που είναι αυτοί οι των διεθνών δεσμεύσεων; Μα στο Διεθνές στερέωμα! «Διεθνείς Αποφάσεις», είπεν ο κ. Υπουργός στον Αρχιεπίσκοπο!
Πρόκειται για το σύστημα και κίνημα, που ακούει στο όνομα «Παγκοσμιοποίηση», ένα σύστημα αθέων και μάγων, που προσπαθεί να ισοπεδώσει τα πάντα!
Συνεπώς άλλοι «αποφασίζουν πρίν από εμάς, για εμάς» κι εμείς καθόμαστε σαν...... τις κοτούλες! Εκτελούμε τις .....αποφάσεις τους! Με άλλα λόγια, εάν αύριο «οι Διεθνείς Καπεταναίοι» αποφασίσουν να .......ξεβρακωθούμε στη μέση του δρόμου, (συγγνώμην για την έκφραση, αλλά τώρα πια η ευγένεια δεν χωράει), αυτοί οι κύριοι, οι πουλημένοι που μας κυβερνούν, θα σπεύσουν να ψηφίσουν νόμο, ώστε να εφαρμόσουμε τά γούστα τους; 'Ελεος, πια, αδελφοί μου!
Κύριε Τσίπρα, χάθηκε αυτό, που λέγεται «τσίπα»; Ντροπή σας, κύριοι! Αίσχος! Ξεπουλήσατε τα ιερά και τα όσια της φυλής μας! Τσίπρας ....χωρίς γραβάτα, δεν μας πειράζει!
Τσίπρας ....χωρίς γάμο, μας σκανδαλίζει! Τσίπρας με.....αβάπτιστα τα παιδιά του, μας προβληματίζει! Αλλά Τσίπρας ......χωρίς τσίπα, μας ενοχλεί αφάνταστα!
Και καλά! Βγάλατε την τσίπα από πάνω σας! Αλλά τουλάχιστον δεν θάπρεπε όχι να το ομολογείτε, αλλά να το κρύβετε;
«Ο υπουργός Δικαιοσύνης ενημέρωσε τον Αρχιεπίσκοπο για τις διεθνείς δεσμεύσεις, που έχει αναλάβει η χώρα για το συγκεκριμένο θέμα», έγραψαν τα ΜΜΕ! Με τον τρόπο αυτό μας δίδετε το δικαίωμα να σας ονομάσουμε ΠΡΟΔΟΤΕΣ!
Ο Ελληνικός Λαός σας ψήφισε για να «φυλάσσετε Θερμοπύλες» και όχι για νά δώσετε «γην και ύδωρ» στους Ξένους. Όχι για να γίνετε οι .....κοτούλες στά κοκκόρια της Ευρώπης και στις αναίσχυντες επιθυμίες των Ξένων Δυνάμεων!
Αδελφοί μου Έλληνες: Η Ελλάδα μας ευρίσκεται υπό κατοχήν! Όχι μόνον οικονομικήν, αλλά και ΗΘΙΚΗΝ! ΠΟΥΛΗΣΑΜΕ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ, ΔΗΛ. ΤΑ ΧΡΥΣΑΦΙΚΑ ΜΑΣ!!!!
Κι εμείς κοιμώμαστε «τον ύπνον του δικαίου»! Ψηφίσαμε τον Τσίπρα και χάσαμε την Τσίπα! 'Ενα γράμμα, ένα «ρ», κρύβει την πραγματικότητα!
Στα πανό γράψαμε: Η Χριστιανική Ηθική δολοφονήθηκε!
Έχουμε άδικο;
Δεχθείτε, λοιπόν, τα συλλυπητήριά μου!
↧
Σύναξη της Παναγίας Μαχαιριώτισσας (18 Οκτωβρίου)
Η Παναγία η Μαχαιριώτισσα, τη σύναξη της οποίας τιμά σήμερα 18 Οκτωβρίου η Εκκλησία, είναι μια θαυματουργός εικόνα της Παναγίας που βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παναγίας του Μαχαιρά στην Κύπρο.
Με την Παναγία Μαχαιριώτισσα, συνδέεται ιστορικά και πνευματικά και η Ιερά Μονή, η οποία οφείλει και το όνομά της στην ιστορία της εικόνας.
Αυτή η εικόνα θεωρείται μία από τις 70 εικόνες της Παναγίας που αγιογράφησε ο Απόστολος Λουκάς και τον τότε καιρό βρισκόταν πάνω από την Αγία Σορό, δηλαδή την Αγία Έσθητα (φόρεμα) και την Αγία Ζώνη της Θεοτόκου, στον ναό της Παναγίας στις Βλαχέρνες. Αυτό ενισχύεται από την επιγραφή «Αγιοσορίτισσα» πάνω στην εικόνα, η οποία μεταλλάχθηκε αργότερα σε «Μαχαιριώτισσα». Σύμφωνα με μιά προφορική παράδοση, κατά τον καιρό της Εικονομαχίας (716 – 843 μ.Χ.) ένας ασκητής έφερε στην Κύπρο από την Κωνσταντινούπολη την εικόνα της Παναγίας της Αγιοσορίτισσας, και εγκαταστάθηκε σε μιά σπηλιά στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι.
Μετά την κοίμηση του ασκητού η εικόνα ξεχάστηκε και βάτοι κάλυψαν την είσοδο της σπηλιάς μέχρι τον 12o αιώνα μ.Χ., όταν η Παναγία με θαυματουργικό τρόπο έδωσε ένα μαχαίρι στους Οσίους ασκητές Νεόφυτο και Ιγνάτιο (βλέπε 13 Δεκεμβρίου), για να κόψουν τους βάτους και έτσι να βρουν την εικόνα. Όταν ο Όσιος Νεόφυτος κοιμήθηκε, κοντά στον Iγνάτιο προσήλθε ένας άλλος γηραιός μοναχός, ο Προκόπιος. Οι δύο αυτοί πατέρες αποφάσισαν, όταν η αδελφότητα έγινε πολυπληθής, να ανεγείρουν μοναστήρι, το όποιο θα λειτουργούσε σύμφωνα με το κοινοβιακό πρότυπο που ακολουθούσαν τα μεγάλα μοναστικά κέντρα της εποχής.
H Ιερά, Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά, βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της οροσειράς του Τροόδους κοντά στην κορυφή Κιόνια, σε υψόμετρο 870 μέτρων. Είναι κτισμένη σε μιά όμορφη, κατάφυτη από πεύκα βουνοπλαγιά, που καταλήγει στον χείμαρρο Πεδιαίο. Ονομάζεται βασιλική γιατί κτίσθηκε με βασιλική βοήθεια, και σταυροπηγιακή, γιατί κατέστη εκκλησιαστικά αυτοδιοίκητη, πράγμα το όποιο συμβολίζεται με την τοποθέτηση σταυρού στα θεμέλια της.
Η Σύναξη της Παναγίας της Μαχαιριώτισσας εορτάζεται στις 18 Οκτωβρίου μαζί με την μνήμη του Αγ. Αποστόλου Λουκά, που κατά την παράδοση έχει αγιογραφήσει την εικόνα της Μαχαιριώτισσας. Το Καθολικό όμως της Μονής Μαχαιρά (στο οποίο φυλάσσεται και η Μαχαιριώτισσα) πανηγυρίζει στα Εισόδια της θεοτόκου, στις 21 Νοεμβρίου.
↧
Μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά (18 Οκτωβρίου)
Σήμερα τιμάται από την Εκκλησία η μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, συγγραφέα του ομώνυμου Ευαγγελίου, αλλά και του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, δηλαδή δύο από τα 27 κανονικά βιβλία της Καινής Διαθήκης.
Καταγόμενος από το σπουδαίο πνευματικό κέντρο της αρχαιότητας και του Χριστιανισμού, την περίφημη Αντιόχεια της Συρίας, ο Λουκάς, σπούδασε την ελληνική παιδεία και αναδείχθηκε σε άριστο ιατρό.
Μετά τη συνάντησή του με τον Απόστολο Παύλο, στα μέρη της Ελλάδας, όπου ασκούσε την ιατρική τέχνη, τον ακολούθησε πιστά στις περιοδείες του και πρόσφερε σ’ αυτόν την αναγκαία ιατρική φροντίδα. Μάλιστα, όπως ο Απόστολος των εθνών αναφέρει, μόνο ο Λουκάς τον συνόδευσε και του συμπαραστάθηκε ακόμη και κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του.
Μετά τη συνάντησή του με τον Απόστολο Παύλο, στα μέρη της Ελλάδας, όπου ασκούσε την ιατρική τέχνη, τον ακολούθησε πιστά στις περιοδείες του και πρόσφερε σ’ αυτόν την αναγκαία ιατρική φροντίδα. Μάλιστα, όπως ο Απόστολος των εθνών αναφέρει, μόνο ο Λουκάς τον συνόδευσε και του συμπαραστάθηκε ακόμη και κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του.
Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του διδασκάλου του (64 μ.Χ.), περιόδευσε σε διάφορα μέρη και ιδίως στην κεντρική Ελλάδα, όπου κήρυξε και συνέβαλε τα μέγιστα στην επικράτηση του Χριστιανισμού.
Πέθανε και ετάφη στα μέρη της Βοιωτίας, σε ηλικία περίπου 80 ετών. Τον 4ο αιώνα το ιερό του λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και εναποτέθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς θεωρείται ως ο πρώτος αγιογράφος της Εκκλησίας αφού, σύμφωνα με την παράδοση είχε κατασκευάσει τρεις εικόνες της Θεοτόκου με κερί και μαστίχα, τις οποίες και επέδειξε στην Ίδια την Παναγία και Αυτή τις ευλόγησε (μεταξύ αυτών και η εικόνα της Ελεούσας του Κύκκου). Σύμφωνα με την παράδοση, από το χέρι του Ευαγγελιστή Λουκά αγιογραφήθηκαν και άλλες εβδομήντα εικόνες της Θεοτόκου, που βρίσκονται σε διάφορες μονές και προσκυνήματα της Κύπρου και της ευρύτερης Ορθοδοξίας.
Σήμερα πανηγυρίζουν μεταξύ άλλων ναών, οι τουρκοκρατούμενες ενορίες Αγίου Λουκά στην Παλαιά Λευκωσία, της Μουσουλίτας, της Λαπήθου και το ομώνυμο παρεκκλήσι στη Χρυσίδα της Κυθρέας, καθώς επίσης οι ενοριακοί ναοί στο Παλαιχώρι, τις Κόκκινες στη Λευκωσία, την Πάφο, τη Λεμεσό και την Αραδίππου.
↧
Η ορθόδοξη άποψη για τη χαρά
π. Δημήτριος Κωστόπουλος
Ασφαλώς «κομίζω γλαύκα εις Αθήνας», κατά τον γνωστό αρχαίο λόγο, λέγοντας ότι αυτό, που όλοι οι άνθρωποι κυρίως αναζητούν και για το οποίο διψούν στην ζωή τους, είναι η χαρά.
Σ\’ αυτήν την πανανθρώπινη δίψα για χαρά «ποντάρουν» όλοι οι επιχειρηματίες της γης και διαφημίζουν τα προϊόντα τους (ακόμη και τις οδοντόκρεμες) ως πηγή χαράς!
Στην ίδια δίψα «ποντάρουν» και οι διάφοροι «Μεσσίες» και επίδοξοι «Σωτήρες» του κόσμου υποσχόμενοι στα υποψήφια θύματα τους λύση των προβλημάτων τους, έτσι ώστε να απολαμβάνουν ανεμπόδιστη τη χαρά στην ζωή! Θαυμάσιο δόλωμα στ\’ αλήθεια!
Φυσικά η δίψα του ανθρώπου για χαρά είναι κατά πάντα φυσιολογική και νόμιμη, αφού και ο ίδιος ο Δημιουργός Θεός τον έβαλε από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του «ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι αὐτόν καί φυλάσσειν» (Γεν, B΄ 15). Η απόλαυση, επομένως, εκ μέρους του ανθρώπου «του παραδείσου της τρυφής» και άρα της χαράς ήταν εξ αρχής το θέλημα του Θεού. Η πτώση όμως του πρώτου ανθρώπου είχε ως συνέπεια την απώλεια του «παραδείσου της τρυφής» και φυσικά της χαράς, αλλά και τη σύγχυση γύρο από το μεγάλο θέμα αυτό της χαράς.
Ο μεταπτωτικός άνθρωπος αναζητούσε με λαχτάρα την χαρά, αλλά δεν κατόρθωνε να την βρει, μη γνωρίζοντας που αυτή υπάρχει, αλλά και τί ακριβώς είναι στ\’ αλήθεια η χαρά. Ήλθε όμως «ὁ Θεός ἐν σαρκί» και ξανάφερε τη χαρά στη ζωή του ανθρώπου· και κάτι παραπάνω: «τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς»!
To τραγικό είναι ότι, για όσους δεν έχουν αποδεχθεί συνειδητά την εκ της θείας ενανθρωπήσεως Χάρη, το πρόβλημα της χαράς παραμένει άλυτο, αναπάντητο, ανούσιο και μάταιο. Και λέω «δεν έχουν αποδεχθεί συνειδητά» εννοώντας όχι μόνο τους μη χριστιανούς ή τους ετερόδοξους χριστιανούς, αλλά – δυστυχώς – και πολλούς ορθοδόξους χριστιανούς, οι οποίοι, έχουν μεν βαπτισθεί στην ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά δεν βιώνουν συνειδητά την εν Χριστώ κοινωνία, έτσι ώστε να μην διαφέρουν τελικώς από τους άθεους, τους αλλόθρησκους ή τους ετερόδοξους.
Αυτό το τραγικό φαινόμενο εκμεταλλεύονται «οι έμποροι» της χαράς και «πωλούν χαρά», που δήθεν υπάρχει στο κακόγουστο βιβλίο, στο φθηνό θέαμα, στην ξέφρενη διασκέδαση, στο ευτελές τραγούδι, στο τυχαίο ή και αγοραίο σεξ και – το φοβερότερο και καταστροφικότερο – στα ναρκωτικά και μάλιστα στα «ψυχοναρκωτικά» της Αστρολογίας, του Πνευματισμού, του Γκουρουϊσμού, του Σατανισμού κλπ. κλπ. «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός»!
Στο σημείο αυτό γεννάται το ερώτημα : «Γιατί, ενώ εδώ και 2000 χιλιάδες χρόνια ακούσθηκε το ευαγγελικό μήνυμα «ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ…!» (Λουκ. B΄ 10), οι σύγχρονοι άνθρωποι ακόμη ψάχνουν για χαρά; Υπάρχει ή δεν υπάρχει σ\’ αυτή τη ζωή χαρά; Και, αν υπάρχει, πού είναι και ποιά είναι;
Για να δοθεί απάντηση στα ερωτήματα αυτά, πρέπει να επισημάνουμε εξ αρχής, ότι η σύγχυση που επικρατεί γύρω από το θέμα αυτό και τα ερωτήματα που προκύπτουν, οφείλονται στο ότι ο κόσμος νομίζει ότι η χαρά είναι μία και μοναδική. Έτσι τη στιγμή που νομίζει κάποιος ότι βρήκε τη χαρά, διαπιστώνει ότι πάλι μένει ανικανοποίητος και η δίψα του δεν σβήνει.
Η αλήθεια είναι όμως ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν τρία διαφορετικά είδη χαράς. Έχοντας γνώση των τριών αυτών ειδών χαράς μπορεί κανείς να απαλλαγεί από τη σύγχυση, να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα και να κορέσει τη δίψα του.
Ας γνωρίσωμε, λοιπόν, μαζί αυτά τα είδη της χαράς, ώστε να κατανοήσωμε και πού θα την βρούμε και πώς θα την κάνωμε κτήμα μας.
Μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ.
↧
↧
Τα τεμάχια Τιμίου Ξύλου στο Άγιον Όρος σε μια συλλογή φωτογραφιών
Η λειψανοθήκη έχει εντοπίσει αρκετά τεμάχια Τιμίου Ξύλου στο Άγιον Όρος ανατρέχοντας σε ξενόγλωσση κυρίως βιβλιογραφία, αλλά δεν έχει φωτογραφίες από αυτά εκτός σύντομων περιγραφών των
![]()
σταυροθηκών στις οποίες εγκιβωτίζονται.
Κατά τη διάρκεια όμως των ερασιτεχνικών της ερευνών έχει καταφέρει να βρει φωτογραφίες για μερικά από αυτά και να αναρτήσει σύντομες περιγραφές τους.
Ασφαλώς η ερευνητική προσπάθεια της λειψανοθήκης θα συνεχισθεί, Θεού θέλοντος, παρόλο που η πρόσβαση σε αυτά και η φωτογράφησή τους αποδεικνύεται μερικές φορές πολύ δύσκολη ως αδύνατη. Ως μία ανασκόπηση του τι έχει παρουσιασθεί από τη λειψανοθήκη ως τώρα, παρουσιάζονται παρακάτω φωτογραφίες των τεμαχίων του Τιμίου Σταυρού που βρίσκονται ή προέρχονται από το Άγιον Όρος μαζί με τις υπερσυνδέσεις (hyperlinks) που οδηγούν στις αντίστοιχες αναρτήσεις.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ
Τίμιο Ξύλο και λείψανα από την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ
Τίμιο Ξύλο από την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους (1)
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ
Τίμιο Ξύλο από την Ιερά Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ
Τίμιο Ξύλο από την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ
Τίμιο Ξύλο από την Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρου 286 - Ιερά περιοδεία Τιμίου Ξύλου και τεμαχίου του Αρράφου Χιτώνος του Χριστού
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ
Τίμιο Ξύλο από την Ιερά Μονή Ξηροποτάμου Αγίου Όρους
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ
Σπάνιο κειμήλιο της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους στη Ρουμανία
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ
Λειψανοθήκες από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
Τα Τίμια Δώρα των Μάγων στη Ρωσία - Περισσότερες λειψανοθήκες από την Ιερά Μονή Αγίου Παύλου Αγίου Όρους - Το κειμήλιο των Τίμιων Δώρων και του Τιμίου Σταυρού της Στέρνας Ανατολικής Θράκης
ΙΕΡΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ
Τεμάχιο Τιμίου Ξύλου από την Ιερά Σκήτη Θεοπρομήτορος Αγίας Άννης Αγίου Όρους 285 - Κειμήλια από έκθεση μουσειακού υλικού καλύβης Αγίου Όρους
ΠΡΩΤΑΤΟΝ
Η Σταυροθήκη Τιμίου Ξύλου του Πρωτάτου Αγίου Όρους
↧
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ἐκκλησία δέν εἶμαι μόνος ἐγώ, ἀλλά μαζί κι ἐσεῖς. Εἴμαστε ὅλοι ἕνα καί ὁ Χριστός κεφαλή»
↧
Σύναξη της Παναγίας της Βασίλισσας στο Μουζάκι Καρδίτσας
Εορτάζει στις 19 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Η Ιερά εικόνα της Παναγίας Βασίλισσας είναι μοναδική στον Ελλαδικό χώρο και το θέμα της αναφέρεται στην κατάσταση της Παναγίας μας μετά τον θάνατό της. Η Κυρία Θεοτόκος μετά την Κοίμηση και
Μετάστασή της στους ουρανούς δέχεται τιμές μοναδικές από τον Κύριο και Θεό Της, Ιησού Χριστό. Την στέφει Βασίλισσα των Ουρανών και της αποδίδει θρόνο υψηλό στα δεξιά Της.
Γι’ αυτό όπως λέγει και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός η Παναγία μας κατέχει τα «Δευτερεία τῆς Ἁγίας Τριάδος» και γι’ αυτό υμνείται περισσότερο από κάθε άλλον άγιο κατά την προφητεία και αποκάλυψη «ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριούσι μὲ πᾶσαι αἳ γενεαί…». Ονομάστηκε Βασίλισσα από την Προφητεία του ψαλμωδού Δαυίδ «Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰματισμῶ, διαχρύσω, περιβεβλημένη, πεποικιλμένη…». Η Ιερά εικόνα της Παναγίας μας κατασκευάστηκε για την κόγχη του Ιερού Βήματος του Ι. Ν. Αγίου Γεωργείου Αγίων Αναργύρων Μουζακίου Καρδίτσας, καθότι ο Ιερεύς έχει ιδιαίτερη σχέση με την Θεομήτορα. Οι Αγιορείται Πατέρες καθώς πολύ περισσότερο ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, προτρέπει τους Ιερείς να παρακαλούν πολύ την Παναγία μας, διότι όλοι οι Άγιοι παρακάλεσαν την Παναγία. «Δεν δίνεται ένα χάρισμα από τον Θεό εις τον άνθρωπο, λέγει ο Γέροντας, ει μή διά μέσου της Παναγίας. Η Παναγία μοιράζει τα χαρίσματα στον κόσμο».
Γι’ αυτό όπως λέγει και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός η Παναγία μας κατέχει τα «Δευτερεία τῆς Ἁγίας Τριάδος» και γι’ αυτό υμνείται περισσότερο από κάθε άλλον άγιο κατά την προφητεία και αποκάλυψη «ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριούσι μὲ πᾶσαι αἳ γενεαί…». Ονομάστηκε Βασίλισσα από την Προφητεία του ψαλμωδού Δαυίδ «Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰματισμῶ, διαχρύσω, περιβεβλημένη, πεποικιλμένη…». Η Ιερά εικόνα της Παναγίας μας κατασκευάστηκε για την κόγχη του Ιερού Βήματος του Ι. Ν. Αγίου Γεωργείου Αγίων Αναργύρων Μουζακίου Καρδίτσας, καθότι ο Ιερεύς έχει ιδιαίτερη σχέση με την Θεομήτορα. Οι Αγιορείται Πατέρες καθώς πολύ περισσότερο ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, προτρέπει τους Ιερείς να παρακαλούν πολύ την Παναγία μας, διότι όλοι οι Άγιοι παρακάλεσαν την Παναγία. «Δεν δίνεται ένα χάρισμα από τον Θεό εις τον άνθρωπο, λέγει ο Γέροντας, ει μή διά μέσου της Παναγίας. Η Παναγία μοιράζει τα χαρίσματα στον κόσμο».
Η Εικόνα έγινε κατά θαυμαστό τρόπο, και ως προς την ανεύρεση των χρημάτων και ως προς την κατασκευή και ιστόρηση της εικόνος. Ο Αγιογράφος, μας απεκάλυψε κατά την παραλαβή της Εικόνος, ότι στο πρόσωπο δεν τράβηξε καμία λάθος γραμμή, αλλά ένιωθε την παρουσία κάποιου να είναι δίπλα του κατά την στιγμή της ιστορήσεως του προσώπου της Παναγίας μας. Η Ιερά Εικόνα της Παναγίας μας, μετά την ενθρόνισή της, έχει επιτελέσει πολλά θαύματα σε ανθρώπους που ήλθαν στην χάρη της και ζήτησαν την βοήθειά της. Αυτό δείχνει ότι η Κυρία Θεοτόκος ήθελε να ιστορηθεί και ως Βασίλισσα για να βοηθήσει των κόσμο. Το μαφόριό Της είναι σε χρώμα μωβ και εσωτερικά κόκκινο, όχι τυχαία φυσικά. Το μωβ χρώμα συμβολίζει το πένθος, ενώ το κόκκινο χρώμα τη θυσία και τον θάνατο. Με αυτόν τον τρόπο η Κυρία Θεοτόκος, η οποία εγεύθηκε την θυσία του Υιού Της, τον πόνο της απώλειας και του θανάτου, δίνει σε όλους εμάς που την ασπαζόμαστε το θυσιαστικό πνεύμα για να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Μας παρηγορεί, και ιδίως τους ανθρώπους που χάνουν αιφνιδίως τα παιδιά τους, ότι ο χωρισμός είναι προσωρινός, όπως κι Εκείνη προσωρινά χωρίστηκε από τον Υιόν Της και τώρα είναι κοντά Του αιωνίως. Μας δίνει θάρρος, διότι Εκείνη εγέννησε τον Αρχηγόν της Ζωής και όσοι πιστεύσουν στον Υιόν Της δεν θα γευθούν θάνατο, αλλά θα μεταβούν στην αιώνιον ζωήν.
Η Ιερά εικόνα της Παναγίας Βασίλισσας εορτάζει και πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου, ημέρα της Κοιμήσεως και μεταστάσεως της Θεοτόκου και η Σύναξη της Παναγίας Βασίλισσας θα πανηγυρίζεται και θα εορτάζεται την ημέρα που έγινε η ενθρόνισή Της, 18-19 Οκτωβρίου κάθε χρόνο.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆ σεπτῆ Σου Εἰκόνι τῆς Βασιλίσσης προσπίπτωμεν, κλίνοντες τό γόνυ, Παρθένε, τῆς ψυχῆς και τοῦ σώματος, δεόμενοι ἀντιλήψεως, Ἁγνή, πρεσβείαις προς Υἱόν Σου και λιταῖς. Ἵνα τύχωμεν, Παρθένε, τῆς παρ’ Αὐτοῦ πλημελημάτων ἀφέσεως. Δόξα τοῖς μεγαλείοις Σου, Σεμνή, δόξα τοῖς θαυμασίοις Σου, δόξα ὑπερβαλόντως, Κόρη, τῆ δυναστείᾳ Σου.
Μεγαλυνάριον
Δεῦτε Βασιλίσσης τὴν ἱεράν, Εἰκόνα ἐν πίστει, ἀσπασώμεθα ἀδελφοί˙ βρύει γὰρ θαυμάτων, τὰ ῥεῖθρα ἀενάως, παθῶν τὰς βορβορώδεις, πηγὰς ξηραίνουσα.
ΣΥΝΑΞΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ 2015
↧
Ο Ευαγγελιστής της Παναγίας
"Ασπάζεται υμάς Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός", γράφει σε μια του επιστολή ο Απόστολος Παύλος για τον άγιο απόστολο και Ευαγγελιστή Λουκά, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη.
Ο Απόστολος Λουκάς, που δεν είναι από τους "αυτόπτας"του Λόγου, έλλην την καταγωγή και την ανατροφή, έγινε συνέκδημος και συνοδός του Αποστόλου Παύλου και μας άφησε δύο βιβλία στην Καινή Διαθήκη, το τρίτο Ευαγγέλιο και τις Πράξεις των Αποστόλων.
Ο άγιος Λουκάς ονομάζεται Ευαγγελιστής της Παναγίας, γιατί περισσότερο από τους άλλους Ευαγγελιστάς μας μιλεί για την υπεραγία Θεοτόκο στην αρχή του Ευαγγελίου του.
Τον Ευαγγελισμό της Παναγίας, την επίσκεψη της Μαρίας στην Ελισάβετ την μητέρα του τιμίου Προδρόμου, το "μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο..."κι άλλα περιστατικά από την παιδική ηλικία του Ιησού Χριστού, τα γνωρίζομε μόνο από το Ευαγγέλιο του αγίου Λουκά.
ΜΙΚΡΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
↧
↧
Εννέα ''Άν''που σπάνε κόκαλα ...
Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία παρά αρρώστια, είσαι πιο προνομιούχος από ένα εκατομμύριο ανθρώπους που δεν θα επιζήσουν μέχρι το τέλος της εβδομάδας.
Αν δεν έχεις ζήσει ποτέ τον κίνδυνο της μάχης, την μοναξιά της φυλάκισης, την αγωνία των βασανιστηρίων η την πείνα, είσαι πιο καλά από 500 εκατομύρια ανθρώπους στον κόσμο.
Αν μπορείς να πας στην εκκλησία, δίχως τον φόβο της τιμωρίας, της σύλληψης, των βασανιστηρίων η του θανάτου, είσαι πιο προνομιούχος από τρία δισεκατομύρια ανθρώπους στη γη.
Αν έχεις φαγητό στο ψυγείο σου, αν φοράς ρούχα, αν είσαι κάτω απο μια στέγη και ένα κρεβάτι για να κοιμηθείς, είσαι πιο πλούσιος από το 75% των κατοίκων της γης.
Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, μέσα στο πορτοφόλοι σου, και μπορείς να δώσεις έστω και ψιλά σε κάποιον, είσαι ανάμεσα στο 8% των πιο πλούσιων ανθρώπων της γης.
Αν οι γονείς σου ζουν και είναι ακόμα παντρεμένοι, είσαι πολύ σπάνιος.
Αν μπορείς να κρατήσεις το χέρι κάποιου, να τον αγκαλιάσεις, αλλα ακόμα να τον αγγίξεις στον ώμο, είσαι ευλογημένος επειδή μπορείς να προσφέρεις ένα θεραπευτικό άγγιγμα.
Αν διαβάζεις αυτές τις λέξεις, ήδη έχεις άλλη μια ευλογία επειδή δύο δισεκατομύρια άνθρωποι στον κόσμο δεν μπορούν να διαβάσουν.
Αν σηκώνεις το κεφάλι σου με χαμόγελο και είσαι πραγματικά ευγνώμων, είσαι ευλογημένος, επειδή η πλειονότητα των ανθρώπων μπορεί να το κάνει, αλλά οι περισσότεροι δεν το κάνουν.
↧
Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος, Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουάσινγκτον
↧
Το θαυματουργό υγρό επάνω στον τάφο του Αγίου Λουκά και η Λάρνακα που θαυματουργεί έως σήμερα
Του Διακόνου Φοίβου Παναγιώτου
... Ακολούθως πορευθήκαμε στη Θήβα, στον τάφο του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά.
Ο π. Σπυρίδων Βασιλάκος από τη Σαντορίνη, προϊστάμενος του προσκυνήματος, ο οποίος μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμο αγωνίστηκαν για να καταστεί αυτός ο χώρος ιερό
![]()
προσκύνημα, μας καλωσόρισε εγκάρδια.
Εκεί τελέσαμε Παράκληση στον Απόστολο Λουκά. Σύμφωνα με τον Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής, που ήταν ελληνικής καταγωγής από την Αντιόχεια της
Συρίας και ιατρός επιστήμων της εποχής εκείνης, τελείωσε τη ζωή του μαρτυρικώς στη Θήβα της Βοιωτίας (τον κρέμασαν σε μια ελιά, σύμφωνα με την Εκκλησιαστική Ιστορία του Νικηφόρου Καλλίστου Ξανθοπούλου [ βλ. J.–P. MIGNE, Patrologia Graeca, 145,210]), όπου είχε έλθει να κηρύξει το Ευαγγέλιο, μετά το Μαρτύριο του Αποστόλου Παύλου στην Ρώμη επί Νέρωνος, σύμφωνα και με τη μαρτυρία του εκκλησιαστικού ιστορικού Ευσεβίου.
Συρίας και ιατρός επιστήμων της εποχής εκείνης, τελείωσε τη ζωή του μαρτυρικώς στη Θήβα της Βοιωτίας (τον κρέμασαν σε μια ελιά, σύμφωνα με την Εκκλησιαστική Ιστορία του Νικηφόρου Καλλίστου Ξανθοπούλου [ βλ. J.–P. MIGNE, Patrologia Graeca, 145,210]), όπου είχε έλθει να κηρύξει το Ευαγγέλιο, μετά το Μαρτύριο του Αποστόλου Παύλου στην Ρώμη επί Νέρωνος, σύμφωνα και με τη μαρτυρία του εκκλησιαστικού ιστορικού Ευσεβίου.
Μέσα στον ναό, στο δεξιό μέρος του ιερού (διακονικό), βλέπουμε σήμερα την αρχαία ρωμαϊκή λάρνακα (σαρκοφάγο), όπου είχε εναποτεθεί το άγιο λείψανο του αποστόλου. Εἰσοδος του κοιμητηριακού ναού του Αποστόλου Λουκά, Θήβα Βοιωτίας Επί Αυτοκράτορος Κωνσταντίου (337-361), υιού του Μεγάλου Κωνσταντίνου, το άγιο λείψανο μετεφέρθη στην Κωνσταντινούπολη (3 Μαρτίου 357) με την επιστασία του αγίου μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου, τότε Δούκα της Αιγύπτου, και τοποθετήθηκε κάτω από το ιερό του Ναού των Αγίων Αποστόλων, μαζί με τα άγια λείψανα των αποστόλων Ανδρέου και Τιμοθέου.
Κατά την μαρτυρία του ως άνω εκκλησιαστικού συγγραφέως Νικηφόρου Καλλίστου Ξανθοπούλου, την ημέρα του μαρτυρίου του αποστόλου Λουκά έπεφτε από τον ουρανό ένα θαυματουργό υγρό επάνω στον τάφο του, που θεράπευε τις οφθαλμικές παθήσεις. Η θεραπευτική αυτή δύναμις εξέρχεται μέχρι σήμερα από τη μαρμάρινη λάρνακα. Το γεγονός, ότι η λάρνακα εξακολουθεί να θαυματουργεί ύστερα από τόσους αιώνες, είναι αποδεικτικό στοιχείο ότι πρόκειται για τον αυθεντικό τάφο του Ευαγγελιστού Λουκά. Το άγιο λείψανο βρίσκεται σήμερα στην Πάδοβα της Ιταλίας, κοντά στην Βενετία, όπου μεταφέρθηκε από τους Φράγκους κατακτητές του Βυζαντίου το 1204, και είναι τοποθετημένο στην εκκλησία Santa Justina στο κέντρο της πόλης.
Το Σάββατο, 17 Μαΐου, αναχωρήσαμε για την αγιοτόκο Εύβοια. Αρχικά φτάσαμε στο Νέο Προκόπι Ευβοίας, στον ναό του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, όπου είχαμε την ευλογία να προσκυνήσουμε το άφθαρτο λείψανό του. Ο άγιος αυτός, όπως μαρτυρεί ο βίος του, έζησε με εγκράτεια, αγνότητα, νηστείες, προσευχές, δόξασε τον Θεό ανάμεσα σε αλλοδόξους και αλλοπίστους, και ο Θεός του απάντησε, δοξάζοντάς τον στον Ουρανό και στη γη. Μπροστά στην αγία του λάρνακα, παράλυτοι περιπατούν, τυφλοί αναβλέπουν, δαιμόνια φυγαδεύονται, ανίατες αρρώστειες θεραπεύονται. Με τα θαύματά του, ο άγιος Ιωάννης αποκαλύπτει, ότι ζει και κινείται και βοηθάει τον άνθρωπο να αποκτήσει την εσωτερική του ελευθερία, την ψυχική, και με την ακτινοβολία του ζωογονεί άτομα και λαούς. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο, με δέος και κατάνυξη, περνούν μπροστά από το ιερό του λείψανο, το μέγα αυτό κειμήλιο της Ορθοδοξίας. Σε όλους δίνει την ζωογόνο αύρα της Χάρης, που έλαβε από τον δωρεοδότη Παντοδύναμο Θεό.
↧
Το ίδρυμα Ορμύλια – Παναγία Φιλανθρωπινή
Στο τρίτο μέρος της αποκλειστικής συνεντεύξεώς του στην Πεμπτουσία, ο π. Σεραπίων Σιμωνοπετρίτης διηγείται το ιστορικό της ιδρύσεως του Ιδρύματος Ορμύλια και του Κέντρου «Παναγία Φιανθρωπινή».
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην δωρήτρια οικογένεια Χατζηπατέρα και στο πρόσωπο του Γέροντος Αιμιλιανού. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι τα σοιχεία που δίνονται τόσο για το Ιατρικό Κέντρο όσο και για το Διαγνωστικό Κέντρο Έργων Τέχνης. Σημαντική είναι σύνδεση του Κέντρου με την τοπική και την ευρύτερη κοινωνία, αλλά και με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Η προβολή της ορθόδοξης πνευματικής ζωής και έκχυση της εν Χριστώ αγάπης μέσα από τις επιστημονικές εφαρμογές είναι ο κεντρικός πυρήνας της δράσης του Κέντρου Ορμύλια «Παναγία η Φιλανθρωπινή».
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην δωρήτρια οικογένεια Χατζηπατέρα και στο πρόσωπο του Γέροντος Αιμιλιανού. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι τα σοιχεία που δίνονται τόσο για το Ιατρικό Κέντρο όσο και για το Διαγνωστικό Κέντρο Έργων Τέχνης. Σημαντική είναι σύνδεση του Κέντρου με την τοπική και την ευρύτερη κοινωνία, αλλά και με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Η προβολή της ορθόδοξης πνευματικής ζωής και έκχυση της εν Χριστώ αγάπης μέσα από τις επιστημονικές εφαρμογές είναι ο κεντρικός πυρήνας της δράσης του Κέντρου Ορμύλια «Παναγία η Φιλανθρωπινή».
↧
↧
Πανήγυρη του Αγίου Ευδοκίμου στην Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου (2017) - Φωτογραφίες
↧
«Αγιορείτες άγιοι που τιμώνται μεταξύ των Ευβοέων αγίων»
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος μιλάει για την καθιέρωση της μνήμης των Ευβοέων Αγίων στη χορεία των οποίων συγκαταριθμούνται και αγιορείτες άγιοι: ο άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο άγ. Κοσμάς ο Αιτωλός, ο άγ. Νεόφυτος ο Βατοπαιδινός ο προσμονάριος της Παναγίας της Παραμυθίας, ο όσ. Σάββας ο νέος ο εν τω Άθω και ο άγ. Ιερόθεος ο εκ Καλαμών ο Ιβηρίτης.
↧
Μοναχός Αβιμέλεχ Μικραγιαννανίτης (1872 – 18 Οκτωβρίου 1966)
Ο κατά κόσμον Γεράσιμος Μπονάκης του Ιωάννου και της Δέσποινας γεννήθηκε στο χωριό Εμπρόσνερος της επαρχίας Αποκορώνου του νομού Χανίων της Κρήτης.
Μοναχός Αβιμέλεχ Μικραγιαννανίτης
σοβαρός σαν προφήτης, γλυκός σαν απόστολος
Η θερμή του πίστη και οι από νωρίς γνήσιες πνευματικές του αναζητήσεις φαίνονται από το ότι πήγαινε μικρό παιδί σε ήσυχους κι έρημους τόπους για να προσευχηθεί εγκάρδια.
Το 1890 ήλθε σαν διψασμένο ελάφι στις πολύκρουνες αθωνικές πηγές. Εκάρη το επόμενο έτος στο ασκητικό Κελλί του Τιμίου Σταυρού, που βρίσκεται μεταξύ Κερασιάς και Καυσοκαλυβίων. Εκεί υποτάχθηκε στον αυστηρό Γέροντα Παχώμιο. Κατόπιν μόνασε επί δωδεκαετία στη μονή Καρακάλλου, στην παραλία της σκήτης της Αγίας Άννης ως σπηλαιώτης, όπου έκτισε ναό του Όσιου Ιωάννου του Ερημίτου, στη σκήτη του Αγίου Βασιλείου, όπου κι εκεί έκτισε ναό των Αγίων Μακαρίων. Από το 1935 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, που είναι πάνω από το σπήλαιο των Οσίων Διονυσίου και Μητροφάνους.
Αναζητώντας πνευματική ωφέλεια περιόδευσε σε πολλές μονές της Ελλάδος, της Κωνσταντινουπόλεως, του Πόντου, της Μ. Ασίας και των Αγίων Τόπων. Δεν έλαβε μόνο αλλά και έδωσε ωφέλεια κατά τις ιεραποδημίες του. Υπήρξε υπόδειγμα αληθινού μοναχού. Σκληρός στον εαυτό του, εγκρατής, ακτήμων, ανεξίκακος, ακατάκριτος. Είχε ωριμότητα και βαθύτητα σκέψεως, αφιλόδοξη λογιότητα, ελληνορθόδοξη πνευματικότητα. Όσοι τον γνώρισαν, τον χαρακτηρίζουν ευγενικό, γλυκομίλητο, ευλογημένο, σοφό, πράο, κατανυκτικό. Παρά τα γηρατειά του διατηρούσε ακεραιότητα και καθαρότητα νου. Σύγχρονος νηπτικός πατέρας. Φίλος του αγίου Νεκταρίου, του οποίου υπήρξε πρώτος βιογράφος, και των λογοτεχνών μας Α. Παπαδιαμάντη και Α. Μωραϊτίδη.
Όταν τον ρώτησαν τί κάνει στην έρημο, απάντησε: «Νουν τηρούμεν». Και όταν του είπαν γιατί δεν βγαίνει έξω, να ωφελήσει τον κόσμο, τους είπε: «Δεν μου είπε κάτι τέτοιο ο Θεός». Απαντήσεις με αρκετά βαθύ περιεχόμενο. Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Κρήτης Τιμόθεος έλεγε περί αυτού: «Σοβαρός σαν προφήτης, γλυκός σαν απόστολος, υψηλός ο λιπόσαρκος ασκητής, εθύμιζε με την παρουσία του τους μεγάλους Πατέρες της ερήμου, όταν κατέβαιναν φορτωμένοι με την θείαν Χάριν …».
Μέχρι το τέλος της ζωής του υπήρξε σκληρός βιαστής του εαυτού του, ταπεινός αναχωρητής. Πολλά γνώριζε και λίγα έλεγε. Τύπος γνήσιου μοναχού. Η πολύχρονη άσκηση του έδωσε πραότητα, διάκριση, διόραση και αγαθότητα. Μια σπηλιά παγερή είχε για χρόνια κατοικία του. Η υμνογραφία του δείγμα της φιλοθεΐας, θεομητροφιλίας και αγιοφιλίας του.
Σε μία επιστολή του, προ του τέλους του, έγραφε: «Σοι γνωρίζω ότι εγώ πλέον απόκαμα και από το γήρας αλλά και από διαφόρους ασθενείας, όπου μου τις στέλνει ο Θεός (χίλιαις δόξαις να έχη το όνομά Του) διά να με καθαρίση … Είμαι από πολλάς ασθενείας βεβαρημένος, αλλ’ ευχαριστώ τον πανάγαθον Κύριον και Δεσπότην μου, όστις μου χαρίζη την υπομονήν διά να υπομένω τα πάντα ως φάρμακα και ιατρικά της ψυχής μου. Δεν δύναμαι να στέκομαι όρθιος εις τα καθήκοντά μου, αλλ’ εννοώ να μη τα αναβάλλω, εις όλον το διάστημα της ημερονυκτίου ακολουθίας, έστω και καθήμενος επί το πλείστον, εις την ταπεινήν προσευχήν μου με το κομβοσχοίνι εις το χέρι και κατά το δυνατόν να φροντίζω να κρατώ τον νουν μου εις τον Θεόν, όχι ως δίκαιος, αλλ’ ως αμαρτωλός, εκζητών το έλεος του Θεού ακατάπαυστα. Αυτό θα κάμνης και λόγου σου διά να κερδίσης τον παράδεισον …».
Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 18.10.1966 αφήνοντας φήμη όσιου ασκητού. Ο ένθεος βίος του γοητεύει τους ειλικρινείς φίλους του πνεύματος.
Πηγές – Βιβλιογραφία:
Γερασίμου Μικραγιαννανίτου μοναχού, Μπονάκης Αβιμέλεχ. Μοναχός Αγιορείτης, Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, Αθήναι 1968, τ. 12, στ. 805-806. Χερουβείμ αρχιμ., Από το Περιβόλι της Παναγίας νοσταλγικές αναμνήσεις, Ωρωπός Αττικής 1981, σσ. 178-179. Αντωνίου Στιβακτάκη, Γέρων Αβιμέλεχ Μοναχός, Ένα διαμάντι της Αθωνικής Ερήμου, Σητεία 2000. Του αυτού, Κρήτες Αγιορείτες μοναχοί, Ιεράπετρα 2007, σσ. 33-37. Αντίπα Αγιορείτου ιερομ., Νάματα ευσεβείας Γέροντος Αβιμέλεχ μοναχού του Κρητός, Άγιον Όρος 2006.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Β’ – 1956-1983, σελ. 761-764 , Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.
↧